DV2012: Inge67

[kastelke]

Ik vind het jammer voor diegenen die niet gewonnen hebben en 150% zeker zijn dat ze zouden gaan als het wel zo is.

Inge, ik volg heel die loterij nu al een jaar of 7, en ik kan zeggen dat je elk jaar wel mensen ziet die 150% zeker zijn dat ze gaan. Tot dat het zover is. Dus daar zou ik me niets van aan trekken, hoe erg dat ook mag lijken voor sommige forumleden. Ieder heeft zijn situatie, jij hebt je kans gewaagd en gewonnen, en het is nu aan jou om te beslissen wat je er verder mee gaat doen. Los van wat anderen denken.
(en als je snel zeker weet dat het niet doorgaat, dus alvorens heel die loterij terug afgesloten wordt ergens volgend jaar, dan wordt jouw kans doorgegeven aan de volgende in lijn, als jij uiteindelijk niet de green card zelf aangevraagd hebt maar je procedure ergens onderweg stopt)

[SemJes]

Je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen. Er zijn zoveel mensen die "gewoon" meedoen, want wie verwacht nou om te winnen. Zo hoort het natuurlijk niet, maar je bent absoluut niet de enige natuurlijk! Misschien vindt hij het leuk om de komende tijd hier ook mee te lezen, of om wat blogs van voorgangers te lezen. Zoals al is aangehaald is een emigratie natuurlijk een hele stap, en je moet er absoluut beide volledig voor gaan. Er zijn bijvoorbeeld alleen al zoveel administratieve dingen die je echt kunnen ontmoedigen.

Even een vraagje: Omdat de casenumber van Europa nu current zijn, betekend dat dan dat het nummer niet aan de "volgende" door gegeven kan worden? Of gaat het dan over naar een andere regio? Snap dat dit over DV2011 gaat, maar ik denk dat het in DV2012 niet veel anders zal zijn.

[claudia1970]

Nee, ik vind ook niet dat Inge zich schuldig hoeft te voelen. Zij heeft haat hart gevolgd, in de hoop dat haar vriend, als die kleine kans dat ze zouden winnen ook echt kwam, misschien ook helemaal enthousiast zou worden. Helaas is dat niet zo.
Persoonlijk vind ik dat je heel voorzichtig moet zijn om iemand dan maar "over te gaan halen" om toch de stap te zetten. Ik ben bang dat dit heel gevaarlijk kan zijn voor je relatie. Stel, hij zegt uiteindelijk, vooruit dan maar en over een paar jaar zit je daar dan en hij vind het vreselijk en het gaat allemaal niet zo als je gehoopt had. Dan krijg je de verwijten...zie je nu wel? Jij wou zo nodig... En dan kun je de afspraak maken, we geven het wat tijd en als het echt niet gaat, gaan we terug. maar in Inge's geval praten we hier ook over 3 kids, die het dan misschien net wel naar hun zin hebben, die net een beetje gewend zijn aan hun leven daar.
Ik ben zelf hier naar toe gekomen om bij mijn man te kunnen zijn en zie zelf hoe moeilijk het is als je niet helemaal 100 % zelf de keus hebt gemaakt om te emigreren.

Ik wens je heel veel succes met de keuze en beslissingen Inge, en om toch ook een beetje moed te geven, je zei ergens dat jullie op vakantie gaan en het er dan uitgebreid over te hebben. Misschien is dat wel de ideale tijd om het er over te hebben, op vakantie ben je toch vaak wat meer relaxed, vergeet je even de trubbels van werk, rekeningen enz. , zit je in een andere omgeving en vergeet je "thuis" een beetje en zie je dat het op een andere plek ook heel leuk kan zijn. Wie weet...

[nieuwenoord]

Claudia, jij verwoordt precies wat ik bedoelde!

[RiverCola]

Inderdaad mooi omschreven Claudia. Ik denk inderdaad dat het belangrijk is dat je er allebei achter staat.

Bij ons is dat ook wat ingewikkeld. Ik vroeg vanmorgen aan mijn vriend; Zou je nog naar de VS willen gaan? Zijn antwoord; Als jij gaat ga ik natuurlijk met je mee, maar zelf...neuh, ik hoef niet zo. Heel erg lief natuurlijk, maar wat ingewikkeld!!

