Ik quote hier enkele zinnen:
inge67 schreef:Ik lees heel vaak 'niet naar California' en 'ga waar er minder werkloosheid is'.
Ik zie dat zelf anders. Als je alles opgeeft voor een nieuw bestaan dan wil ik ook daar naartoe waar ik het liefste zit.
Ik ben inderdaad bereid om hamburgers te bakken als dat nodig zou blijken.
En ja ik heb kinderen, 3 stuks zelfs. Maar ik denk dat het ook voor hen een goede ervaring zal zijn. Zelfs al gaan we minder vaak op reis en uit eten enz...
Ik ben me bewust van de hoge werkloosheid en de hoge prijzen in California, maar als we de stap zetten, dan zal het toch naar die staat zijn.
Probleem is dat, als je niet snel werk kan vinden, het niet gaat over "het minder doen" (zijnde: niet wekelijks uit eten gaan, geen nieuwe of dure auto, niet vaak nieuwe (merkkledij) kopen, niet veel uitstapjes maken, wat meer boterhammetjes met gelei eten, geen fitness of andere abonnementen nemen, niet in de betere buurten gaan wonen,...). Maar dat je terecht komt in met z'n 5-en in een 2 kamer appartement gaan wonen, geen auto hebben, de kinderen niet bij een (sport)club laten aansluiten, de kinderen niet mee op schooluitstap laten gaan, de kinderen naar een kwalitatief slechte school sturen, in een buurt wonen met met criminaliteit, ...
En daar moet je realistisch in blijven. Want met hamburgers flippen kan je dan niet eens de huur van je huis betalen, laat staan dat je dus nog met de auto moet gaan rijden en eten moet kopen en een ziekteverzekering wilt,...
Waarmee ik niet wil zeggen dat je niet naar CA moet verhuizen. Maar als je niet al uitzicht hebt op een baan, dan moet je zorgen dat je minstens 6 maanden (en bij voorkeur 12 maanden) kan overleven zonder inkomen, of met een inkomen waar je enkel de huur van kan betalen. En dat is niet makkelijk met 3 opgroeiende kinderen in huis!