De Bible Belt

[LeenG]

Mag ik de opmerking plaatsen dat ook veel NIET gelovigen last hebben van tunnel vision? Maar dan de andere kant op?

conclusie: hypocriete of inconsequente mensen heb je overal. Met of zonder religie, heb je overal mensen die goed (willen) doen en mensen die niet zo goed (willen) doen. Religie maakt geen verschil.

[LeenG]

Ja, de invloed op de politiek, dat ben ik soms ook wel eens beu. Zo bestaat bij de jongens op school seksuele voorlichting uit onthoudingsles. Zo kwam de oudste ooit eens thuis met de mededeling dat condooms maar 30% veilig waren.

Hier zou ik dus ook razend van worden: geloof is één ding. Maar keiharde leugens verspreiden omdat het niet in je geloofsplaatje past... leugens die bovendien met mensenlevens spelen (ongeweste zwangerschappen, SOA's/STD's,...) , dat is voor mij vér over de schreef.

[ned in MO]

feit blijft dat als je aan onthouding doet je geen ongewenste zwangerschappen, SOA's/STD's etc krijgt.

Dat een condoom je maar 30% beschermd is natuurlijk onzin.

Komt waarschijnlijk uit de mond van een lerares/leraar die zelf al eens gescheiden is geweest.

Ik vind dat je beter kan praten over lust en liefde, de orrzaken en de gevolgen etc.

Sex onder de jeugd hou je toch niet tegen. Je kan het dus beter over bescherming hebben.

[DixieChick]

Onthouding>tuurlijk. En van mij mogen ze dat prima vertellen. Maar ga dan ook in op "wat als je wel met iemand naar bed gaat", en dat doen ze dus niet of nauwelijks. En dat is dan ingegeven door de kerk hier, en daar heb ik erg veel moeite mee. Want ondanks dat Georgia zo'n "abstinence education only" staat is, heb ik nog nooit zoveel ongewenst zwangere studenten gehad...

En zoals ik al eerder zei, ik ben wel gelovig (en zou het liefst zien dat men wacht alvorens het bed in te duiken), maar ben bovenal realistisch - je houdt seks niet tegen, dus dan moet je de tering naar de nering zetten (of andersom). En daar zijn ze hier, vind ik, soms gewoon erg slecht in. Dan lijkt het principe (euthanasie mag niet! MAG NIET!) soms voorbij te draven aan de realiteit (Oma van 96 is al drie maanden hersendood, of maar een idee te verzinnen). En daar heb ik ook wel moeite mee.

[LeenG]

Onthouding>tuurlijk. En van mij mogen ze dat prima vertellen. Maar ga dan ook in op "wat als je wel met iemand naar bed gaat", en dat doen ze dus niet of nauwelijks. En dat is dan ingegeven door de kerk hier, en daar heb ik erg veel moeite mee.

precies! Een vriendin van mij heeft jaren geleden in verschillende Afrikaanse landen gewerkt voor een Amerikaanse NGO als arts. Tijdens de Bush-administration kregen ze geen middelen meer om voorlichting te geven over condooms, laat staan om er uit te delen. In die landen betekent dat gewoon een doodsvonnis voor duizenden mensen, dat is zo wraakroepend. Voor veel van die mensen is de kerk de enigste bron van kennis en ook daar wordt gepreekt dat condooms niet veilig zouden zijn. Voor veel mensen daar is dat de enigste bron van informatie. Wat mij betreft, maakt dat de kerk rechtstreeks verantwoordelijk voor het leed en de dood van miljoenen mensen.

[Dutchess]

Mag ik de opmerking plaatsen dat ook veel NIET gelovigen last hebben van tunnel vision? Maar dan de andere kant op?

