Grootste reisblunders?

[TedjevanEs]

De eerste keer NL:
In 1994 kwam mijn huidige vrouw voor het eerst naar Nederland, we konden elkaar toen 2 jaar en ik had een vakantie voor ons geboekt naar Palma de Mallorca.
De dag na haar aankomst zouden we naar Mallorca vliegen dus had ik in Amsterdam het Museum hotel geboekt voor 1 nachtje en dan kon ik haar mooi nog wat van de hoofdstad laten zien.
Mijn vrouw vloog met Royal Jordanian en zou om 10:30 ('s-morgens) aankomen. Ik kom ruim op tijd aan op Schiphol en kijk op de borden en wat zie ik: Vertraagd, tijd van aankomst 22:30 !!! dus 12 uur later en we moesten de volgende dag naar Mallorca. Ik naar de balie van Royal Jordanian om te vragen of ze misschien was omgeboekt naar een andere vlucht en of het vliegtuig nog wel aan zou komen vandaag. Nou was de balie van Royal Jordanian net zo groot als de bezemkast en er zat 1 meneer die als eerste zei: Ik mag u geen gegevens verstrekken van de passagiers op onze vluchten!? Ik zeg tegen hem geweldig en die vlucht komt ie zeker weten aan om 22:30, want we moeten morgen weer vliegen? Dit kon hij ook niet bevestigen. AAArrggghhhh
Ik denk bij mezelf weet je wat, ik cancel het museumhotel en boek het hotel hier op Schiphol (was toen net open). Dus ik loop naar het hotel op schiphol boek een kamer en gooi mijn spullen daar neer. Daarna ben ik naar Amsterdam gereden om daar het museumhotel te cancelen (ik had toch geen zin om uren te wachten en dit was nog voor de mobiele telefoon tijd), ben daarna ergens een pilsje gaan drinken want het was een zomerse dag en ik denk laat ik even naar mijn moeder bellen om het verhaal te vertellen. Ik bel haar op en ze zegt Mary is al op Schiphol ze heeft me net gebeld!!!
Ik weer terug racen naar Schiphol, Royal Jordanian had haar omgeboekt naar Singapore Airlines ik naar die balie heeft ze een berichtje achter gelaten dat ze op weg is naar het Museum hotel....... ze had een uur gewacht!!!
Ik rennen naar het Schiphol hotel, die reservering weer gecanceled en mijn spullen uit de hotelkamer gehaald en naar het Museum hotel gebeld (met de telefoon van de balie van het schiphol hotel, moest ik ze nog 2 gulden voor betalen ook) en de reservering daar weer geactiveerd en uitgelegd er komt een amerikaans 'meisje' (ze was toen 24) aan en help haar en geef haar de sleutels. Daarna weer in de auto en met de turbo aan naar het Museum hotel gereden en toen ik aankwam was ze net 15 minuten ingecheckt en had ik het een en ander uit te leggen....
Maar don't worry we zijn nu al ruim 12 jaar getrouwd...ze heeft het me vergeven (ik Royal Jordanian trouwens niet)

[kastelke]

TedjevanEs, dit vind ik echt de beste van al deze verhalen. Geweldig!

[Njit]

Uit ons reisverslag van de afgelopen vakantie:

Om half 8 ging de wekker. Omdat het ontbijt maar tot half 9 was, besloten we om eerst te gaan ontbijten en daarna te gaan douchen. Toen we beneden bij het ontbijt aankwamen, was het enorm druk. Het was vechten voor een plaatsje en eten pakken ging ook al moeilijk. Ze hadden wel bagels, maar geen creamcheese. Dat kan toch niet?! Maar goed, bagels met jam smaakte ook prima.

