Niet elke emigratie loopt goed af.

[TXDream]

Top Inge, mooi verwoord.

Ieder beleefd het op zijn eigen manier, omdat het de ene die lukt om daar wat op te bouwen wil niet zeggen dat niemand het lukt. Als je idd bereid bent alles aan te pakken wat je kunt krijgen en zo naar je eigen idealen werkt kan het heel anders uitpakken als voor diegenen die het niet gelukt is. Het is een avontuur, een nieuwe start hoe je het ook wilt noemen en als je met z'n tweeen eraan werkt moet het lukken. Ik ben ook iemand die graag positief denkt, en je moet het zelf toch ook eerst proberen anders krijg je er later spijt van.

[DixieChick]

Ik zie wel wat mvdl bedoelt, maar ben het niet helemaal met hem eens. Het is vaak ook een kwestie van net op het juiste moment op de juiste plek zijn, en daar dan gebruik van maken. Op het moment dat jij een groene kaart hebt, dan sta je qua aannemen gelijk aan een Amerikaan, en dan is het een kwestie van je CV/resume zo in elkaar zetten dat deze goed verkoopbaar is. Als jij goede prestaties geleverd hebt, en dit concreet in je CV kan aangeven (zoveel mensen geleid, deze processen in gang gezet, dit artikel gepubliceerd, weet ik veel), dan zie ik niet waarom je niet ook een goede functie kan krijgen. Nee, je hebt geen Amerikaanse references, en nee, geen Amerikaanse werkerarvaring, maar elk Amerikaans bedrijf dat een knip voor de neus waard is kan heus wel een beetje googlen om te kijken wat dat bedrijf is waar jij in Nederland/Belgie voor gewerkt hebt. En wat betreft die references - doe een maand of wat vrijwilligerswerk (terwijl je naar werk aan het zoeken bent), en voila. Amerikaanse references. Je kan je blid staren op wat je niet hebt, of gewoon creatief zijn.

Als ik naar mezelf kijk, ben ik een maand na aankomst hier in een perfecte baan gevallen, zonder Amerikaanse referenties (de vorige keer was al weer een paar jaar terug, en toen deed ik ander werk), met merendeel Nederlandse diploma's (OK, wel wat Amerikaanse, maar mijn PhD komt uit Nederland), en toch is het mij gelukt. Ja, de functie begon als een tijdelijke baan (zelfs maar voor een semester), en het salaris was ook niet om over naar huis te schrijven, maar na twee semesters ben ik wel permanent in dienst gekomen, met salaris verhoging. Ik geloof nooit dat ik hier in de enige uitzondering ben. Als ik kijk naar mensen hier op het forum, maar ook naar andere Nederlanders in de VS, dan zijn de hoog opgeleide mensen zonder functie op niveau eerder de uitzondering dan de regel.

Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat je moet rekenen op een gespreid bedje, maar goede voorbereiding (ga aan een Amerikaans CV werken, dat kan ik je nu echt wel alvast aanraden) en de realisatie dat je mischien zult gaan moeten schoonmaken is echt al het halve werk.

[PeterNY]

Uiteraard zijn er kansen (die zijn er altijd overal) en wanneer je een passie voor de VS hebt en daar uit volle overtuiging naar verhuisd dan heb je al een enorme voorsprong. Er zijn ook mensen die er toevallig terecht komen en dan is die motivatie niet vanzelfsprekend. Verder is realisme belangrijk en ik denk dat de meeste mensen dat beslist hebben wanneer ze al geruime tijd op dit forum actief zijn en dus goede, slechte en neutrale ervaringen hebben gelezen. Verder is alles zeer persoonlijk en zeer afhankelijk van de omstandigheden.

En inderdaad: er zijn nog altijd vacatures (het is nog steeds de grootste economie ter wereld met 310.000.000+ inwoners) en andere zakelijke mogelijkheden. Ook zijn niet alle banen in de automatisering door Indiers ingevuld. Maar het is wel zo dat het niet meer zo vanzelfsprekend is om werk te vinden: in 2005/2006 had ik ook al eens overwogen om naar de VS te verhuizen (op basis van een verloofdenvisum indertijd) en toen groeiden de bomen tot in de hemel bij wijze van spreken.

