). En daarom hebben mijn vriendin (Candice) en ik besloten om via de K-1 procedure ervoor te zorgen dat we bij elkaar kunnen zijn. Dat is uiteraard niet over één nacht ijs gegaan. Ik ben sinds 30 juni in Alaska (waar zij nu tijdelijk woont) en we hebben er toch enkele dagen/nachten over doorgepraat. We zijn er beide volledig van overtuigd dat we voor elkaar gemaakt zijn. En nu dus, één jaar en 8 maanden nadat we elkaar voor het eerst hebben 'ontmoet' op een anonieme chatwebsite (Omegle.com) en na veel over-en-weer gevlieg (ik naar haar, zij naar mij) gaan we er voor: De formulieren zijn ingevuld en klaar, foto's, kopietjes van boardingpasses en dergelijke uitgezocht, alles in een mooi mapje gestoken, en de envelop ligt klaar om morgen (maandag) op de bus te gaan. En dat is dan de eerste stap in een lang proces...Candice is net afgestudeerd voor haar master en heeft momenteel nog geen baan gevonden, en ik rond volgende maand mijn bachelor af (fingers crossed...). Qua inkomen kan het dus wel problematisch worden voor de K-1 procedure, maar haar vader en opa hebben beide al toegezegd maar al te graag als co-sponsor op te willen treden. Wat dat betreft moet het met het financiële plaatje in elk geval helemaal goed komen. Spannend dit, hoor! Dat er zoveel moois kan komen uit een vaag chatgesprek, dat begon met:
Ik: "I'm a failed experiment. A parot and a monkey all rolled into one. You can call me parotmonkey."
Zei: "Well hello, parotmonkey. I'm a unicorn".
Soms is 't leven heel erg mooi.
Maar ja, internet bestond toen nog lang niet.
. Hij is Nederland en ik ben Belgische en hij is 10 jaar geleden naar België 'geëmigreerd'. We hebben de DV-2012 gewonnen en gaan nu misschien in de US wonen
