Vliegangst en reisziekte ervaringen.

[Charlot.te]

Hallo,

Ik heb mij vandaag aangemeld op dit forum omdat mijn vriend en ik volgend jaar voor het eerst naar Amerika gaan.
Omdat ik vliegangst had zijn we altijd binnen Europa gebleven, vaak met de auto en zo af en toe met het vliegtuig.
In mijn voorstel topic opperde iemand om een topic over vliegangst te openen en zo ervaringen uit te wisselen. Ik vond dat een goed idee en vandaar dit topic.

Ik heb pas op mijn dertigste voor het eerst gevlogen (ik ben nu 37) ik durfde nooit en als er iets prettig is als je ergens bang voor bent dan is het vermijden!
Toen kreeg ik de kans om gratis een lang weekend naar Rome te gaan en dat kon ik voor mijn gevoel niet weigeren. Het vliegen vond ik vreselijk maar in de jaren daarna ben ik toch nog een paar keer gegaan in de hoop dat de angst afnam. Echter werd het alleen maar erger en besloot ik om, of nooit meer te vliegen, of een therapie te volgen. Na een aantal jaar niet gevolgen te hebben wilde we toch meer van de wereld gaan zien en heb ik mijn aangemeld bij Stichting Valk ( http://www.valk.org/ ) Ik wilde absoluut geen medicatie nemen omdat dat het probleem niet oplost en ik ben graag helder en nuchter als ik vlieg.

De therapie was soms heel moeilijk en confronterend maar ook erg verhelderend en leerzaam. Doordat de stichting is gespecialiseerd in vliegangst komen ook heel veel aspecten van het vliegen zelf aan bod.
Het was absoluut niet goedkoop maar het was het meer dan waard. Ik heb nu mijn angst onder controle en vliegen zal nooit mijn hobby worden (met name omdat het zo oncomfortabel is) maar ik kan mij tenminste ontspannen en als ik angst voel opkomen weet ik wat ik moet doen om het onder controle te krijgen. Turbulentie zie ik als een uitdaging en de laatste keer vond ik het zelf een beetje leuk.

Zijn hier meer mensen die hun vliegangst hebben aangepakt? Of niet zonder medicatie kunnen vliegen? Of neem je de angst maar voor lief en ben je opgelucht als de wielen van het vliegtuig de landingsbaan raken?
Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.

[DejaVu]

Het begint bij mij te kriebelen...

[Hockey]

Middels de zoekfunctie zijn er al een aantal topics te vinden die je alvast een stukje verder helpen: http://forum.allesamerika.com/search_go ... vliegangst

[Charlot.te]

Het was meer mijn bedoeling om ervaringen uit te wisselen. Iemand opperde om hier een topic over te openen en dat heb ik gedaan.
Misschien had ik idd beter eerst de zoekfunctie kunnen gebruiken. Excuses

[Hockey]

Neuh, geen excuses zijn nodig. Hier kunnen nog steeds ervaringen uitgewisseld worden. Maar in die andere topics kan je alvast lezen hoe andere mensen ermee omgingen.

[RCRD]

Het zal ook nooit mijn hobby worden. Het starten vind ik nog wel wat hebben. Lekker in je stoel gedrukt worden en het geluid van de brullende motoren. Maar als het vliegtuig dan echt hard over de baan scheurt is de lol voorbij.

Ik drink altijd 1 a 2 pilsjes voor ik in een vliegtuig stap. Dan ben ik nog steeds bijna helemaal nuchter en helder maar geeft me wel nét dat beetje extra rust als ik opstijg.

