Promotie, doen of niet?

[Ziva]

Ik zit met een dilemma en ik hoop op jullie advies want ik weet niet zo goed hoe ik dit slim aan kan pakken

Ik ben nu ruim een jaar in dienst bij een heel leuk bedrijf hier in Amerika. Het salaris is prima en ik ben zeer tevreden. Toen ik solliciteerde was het oorspronkelijk een parttime functie maar toen ze me aannamen zeiden ze gelijk al dat ze direct naar fulltime gingen. Ik natuurlijk blij. Een half jaar later werd ik nog blijer want toen kreeg ik ineens een salarisverhoging van 10% van mijn jaarsalaris. Wow.. het kan niet op dacht ik toen!

Natuurlijk, if it sounds too good to be true, it usually is haha. Pakweg 1.5 maand geleden belde mijn baas me op. Hij zit 2 uur bij me vandaan in een andere vestiging. Dat hij half januari met pensioen ging (toen viel mijn mond al op de grond) en daarna zei hij dat ik wilde dat ik hem zou opvolgen en dat hij daar zijn best voor ging doen. Wow.. toen is mijn mond helemaal op de grond gebleven. Wat een "eer" vond ik dat en nog steeds. Gevoelsmatig gaat het allemaal wat te snel want ik heb het gevoel dat ik nog steeds aan het wennen ben aan "werken in Amerika" maar als zei denken dat ik er klaar voor ben, ja.. dan moet ik er maar voor gaan denk ik dan.

Dus ik ben ervoor gegaan en heb netjes gesolliciteerd op de functie. Blijkbaar heb ik de beste papieren want ze willen me graag hebben ondanks dat ze andere kanidaten op bezoek gehad hebben. Maar nu komt de adder, naar nu blijkt ben ik een jaar geleden al aangenomen met als doel om mijn baas op te volgen. Het omzetten van parttime naar fulltime was dus ook omdat ze me heel graag wilde hebben. Op zich geen probleem maar het voelt wel raar als ik erover nadenk, beetje creepy. Alleen nu hebben ze me een aanbod gedaan waarbij ik "slechts" 10.000 meer per jaar meer ga verdienen dan wat ik nu verdien. Let wel: ik moet daarvoor dus 2 uur verderop verhuizen, in een gebied wonen wat aanzienlijk duurder is om te leven en ik krijg 2 maanden relocation expenses vergoed maar die beginnen zodra ik de baan aanneem. Mijn partner moet een andere baan zoeken, kinderen andere school, huis verkopen, nieuw huis huren/kopen tzt.. kortom... leuke veranderingen op zich maar voor zo "weinig meer" vraag ik me af of dit fair is?

Ik kom misschien nu ondankbaar over maar dat ben ik niet. Ik vraag me alleen af wat slim is, moet ik gewoon een tegenbod doen? Is het gebruikelijk om te onderhandelen in zo'n geval? Wat kun je vragen als ze willen dat je verhuist?

Ik wil de baan op zich graag hebben maar ik krijg een veel verantwoordelijke, manager-functie en moet dus mijn hele gezin meeslepen naar een stad 2 uur verderop. Is dan 10.000 meer op jaarbasis niet wat weinig of is dat normaal voor Amerikaanse begrippen?

Alvast bedankt voor jullie tips en advies.

[USA2004]

Ik zou absoluut onderhandelen. Dit lijkt me een prachtige kans, en die moet je zeker aangrijpen, maar je er financieel wel beter van worden.

Goed op een rijtje zetten wat je kosten zijn: eenmalige kosten en maandelijkse lasten die hoger worden. Ik zou me persoonlijk op de laatste concentreren -- dus misschien wat minder verhuisvergoeding vragen, maar een hoger loon.

Of 10k verhoging op jaarbasis weinig is of normaal hangt van je bedrijfstak af en je huidige salaris natuurlijk. Als je een directeursfunctie krijgt zou je verwachten dat het flink meer is dan 10k, maar de meeste duidelijkheid krijg je door naar andere mensen in die positie te kijken.

Veel succes

[ned in MO]

Het is duidelijk dat ze jouw willen hebben (maar natuurlijk zo goedkoop mogelijk).
Uitvinden dus wat de verschillen in levensstandaardzijn, hoe lang je denkt dat het duurt voor je partner een andere baan heeft (10k is dan zo verdwenen) en ze uitspelen.