Ik ben het wel pertinent oneens met de verklaring dat groene kaart houders gelijk zouden staan aan Amerikanen: dat is pertinent onjuist: als niet Amerikaan (dat wil zeggen: paspoorthouder, genaturaliseerde inwoner), zonder Amerikaanse diploma's en werkervaring sta je altijd op achterstand. Er zijn uitzonderingen op deze regel maar je kansen zijn gewoon stukken kleiner en vooral bij formele PZ processen bij grote ondernemingen. Inderdaad: meestal lukt het uiteindelijk wel om inderdaad een baan op je opleidingsniveau te vinden maar dat kan soms langer duren/meer inspanning kosten (meer sollicitaties). Een andere uitdaging is dat je waarschijnlijk veel minder snel kan doorgroeien omdat je toch niet zo snel als volledig wordt aangezien. Ik kan me helaas nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat Amerikanen elkaar voortrekken bij promoties en dergelijke. Dat is enerzijds ook niet zo heel vreemd aangezien je als buitenlander toch vaak op achterstand staat qua informele communicatie, het begrijpen van de humor, de golflengte enzovoorts.

[Bandido]

Maar zoals het soms wordt aangebracht dat het allemaal onmogelijk is. Dat je als Belg of Nederland gewoon geen werk vindt, sorry maar dat gaat voor mij te ver.

Ik ben niet doof voor realisme, maar pessimisme hoeft voor mij niet zo nodig

Goed gezegd Inge! Zoals veel anderen hier heb ik jouw ervaringen ook met veel interesse gevolgd, je twijfels, je uiteindelijke beslissingen. Dat het moeilijk zal zijn, daar zijn we het allemaal wel over eens, maar inderdaad: onmogelijk is het zeker niet. En wat is het alternatief? Niet gaan en dan misschien altijd spijt krijgen? Dat lijkt me vele malen erger. En volgens mij hebben jullie alle "ducks in a row" en zijn jullie goed bezig om alle informatie op tafel te krijgen en daarop je beslissing te baseren. Meer kun je niet doen. En laat het verder op je af komen.

En dat het heus wel mogelijk is om als GC loterij winnaar een leuke en goede baan te vinden, daar ben ik zelf het levende bewijs van. Dat ik qua woonruimte in een gespreid bedje terecht kwam was natuurlijk een zorg minder, maar desalniettemin heb ik mijn baan toch ook gewoon zelf moeten vinden. En toen ik hier kwam was de crisis ook al begonnen en waren er overal vacaturestops en werden veel mensen ontslagen. Maar toch had ik de dag na mijn aankomst in de VS een baan en daar werk ik nou nog steeds. Ik ben ook zeker geen uitzondering heb ik om me heen gehoord.

Mijn advies: blijf zo doorgaan met jullie voorbereidingen en laat je geen onheil aanpraten, dat is echt niet nodig.

[Hockey]

Mijn advies: blijf zo doorgaan met jullie voorbereidingen en laat je geen onheil aanpraten, dat is echt niet nodig.

Hier wil ik me graag bij aansluiten.

[Staceybeesie]

Ik ben zeker ook van mening beter goed geprobeerd dan je altijd afvragen wat als?

Denk wel dat je realisme heel belangrijk is en denk ook wel dat Inge dat heeft.
Al denk ik dat je je nooit helemaal echt reeel kunt voorbereiden op de dingen die over je heen komen bij een verhuis naar een ander land.
Er zijn zat dingen die ik totaal niet belangrijk vond toen ik naar hier kwam, maar daar wel van terug gekomen ben. Zo vond ik de mensen die zo heel erg het Nederlands eten miste in Amerika maar een beetje aanstellers/zeurders. Nu ben ik zelf denk ik 1 van de ergste zeurders wat dat aan gaat. Dat had ik zelf niet zien aankomen. Een klein ding denk je, maar je gevoel daarin kan heel sterk zijn. En bij mij is het het Nederlands voedsel en bij iemand anders is het het gezellig een bakkie doen of zomaar bij iemand aanwaaien of op een terrasje kunnen zitten met het hele gezin waar ook alcohol geserveerd wordt. Je weet niet hoe je op bepaalde dingen reageerd vooraf. Denk dat dat met kinderen ook belangrijk is. Al passen die zich best snel aan zie ik in mijn omgeving.
Al weet ik bijv. van een jongentje die niet de pledge of alliance wilde doen op school omdat hij vond dat dat het niet voor zijn land was. Grootste problemen op school kregen de ouders er van op school, tot schorsing aan toe. Zo zijn er zat dingen die je niet ziet aankomen wellicht.