Na een goed kwartiertje liepen we weer naar boven, snel onder de douche en hop op weg naar het eerste park: Disney’s Epcot. Officieel hadden we Magic Kingdom op onze planning staan, maar aangezien die planning op niets is gebaseerd (meer eigenlijk snel opgeschreven wat we wilden gaan doen, dus qua volgorde klopt daar niets van) en Epcot ons de vorige floridavakantie drie jaar geleden het meest heeft teleurgesteld, willen we dat nu eens overdoen. We lezen namelijk zo vaak dat Epcot juist wel leuk is, dankzij World Showcase. Dit laatste hebben wij dus nooit uitgebreid bezocht. Vandaar dat we dat dit jaar toch eens anders willen gaan doen en zeer uitgebreid World Showcase bezoeken.

Het was ook wel te merken in ons fotoboek dat we daar drie jaar geleden niet zo veel van hebben gezien. We hebben toen namelijk maar drie foto’s gemaakt; van de grote bol! Hoe het kwam dat we zo weinig foto’s hebben gemaakt, weten we nog steeds niet, maar ook dat wilden we dit jaar verandering in brengen.

Disney was een goed 20 minuten rijden van ons hotel en toen we op de parkeerplaats stonden en naar de ingang van het park wilden lopen, maakte Martijn de opmerking: ‘Hm, zullen we de tas met ons fototoestel ook maar uit de auto halen dan, anders wordt het dit jaar weer niets met de foto’s’. Goed plan. We keken op de achterbank van onze auto, maar er lag niets. Bleek dat we de fototas vergeten waren! Jee, wat een blunder. Gelukkig is het bonnetje wat je krijgt bij het betalen van de parkeerplaats de hele dag geldig, zo konden we dus even op en neer naar het hotel om de tas op te gaan halen.

Zo ver ik me kan herinneren, hebben we de hele terugreis in een deuk gelegen. Jee, wat een blunder. Zo zou het inderdaad niets worden met de foto’s van Epcot nee!

[thebes]

Niet in de VS gebeurd, maar in Kenya.

Overstappend van de nachttrein van Nairobi naar Mombasa in een bus, gaf ik de kruier die onze koffers droeg een fooitje van ca. $ 2 in Keniaans geld.
Toen ik mijn overgebleven geld ging tellen, bleek het $ 20 te zijn geweest. Wat heeft die man een goede dag (zo niet goede maand) gehad !

[michael66]

Grootste reisblunder? 1983 in de dagtocht-bus naar Parijs. Daar kwam ik Chantal tegen ... en die ben ik nooit meer kwijtgeraakt.

[6foot6]

Grootste reisblunder? 1983 in de dagtocht-bus naar Parijs. Daar kwam ik Chantal tegen ... en die ben ik nooit meer kwijtgeraakt.

laat haar deze quote maar even lezen

[TedjevanEs]

TedjevanEs, dit vind ik echt de beste van al deze verhalen. Geweldig!

Dank je, dit verhaal is ook altijd een goeie voor op verjaardagsfeestjes en dergelijke...

[ndekker]

Ik heb een jaar in London gewoond en gewerkt, vorig jaar hadden ze een kerstborrel waar ze mij ook voor uitgenodigt hadden. Had dus een ticket met transavia van Rotterdam naar Stansted. Ik werd door mijn vader afgegooid op Rotterdam - Airport, ik daar naar binnen naar de incheck balie. Zegt het meisje tegen mij, sorry we vliegen niet vanaf Rotterdam vandaag maar vanaf Schiphol dit ivm een vliegtuig dat naast de baan geschoven was en de hele dichte mist. Dat was dus balen, maar goed shit happends. Het meisje zegt tegen me je moet die bus daar buiten hebben (wijzend op de bus)

Kortom ik in de bus ingestapt, die zat vol met Hollanders en Engelsen. Ik had mijn plekje ergens achterin gevonden, de chauffeur stapte ook in en ging rijden. Aangezien het zo mistig was als wat kon je niet echt naar buiten kijken.... totdat we op de brienennoord brug reden... Toen ging er dus een klein alarm belletje af.. Ik maar is vragen om me heen van vreemde route he van Rotterdam naar Schiphol...