[Petra/VS]

Wel een beetje herkenbaar, al hoefde ik nooit te verhuizen. Min ervaring is dat men je wil hebben en het minimum zal bieden. Ik was enorm gewild en kreeg overal aanbiedingen. Voor mij gold altijd de combinatie locatie en salaris. Ik weet niet wat je partner doet, maar kan hij makkelijk verhuizen? En hoe zit het met de scholen? Voor 10K lijkt het me een nogal enorme omschakeling, dus zeker voor meer onderhandelen, maar ook echt de praktische kanten meenemen, in de onderhandelingen ook.

Als moderator: ik zou dit onderwerp naar Amerika Algemeen willen verplaatsen, maar weet niet of je het expres in Off Topic hebt gezet

[goldenhills]

Ik kom misschien nu ondankbaar over maar dat ben ik niet. Ik vraag me alleen af wat slim is, moet ik gewoon een tegenbod doen? Is het gebruikelijk om te onderhandelen in zo'n geval? Wat kun je vragen als ze willen dat je verhuist?

Gefeliciteerd met de kans! Ik vind onderhandelen ook lastig, zeker omdat er zo'n goede sfeer is op m'n werk. Het voelt dan al gauw of je ondankbaar bent. Je hebt echter kans dat zij gewoon een startbod doen, en jou laten reageren. Zaken zijn zaken...

Ik zou vooral naar de feiten kijken, en op grond daarvan bepalen wat een passende set voorwaarden is. Zoals anderen aangeven, kijk naar je kosten van levensonderhoud. De hogere kosten vanwege een duurdere regio moeten sowieso worden goedgemaakt, en daarnaast mag je toch een passende salarisverhoging vragen die past bij de nieuwe functie. Je krijgt de verantwoordelijkheid, dus hoor je ook het bijbehorende salaris te krijgen. Verder lijkt me dat je verhuizing vergoed moet worden, en als ze willen dat je al erg snel begint, reiskostenvergoeding in het begin. Ik heb geen flauw idee of dat vergelijkbaar is, maar als ik op ons andere kantoor in de regio moet zijn (welke wat verder rijden is) krijg ik mijn volledige woon-werk mijlen vergoed. Als je de getallen beredeneert en op papier hebt is het vast wat makkelijker om een tegenbod te doen.

[Njit]

Je hebt echter kans dat zij gewoon een startbod doen, en jou laten reageren. Zaken zijn zaken...

Wellicht zien zij het ook gewoon als een test hoe goed je bent in onderhandelen

[Georgie]

Wat een goede kans, Ziva! Dat klinkt heel erg goed, zeker omdat het allemaal zo snel is gegaan. Zij hebben in elk geval duidelijk voor ogen dat ze je willen.
Maar, daar staat ook wel wat tegenover. Ik vind dat je om die reden best mag onderhandelen. Het is niet alleen een verhuizing voor jou, maar voor je hele gezin. Ik kan verder niet heel veel concreet advies geven over wat gebruikelijk is in Amerika, want daar heb ik geen verstand van, maar mijn goede verstand zegt: Duidelijk op een rijtje zetten wat het kostenverschil is in leefomstandigheden in regio A en B, en kijken naar hoe zich dit vertaalt naar het salaris wat je daar zou verdienen. Ik vind het ook wel slim om voor minder relocation costs in te zetten, maar een hoger salaris, denk dat je daar uiteindelijk meer aan hebt. Ik zou de baan in elk geval niet klakkeloos aannemen. Blijkbaar hadden zij dit al heel lang in gedachten en hebben ze je eigenlijk een beetje voorgelogen (of nou ja, liegen is niet het juiste woord, maar bewust nog niet genoeg verteld), dus logischerwijs mag jij dan ook best onderhandelen en wat eisen stellen. Ik geloof echt dat dat wel zo werkt en een succesvolle onderhandeling kan alleen maar positief voor jou werken, dan zien zij direct wat jij in huis hebt en hoeveel kracht je daarvoor hebt; iets wat je niet zal misstaan in je nieuwe functie.

Heel veel succes met de keuze en het proces natuurlijk! Ben benieuwd wat je gaat doen!

[sachasenne]

En pendelen? Is dat een mogelijkheid? Twee uur is vrij lang, maar met al de files hier ben je die tijd ook snel kwijt als je bv naar Brussel moet.

[Georgie]

Pfoe, ik zou geen 4 uur per dag kwijt willen zijn aan reistijd. Voor een tijdelijke baan wellicht, maar voor langere termijn, zou me dat echt opbreken.

