Wat leuk! En fijn dat je er ook zo mee geholpen bent.MarcB schreef:Hoi,
Ook ik heb de cursus bij stichting VALK gevolgd. Dat was volgens mij in 2005.

Wat leuk! En fijn dat je er ook zo mee geholpen bent.MarcB schreef:Hoi,
Ook ik heb de cursus bij stichting VALK gevolgd. Dat was volgens mij in 2005.
Meestal is de bemanning daarin best wel een steun. Mijn eerste vlucht na mijn therapie was met de KLM naar Polen. Ik gaf aan dat ik aan mijn vliegangst aan het werken was en kreeg halverwege de vlucht een zak vol met lekkernijen en drankjes van de stewardess.DejaVu schreef:De bemanning kan ook enorm helpen, er was een.man met vliegangst aan de andere kant vsn het gangpad heel bang ineens en toen heeft een steward 30 mins met hem staan praten over van alles en niks.
Ik ben ook heel blij dat ik het gedaan heb, als was de keuze om het te doen best moeilijk. Je angst vermijden werkt als een soort drug en je wil er het liefst hard voor weglopen.Matrox schreef:Ik kreeg ook plots vliegangst. Voordat we kinderen hadden vlogen we de hele wereld over, daarna liep het zweet me over de rug bij de gedachte alleen al./quote]
Je hoort het wel vaker dat na het krijgen van kinderen de vliegangst de kop op kan steken. Wel fijn dat je weer kan en wil vliegen.
Matrox schreef:Dapper dat je die sessies gevolgd hebt. Volgens mij ben je als je die stap eenmaal gezet hebt al op de helft. Want je weet dat je nu ook daadwerkelijk gaat vliegen en je doet het toch.
Dat wordt zeker aangeraden.kastelke schreef:Ik moet zeggen dat ik het fantastisch vind dat zulke programma's bestaan, en meer nog: dat ze werken!
Word je aangeraden om regelmatig te blijven vliegen? (zodat je de oefening er in houdt, het trainen, zal ik maar zeggen)
Dat lijkt me een nare ervaring! Zeker ook omdat je ziet dat het cabine personeel ook in paniek is, je wil toch graag dat hun koelbloedig blijven.LittlePhoenix schreef:Vliegangst is een te groot woord maar heb wel een hekel aan vliegen. Komt grotendeels omdat ik altijd beroerd ben. Komt ook deels door 2 noodlandingen die ik meegemaakt heb. Is best eng om het cabinepersoneel te zien panieken terwijl ze proberen om er nog professioneel uit te zien. Ik zal echt nooit voor m'n plezier in een vliegtuig stappen maar ja, het is de enige manier om van Amerika naar Europa te komen eh? Een boot duurt te lang.![]()
Jammer dat je moeder niet naar Valk wil. Het is zo ontzettend fijn om in een vliegtuig te zitten zonder angst te voelen. De eerste keer dat ik dat meemaakte moest ik huilen van blijdschap, het voelde zo fantastisch! (en dat had ik nog nooit gedaan, huilen van blijdschap. Mijn vriend dacht dat ik een paniek aanval had omdat ik dan ook altijd moest huilenDixieChick schreef:Mijn moeder heeft ook ontzettende vliegangst. Zo erg zelfs, dat ze geen cursus bij stichting VALK wil doen, want dan moet je vliegen. Het frappante is dat ik als kind nergens last van had, maar toen ik oud genoeg was om me bewust(er) te worden van de mensen om me heen, zag hoe bang mijn moeder altijd was, en daardoor zelf ook bang werd. Als ik alleen vloog was het altijd veel minder dan wanneer ik met mijn ouders ergens heen ging, maar het werd wel steeds erger, naarmate ik zelf ook ouder werd.