Verder denk ik dat het goed is om een back-up plan te hebben. Wij hebben geld apart staan om in geval van nood tickets te kunnen kopen. Of dat we op stel en sprong terug moeten. Voor ons en onze spullen. Maar in het geval van Inge zou ik op Santa Barbara een back-up plan hebben. Wat als er na een x-tal maanden niet het verwachtte plan uit is gekomen. Hoe lang zet je door en wanneer neem je andere beslissingen. Of wat als 1 van jullie andere ideëen krijgt. Het is goed daar vooraf afspraken over te maken.

Verder denk ik ook dat je je moet beseffen dat je buitenlandser bent dan jezelf denkt. En ongemerkt daar in bepaalde omstandigheden Amerikanen juist door afweert. Zeker bij sollicitaties is het goed om je daar bewust van te zijn. Voor mij zelf is het grootste punt dat ik enorm direct ben en net als PeterNY merk ik dat ik veel beter op kan schieten met mensen uit het Noorden van Amerika, die zelf ook veel directer zijn. Om ons heen wonen ook veel "yankees" en zou daarom denk ik niet zo snel naar een gebied verhuizen waar dat niet zo is. De beste werk ervaringen heb ik dan ook niet bij de locale bedrijven, maar bij bedrijven die internationaal werkzaam zijn.

De trend die nu door Amerika gaat is ook wel gericht op het "made in America". Dat is echt het laatste 1,5 jaar meer zichtbaar vind ik. Zie alleen al de reclames van de verschillende autobedrijven. Het gaat voornamelijk over het made in America. En is ook een reden dat Europese bedrijven Amerikaanse verkopers in dienst nemen om dat als er een quote ligt van een "buitenlander" en een Amerikaan de Amerikaan tegenwoordig steeds meer de opdracht gegund wordt. Wees je daar van bewust.
Vaak zie je bij Nederlanders dat ze zich gedwongen voelen bij de eerste voorstelling al het land waar ze vandaan in dezelfde zin te vermelden. Het is niet altijd positief. Of laat ik het zo zeggen, het wordt niet altijd als positief beschouwd. Tenzij je specifiek voor een functie internationale ervaringen moet hebben. Die internationale ervaringen is dan ook je kracht bij het zoeken naar banen. Zoek gericht in beroepen die dat vragen. In andere functies is de concurentie vele malen hoger en val je veel minder op tussen de uitermate gelikte cv's van Amerikanen zeker zonder goede referenties.

[Loek]

Als het als buitenlander zoveel moeilijker is om een (IT) baan te veroveren, waarom worden dan "alle banen ingepikt door indiërs" zoals hier eerder werd geopperd? Zijn zij geen buitenlander met een green card, of zelf nog vaker een H1B visum of iets dergelijks? In mijn ervaring ligt het meer aan doorzettingsvermogen, kennis en mogelijkheid jezelf te verkopen dan aan je (buitenlandse) achtergrond. Opleidingen tellen vooral mee als je net uit school gaat zoeken naar een baan, en dan kan een buitenlandse opleiding een rol spelen. Maar ik heb gezien dat het zowel in je voordeel als je nadeel kan werken. Een bachelors van Antioch Ohio legt het wel af tegen een bachelors van Cambridge UK of Heidelberg DE.

Ben je wat verder in je carriere dan telt ervaring vele malen meer dan opleiding heb ik gemerkt. Ik heb beide kanten van het "hiring process" meegmaakt; toen ik zelf werk zocht en later toen ik betrokken werd in het aannemen van personneel. De eerste keren werd alleen gevraagd om mijn advies, je ziet dan hoe dat process bij anderen werkt en waar zij de nadruk op leggen. Later had ik een functie waarin ik een bedrijf moest opbouwen en kon mijn eigen personeelsaannameproces definieren. Ik deed dat niet heel anders dan de bedrijven waar ik daarvoor had gewerkt. Vandaar dat ik het niet eens ben met stelling dat buitenlanders minder kansen zouden hebben. Mijn ervaring is niet gebaseerd op één bedrijf, dus het lijkt me niet een uitzonderingsgeval.