Tuurlijk mag je dat zeggen. Maar ik spreek hier over mijn eigen ervaringen met de Mormonen in Utah. Die mensen worden van jongs af aan opgevoed met de visie dat het hun taak is om andere mensen te bekeren. Hoewel er officieel gezegd wordt dat ze andere mensen in hun waarde moeten laten, wordt dat eigenlijk in de praktijk tegengesproken. Immers, er wordt van elke 18-jarige jongeman verwacht dat hij op missie gaat om anderen ervan te overtuigen dat de Mormoonse kerk de enige echte is. Ze kunnen zich dan eigenlijk niet voorstellen dat er andere waardevolle geloven zijn, of dat het goede van de mens niet direkt een consequentie van zijn of haar geloof zou zijn (zoals die moeder die zo opgetogen vertelde dat mijn niet-Mormoonse zoon aardiger was dan sommige Mormoonse jongens). Dat bedoel ik in dit verband met tunnel vision.

Utah is uniek omdat de staat opgericht is door Mormonen, speciaal om hun geloof vrij te kunnen beöefenen, dus cultuur en geloof zijn inderdaad sterk verweven. Maar eigenlijk is het hele land zo begonnen, die Pilgrims die vanwege hun geloof uit Europa vertrokken. [Dat is heel simplistisch gezegd natuurlijk, want daarbij sla ik de Native Americans helemaal over.]

Er zullen andere geloven zijn die ook mensen willen bekeren, en naar horen zeggen ook atheisten die militant zijn (tunnel vision hebben) in hun "ongeloof", maar daar heb ik zelf geen ervaring mee. Mij zul je in ieder geval nooit horen zeggen dat atheisme de enige juiste manier van denken is.

[donut]

Rural PA is dan wel geen bible belt (ik zou er dus absoluut niet kunnen wonen, laat staan mijn kinderen naar een school sturen waar abstinence etc. wordt onderricht) maar het stikt hier van de Mennonieten, de bijbelteksten staan vaak langs de kant van de weg, ofwel bij een kerk ofwel bij een huis, ook bij andere christelijke kerken overigens. En dan vaak van die teksten die hel en verdoemenis preken. Ik ben er na 5 jaar nog niet aan gewend en stoor me er nog steeds aan. Ga je naar een kermis, staat er weer zo'n religious pro-life groep met een stand. Waarom? Het is een blijde happening zo'n kermis, voor kinderen bedoeld en dan zie je van die grote foto's met geaborteerde foetussen, right in your face. Ik vind het vreselijk. Dat je een geloof hebt prima, maar laat het binnenshuis/kerks.
Needless to say dat ik religie in politiek al helemaal verwerpelijk vind. Als je de mening van sommige van de founding fathers er op naleest, merk je dat ook zij duidelijk tegen een seperation waren. De toevoeging 'under God' had mijns inziens ook nooit aan de pledge toegevoegd moeten worden.

Ik heb zelf al een paar keer te horen gekregen 'oh you're in a season of disbelief' best een arrogante opmerking eigenlijk, het lijntje met geloof moet toch vooral blijven. Nee ik geloof gewoon niet in een persoonlijke god en de bijbel, maar kennelijk is dit geen optie.
Ik ben blij dat we straks naar New England verhuizen, een van de minst religieuze gebieden.

[Bennogr]

Overigens: dat verhuizen van de Pilgrim Fathers had ook als redenen dat de groep aan het verdwijnen was in de Nederlandse (Amsterdam en Leiden, kijk maar eens op de Engelse kerk op het Begijnhof in Amsterdam) samenleving. Plus in 1621 eindigde het 12 (of was het 11?) jarig bestand en zou de onafhnakelijkheidsoorlog tegen Spanje weer oplaaien. Ook om die redenen zijn de PF (en moeders!) in 1620 vanuit Delfshaven naar Amerika vertrokken. Dus niet alleen vanwege de godsdienst.

Verder: het is een vrij bekende leus dat de PF/PM's na aankomst: fell on their knees and then fell on the Indians.

En Mormoons is wel een heel vreemd geloof: van de bijbel hebben we tenminste nog Dode Zee rollen en andere geschriften. De gouden tabletten waarop de Mormoonse bijbel geschreven zou hebben gestaan, zijn na het overschrijven, weer mee naar boven genomen door de engel (Moroni?) die ze mee naar aarde had gebracht. Dus geen brokje bewijs meer over, je moet Joseph Smith maar op zijn woord geloven.