Het is bij mij eigenlijk helemaal overgegaan toen ik ben gaan parachutespringen. Ik was net uit college, had tijd over, verdiende geld door parachutes te vouwen, en dacht, goh, laat ik het zelf ook eens proberen. Als je een paar keer in zo'n ratelende cessna hebt gezeten, die met een loeivaart naar 13000 voet schiet om zo snel mogelijk zoveel mogelijk springers te dumpen, dan is een vlucht met een commercieel vliegtuig echt niks. Sindsdien ben ik dus ook totaal niet meer bang om te vliegen (met of zonder moeder), en ik ben door onsweersbuien, orkanen, en weet ik veel wat nog meer gevlogen (waaronder een zeer memorabele landing in Austin, waarbij de piloot op het aller-allerlaatste moment als een gek moest optrekken omdat er een vliegtuig op zijn landingsbaan stond), en het doet me echt niks meer. Een kwestie van leren te relaxen denk ik (en dankzij parachute springen, de regels van het vliegen een beetje snappen).
Mijn moeder lost het tegenwoordig op door voor de vlucht een receptje voor het een of ander bij de dokter te halen, en dat werkt voor haar ook perfect.
Angst is mss een groot woord, maar vooral rare geluiden kunnen mn zintuigen enorm motiveren om te gaan werken. Ik zat in een toestel van fly air ( volgens mij een MD) recht boven het landingsgestel. Ik heb naderhand nog wel een aantal keer in de buurt gezeten en meestal hoor je het ook wel als ze het voor de landing laten zakken, maar dit ging met zo'n kabaal dat ik ongeveer een meter uit mn stoel omhoog probeerde te komen, maar met een flinke ruk werd opgevangen door de veiligheidsgordel. Zelden zo verschoten. Gelukkig was ik niet de enige die zich een hoedje schok.Ook geluidjes aan boord en turbulentie jagen me geen angst meer aan
Herkenbaar! Daar moest ik ook aan werken, het vertrouwen krijgen in de gezagvoerders.MarcB schreef: Door de cursus kan ik hier nu ook beter mee omgaan tijdens vliegen. Precies wat jij zegt, ze laten je inzien dat je op de piloten moet vertrouwen. Die hebben daar voor gestudeerd, veel geoefend en worden streng gecontrolleerd. Ze kunnen beter vliegen dan jezelf
Herkenbaar...DejaVu schreef:Ik heb zelf geen vliegangst maar wat ik wel heb is dat ik in de gate al kijk of er mensen kunnen zijn met een verkeerde intentie. Kan je natuurlijk niet zien maar ik zit meer op mijn gemak als er een groot gezin zit dan wanneer er een alleenganger voor zichzelf de koran zit op te lezen...
Ik heb dit inderdaad meegemaakt. Misschien niet zo erg als je beschrijft, maar wel zo erg dat stewardessen moesten gaan zitten, dat overhead bins spontaan openvielen en in het keukentje vanalles begon te bewegen / vallen. Maar na de cursus is turbulentie voor mij geen probleem meer. Er is duidelijk naar voren gekomen dat turbulentie niet gevaarlijk is, alleen maar oncomfortabel. En dat vliegtuigen veel meer turbulentie aankunnen dan de hoogste ooit gemeten turbulentie.DejaVu schreef:Zijn er mensen met (oud)vliegangst die ook heftige turbulentie hebben meegemaakt? Dan heb ik het over: "Laptop op tafeltje, BAM, Laptop ligt 6 rijen verderop in iemands nek" turbulentie. . Ben benieuwd hoe je daarop reageert als oud vliegangst persoon.
Ook herkenbaar...DejaVu schreef:Ik heb zelf geen vliegangst maar wat ik wel heb is dat ik in de gate al kijk of er mensen kunnen zijn met een verkeerde intentie . Kan je natuurlijk niet zien maar ik zit meer op mijn gemak als er een groot gezin zit dan wanneer er een alleenganger voor zichzelf de koran zit op te lezen...
Mijn schoonmoeder heeft ook Menière, en ik weet niet precies wat zij slikt, maar het helpt enorm goed. Helaas heeft het ook wat vervelende bijwerkingen, zodat ze het eigenlijk altijd te laat slikt. Ik zou even moeten navragen hoe het heet.Pete.Z schreef:Mijn moeder heeft dat ook, en bij haar bleek het uiteindelijk Meniére te zijn, storing van de evenwichtsorganen, waar geen middel voor is.
Soms helpt een primatoir,maar meestal niet, heel vervelend en niet op te lossen.