[PSVwally]

Mijn allereerste vlucht ooit was toen ik een jaar of 6 was in een cessna of iets dergelijks. Er gingen maar 5 man in dat ding en ik vond het vreselijk. Het enige wat ik me er positief van herinner zijn de wolken. Ik had, dacht ik, ook last van hoogtevrees. Nu weet ik dat ik geen hoogtevrees heb/had, maar ik had en heb nog een beetje vrees om naar hoogtes te gaan. Liften,daar ben ik overheen gegroeit en heb ik geen angst meer voor, maar een paar jaar geleden werd ik nog goed draaierig (en ik bedoel dan draaierig zonder misselijk te worden) op de trappen van de segrada familia in Barcelona. Maar sta ik dan biven op het balkon dan heb ik nergens last van.
Mijn 2e vliegervaring was met Fly air naar Turkije. Een rammelbak, waar zo ongeveer boven roemenie ineens rook uit de ventilatoren de cabine in kwam en waar we een uur rondjes hebben gedraait boven Bodrum omdat we niet mochten landen. Daarna nog een keer een vlucht met Transavia, opzich behalve geen ruimte niets mis mee, behalve een snoeiharde landing in Eindhoven. Voor deze vlucht had ik wat druppeltjes genomen. Nergens last van gehad Daarna ben ik op internet landingsfilmpjes gaan bekijken van vliegvelden all over the world, goede landingen bedoel ik dan en ook takeoffs. Zo ben ik via st Maarten naar Curacao gevlogen en ik wist bv wat me op het 1st genoemde vliegveld te wachten stond. Omdat we tussen orkanen doorvlogen, arkefly dit maal, veel turbulentie gehad, maar sindsdien beginnen mijn zweethandjes te verminderen. Ik vind ineens ook achtbanen heel leuk. Op de terugweg, doordat er een idioot steeds opstond en ging wandelen tijdens turbulentie en vanalles uit zn opbergbox haalde en door de stewardessen bekant het vliegtuig uit werd gezet, geleerd dat je in een vliegtuig geen hoogtevrees kunt hebben, maar dat het wel puur angst om te vliegen is.

Persoonlijk vind ik het wel uitmaken of dat ik comfortabel zit en wat te doen heb/ afleiding heb.

[kastelke]

Charlot.te, bedankt dat je dit topic hebt geopend!

Die sessies rond het overwinnen van je vliegangst, is dat individueel of in groepjes?
Heb je ook kunnen ontdekken waar je angst uit ontstaan is? En wordt daar dan specifiek op gewerkt?

Edit: ben inmiddels op de website gaan zien, het is dus individueel.

[MarcB]

Hoi,

Ook ik heb de cursus bij stichting VALK gevolgd. Dat was volgens mij in 2005.

De sessies zijn inderdaad individueel. Maar de vlucht die je met hun maakt gebeurd in een groep. Bij mij was dat twee dagen, de eerste dag groepsessies en de tweede dag naar Schiphol voor een vlucht in de simulator, het bekijken van een vliegtuig in de hangar en natuurlijk een echte vlucht. Hierbij waren meerdere begeleiders aanwezig, waaronder de psychologen en een piloot.

Ik had voor de cursus een paar keer gevlogen, maar de angst was toen echt groot. Omdat ik nog veel wilde zien heb ik gekozen voor de cursus. Mij heeft het veel opgebracht. Ik heb na de cursus al ongeveer 50 enkele vluchten gemaakt (ben vorig jaar op wereldreis geweest, heb in die 7 maanden ongeveer 25 enkele vluchten gehad).

Ik wil niet zeggen dat de angst helemaal weg is, maar ik stap nu relaxed het vliegtuig in en de nacht voor een vlucht slaap ik ook goed (dat was voor de cursus niet het geval).

Groeten,
Marc

[DejaVu]

De bemanning kan ook enorm helpen, er was een.man met vliegangst aan de andere kant vsn het gangpad heel bang ineens en toen heeft een steward 30 mins met hem staan praten over van alles en niks.

[MarcB]

Heb je ook kunnen ontdekken waar je angst uit ontstaan is? En wordt daar dan specifiek op gewerkt?

Ik heb niet precies kunnen ontdekken waar de angst bij mij uit is ontstaan. Zal een combinatie van verschillende factoren geweest zijn. Ik ben een beetje perfectionistisch en een beetje een controlfreak.
Daarnaast had ik voor de cursus eens een vlucht gehad waar ze iemand van boord haalden. Dat was in China. We stonden net klaar om op te stijgen toen die passagier raar begon te doen. Het vliegtuig is toen naar een afgelegen gedeelte op het vliegveld gereden en daar kwamen militairen het vliegtuig binnen die hem afvoerden.
En ik ben net na de aanslagen in Amerika naar Amerika gevlogen. Dat was met allemaal die controles ook niet zo een goede ervaring.