[smittenimmigrant]

Vier uur zou ik ook niet zien zitten. Ik heb een aantal jaar drie uur reistijd per dag gehad en daar werd ik ongelukkig van.

Wel heel tof dat ze zoveel in je zien, Ziva. Dit lijkt me een prima moment om goed te onderhandelen. Als ze je tienduizend bieden, kun je volgens mij gemakkelijk twintig of vijfentigwintigduizend vragen. Als ze je zo graag willen, komen ze er samen met jou wel uit. Plus, er wordt toch altijd gezegd dat vrouwen niet weten hoe te onderhandelen? Nou, tijd om ze het tegendeel te bewijzen

Succes!

[Hockey]

Ziva, top dat je die kant krijgt. Ik ga je eerst wat vragen stellen voordat ik advies ga geven.

Wil je deze baan? Puur als je er inhoudelijk naar kijkt? Stel nu, je pakt de baan niet, gaat dit jou hinderen in jou carrière? En vind je het erg als je daardoor kansen zou mislopen? Wat voor kansen gaan hierna nog komen als je deze baan zou pakken? Hoe staat jouw partner hierin? Kan hij makkelijk een nieuwe baan vinden? Wil hij dat?

Voordat ik iets zinnigs kan zeggen denk ik dat je eerst deze vragen voor jezelf eens moet beantwoorden.

[kastelke]

Ik sluit me aan bij wat hier al gezegd geweest is. En verder zou ik vooral willen zeggen dat jij je helemaal niet schuldig hoeft te voelen als je uiteindelijk beslist niet op het aanbod in te gaan omdat $10,000 maar magertjes is voor het moeten verhuizen van je ganse gezin terwijl je daar niet zelf een vragende partij in was. Zij zijn niet eerlijk geweest vanaf het begin, zij hebben geen open kaart met je gespeeld. Dat is het risico dat zij bewust genomen hebben.
In ieder geval proficiat met het vertrouwen dat ze in je hebben! Je hebt dus een goede job gedaan.

[Njit]

Andere vraag: Hoe staat je gezin tegenover deze verhuizing?

[Bennogr]

Kijk eens wat de salarissen zijn voor mensen die ongeveer dezelfde positie hebben. Vakbladen geven vaak informatie over wie wat verdient (of in ieder geval krijgt), plaatselijke verenigingen van mensen in jouw branche hebben vaak ook informatie of je kunt misschien andere contacten leggen met vakgenoten en dan mondeling een indicatie krijgen. Als er in jouw vakgebied een vakbond is, dan is daar misschien ook wat te halen.

Amerikanen praten niet graag over salarissen, dat 'mag' eigenlijk niet en er wordt dan al gauw gezegd dat je samenzweert om meer loon te krijgen (de bazen mogen overigens wel samenzweren om je loon zo laag mogelijk te houden).

Onderhandelen is in de VS heel gewoon en wordt eigenlijk wel verwacht. De eenvoudigste methode, en iets wat je zou kunnen doen, is zeggen dat $10.000 een goed begin is en dan vragen (met je beste gangsteraccent, zodat duidelijk is dat je vrij serieus bent, maar niet onredelijk wilt zijn): make me an offer I can't refuse. Proberen te achterhalen, 'off the record' natuurlijk, wat je voorganger kreeg, is ook geen slecht idee.

Succes.

[Ziva]

Super bedankt voor alle felicitaties en vooral voor alle tips en adviezen.

Ik ben echt zeer slecht in onderhandelen, in dat opzicht is Amerika een slecht land voor mij haha. En ja, ik wil de baan graag hebben en ik ben ook zeer zeker wel bereid om te verhuizen. Het gebied waar we heen zouden gaan is een prettiger gebied om te wonen, meer kansen voor de kinderen en betere scholen en ook wat meer internationaal georienteerd voor mij. Mijn partner zou wel een baan kunnen krijgen maar zou wel 14 jaar bij dezelfde werkgever moeten opgeven.

Het grootste probleem is dat ik niet weet hoeveel meer in zou moeten vragen om te beginnen. Is 20.000 redelijk? 15.000? Ik zei toen ik hoorde dat ze me graag wilden hebben voor de functie gekscherend "Nou, voor 10.000 doe ik het niet!" en toen kwam dus dat bod van die 10.000 meer. Het bedrijf is deels overheid dus ik kan niet eindeloos meer vragen denk ik.