[Staceybeesie]

Mijn eerste ingeving is kosten? Niet dat ik er ervaring mee heb, maar weliicht hebben zij lagere salaris eisen?

[PeterNY]

Als het als buitenlander zoveel moeilijker is om een (IT) baan te veroveren, waarom worden dan "alle banen ingepikt door indiërs" zoals hier eerder werd geopperd? Zijn zij geen buitenlander met een green card, of zelf nog vaker een H1B visum of iets dergelijks? In mijn ervaring ligt het meer aan doorzettingsvermogen, kennis en mogelijkheid jezelf te verkopen dan aan je (buitenlandse) achtergrond. Opleidingen tellen vooral mee als je net uit school gaat zoeken naar een baan, en dan kan een buitenlandse opleiding een rol spelen. Maar ik heb gezien dat het zowel in je voordeel als je nadeel kan werken. Een bachelors van Antioch Ohio legt het wel af tegen een bachelors van Cambridge UK of Heidelberg DE.

Ben je wat verder in je carriere dan telt ervaring vele malen meer dan opleiding heb ik gemerkt. Ik heb beide kanten van het "hiring process" meegmaakt; toen ik zelf werk zocht en later toen ik betrokken werd in het aannemen van personneel. De eerste keren werd alleen gevraagd om mijn advies, je ziet dan hoe dat process bij anderen werkt en waar zij de nadruk op leggen. Later had ik een functie waarin ik een bedrijf moest opbouwen en kon mijn eigen personeelsaannameproces definieren. Ik deed dat niet heel anders dan de bedrijven waar ik daarvoor had gewerkt. Vandaar dat ik het niet eens ben met stelling dat buitenlanders minder kansen zouden hebben. Mijn ervaring is niet gebaseerd op één bedrijf, dus het lijkt me niet een uitzonderingsgeval.

Ik zie waar ik werk in de Oracle hoek vrijwel 95% alleen maar Indiers: die zijn betrekkelijk goedkoop voor VS-standaarden (qua werkervaring) en ze werken samen met het computercentrum in India: daar kan een Amerikaan/Europeaan veel lastiger in mee qua taal/cultuur maar ook qua salarisverwachtingen en ook overuren/weekeinde-uren. Het is ook een kwestie van vraag en aanbod: ze hebben heel snel een project gevuld met Indiers terwijl het werven van niet-Indiers veel te lang zou duren. Ook is een H1B-werknemer 100% gebonden aan de werkgever: dat is bij een Amerikaan/groene kaart houder niet zo: dus dat is ook een aspect van belang.

Ik zeg niet dat het niet mogelijk is om een baan in de automatisering te vinden: ik zeg alleen maar dat het lastiger is met een niet-VS nationaliteit/papieren/werkervaring/referenties. Inderdaad, werkervaring is erg belangrijk maar opleiding speelt wel degelijk een rol: er worden vaak genoeg mensen afgewezen waar ik werk op basis van hun opleiding helaas. Particuliere internet universiteit = direct een afwijzing bijvoorbeeld.

[goldenhills]

Ik denk niet dat Indiers minder salaris ontvangen. Bij werkvisa wordt er ook naar salaris gekeken, die mag niet onder de markt zijn. En dat in de IT alleen Indiers worden aangenomen ben ik het niet eens. Er zitten hier inderdaad veel Indiers, maar ook amerikanen (!), chinezen, taiwanezen, russen, iraniers, duitsers, etc. De Indiers die ik ken zijn trouwens via studie aan een Amerikaanse universiteit aan een baan gekomen.

Emigeren is een mix van goed voorbereiden en in het diepe springen. Het hangt van je eigen persoonlijkheid af hoeveel zekerheid je nodig hebt om de stap te wagen. Daarnaast moet je je ook afvragen wat de situatie wordt als je emigratie geen succes is. Als je denkt dat je ook als het mislukt toch tenminste de poging gedaan moet hebben, moet je het zeker doen. Er worden door anderen veel algemene uitspraken gedaan, sommige te kort door de bocht, andere terecht, maar uiteindelijk ben je een individu en geen statistisch gemiddelde.