Waarschijnlijk dat beide situaties ook meegespeeld hebben en de angst vergroot hebben.

Tijdens de individuele sessies komt vanalles aan bod, eigenlijk word je hele leven doorlopen. Er wordt specifiek gewerkt op het rustig blijven. Dus hoe je jezelf kunt ontspannen en bezighouden. En natuurlijk op de vliegveiligheid. Ze zeiden toen dat als je de cursus gevolgd had, je meer wist van vliegen dan de meeste stewardessen

[Matrox]

Ik kreeg ook plots vliegangst. Voordat we kinderen hadden vlogen we de hele wereld over, daarna liep het zweet me over de rug bij de gedachte alleen al.

Heb me er min of meer overheen gewerkt door veel te lezen over vliegen, veiligheid etc. en ben uiteindelijk toch maar weer ingestapt. We zijn nu weer jaren verder en heb inmiddels weer zo'n 10 à 15 vluchten achter de rug. De spanning is er nog steeds, maar het is nu veel makkelijker om er over heen te stappen. Ook geluidjes aan boord en turbulentie jagen me geen angst meer aan.

Dapper dat je die sessies gevolgd hebt. Volgens mij ben je als je die stap eenmaal gezet hebt al op de helft. Want je weet dat je nu ook daadwerkelijk gaat vliegen en je doet het toch.

[Coyote]

Ik ben een beetje perfectionistisch en een beetje een controlfreak.

Geldt voor mij ook maar daar kan ik wel goed mee omgaan tijdens het vliegen.

Ik heb nooit problemen gehad met vliegen (meer een gezonde spanning) maar houd altijd in gedachten dát er iets kan gebeuren. Echter, als je daar heel erg over gaat nadenken kan er natuurlijk een angst ontstaan.

Toen ik een jaar na 11 september 2001 weer in het vliegtuig naar Amerika stapte had ik iets meer vrees dan voorheen. Heb toen tegen mezelf gezegd toen ik eenmaal zat, 'ik geef me me nu volledig over aan de piloot'. Oftewel, zelf heb ik geen controle meer als er iets met het vliegtuig gebeurt maar vertrouw helemaal op de piloot. Voor mij was dat een rustgevende gedachte en tegenwoordig herhaal ik dat zinnetje vaak als ik ga zitten in het vliegtuig en de deuren dichtgaan. Werkt ontspannend voor mij.

Maar goed, het feit dat ik nooit vliegangst heb gehad zal het voor mij misschien makkelijker maken zo te denken.

Roland

[MarcB]

Ik ben een beetje perfectionistisch en een beetje een controlfreak.

Geldt voor mij ook maar daar kan ik wel goed mee omgaan tijdens het vliegen.

Door de cursus kan ik hier nu ook beter mee omgaan tijdens vliegen. Precies wat jij zegt, ze laten je inzien dat je op de piloten moet vertrouwen. Die hebben daar voor gestudeerd, veel geoefend en worden streng gecontrolleerd. Ze kunnen beter vliegen dan jezelf

[kastelke]

Ik moet zeggen dat ik het fantastisch vind dat zulke programma's bestaan, en meer nog: dat ze werken!

Word je aangeraden om regelmatig te blijven vliegen? (zodat je de oefening er in houdt, het trainen, zal ik maar zeggen)

[MarcB]

Word je aangeraden om regelmatig te blijven vliegen? (zodat je de oefening er in houdt, het trainen, zal ik maar zeggen)

Ja, dit raden ze wel aan. En ik moet ook zeggen, hoe meer ik vlieg, hoe makkelijker het gaat. Ik merk dat als ik een tijdje niet gevlogen heb, dat het toch wat moeilijker is.