[Petra/VS]

Inderdaad, ik verbaas me er dan ook altijd over, dat het Mormoonse geloof wererldwijd een van de snelst groeiende is (bron). Dat is ook meteen de enige rare opmerking, die ik ooit van een bekende heb gekregen over het feit, dat wij niet kerkelijk zijn. Mijn Mormoonse overbuurvrouw had het lef te vragen, hoe ik mijn kinderen dan normen en waarden dacht aan te leren .

[wiepster]

Wij hadden een moeilijke tijd 2 a 3 jaar geleden met onze dochter, problemen met haar vader, waar heftig tegen afgezet werd, daten van te oude jongens , wat wij niet accepteerden, hele slechte cijfers op school ...eigenlijk typisch tiener-gedrag.
Toen hubby voor een aantal weken in Iraq zat, en ik belde met mijn schoonouders wat de plannen waren voor Thanksgiving destijds werd mij voor de voeten geworpen dat de problemen die wij hadden met onze dochter kwam doordat we niet "gesaved" waren.....ik kreeg een tirade over mij heen, waarvan ik zoiets had, wat is dat? Ik kon het niet met mijn echtgenoot delen op dat moment, hij zat ver weg en zou zich alleen maar zorgen lopen maken.
Dit heeft de relatie geen goed gedaan natuurlijk, we zijn beleefd tegen elkaar, en ik ontloop elk gesprek wat maar in de richting van Godsdienst komt.
Zwager werd laatst naar de ER gestuurd, met hartklachten, gelukkig goed afgelopen, maar kreeg Pa over zich heen, omdat hij een ketter was, nog steeds rookt en af en toe een borreltje neemt.....zijn klachten waren een straf van G....voor een losbandig leven....zwager is al 25 jaar gelukkig getrouwd .
Zelfs echtgenoot, die altijd zeer close was met zijn ouders, heeft amper nog contact met zijn ouders, na verkoop van de appartementen die hij altijd onderhield, is het of er geen gespreksonderwerpen meer zijn, heel jammer.......

Het lijkt wel of ik alleen maar klaag, maar dit zit mij al zolang dwars...mijn moeder is ver weg, maar daar heb ik een beter kontakt mee dan met schoonouders die maar 10 mijl verder wonen en niet snappen dat hun kinderen en kleinkinderen amper langs willen komen, omdat het er totaal niet gezellig is, er word alleen gepreekt of over de kerk gepraat.

[donut]

Wat vreselijk zo'n agressief veroordelende vinger. Ik kan me niet indenken dat je schoonouders gelukkig zijn zo, als je zo star bent, maar ik kan het mis hebben natuurlijk. Mijn schoonmoeder is ook behoorlijk gelovig maar laat mij en hubbie gelukkig met rust. Het is zoveel waard een goed contact met schoonouders. Jammer dat je dat nu niet hebt wiepster.

[wiepster]

Het is zeker jammer en heel erg triest, vooral voor hen. Afgelopen week was schoonvader jarig en ze waren 49 jaar getrouwd....niemand van de 6 zonen die wat organiseerd. Schoonzus en ik konden dat niet aanzien, dus hebben we een etentje geregeld; van de 6 zonen, zijn er maar 2 aanwezig, van de 18 kleinkinderen, alleen mijn dochter...en dan zie ik dat het afwezig zijn van haar naaste familie mijn schoonmoeder best wel verdriet doet, maar hoe kan je aankaarten dat het komt vnl. door eigen gedrag, zonder hen te kwetsen?

[Petra/VS]

Om heel andere redenen heb ik al vijf jaar geen contact met mijn ouders en zij ook weinig contact met mijn broers en zus. Een vriendin, die soortgelijke moeilijkheden heeft met haar moeder, en ik zeggen altijd, dat er vast een reden is voor die "zielige" oudjes, die in hun bejaardentehuis geen bezoek krijgen. Eigenlijk gewoon inderdaad zielig, als je je geliefden zo van je kunt vervreemden.

