Je geeft het nu allemaal wel heel erg overdreven positief weer. Niemand verkoopt z'n huis meer 'voor een goede prijs' in Nederland, helemaal niet als je er snel van af moet vanwege een emigratie. Nederland heeft en zal in de toekomst nog veel problemen krijgen met het leeglopen van de enorme huizenbubbel(net als de VS trouwens). Kinderen zijn helemaal niet goed af in de VS. Die zitten gevangen thuis omdat je zonder auto nergens komt in de VS en er geen voetpaden, fietspaden, parken of speelplaatsen zijn die lopend of per fiets te bereiken zijn. Ik vind het vrij ongeloofwaardig allemaal.
Ja, je hebt helemaal gelijk MvdL. Ik heb mezelf net even iets harder geknepen en verrek, het is allemaal niet waar, ik doe net alsof. Dan ga ik het wellicht nog geloven ook. Ben diep ongelukkig, maar ik wil niet afgaan tegenover mezelf en de mensen die ik achtergelaten heb in NL. Of lijkt dat meer op jouw verhaal misschien, reageer je daarom steeds zo negatief. Het ligt allemaal aan dat vreselijke Amerika. Ik blijf het ook vreemd vinden dat je steeds de behoefte hebt om Amerika met NL te vergelijken. Wat heeft dat nou voor zin, het is niet te vergelijken.
Ik wil e.e.a. nog wel even toelichten.
Ons huis hebben wij in 2007 gekocht, nieuwbouw. Wij hadden een volledige hypotheek inclusief al het meerwerk. Ook nog eens een gedeelte aflossingsvrij. Wij hebben het verkocht voor een prijs die zo goed als de complete hypotheek dekte (op een paar duizend na). De wijk waar wij woonden was een compleet nieuwe. Veel huizen gebouwd, vlak voor de boel in elkaar zakte. Daarnaast had de wijk te maken met een imago-probleem omdat veel voorzieningen jaren op zich lieten wachten. Dus ja, wij hebben een goede prijs gehad en heeeeel veel geluk gehad.
Kinderen zijn hier beter af op school dan op de NL scholen waar ze op hebben gezeten, daar kan ik heel kort over zijn. Tuurlijk zijn er in NL ook hele goede scholen en in Amerika ook hele slechte. In ons geval zijn wij beter af qua school.
Nee, we hebben hier geen fietspaden. Kinderen fietsen hier gewoon op straat. We hebben stoepen door de hele wijk. Onze wijk bestaat uit 65 kavels van elk 1 acre (zo'n 4000 m2). Wij lopen zo vanuit onze tuin een stuk bos in. Daarachter is een stuk landbouwgrond. Er is maar 1 toegangsweg de wijk in, dus zeer weinig verkeer. Onze kinderen spelen hier heel veel buiten met de buurtkinderen. Nee, we hebben hier geen verplichte wipkip en schommel in de wijk, maar die missen ze ook niet echt.
Een park hoeven ze niet naar toe te lopen, daar wonen we in. In NL konden we naar een klein parkje lopen inderdaad. In het voorjaar/zomer was het er niet te harden van de stank (hondepoep). Lekker spelen lukte daardoor ook niet. Er is hier zeer veel te doen voor kinderen en ook voor tieners. Ja, je moet er heen rijden, maar dat moest ik in NL ook bijna altijd. En zeg nou niet, dat is maar 1 plaats. Wij hebben met kinderen op 4 verschillende plekken in NL gewoond. Ik ben naar aanleiding van wat ik net geschreven heb eigenlijk wel benieuwd of jij kinderen hebt en in welk idyllisch plaatsje jij woont.
Je kunt jezelf wel van alles gaan wijsmaken, maar er zijn ook mensen die het wel fijn vinden in Amerika. Iedereen hier vindt het vervelend dat jij niet zo'n goede ervaring hebt gehad, ik ook. Het is alleen zo jammer dat als mensen wel gelukkig zijn je het niet gelooft. Het lijkt wel of je anderen hun geluk niet gunt.
!!
SemJes, daar zie je inderdaad vaak grote verschillen tussen. Soms lees ik blogs van mensen die net toekomen (in de US of Canada), en dan kan je bijna vanaf de start zeggen dat zij het niet vol gaan houden, of in ieder geval nooit echt gelukkig gaan zijn in die nieuwe omgeving. Je ziet de frustratie zo afdruipen van hun blog of Faceboek. Alles is zo achterlijk anders -slechter!- dan thuis... Wat natuurlijk wel triest is, als je niet de flexibiliteit hebt om daar mee om te gaan.
. De jaren verstreken, je krijgt kinderen en het hele emigratie verhaal raakt wat op de achtergrond. Totdat we in 2008 op vakantie gingen naar Florida. Ik wilde eigenlijk liever richting Azie, maar dat was toch weer een stuk verder vliegen en de ticketprijzen naar Florida waren erg laag (en de dollar stond geloof ik op 1,60). Tja, blijf toch een zuunige hollander.... 
). Mijn man heeft daarna in een geprek bij zijn werkgever aangegeven dat hij wel naar het buitenland zou willen. Wonder boven wonder bleken ze al een tijd op zoek naar iemand voor hun vestiging in Ohio. Dat konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Het was nu of nooit voor ons. 
