Bedankt voor alle reacties weer! We zijn nu weer ruim een week thuis, en de vakantie is alweer verworden tot een herinnering. Dat gaat zo snel. Het normale thuisritme krijgt je zo snel weer te pakken. Ik heb geen last gehad van een jetlag! Niks, nada, noppes...... Na het dutje van zaterdagmiddag heb ik het gewone ritme weer opgepakt, maandag aan het werk gegaan en ik heb geen "zombie"momenten gekend deze week. Zo heerlijk! Normaal gesproken ben ik meestal wel een week van slag, slaap slecht en wordt op de raarste tijden wakker, maar deze week dus niets van dat alles. Daar teken ik een volgende keer ook weer voor. Verrassend vind ik het wel. Wat bepaalt nu of je een jetlag hebt of niet? Ik heb nauwelijks geslapen in het vliegtuig (een half uurtje), dus daar kan het niet aan liggen, en om nu te zeggen dat ik zo relaxt was deze keer met onze terugreis

Nee, daar kan het ook niet aan liggen. Ik vind het wel vreemd eigenlijk! Maar niettemin, ik vond het wel heerlijk, en het maakte de eerste week thuis een stuk gemakkelijker!
Ik heb vorige week nog wel even getwijfeld of ik zo openhartig zou schrijven... Ik heb het idee dat ik toch een zwakke kant van mezelf laat zien, en ik heb natuurlijk liever dat mensen mijn "sterke" kant zien. Maar goed, ik was er eerder al aan begonnen om eerlijk te zijn, ik kan nu eenmaal niet anders. Dit is de enige manier die bij me past, eerlijk en open, het hart op de tong, dan is het maar zwak. Achteraf gezien vind ik het voor mezelf wel fijn dat ik het het opgeschreven, ook voor de herinnering. Je word toch ook wel met jezelf geconfronteerd, juist omdat je je anders voelt dan je vantevoren verwacht. Je rekent op een bepaalde "impact" van de vakantie, en als dat anders is, is dat toch een confrontatie. Ik dacht dat ik mezelf kon, denk nog steeds dat ik een behoorlijke zelfkennis heb, maar ben nu toch weer verrast. Een mens verandert nu eenmaal, maar ik heb ook gemerkt dat de omstandigheden toch ook heel bepalend zijn voor de manier waarop een vakantie kan uitpakken. En dat is zeker iets om rekening mee te houden in de toekomst!
Maar goed, zoals sommigen al schrijven: ik ga me nu eerst richt op mijn volgende levensfase. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat uitpakken, en hoe snel dat zal zijn. We staan nu pas 2 maanden op de lijst, en we werden al gewaarschuwd dat het zeker een jaar zou kunnen duren voordat we "gematcht" worden met een pleegkind. En als het dan zover is, zal er ook veel veranderen voor ons, ook daarvoor moeten we tijd uittrekken.
Nu eerst maar even bijkomen en relaxen, lekker de zomer door, en proberen om weer mijn werkritme op te pakken. Dat valt nog niet mee. Ik ben deze week begonnen aan mijn nieuwe tijdelijke functie, en dat voelt wel erg raar. Ik moet duidelijk mijn plekje nog vinden! Misschien pak ik toch ook mijn gewone weblog weer op, want ik heb gemerkt dat ik het toch ook wel heel fijn vond om dingen van me af te schrijven. Het nadeel van een weblog is echter ook dat je je "verplicht" voelt om met enige regelmaat te schrijven. En bovendien ben ik er zo abrupt mee opgehouden een hele tijd geleden, dat ik nu ook weer een bruggetje moet maken en even moet vertellen hoe de dingen er nu voorstaan. En dat is ook wel lastig. Kortom, nog genoeg "voer" om te denken, nog genoeg om te verwerken. Hopelijk komt er een heerlijke zomer aan, zodat we lekker naar buiten kunnen om te genieten van heerlijke dagen.
En verder: foto's! Ook die wil ik natuurlijk graag gaan ontwikkelen. De foto's van de vakantie van vorig jaar staan ook nog onbewerkt en ongesorteerd op de harde schijf. Misschien ga ik me wel inschrijven voor een cursus lightroom, om de workflow onder de knie te krijgen, zodat ik daarna iets gemakkelijker aan de slag kan met de foto's. Dat is ook leuk om op te pakken!
In elk geval: iedereen enorm bedankt voor alle reacties tot nu toe! En mocht ik nog verder gaan schrijven op de weblog, dan zal ik het hier even laten weten!