[elninjoo]

religie maakt meer kapot dan drank goed kan maken

[LeenG]

...en dan zie ik dat het afwezig zijn van haar naaste familie mijn schoonmoeder best wel verdriet doet, maar hoe kan je aankaarten dat het komt vnl. door eigen gedrag, zonder hen te kwetsen?

mijn vriend heeft ook een heel slecht contact met zijn moeder, met zijn vader spreekt hij al jaren niet meer. (Heeft niks met religie te maken). Niemand wil zijn (schoon)ouders graag kwetsen, maar soms kan het niet anders. Vaak betekent "hen niet kwetsen" wel dat je zelf gekwetst wordt en zelf je grenzen laat overschrijden. Op een bepaald moment pik je dat ook niet meer natuurlijk en dan moet je kiezen. Altijd pijnlijk en triestig maar soms kan het gewoon niet anders.

[hekkie]

Het is zeker jammer en heel erg triest, vooral voor hen. Afgelopen week was schoonvader jarig en ze waren 49 jaar getrouwd....niemand van de 6 zonen die wat organiseerd. Schoonzus en ik konden dat niet aanzien, dus hebben we een etentje geregeld; van de 6 zonen, zijn er maar 2 aanwezig, van de 18 kleinkinderen, alleen mijn dochter...en dan zie ik dat het afwezig zijn van haar naaste familie mijn schoonmoeder best wel verdriet doet, maar hoe kan je aankaarten dat het komt vnl. door eigen gedrag, zonder hen te kwetsen?

Annewiep, ik vind dat je een dikke pluim verdient dat je dit etentje met je schoonzus hebt georganiseerd. Het is inderdaad heel triest dat jouw schoonouders zo vastgebakken zitten in hun denkwijze over kerk en geloof en daardoor hun band met familieleden verliezen. Heb echter vooral niet de illusie dat je dit kunt veranderen, het zit veel te diep verankerd in deze mensen door hun opvoeding, het geloof en de cultuur waarin zij zijn opgegroeid.

Je kunt hen zoveel mogelijk ontlopen of zoveel mogelijk het onderwerp "geloof" proberen te vermijden maar de situatie omkeren lijkt mij een onmogelijke opgave. Het heeft weinig zin daar energie in te steken. Wel zou je kunnen proberen het te accepteren zoals ze zijn maar ook duidelijk zijn als zij weer iets ventileren in die richting dat je hun mening respecteert maar dat je er niet van gediend bent dit telkens aan te moeten horen. Jij en de rest van de familie denken nu eenmaal anders en dat dienen zij ook te respecteren want het moet hun toch duidelijk zijn dat als zij daarmee doorgaan de relatie met de familie daardoor sterk verslechtert en dat dat erg verdrietig is, zeker voor henzelf en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Sla ze (heel aardig en lief) om de oren met zoiets als: "God is ook liefde, ook liefde en respect voor elkaar en voor de medemens en dat laten jullie niet zien in jullie gedrag naar de kinderen/kleinkinderen en dat is God zijn bedoeling niet, toch?"

Soms wil het nog wel eens werken als je zaken duidelijk stelt en zo niet of vervallen ze in herhaling, refereer dan naar wat je hebt gezegd en er dus niets over wil horen. Duidelijk zijn en voet bij stuk houden. Ze moeten beseffen dat ze geen vat meer op je hebben, want hier zit hem de hele kneep. Nu hebben ze dat wel nl. Jullie voelen je rot door hun opmerkingen, ergeren je eraan, voelen je verdrietig en gekwetst daardoor etc. met alle gevolgen van dien. Jouw schoonouders "raken" jullie en dat is precies hun bedoeling. Ze willen dat jullie je schuldig voelen en leggen de verantwoordelijkheid bij jullie neer (al hebben ze het wellicht zelf niet door). Zo lang jullie er op wat voor manier op reageren en dat doen jullie, zullen zij doorgaan. En het is ook waar wat Leen zegt. Als grenzen worden overschreden moet je ook aan jezelf denken en afstand nemen. Niemand hoeft zich zo te laten kwetsen.