Een hele fijne vakantie Inge. Dat jullie maar van elkaar mogen genieten en fijne gesprekken zullen voeren

[Ziva]

Natuurlijk is het enorm zuur voor diegenen die zo graag willen en niet gewonnen hebben ten opzichte van Inge maar zeg eens heel eerlijk, jullie hadden toch exact hetzelfde gedaan in haar plaats? Als je een enorm verlangen hebt om te gaan dan doe je toch mee aan die loterij? De kans is klein maar hij is er en gelukkig voor Inge want ze heeft gewonnen

Inge, welke beslissing je (jullie) ook maken, ik wens jullie enorm veel sterkte en wijsheid de komende tijd. Probeer alle voor- en nadelen op een rij te krijgen en maak dan samen de beslissing om er wel of niet voor te gaan.

[Natasja L.]

Natuurlijk is het enorm zuur voor diegenen die zo graag willen en niet gewonnen hebben ten opzichte van Inge maar zeg eens heel eerlijk, jullie hadden toch exact hetzelfde gedaan in haar plaats? Als je een enorm verlangen hebt om te gaan dan doe je toch mee aan die loterij?

Om heel eerlijk te zijn...nee, ik had niet hetzelfde gedaan (met de wetenschap dat je partner er niet achter staat). Tuurlijk moet je proberen je dromen waar te maken, helemaal mee eens. Wel handig als je met je partner op één lijn zit. Emigreren is een hele stap om te nemen en heeft een flinke impact op je leven. Wij wonen in Amerika als expats en ik ben zo blij dat we er allebei voor de volle 100% achter staan! Alleen dan heeft het een kans van slagen! Inge heeft ook nog eens kinderen. Het is nu een wel/niet, wel/niet verhaal. Kids helemaal door het dolle heen dat ze gewonnen hebben, maar straks weer teleurgesteld dat ze niet gaan. Het lijkt mij belangrijk dat je als ouders op één lijn zit, voordat je de kinderen erbij betrekt. Maar dat is mijn mening. Het is jammer voor Inge dat haar droom zo'n start heeft. Ze zouden het moeten vieren met zijn allen en in plaats daarvan zit hij op de bank (wil er niet over praten) en zij achter de computer om op dit forum haar hart te luchten. Het is een situatie die ze zelf gecreëerd heeft, deal with it. Gaat haar vast lukken en ik hoop voor ze dat ze er uit komt met haar vriend én kids! Ik wens haar alle geluk toe!

[kastelke]

Natasja, maar als je partner nog niet echt weet of hij wel of niet mee wil gaan?...
Ik vind jouw reactie (ook de vorige die je gaf) wel heel erg hard! Jullie situatie is heel erg anders en dus niet te vergelijken.
Stel dat je voor een bedrijf werkte dat de kans bood om naar de US te gaan, met de bedoeling dat je blijft als het meevalt. Maar ze moeten dus eerst een tijdelijk werkvisum aanvragen, maar na 3 maanden gaan ze wel al de aanvraag voor de green card inzetten. Jij weet het eigenlijk allemaal niet zo goed. Tijdelijk naar de US meegaan, dat zie je wel zitten. Maar er blijven?... En na 3 maanden kan jij natuurlijk nog niet echt grondig besluiten of je wel of niet wilt blijven. Ga je dan die kans maar helemaal laten schieten en dus helemaal niet naar de US vertrekken? Omdat jij maar voor (bij wijze van spreken) 95% achter de beslissing staat?

[Ziva]

Ik vind jouw reactie (Natasja) ook behoorlijk hard ja... helemaal omdat de kans dat je geselecteerd wordt voor de DV enorm klein is. Het is niet zo dat als je je opgeeft voor de loterij het ook zeker is dat je gaat emigreren. Je maakt kans op de keuze om te gaan of niet, meer is het niet in feite. Inge wordt hier dus min of meer geconfronteerd met een keuze die ze samen met haar partner en de kids moet maken en het is dus niet een situatie die ze "zelf gecreeërd heeft".

