tony schreef:Zij vonden het te gevaarlijk om zo een delicate documenten op te sturen met de post.
Dat vind ik eigenlijk ook maar in Amsterdam stuurden ze het alleen per aangetekende post op.. althans bij mij en velen andere mensen was dit zo.. in andere landen is het juist weer dat mensen er op kunnen blijven wachten of hem een paar dagen later kunnen ophalen.
Dit doet me trouwens denken aan de dag dat ik mijn paspoort terug zou krijgen...
Ik werkte op het moment dat ze mijn paspoort terug kwamen brengen, dus ik kreeg een brief in de brievenbus dat ik een aangetekende envelop op het postkantoor moest gaan ophalen. Ik sta de dag erop dus in het postkantoor en de envelop moest er al zijn volgens het papier, dus ik geef het papiertje af en de medewerkster van het postkantoor gaat tussen de pakketten en enveloppen kijken en komt terug met de mededeling dat het er niet is.. ik schrok me rot en was een beetje pissig aan het worden ook want ik was als de dood dat het kwijt was. Ze zei me dat het wellicht nog in de wagen van de postbode zat en dat het mogelijk kwam wanneer de postbode weer op het postkantoor kwam later die dag.
Ik dus terug in de avond, gaf het formulier en een ander persoon ging kijken.. ik keek deze keer een beetje mee en zag een bruine envelop, eentje waarvan ik eigenlijk verwachtte dat die voor mij zou zijn. De medewerkster kijkt erna, en legde de envelop weer terug... ze ging het hele rijtje opnieuw af en ook die envelop weer in haar handen, ze legt hem terug en kijkt nog wat rond en meldde me toen dat het er niet was. Ik was dus behoorlijk over de zeik aan het raken om het maar zachtjes te zeggen want ik wist op dat moment bijna zeker dat het mijn envelop was die ik daar zag staan, ik kon zowat mijn naam erop lezen. Ik vroeg die vrouw dus die envelop te pakken en hem naar me toe te brengen want hij leek verdacht veel op de envelop die ik moest krijgen.. ze pakt hem, kijkt er naar en zegt "goh, dit is dus toch jouw envelop".. ik ontplofte bijna.. ik kon me gelukkig inhouden maar zei wel dat ik echt niet blij was hoe men hier keek naar de enveloppen, ik legde uit wat erin zat en dat het voor mij heel erg belangrijk was, het was tenslotte mijn paspoort met trouwvisum.
Excuses konden er niet echt van af maar ach, ik was blij die envelop in mijn handen te hebben dus ik was niet helemaal getreurd.
Maar ja, wat als ik mijn paspoort wel kwijt was geweest.. dan had ik eerst een onderzoek moeten laten instellen door de TPG, dat duurt een aantal weken of maanden, daarna kan je aangifte bij de politie doen en een nieuw paspoort aanvragen.. daarna kan je proberen om een nieuw visum te krijgen maar ja, al je documenten die je aan hun hebt gegeven zitten ook in die envelop. Alles wat Amerika nodig heeft in het verdere visum proces, dus je kan wel nagaan dat je alles opnieuw kan gaan invullen, opzoeken en dergelijke.
Lekker riskant is het.