Accepteer je schoonouders met alle respect zoals ze zijn, maar maak ook duidelijk dat je hun telkens terugkerende "steken onder water" over het geloof en de kerk beslist niet accepteert.

----

Overigens vind ik dit topic bijzonder interessant om te lezen en te zien hoe onze Nederamerikanen op hun eigen en verschillende manieren omgaan met de ingebakken geloofscultuur in het land waar ze wonen. Petje af, het zal niet altijd gemakkelijk zijn!

[LeenG]

Zieltjes winnen doe je door een voorbeeld te zijn voor anderen.

Daar zeg je zoiets: los van individuele gelovigen, als je kijkt naar de rooms - katholieke kerk als instituut (die ken ik nl. het best), zijn zij allesbehalve een voorbeeld voor de anderen en willen ze maar niet begrijpen waarom ze steeds meer leden verliezen. De (schijn)heilige stoel in Rome staat zover af van de dagelijkse realiteit waarin mensen leven, "practise what you preach" heeft voor hen precies ook geen betekenis en hun moraliteit vind ik ronduit pervers. Een Belgische priester die openlijk uitkwam voor zijn homosexualiteit werd stande pede geband; een bisschop die meerdere kindere misbruikt heeft, wordt beschermd en "vergeven". Toch begrijpelijk dat mensen hier een afkeer van krijgen?

[Mrs.Bean]

Vind dat je het heel mooi verwoordt Marjan, ik sluit me er helemaal bij aan. Zowel in mijn familie als op mijn werk heb ik hier veel mee te maken. Dan toch een opmerking, geen aanmerking. In een aantal groeperingen is God geen liefde zoals wij dat beleven.

"God is ook liefde, ook liefde en respect voor elkaar en voor de medemens en dat laten jullie niet zien in jullie gedrag naar de kinderen/kleinkinderen en dat is God zijn bedoeling niet, toch?"

Deze mensen geloven in een God die tuchtend is, straffend als je die God niet aanvaardt en naar zijn ( zeg nooit "haar") geboden leeft. Liefde is daar bij wijze van spreken de slaande hand. Zo benoemen ze het ook.

Misschien helpt het ook te bedenken dat veel ouders het als falen beschouwen dat hun kinderen niet in het geloof van hun ouders treden. En sommigen zijn bang dat ze daardoor zelf ooit zwaar gestraft worden. Angst is bij velen van deze gelovigen een heel belangrijk onderdeel van hun gedrag. Ik het gebied waar ik werk zijn er bij relatief veel mensen, ouderen, deze kenmerken tot depressies met psychotische kenmerken toe. Die zien letterlijk het hellevuur voor zich.

Mijn ervaring nogmaals is; laat zien door gedrag dat je mensen respecteert, hun gedrag misschien niet altijd, maar er is meer aan een mens dan een bepaald aspect van gedrag.
En daarbij ook je eigen grenzen respecteert. Simpel voorbeeld ; Ik ga bv niet in erg opvallende kleding of korte rokken naar die mensen toe, maar om nu altijd in een jurk te komen of mijn haar te laten groeien gaat me te ver.
In woorden loop je zeer vaak vast naar mijn mening omdat men op een andere golflengte praat en denkt. Hier is dat vaak de Tale Kanaaäns. Geen speld tussen te krijgen. Hoe harder je er aan gaat rommelen hoe zwaarder zij in het verzet komen. En dat is ook logisch, want alles waar zij jaren voor gestaan hebben laten ze niet zomaar vallen. Dat zou pas vreemd zijn.
Ik kap dat af, zeg dat ik daar niet voor kom, of in prive dat ik daar niet over wil praten. Lukt dat niet dan ben ik netjes vertrokken, letterlijk dan wel figuurlijk.