Zegt die man achter me we gaan helemaal niet naar Schiphol maar naar Antwerpen!!! Ik zat dus in de VLM bus, VLM week uit naar Antwerpen. Ik dus bellen naar Rotterdam Airport en ja standaard antwoord daar kunnen we nu niks aan doen.. Ik geinformeerd of er nog een plekje was in het VLM toestel naar London, en ja er was nog een stoel over. Die heb ik dus maar gekocht 200 euro voor een enkeltje!!!

Na mijn trip naar Londen de boel bij Transavia aangekaart, na een paar telefoontjes en emails heen en weer kreeg ik keurig netjes de 200 euro terug die ik voor mijn enkele reis met VLM betaald had. Dat vond ik een prima service van Transavia.. zeker ook omdat het Transavia personeel mij de verkeerde bus aangewezen had!

[gondelier]

Ik vind dit zo'n leuk onderwerp, zijn er niet meer sappige, domme, enge, komische verhalen te vertellen?

[Henriëtte]

Ons Valley of the Gods verhaal is ook wel een leuke. We hebben die onverharde weg in 2003 gereden met een gewone auto. En als je het onderstaande stukje uit ons reisverslag leest, dan snap je meteen waarom we sindsdien altijd een SUV hebben gehuurd


Het echte venijn bleek ‘m dus in dat laatste stuk te zitten. Want enkele mijlen voordat we de vallei weer uit zouden rijden, kwam er dus nog een heel erg slecht weggedeelte. We hoorden een onheilspellend schurend geluid toen de rotsbodem onzacht in aanraking kwam met de onderkant van de auto! Het leek er echt op dat we daar zouden stranden, ver van de bewoonde wereld in de brandende zon. Maar gelukkig, de auto reed nog. En dus er zat maar één ding op: doorrijden en hopen dat we Mexican Hat zouden kunnen halen. Toen we de verharde weg weer bereikten, hebben we de auto aan de kant gezet om te kijken of er iets lekte. Ja, er lag vloeistof onder de auto. Maar of het benzine was, of water?? We hadden geen idee. Gelukkig slaagden we in zonder problemen Mexican Hat te bereiken, en we hoopten daar een garage te vinden waar de onderkant van de auto even beter bekeken zou kunnen worden. Ja, duh..... garage..... we waren toch echt wel een beetje al te optimistisch over de voorzieningen in gehucht met een bevolking van ongeveer 50 mensen! We moesten al blij zijn dat er een benzinestation te vinden was. Omdat we hier niet op hulp van buitenaf hoefden te rekenen, besloten we zelf maar wat nader onderzoek te verrichten. We zetten een van onze ontbijtborden onder de plek van de lekkage, het was toch wel handig om in elk geval te weten wát er nu eigenlijk lekte. Op dit moment herinnerde Melanie zich, dat een van haar vrienden een auto heeft die altijd een beetje condens van de airco lekte. Zou het misschien...., toevallig..., eventueel kunnen zijn dat er gewoon helemaal niets beschadigd is; dat onze auto hier ook gewoon wat aircowater lekt? En ja hoor, ze had gewoon helemaal gelijk. We hebben ons vehikel nog ruim een dag goed in de gaten gehouden, maar er was dus helemaal niets aan de hand!

[Harley]

2004, eerste keer in Amerika, eerste keer in Las Vegas.
In de late namiddag aangekomen, via vragen in Santa Fé casino/hotel beland maar toch nog naar de strip gereden want we konden niet wachten om dit te zien. We hadden geen kaart of GPS maar vinden zouden we die boulevard wel. Om middernacht hadden we goed gegeten, gedronken en veel gezien dus terug de motor op en naar het hotel.
Waar was dat nu gebleven ? Moesten we nu Noord of Zuid ? Vragen, verkeerd rijden, vragen, verkeerde afslag, oei we zitten bijna in Red Rock enz. Eindelijk na twee uur rondcrossen door LV zijn we in ons bed geraakt. De volgende morgen, na het ontbijt, trek ik en schuif open en wat vind ik daar: een stadsplan van Las Vegas. Dat heb ik dus heel goed bewaard.