[Loek]

Mijn eerste ingeving is kosten? Niet dat ik er ervaring mee heb, maar weliicht hebben zij lagere salaris eisen?

Als ze hier in de US zijn gestationeerd is hun salaris daarop aangepast. De mensen die ik ken van indische komaf die hier in de US werkzaam zijn verdienen hetzelfde als iedereen van hun kennis- en ervaringsniveau.

Ik zie waar ik werk in de Oracle hoek vrijwel 95% alleen maar Indiers: die zijn betrekkelijk goedkoop voor VS-standaarden (qua werkervaring) en ze werken samen met het computercentrum in India: daar kan een Amerikaan/Europeaan veel lastiger in mee qua taal/cultuur maar ook qua salarisverwachtingen en ook overuren/weekeinde-uren. Het is ook een kwestie van vraag en aanbod: ze hebben heel snel een project gevuld met Indiers terwijl het werven van niet-Indiers veel te lang zou duren. Ook is een H1B-werknemer 100% gebonden aan de werkgever: dat is bij een Amerikaan/groene kaart houder niet zo: dus dat is ook een aspect van belang.

Ik zie hier juist een omgekeerde trend. Ik ben zelf een Oracle DB ontwikkelaar en heb ook bij ons bedrijf veel werk naar bijvoorbeeld Bangalore zien vertrekken. Ik heb lange tijd alleen offshore teams gemanaged en mocht niets zelf doen; terwijl ik nu juist weer veel (alle) DB development zelf doe. De laatste tijd is de keuze van nieuw werk meer onshore ipv offshore. De "intangibles" beginnen steeds meer een rol te spelen in de keuze van on-shore of off-shore. Ook zijn de kosten van India de laatste jaren gestegen waardoor het niet altijd een interessant land is voor offshoring. De personeelskosten in de US zijn juist gelijkgebleven of gedaald. Het verloop van personeel in de development centers in India is ook erg hoog waardoor training een onevenredig groot deel van het budget opslokt. In de US blijft men zitten waar men zit omdat men blij is werk te hebben. Momenteel is er nog wel offshoring van IT support, maar niet meer in India of China. Bij ons is het Midden-Amerika; Mexico en Guatamala bijvoorbeeld. Ontwikkeling van nieuwe producten gebeurt bij ons niet meer offshore. Maar de keuze van onshore of offshore is niet een statisch gegeven; als de conjuctuur wijzigt zullen de keuzes hier ook wel weer wijzigen.

[PeterNY]

Interessant artikel: http://www.businessweek.com/blogs/globe ... _amer.html.

[ned in MO]

Emigeren is een mix van goed voorbereiden en in het diepe springen. Het hangt van je eigen persoonlijkheid af hoeveel zekerheid je nodig hebt om de stap te wagen. Daarnaast moet je je ook afvragen wat de situatie wordt als je emigratie geen succes is. Als je denkt dat je ook als het mislukt toch tenminste de poging gedaan moet hebben, moet je het zeker doen. Er worden door anderen veel algemene uitspraken gedaan, sommige te kort door de bocht, andere terecht, maar uiteindelijk ben je een individu en geen statistisch gemiddelde.
goldenhills
Amerikakenner

Berichten: 1024
Geregistreerd: wo maart 26, 2008 2:04 am
Woonplaats: San Francisco Bay Area
PrivéberichtE-mail goldenhills

Daarom denk ik dat Inge67 het wel gaat redden

[markgoestoamerica]

Als je je al zo lang voorbereid, dan weet je ongeveer wel waaraan je begint.
in tegenstelling tot want de pessimisten doen geloven is het juist belangrijk "ANDERS" te zijn, daardoor val je op en ben je al snel in de picture!
Als je hetzelfde zou zijn als de rest, dan moet je al heel veel doen om op te vallen.

Als Banke buitenlander, ben je al in de picture... wat komt die hier doen...

STEEK JE KOP BOVE HET MAAIVELD UIT, DURF TE DROMEN.

