Elk land heeft zijn nadelen, daar ben ik me ook wel goed van bewust, maar dit topic heeft als titel “Waarom Amerika” en niet, “Waarom NIET Amerika”, waar het bij sommige posts op begint te lijken. Daarom vond ik het nodig om mijn verhaal te vertellen, mijn “Waarom Amerika”.
Ik zat nog op de basisschool toen ik elke week naar de bibliotheek ging om boeken over de Amerikaanse geschiedenis te lezen, om over de sporten te lezen die wij niet kenden in Nederland, en voelde al een erg grote aantrekkingskracht met het land. Niet veel later kregen we internet thuis, en chatte ik elke dag met mensen uit dat, voor mij, magische land. Ik volgde tweetalig onderwijs om zo al een taal voorsprong te krijgen. Ik had niets liever gewild dan een high school year, maar helaas zagen mijn ouders dat toen niet zitten. In het eerste jaar van de middelbare school moesten we een verslag schrijven over wat we wilden bereiken, en hoe we daar zouden komen. Dat plan wat ik toen heb geschreven, is nagenoeg gelijk aan hoe ik het heb uitgevoerd. Goed je best doen op school, een studiekeuze wat me mogelijkheden zou geven om in de VS aan de slag te kunnen, gecombineerd met een ‘never give up’ instelling, heeft ervoor gezorgd dat ik wat dichter bij mijn droom ben gekomen. Ik kon niet wachten tot ik eindelijk 18 was en mee kon doen aan de DV-lottery! En ik kan eerlijk zeggen, dat toen ik dit jaar tijdens de Mei trekking won, het de gelukkigste dag van mijn leven was. Ik hoef jullie dan waarschijnlijk ook niet te vertellen hoe vreselijk de dag was, toen we hoorden dat er een nieuwe trekking zou plaatsvinden, en we uiteindelijk niet gewonnen hadden. Ik ben zo blij dat ik al op jonge leeftijd mijn huidige man heb ontmoet, die zich net zo voelde over de VS dan ik deed. Samen werkten we aan onze toekomst, die we allebei in de VS zagen.
Toen we begin dit jaar vertrokken om voor een jaar hier te wonen zijn we wel eens gewaarschuwd door mensen die hadden verwacht dat we te hoge verwachtingen hadden, en bang waren dat we teleurgesteld zouden raken. Gelukkig hebben wij hier absoluut geen last van gehad, maar ik denk ook dat dit komt doordat we goed voorbereid waren. We keken al jarenlang elke dag het Amerikaanse nieuws, en waar je in het begin Stephen Colberts’ grapjes over actualiteiten niet altijd kon begrijpen, lachte je niet veel later hardop mee. Blogs van (Neder)Amerikanen over het dagelijks leven zorgde ook voor veel vertier. Honkbal is onze sport, en we zijn nu zo blij dat we, als we willen, elke game kunnen zien, en niet slechts de day games vanwege het tijdsverschil (alhoewel de Red Sox nu even niet zo spelen als we ze graag willen zien spelen

). Met elke reis die we maakten door de VS leerden we weer een nieuw stukje van het land en de mensen kennen. We hebben nog meer dan de helft van de staten niet bezocht, maar ik zou niets liever doen dan ze allemaal ontdekken. Iedere plek heeft wat unieks, en hoewel het me niet allemaal aanspreekt, vind ik het alsnog een leuke ervaring om dit zelf mee te maken.
Ik hou van het optimisme, en van het streven naar het betere. De vrijheid om in de auto te stappen en nieuwe landschappen te gaan bekijken. Dat jonge mensen op veteranen in D.C. afstappen en ze bedanken voor vrijheid. Ik hou ervan dat mensen verschillende achtergronden hebben, maar zich toch Amerikaan noemen. Ik hou van de mogelijkheden, en dat ik verschillende mensen van boven de 50 ken die weer naar school gaan. Ik hou van hoe de mensen samen komen, zoals twee weken geleden, of op de 4th of July, en van het patriottisme wat er bij gepaard gaat. Dat er nog steeds mensen zijn die bereid zijn om alles in te pakken en te vertrekken naar een nieuwe staat, om daar weer opnieuw te beginnen net zoals de pioniers, of de frontiers die alles achter lieten en naar het westen trokken. Wat een lef! Of dat mensen niet gek aangekeken worden als ze in sweatpants naar de winkel gaan. De saamhorigheid bij sportevenementen, de vriendelijke mensen, de mogelijkheid om om 4 uur ’s nachts je boodschappen te doen, en de klantgerichtheid die je tegenkomt in winkels en restaurants. Ik vind het fijn dat er zoveel gestemd kan worden, rechters, sherrifs etc. De bill of rights, die ook de macht van de regering limiteert. Dat er niet neergekeken wordt op een medewerker bij Walmart, en men trots is te kunnen werken. Ik ben heel blij dat we nu de mogelijkheid hebben om hier te wonen, en ik hoop dat we uiteindelijk een manier vinden om dit land voor altijd ons thuis te mogen noemen.