[Sonnie1983]

Geweldig dit topic. Leuke blunders hebben jullie meegemaakt!

[boeffie]

TedjevanEs: twee geweldige verhalen, joh wat zal die ene chinees gebaald hebben!

Wij hebben vorig jaar nog een leuke meegemaakt. Wij waren voor het eerst zonder kinderen op vakantie, 10 dagen naar de VS. We zouden op een ochtend naar familie van Detroit richting het noorden van Michigan rijden. De weg daarnaartoe is vrij simpel, we hebben die route vaker gereden en zaten lekker te kletsen. Na een tijdje herkenden we de omgeving niet. Dus wij kijken op de kaart. Bleken we al bijna een uur (!!) westelijk te rijden, ipv noordelijk. Ondertussen werden we ook nog gebeld door de familie hoe laat we er ongeveer zouden zijn!

Onze allerergste reisblunder:
Als tieners in de jaren '90 gingen wij bij Detroit de grens over naar Canada. Je kwam aanrijden, stopte bij een hokje waar iemand in zat, moest je paspoort laten zien en kon dan doorrijden. Maar, niet in ons geval, want er waren 2 personen met een NL paspoort en 2 met een US paspoort en men wilde ons ondervragen. Degene die reed dacht dat ons gezegd werd naar een kantoortje iets verderop te rijden. Dus wij rijden, nietsvermoedend, opeens staan daar 2 douanemensen compleet met geweer. Bleek dat wij veel te ver waren doorgereden en men dacht dat we ervandoor wilden gaan. We waren zo druk bezig met het uitkijken naar het juiste kantoorje dat we de witte lijn waarvóór we hadden moeten stoppen niet hadden gezien. Uiteraard werd de auto doorgezocht, niets werd gevonden en we mochten door. Mèt de waarschuwing de volgende keer beter op te letten!

[ned in MO]

Het was 1994 en ik was als student voor stage een jaar in de states( zo is het met mij allemaal begonnen want ik woon hier al weer 11 1/2 jaar)

Ik had net mijn tweede studenten barrel gekocht. Een 15 jaar oude chevrolet caprice station wagon met 230000 mijl op de teller voor het mooie bedrag van $500
Olie ververst en het was tijd om op low budget de USA te gaan zien.
Low budget betekende in de auto slapen en op Mc donalds en wonderbread leven. We hebben toen in twee weken 7000 mijl afelegd.
Op onze reis waren we door denver gekomen en besloten we met het barrel de rockies in te gaan.
We (een tsjechoslowaakse studievriend en ik ) vonden een kronkelpad de berg op. Na een poos werd het donker en we besloten ons kamp op te slaan bij een riviertje. Het was daar rond het vriespunt( eind mei) en besloten te gaan slapen.
De volgende ochtend wilde ik mij wassen in het riviertje (met ijs op de randen) Je kan je voorstellen dat ik mij nog nooit zo snel gewassen had.
In ieder geval wij besloten verder naar boven te rijden en met veel moeite kreeg ik de auto tot leven. Het probleem was dat elke keer als ik gas gaf de motor afsloeg. Ik kneep hem wel een beetje want we zaten in de middle of nowhere!
We zijn toen omgedraaid en bergaf wilde de motor wel blijven lopen.
Toen de motor warm was zijn we weer omgedraaid en toen ging het wel goed bergop. Later bleek het probleem te zijn met de carburateur waarvan de choke uitsloeg als ik gas gaf
Het uitzicht boven op de berg was uiteindelijk zeer de moeite waard. We zaten toen op zo'n 12000 feet.
We kwamen daar nog een doorgedraaide vietnam vet tegen die daar aan het uitwaaien was. We zijn toen verder nog naar Vegas, grand canyon, mesa verde, phoenix, texas door en nog een aantal plaatsen die ik nu vergeten ben. Het was een van mijn mooiste vakanties.

