da's dus ook gewoon ongelijke rechten, want die reli's mogen dus wél dragen wat ze willen maar voor anderen gelden er regelsDixieChick schreef:verbod op religieuze kleding> Nee hoor, gelukkig niet zeg. Als je vanuit religieuze overtuiging bepaalde dingen aan wilt, dan mag dat. Ondanks dat we in de bible belt zitten hier, is de separation of church and state, en dus het idee dat ze geen voorkeur mogen geven aan geen enkele religie, nog wel een beetje doorgedrongen
! Daar kan je dan niets aan doen. 
Natuurlijk mag je dan niet in een keer dragen wat je wilt. De business dress code geldt nog steeds, alleen kan het zijn dat je er een hoofddoek of een keppel bij draagt, of bijvoorbeeld bepaalde stoffen of kleuren wel of niet draagt. Een collega van mij is moslima, en zij draagt een hoofddoek en een jurk met lange mouwen. Die jurk kan prima volgens onze dress code, dus dan houdt ze zich gewoon aan de regels hoor.elninjoo schreef:da's dus ook gewoon ongelijke rechten, want die reli's mogen dus wél dragen wat ze willen maar voor anderen gelden er regelsDixieChick schreef:verbod op religieuze kleding> Nee hoor, gelukkig niet zeg. Als je vanuit religieuze overtuiging bepaalde dingen aan wilt, dan mag dat. Ondanks dat we in de bible belt zitten hier, is de separation of church and state, en dus het idee dat ze geen voorkeur mogen geven aan geen enkele religie, nog wel een beetje doorgedrongen
Zoals met alles wat we bespreken in dit topic is het maar net waar je woont in het land. In Nederland heb ik enkele jaren in een flat gewoond waar in mijn contract stond dat ik geen was op mijn balkon mocht hangen en geen schotel mocht installeren. De regeltjes die ik hier voorbij zie komen kan je denk ik op verschillende plekken vinden in zowel Nederland als Amerika. Helemaal als je bedenkt dat je eigenlijk Amerika met geheel Europa moet vergelijken, niet met alleen Nederland.RiverCola schreef: Zo vertelde Martin (van de welbekende blog Matosh) ons, toen wij daar waren, dat het in hun wijk in Fort Collins Colorado, verboden was om je was buiten in de tuin te drogen te hangen. Dat vind men er niet netjes uitzien. Daarnaast gingen er regelmatig mails rond van buren die zich ergens aan stoorden, met dreigingen en alles.
Over gebrek aan vrijheid gesproken! In Nederland wordt je blijkbaar raar aangekeken als je in je joggingbroek naar de supermarkt gaat (heb ik nog nooit iets van gemerkt!) maar je mag tenminste wel je was drogen, daar waar jij dat wil.
Haha! Mensen zijn rare wezensOscarG schreef:Het is hier, van wat ik hoor, "not done" om je gazon beter te laten groeien door allerlei pesticiden en andere chemische producten. Er is een persoon hier in de straat die zijn gazon wel tip top wil hebben en daarom wel dat soort producten gebruikt, maar dan om 4 of 5 uur in de ochtend zodat niemand het ziet. Ware het niet dat mijn overbuurman een baan kreeg waarbij hij rond die tijd moest vertrekken... Moet wel zeggen dat het gazon inderdaad de mooiste van de straat is
Dat ben ik op zich wel met je eens Elke. In Nederland zit het ook in de cultuur om goede doelen te steunen, maar ik vind het toch wel prettig om zelf te bepalen of ik daar geld aan geef en hoeveel. Dat hoeft mij niet opgelegd te worden door de werkgever.kastelke schreef:Dat mag jij ook, dat is jouw keuze.
Maar het zit hier in de cultuur om goede doelen te steunen, en eerlijk gezegd vind ik dit dan eens een frisser ideetje dan weer eens het zoveelste pak schurend toiletpapier te moeten kopen, of een taart die we niet lussen, of hyacinten waar ik extreem allergisch op reageer, of een lotje in een loterij die we toch nooit winnen, enz.
Waarom zou je die moeten kopen?Maar jij mag waarschijnlijk geen pet/hoed op? Dus als werknemers hoofdbedekking verboden wordt en reli's mogen dat wel, vind ik dat ongelijke rechten. Bovendien vind ik het vooral in dienstverlenende beroepen erg vervelend als iemand zich in de eerste plaats middels z'n geloof profileert. Dat vind ik niet erg professioneel. Net zoals ik niet hoef te zien wat de politieke voorkeur is van de receptioniste.DixieChick schreef:
Natuurlijk mag je dan niet in een keer dragen wat je wilt. De business dress code geldt nog steeds, alleen kan het zijn dat je er een hoofddoek of een keppel bij draagt, of bijvoorbeeld bepaalde stoffen of kleuren wel of niet draagt. Een collega van mij is moslima, en zij draagt een hoofddoek en een jurk met lange mouwen. Die jurk kan prima volgens onze dress code, dus dan houdt ze zich gewoon aan de regels hoor.
WC papier van gerecycled papier, vreselijk. Dan moet het milieu maar lijden onder mij, want ik gebruik lekker zacht papier wat minder ecologisch verantwoord is.Wat je met dat schurend toiletpapier en die hyacinthen bedoeld begrijp ik niet Waarom zou je die moeten kopen?
Zeker nog nooit met een Nederlandse VvE te maken gehad?RiverCola schreef:Over gebrek aan vrijheid gesproken! In Nederland wordt je blijkbaar raar aangekeken als je in je joggingbroek naar de supermarkt gaat (heb ik nog nooit iets van gemerkt!) maar je mag tenminste wel je was drogen, daar waar jij dat wil.