En Inge jullie gaan het maken, daar ben ik van overtuigd!

[Staceybeesie]

Als Banke buitenlander, ben je al in de picture... wat komt die hier doen...

Dat bedoel ik dus... Je bent meer buitenlands dan je denkt.
Echt zo not done.....

[PeterNY]

in tegenstelling tot want de pessimisten doen geloven is het juist belangrijk "ANDERS" te zijn, daardoor val je op en ben je al snel in de picture!
Als je hetzelfde zou zijn als de rest, dan moet je al heel veel doen om op te vallen.

Als Banke buitenlander, ben je al in de picture... wat komt die hier doen...

STEEK JE KOP BOVE HET MAAIVELD UIT, DURF TE DROMEN.

Het is geen pessimisme: het zijn aspecten van de realiteit. En in beeld komen doe je vaker niet dan wel wanneer je afwijkt van de norm. Dat is NL net zo goed het geval als ergens anders. Oftewel: praatjes vullen geen gaatjes.

[Bennogr]

Ik heb me vaak geprofileerd als buitenlander, tenminste toen ik nog correspondent was voor Nederlandse media, dan val je op en daar heb je soms voordeel van.

Toen ik als Amerikaans journalist werkte, kwam dat eigenlijk nooit ter sprake, behalve tijdens een interview soms, als ik een lijn kon trekken met Europa/Nederland.

In het algemeen blijf je toch een buitenlander, ze horen het nog altijd ergens op de achtergrond in je accent. En dan beginnen de Amerikanen er vaak over waar je vandaan komt, maar dan is dat hun initiatief en past het meer in de algemene Amerikaanse neiging om precies te weten waar hun (voor)ouders vandaan vertrokken zijn.

Ik zou het niet aandikken dat je uit Nederland/Belgie/Europa komt. Maar gewoon afwachten of men erover begint en dan reageren.

En natuurlijk niet: bij ons is alles beter, maar gewoon: leuk he, ze doen het een beetje anders waar ik oorspronkelijk vandaan kom, maar hoe doen jullie het ook al weer?

[ned in MO]

Bij mijn eerste baantje in de State ben ik volgens mij aangenomen omdat ik buitenlander was.
Ik werkte op de reserveringsafdeling van een luxe resort.
Ben volgens mij toen aangenomen op mijn accent
Veel amerikanen vinden europese accenten leuk.
De baas was zuidafrikaan.
Op tv zie je ook relatief veel britse en australische reporters

[bart1]

En dat het heus wel mogelijk is om als GC loterij winnaar een leuke en goede baan te vinden, daar ben ik zelf het levende bewijs van. Dat ik qua woonruimte in een gespreid bedje terecht kwam was natuurlijk een zorg minder, maar desalniettemin heb ik mijn baan toch ook gewoon zelf moeten vinden. En toen ik hier kwam was de crisis ook al begonnen en waren er overal vacaturestops en werden veel mensen ontslagen. Maar toch had ik de dag na mijn aankomst in de VS een baan en daar werk ik nou nog steeds. Ik ben ook zeker geen uitzondering heb ik om me heen gehoord.

Mijn advies: blijf zo doorgaan met jullie voorbereidingen en laat je geen onheil aanpraten, dat is echt niet nodig.

Om het pessimisme af te leren: wij zijn in het midden van de crisis (2009) verhuisd naar Atlanta en hadden helemaal geen netwerk geen Amerikaans en geen Belgisch/Nederlands.
We zijn ondertussen 2.5 jaar verder en mijn vrouw heeft niet alleen na 4 maanden een job gevonden (en dan bedoelen we een job in lijn met wat ze in Belgie deed) maar ondertussen is ze ook al veranderd van firma en bij grote internationale firma terecht gekomen waar ze job aangeboden kreeg tegenover forse kandidaten van zowel binnen als buiten het bedrijf.

En oh ja, ik heb mijn job via monster.com gevonden.
Dus het kan.

Is het gemakkelijk? zeker niet dus leve realisme als je gaat emigreren!

bART1

[Bennogr]

Die Britse en Australische TV verslaggevers zie je meestal bij Fox en andere roddelzenders/-uitzendingen.