[DixieChick]

Mijn moeder heeft ook ontzettende vliegangst. Zo erg zelfs, dat ze geen cursus bij stichting VALK wil doen, want dan moet je vliegen. Het frappante is dat ik als kind nergens last van had, maar toen ik oud genoeg was om me bewust(er) te worden van de mensen om me heen, zag hoe bang mijn moeder altijd was, en daardoor zelf ook bang werd. Als ik alleen vloog was het altijd veel minder dan wanneer ik met mijn ouders ergens heen ging, maar het werd wel steeds erger, naarmate ik zelf ook ouder werd.
Het is bij mij eigenlijk helemaal overgegaan toen ik ben gaan parachutespringen. Ik was net uit college, had tijd over, verdiende geld door parachutes te vouwen, en dacht, goh, laat ik het zelf ook eens proberen. Als je een paar keer in zo'n ratelende cessna hebt gezeten, die met een loeivaart naar 13000 voet schiet om zo snel mogelijk zoveel mogelijk springers te dumpen, dan is een vlucht met een commercieel vliegtuig echt niks. Sindsdien ben ik dus ook totaal niet meer bang om te vliegen (met of zonder moeder), en ik ben door onsweersbuien, orkanen, en weet ik veel wat nog meer gevlogen (waaronder een zeer memorabele landing in Austin, waarbij de piloot op het aller-allerlaatste moment als een gek moest optrekken omdat er een vliegtuig op zijn landingsbaan stond), en het doet me echt niks meer. Een kwestie van leren te relaxen denk ik (en dankzij parachute springen, de regels van het vliegen een beetje snappen).
Mijn moeder lost het tegenwoordig op door voor de vlucht een receptje voor het een of ander bij de dokter te halen, en dat werkt voor haar ook perfect.

[SeeQ]

Mijn vriendin heeft ook vliegangst.. van de huisarts een recept voor Temazepam gekregen en dat scheelt een hoop.

[LittlePhoenix]

Vliegangst is een te groot woord maar heb wel een hekel aan vliegen. Komt grotendeels omdat ik altijd beroerd ben. Komt ook deels door 2 noodlandingen die ik meegemaakt heb. Is best eng om het cabinepersoneel te zien panieken terwijl ze proberen om er nog professioneel uit te zien. Ik zal echt nooit voor m'n plezier in een vliegtuig stappen maar ja, het is de enige manier om van Amerika naar Europa te komen eh? Een boot duurt te lang.

Het grappige is dat onze oudste dochter heel graag vliegt, die stapt net zo relaxed in het vliegtuig als in de trein of bus. Van de vier kinderen is zij de enige die vaak gevlogen heeft. Nr. 2 heeft wel gevlogen als baby maar de laatste keer dat hij in ee vliegtuig zat was een paar dagen voor z'n 2e verjaardag. De twee jongsten hebben nog nooit gevlogen. Met m'n oudste ben ik naar Nederland geweest toen m'n moeder op sterven lag en het was indrukwekkend hoe zelfverzekerd m'n dochter was ondanks alle emoties.

[Charlot.te]

Die sessies rond het overwinnen van je vliegangst, is dat individueel of in groepjes?

Je begint altijd individueel en dan gaan ze kijken hoeveel sessie je nodig hebt voordat je aan de tweedaagse groep training kan deelnemen.

Heb je ook kunnen ontdekken waar je angst uit ontstaan is? En wordt daar dan specifiek op gewerkt?

Ik heb mijn hele leven gedacht dat vliegen eng was. Als je dat maar lang genoeg denkt slijt er een patroontje in je hersenen waar je niet zomaar vanaf komt. Voor mij was het belangrijk dat ik een nieuw patroontje ging aanleggen. Ook ben ik nogal een control freak en wil heel graag weten hoe iets werkt maar ik moest ook leren om dingen los te laten.
Wat ik heel interessant vind, en dat is hetgeen wat mij heel erg geholpen heeft, is dat je lichaam alleen kan reageren op datgene wat jij denkt of fantaseert. Je lichaam kan niet reageren op de realiteit. (ik heb het in dit geval over angst)