[Mack]

chevrolet caprice station wagon met 230000 mijl op de teller .

370.000km??? Wow... Daarom: buy American!!!

[ANY]

Dat zijn nogal wat mijlen! Leuk verhaal.
Mijn man heeft het nog over die oude auto die hij van Californie naar Texas reed toen hij overgeplaatst werd. In Californie was het blijkbaar een stuk warmer dan in Texas, en hij had er niet aan gedacht dat er gewoon water in de koeling zat in plaats van koelvloeistof. Hij kwam aan in Texas in de winter waar prompt de motor bevroor.

[Izognoeg]

Weet niet of het echt een blunder is, maar het komt hier nog vaak ter sprake en dan liggen wij nog steeds plat onder en op de tafel.

San Francisco, juli 2002, bij het ontbijt. Een lieve Chinese serveester duidt ons op een paar duiven op de vensterbank. In gebrekkig Engels en met een enorm accent vertelt zij ons: They have eggs.
Waarop mijn lief verbijsterd roept: They have aids...???

Dat was de enige keer, die ik me kan herinneren, dat we stikkend van het lachen over een vloer van een hotelrestaurant zijn gekropen...

Groetjes,
Paul

[BuckeyeRed]

Waarom heb ik dit topic niet eerder gezien... hilarisch! Bedankt voor de leuke verhalen, allemaal.

Begin jaren '90 ging ik met mijn toenmalige vriend naar de Formule 1 race in Monaco. Ik zou rijden (hij had geen rijbewijs) en op pad gingen we. Beiden kwamen we niet uit het type familie dat ging kamperen in Frankrijk, dus voor beiden was het de eerste keer dat we in Frankrijk waren. We belandden uiteindelijk in Marseillle, en zagen een wegwijzer naar de haven staan. Dat leek ons wel wat om even rond te kijken en de benen te strekken. We vertellen de bewaker in het hokje dat we 'want to look around a bit'. De bewaker zegt 'interdit'. Nee, we hoeven geen interdit, we willen alleen even kijken. Dit herhaalt zich een paar keer, 'we want to look' beantwoord met 'interdit', waarbij steeds meer gezichten van bewakers opduiken en ons aanstaren. De eerste bewaker houdt braaf vol, maar wij ook... wat wil die malle Fransoos toch... uiteindelijk zegt hij 'allez, voir' en zwaait zijn arm uit naar het haventerrein. Het is er erg saai en er zijn geen schepen, het was ook niet de haven die we dachten te zien, maar goed, we pauzeren er even, rijden nog wat rond en rijden dan langs het hokje weer weg. Vier, vijf bewakers zwaaien ons dubbel van het lachen na. Rare jongens die Fransen, denken we nog. Later die vakantie komen we een verbodsbord tegen met een hond erop, en eronder staat 'interdit aux chiens'.... waarop wij ons realiseren dat 'interdit' verboden betekent.

In november 2001 reisde ik met onze dochter vanaf Nederland via Philly naar huis. Een goede vriendin was net naar Philadelphia, vlakbij het vliegveld, verhuisd en aangezien we elkaar al lang niet meer hadden gezien, zouden zij en haar man naar het vliegveld komen, zodat we daar tijdens onze stop-over even konden kletsen. Ik had destijds een Canon Epoca fototoestel, dat er wel wat uit zag als een videocamera. Op het moment dat haar man een foto van mij, vriendin en kind maakt komen twee potige, zwaarbewapende bewakers op ons af en eisen de camera op. We hadden er nooit bij stilgestaan dat op de achtergrond van onze foto een commandocentrum van de bewaking te zien was, en voor hen leek het dus net of we daarvan video-opnamen maakten. Iets wat ze net na 9/11 natuurlijk niet willen. Als ik uitleg dat het een fototoestel is, willen ze alsnog de film - of ik mag niet van het vliegveld weg. Ik probeer hem eruit te krijgen, maar weet serieus niet hoe ik de camera open moet krijgen en de film eruit als de film niet vol is. Na wat gepruts geef ik de camera aan de ongeduldige bewaker en zeg dat hij het maar moet proberen. Nadat zij het met z'n tweeen een tijdje hebben geprobeerd, zonder resultaat, krijg ik de camera terug met een waarschuwing om nooit weer foto's te maken op een vliegveld. Wat ik dus ook braaf niet doe! Destijds stond ik te trillen op mijn benen en stond het huilen me nader dan het lachen, maar ik vind het nu erg komisch.