Die hebben soms net zulke strenge en betuttelende regeltjes als in Amerika. En in mijn complex was was drogen al helemaal uit den boze. En dat niet alleen: mijn buurvrouw had een vogelhuisje opgehangen en had binnen een dag de VvE politie over de vloer. Het heeft niks te maken met progressief of "vrij", maar gewoon met het soort van complex waar je woont. En de term "vrijheid" is daar allerminst op van toepassing. Hmmm, dan denk ik dat er ergens iets waarschijnlijk niet goed is overgekomen. Want er is dan geen sprake van "moeten", het is puur vrijwillig. En spijkerbroeken zijn hier lang niet zo gebruikelijk als in NL op kantoren en het is een soort van ludieke en creatieve manier van geld inzamelen voor het goede doel. Wij hebben dat elk jaar in december, dan wordt binnen mijn organisatie op allerlei manieren geld ingezameld en "Jeans Friday" is er een van. Je "koopt" een of meerdere jeansdagen in en als je je spijkerbroek aan hebt, mag je een stickertje dragen als teken dat je hebt betaald. Maar dat is meer met een knipoog, niemand zal je erop aan spreken.vana schreef:Ik las deze week trouwens op een weblog van een Nederamerikaan dat de werknemers daar op casual jeans dag een dollar moesten betalen als ze jeans wilden dragen en dan een stickertje op kregen als teken dat ze betaald hadden.
Dat is hier ook niet zo. Niks hoeft en als je niks wilt geven of buiten het werk om een bepaald doel wilt steunen is dat helemaal prima. Dat moet iedereen zelf weten, en je wordt er niet met de nek door aangekeken, sterken nog, men weet van elkaar niet eens wie of en wat geeft. En zo hoort het ook. De werkgever faciliteert in dit geval gewoon en wie daaraan mee wil doen kan dat vrijwillig doen en zo niet is het ook goed.vana schreef:ik vind het toch wel prettig om zelf te bepalen of ik daar geld aan geef en hoeveel. Dat hoeft mij niet opgelegd te worden door de werkgever.
Ik denk dat je deze discussie beter in het andere topic verder zet, over religie.elninjoo schreef:da's dus ook gewoon ongelijke rechten, want die reli's mogen dus wél dragen wat ze willen maar voor anderen gelden er regelsDixieChick schreef:verbod op religieuze kleding> Nee hoor, gelukkig niet zeg. Als je vanuit religieuze overtuiging bepaalde dingen aan wilt, dan mag dat. Ondanks dat we in de bible belt zitten hier, is de separation of church and state, en dus het idee dat ze geen voorkeur mogen geven aan geen enkele religie, nog wel een beetje doorgedrongen
Dat zijn dan de goede doelen die er voor kiezen om dingen te verkopen om geld in te zamelen. En dat zie je dus vaker met toiletpapier (van het soort dat Loek beschrijft en dat hier dus ook nooit gebruikt wordt). Of ze verkopen van die hyacinten in een pot, lekker geurend. Waarvan ik dus ziek wordt. In Belgie zag je ook wel vaker dat ze taarten of wafels verkochten (de jeugdverenigingen), maar hier lijken ze wat 'gevoeliger' ('fobisch', zou ik het soms ook wel willen noemenvana schreef: Wat je met dat schurend toiletpapier en die hyacinthen bedoeld begrijp ik niet
) naar etenswaren toe, dus die dingen zie ik hier niet verkocht worden. Wel zag ik het afgelopen weekend een jeugdbeweging die een jongen had staan aan de kunstgallerij die ik bezocht, en hij had een mandje appels bij. Je kon dan een appel nemen en een vrijwillige donatie maken. Ik had wel zin in die appel, en heb dus gewoon $2 in zijn bakje gestoken en een appel genomen. Waarom dat stickertje dan ingesteld is als het toch volgens jou niemand iets uitmaakt of je betaald hebt begrijp ik niet.Bandido schreef:
Dat is hier ook niet zo. Niks hoeft en als je niks wilt geven of buiten het werk om een bepaald doel wilt steunen is dat helemaal prima. Dat moet iedereen zelf weten, en je wordt er niet met de nek door aangekeken, sterken nog, men weet van elkaar niet eens wie of en wat geeft. .
Misschien leuk om te weten dat al het wc-papier gemaakt is van gerecycled papier. Alleen bij de witte rollen bleken ze het nog en bij de zachte rollen zit er een extra behandeling(wasverzachter ofzo) in.Loek schreef:Wat je met dat schurend toiletpapier en die hyacinthen bedoeld begrijp ik niet Waarom zou je die moeten kopen?
WC papier van gerecycled papier, vreselijk. Dan moet het milieu maar lijden onder mij, want ik gebruik lekker zacht papier wat minder ecologisch verantwoord is.
Uit dit artikel krijg ik een andere indruk:DejaVu schreef:Misschien leuk om te weten dat al het wc-papier gemaakt is van gerecycled papier. Alleen bij de witte rollen bleken ze het nog en bij de zachte rollen zit er een extra behandeling(wasverzachter ofzo) in.
Ik bedoel eigenlijk niet dat er perse minder regels zijn in de VS waardoor je meer jezelf kunt zijn, maar eigenlijk meer hoe de mensen zijn. Het cliche van dat je in NL geacht wordt gewoon normaal te doen. Dat is hier (in de staat NJ), in mijn ervaring, veel minder.oortjes schreef:Ik verbaas me iedere toch over hoe sommigen hier Ned. beschrijven, want dan moet mijn land van herkomst wel enorm veranderd zijn in de afgelopen 20 jaar.
Ik heb over het alg. prima collega's gehad en leuke buren, ik herken niets van alles "wat niet kan in Ned." Ik heb gewoon altijd mijn eigen ding gedaan.