Gelukkig is het bij mij in de familie niet zo erg. We hebben inmiddels een modus gevonden waarin we zonder preken van beide kanten ( twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen, nou twee geloven aan tafel ook kan ik je vertellen) rond de BBQ kunnen zitten ( mag dan geen PaasBBQ heten) of mijn vaders 80ste verjaardag vieren ( dat heet dan ook weer anders, ach ja wie houdt nou wie voor de gek )


Maar nu we hier toch bezig zijn; het zit kennelijk bepaalde groeperingen in het bloed om te preken en te bekeren. Gisteren spraken we op het werk over de Tweede Kamer toestanden van dit ogenblik en dat iemand van het CU een grappige opmerking had gemaakt ( had een Griekse Salade genomen) en prompt kreeg ik de opmerking van een medisch specialist dat ik nu toch ook eens op die meneer moest gaan stemmen want ik was toch van oorsprong een Gereformeerd meisje..... ( helemaal niet waar trouwens maar dat is wat anders)

[Ziva]

Wat een ellende lees ik allemaal, echt heel vervelend om te horen luitjes. Vooral voor jou moet dat echt heel vervelend zijn Wiepster. Maar je hebt wel al heel goed door, die mensen ga je echt niet veranderen, je kunt alleen je eigen houding ten opzichte van hen zodanig aanpassen dat je er mee om leert gaan ook al is dat bijzonder moeilijk natuurlijk.

Het is toch niet zo moeilijk, leven en laten leven, laat elkaar gewoon in elkaars waarde dan is er niets aan de hand. Ik kreeg van de week overigens DE vraag waar ik al op zat te wachten "naar welke kerk ga je???". Ik zei dat ik niet gelovig was en toen kreeg ik dus een hele rij met kerken die ik toch echt moest bezoeken. Tja...

Het lijkt hier echt wel alsof mensen die niet geloven meer respect hebben voor gelovigen dan andersom. Toch wel vreemd vind ik aangezien naastenliefde toch een belangrijk element is in vele geloven en respect voor elkaar daar volgens mij toch een heel belangrijk onderdeel van is nietwaar?

Het enige dat ik hoop is dat het bij mij niet avenrechts zal werken. Ik word soms een beetje baldadig als mensen me constant gaan wijzen op het feit dat ik "afwijk" van de massa. Ik moet nu al de neiging onderdrukken om me niet cynisch uit te laten op bepaalde mensen en hun preken over God dus als dat maar goed gaat. Ik heb overigens wel, mede door jullie adviezen, besloten gewoon eerlijk te zijn als ik een directe vraag krijg of ik gelovig ben. Ik ga me daar niet voor schamen en als ik uit de gratie raak daardoor dan is dat jammer voor de mensen die dat doen

[ned in MO]

Een aantal jaar geleden toen de real estate nog bloeiende werd ik uitgenodigd om naar een huis te komen om te kijken wat het waard was en om het op de markt te zetten.
In plaats daarvan probeerde de man (hij was pastor) mij te bekeren. (hij wist dat ik Nederlands wasen dacht dat ik zo'n heiden was).
Toen ik droog opmerkte dat ik al jaren lang christen was stond ik al snel weer buiten. Het huis heb ik nooit op de markt gezet

Het is niet echt moeilijk om met gelovigen om te gaan.
Heb ik zelf ook nooit moeite mee gehad. Ik praat gewoon met ze mee, ik zeg dat ik niet een bepaalde stroming aanhang.
Als je de kerkvraag wilt vermijden zeg je gewoon dat je via internet een nederlandse kerkdienst bijwoont omdat je van de diensten hier nog maar weinig begrijpt.
Dat is een leugentje om bestwil maar laat iedereenin zijn waarde.

Als ze je uitnodigen kun je kiezen om mee te gaan. Kan best interessant zijn. Daarna zeg je dat je het waardeerde dat je uitgenodigd was maar dat dit niet het soort kerk is dat je zoekt en dat je het weet als je het vindt.
Zo is het bij mij in werkelijkheid gegaan.
Op een gegeven moment stapten wij een kerk binnen en we voelden er ons direct thuis.