[thebes]

Een lang verhaal, maar is ons echt overkomen. Heeft als column in ons personeelsblad gestaan.


Avontuur in Griekenland


Het kleine Griekse eiand Skiathos heeft maar één asfaltweg. De rest van de wegen is onverhard maar met een 4-wheel drive goed berijdbaar. We huurden een glanzend rood jeepje, om naar ongerepte strandjes te zoeken.
Na een zonnige dag op zo’n hemels plekje besloten we via een andere weg naar ons hotel terug te rijden.
Op de kaart (new edition) van Skiathos zagen we een onverharde weg dwars door de heuvels, die vlak achter ons hotel uit moest komen.
We verlieten het asfalt. Al snel bleek de door ons uitgezochte “weg” niet meer dan een geitenpaadje te zijn. Omkeren kon niet meer. Rechts bomen en struiken, links een steile helling. Op hoop van zegen hobbelden we verder. Misschien konden we een stukje verder nog omdraaien. Een paar geiten langs het pad mekkerden meewarig. We arriveerden onderaan een heuveltje. We móesten erover, geen andere mogelijkheid. Na een paar meter zakte de jeep in een kuil. Geen beweging in te krijgen. We vulden de kuil met stenen en takken om de wielen meer grip te geven. Het lukte met geen mogelijkheid. Toen we badlakens onder de wielen schoven, schoot de jeep met de geur van verbrand rubber eindelijk los. Ergens beneden hoorden we het gezoem van een landbouwmachine, de bewoonde wereld was niet ver weg…
Het volgende obstakel diende zich aan. Een betonnen paaltje versperde ons de weg. Met behulp van een fles mineraalwater om de harde grond zacht te maken, wrikten we paal los. Verder gehobbeld. We kwamen bij een verlaten varkensstal en zagen daar tractorsporen. Begaanbaar terrein dus, maar we bevonden ons nu zeker op iemands land. We volgden de tractorsporen en stonden toen voor een hek. Op slot ! Ik stapte uit en lichtte het hek uit de scharnieren. Wij erdoor en het hek teruggehangen. Na 50 meter weer een hek en het trucje werd herhaald. In de verte gloorde de veilige asfaltweg…
Een boerderij doemde op. Wat nu te doen ? Als de landeigenaar ons zou zien, moesten we zijn vernielde betonnen paaltje maar eerlijk opbiechten. Gelukkig was er niemand te zien en we reden verder over een keurig tegelpad. Toen we de asfaltweg op zoefden zagen we de boer. Het geluid dat we boven hadden gehoord kwam van het apparaat waarmee hij zijn olijfbomen aan het snoeien was. De man wuifde vriendelijk naar ons. "Kalimera - nice weather today", groette hij beleefd. Vond hij het niet vreemd een jeep met toeristen op zijn erf te zien ?
Even later zaten we op ons balkon met een ijskoude ouzo bij te komen en we besloten om in deze vakantie geen onbegaanbare wegen meer te betreden.

Deze zomer gaan we voor de derde keer naar Skiathos. Het slechte pad blijft lokken ……

[ANY]

Wat een leuk verhaal! En op Skiathos (en Skopelos) hebben wij 22 jaar geleden onze huwelijksreis gevierd! Ik vond het ook een heerlijk eiland. Wij hadden bromfietsen gehuurd, daar kom je wat gemakkelijker mee door de paadjes