Ik denk dat ik dit weekend nog even ga snuffelen wat marktconform is en dan na het weekend wellicht vraag of er ruimte om te onderhandelen is. Ik vind het zo moeilijk! Het is echt wel mijn droombaan maar er komt zoveel onzekerheid bij kijken Mijn gezin wil wel verhuizen en mijn partner ook wel dus in dat opzicht wel positief.

En ja, je mag het verplaatsen Petra. Ik wist niet of het meer met Amerika Algemeen te maken had of meer met Off Topic. Het onderhandelen en relocaten is wel Amerikaans denk ik.

[USA2004]

Ziva, je klinkt nog steeds vrij bescheiden

Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als om 30k meer vraagt? Het "ergste" wat er kan gebeuren is dat ze nee zeggen. Tuurlijk moet je wel redelijk blijven, en daarvoor helpt het als je markt-gegevens hebt, maar je zit in een luxe positie nu. Gewoon kijken wat je krijgen kunt.

[Ziva]

Wat een kneus ben ik he? Haha... ja ik kreeg al van ze te horen dat ik te bescheiden was. Misschien daarom ook zo'n stom aanbod, ze denken gewoon "die doos tuint daar wel in" natuurlijk. En ik kan ze geen ongelijk geven ergens

Ik ga nog even wat dingen opzoeken. Moet lukken... ik vind het wel spannend

[Ebelix]

Ziva, gefeliciteerd met het aanbod. Mooi om te horen. Ik ben helemaal niet op de hoogte qua je huidige reistijden maar is er niet een mogelijkheid om 1 uur verder te gaan wonen waardoor jij en je man een reistijd van 1 uur hebben naar het werk? Waarschijnlijk is dit te makkelijk gedacht maar ik probeer het toch.

[Ta2 Gerrit]

Ik zou zeggen; DOEN ! Waarom ? Lees het onderstaande stukje maar eens objectief door

En ja, ik wil de baan graag hebben en ik ben ook zeer zeker wel bereid om te verhuizen. Het gebied waar we heen zouden gaan is een prettiger gebied om te wonen, meer kansen voor de kinderen en betere scholen en ook wat meer internationaal georienteerd voor mij. Mijn partner zou wel een baan kunnen krijgen maar zou wel 14 jaar bij dezelfde werkgever moeten opgeven.

En als je er dan ook nog een extra 10 of 15K uit kunt slepen, maakt het dat alleen maar aantrekkelijker. toch ?
Ik hoop dat je research je een beter beeld, en vooral onderhandelingsstandpunt op gaat leveren. Succes

[Bennogr]

Vooral als je partner bereid is om zijn baan op te geven, zou je gewoon moeten gaan. Ik ben indertijd mijn vrouw gevolgd naar een nieuwe baan in St. Paul (werken voor het Science Museum, zij heeft het grootste deel van het geld voor de bouw van het nieuwe museum -- letterlijk tegen de klippen van St. Paul op -- binnen gehaald). Grootste voordeel voor haar: ze brak door het betonnen plafond (glazen plafond kenden de mannetjes in haar bedrijf niet) heen, werd een echte vice president.

Achteraf gezien was dat het beste wat ik ooit gedaan heb: heb voor Reuters (en het Agrarisch Dagblad) kunnen schrijven, veel radio gedaan bij een plaatselijk niet-commercieel radiostation, allemaal dingen waar ik in New York nooit een kans op gehad zou hebben. Kind was indertijd 10 en het heeft een jaar geduurd voordat hij ons de verhuizing vergeven heeft. Maar dankzij de nieuwe school (prive, maar dat kon mijn vrouw toen betalen) heeft hij wel zijn roeping gevonden.

Toen het werk bij het Science Museum niet langer beviel zijn we weer verhuist (Asheville, NC) en uiteindelijk terug naar Brooklyn.

Dit is tenslotte Amerika. Verhuizen is niet ongewoon. En: 14 jaar bij een bepaald bedrijf klinkt mooi, maar geeft je geen enkele garantie dat je dat nog eens 14 jaar zou kunnen doen, of tot je pensioen. En veranderen van werk af en toe heeft ook zijn voordelen (plus hij kan waarschijnlijk zijn pensioen meenemen, gewoon overhevelen naar een 'mutual fund' of elders).

Een aanbod voor een nieuwe baan is eigenlijk net als emigreren: een grote verandering met kansen, inclusief de kans op mislukking. Maar als je die kans nou niet grijpt? Wat dan?