Voor wat betreft het als ouders op 1 lijn zitten voordat je de kinderen erbij betreft, dat hangt er maar net vanaf hoe oud je kinderen zijn en hoe je als ouder met je kinderen omgaat. Sommige ouders overleggen met de kinderen en andere ouders beslissen meer voor hun kinderen. En iets doen terwijl je partner er niet achter staat? Nee, natuurlijk zul je dat in de meeste gevallen niet doen nee maar dat is ook in Inge haar geval niet gebeurd. Meedoen is makkelijk en gratis dus ik zou niet weten waarom je "toestemming" van je partner moet hebben om mee te doen met de loterij. De keuze om te gaan... ja.. dat is dus de keuze die Inge samen met haar gezin zal moeten maken.

[Natasja L.]

Jullie situatie is heel erg anders en dus niet te vergelijken.

Omdat jij maar voor (bij wijze van spreken) 95% achter de beslissing staat?

Ik vergelijk mijn situatie niet met die van haar! Ik wilde er mee zeggen dat bij elke grote beslissing in je leven (emigratie, kinderen, werk etc) het erg belangrijk is dat je er beiden volledig achter staat. In ons geval was dat voor een paar jaar in Amerika wonen. En wat betreft motivatie; 95% of op de 'heuglijke' dag van de uitslag er niet over willen praten (en een dochter die niet mee wil) vind ik nogal een verschil. Misschien ben ik in sommige ogen hard, ik zie het als realistisch.

@Ziva, als je jezelf en je vriend opgeeft met de wetenschap dat hij niet wil (dochter volgens mij ook niet, tenminste dat schreef ze eerder), dan creëer je in mijn ogen de situatie waarin ze nu zit. Maar dat is mijn mening.

Ik wil ze alleen waarschuwen dat het een impact op je leven heeft. Je hebt elkaar echt nodig!
Gaan ze niet omwille van hem, hoop ik niet dat ze hem op bepaalde momenten verwijten gaat maken dat hij haar droom in de weg stond. Andersom, gaat hij mee met een motivatie van 80% en het gaat een keer mis, zal hij niet zeggen 'zie je wel, jij wilde naar Amerika!' Daar moet je voor waken. Verstand en emotie liggen heel dicht bij elkaar.
Ben ik de enige die het jammer zou vinden als mijn droom tot werkelijk zo'n start had? Ik had de champagne tevoorschijn gehaald hoor! Maar zoals ik ook al schreef; ik wens ze alle geluk en hopelijk komt haar droom uit! Inge en vriend, go for it!!

[inge67]

Different strokes....wel interessant om al die verschillende meningen te lezen.

@Rivercola: Eelco reageerde precies zoals jou vriend 'voor mij hoeft het niet zo nodig'

We hebben al wat gepraat en het zijn vooral praktische zaken die hem parten spelen. Kwestie van even te kijken wat de gevolgen precies zijn en dan nemen we een beslissing. En die beslissing nemen we sowieso samen.

Eén van zijn vragen ging over pensioen. Ik heb er een loopbaan van voorlopig 22 jaar opzitten, maar in België werken ze blijkbaar met een 2/3 regel van een volledige loopbaan van 45 jaar. Indien je hieraan niet voldoet krijg je dan helemaal geen pensioen? Ik zit te surfen op de website van de Rijksdienst voor Pensioenen maar geraak er niet helemaal wijs uit.

Elke?

[Sten]

Ben ik de enige die het jammer zou vinden als mijn droom tot werkelijk zo'n start had?

Nee. Ik volg je geheel en denk eerlijk gezegd hetzelfde.

Maar Inge zei wel terecht: "Ik heb gewonnen in deze loterij, dus het is mijn lot." En daar valt niets op af te dingen, het is zo: zij heeft gewonnen. Het 'lot' vond dat blijkbaar terecht. Als je zo over 'het lot' wilt denken (en ik wil dat, haha). In dit geval is haar gunstige lot (het winnen) verbonden aan een uitdaging. Sommige mensen kiezen een ingewikkelde weg, met een man die weerbarstig is, een kind of kinderen die niet wil(len). Tja... nou, saai is het in ieder geval niet.

PS: Inge, Jeroen en ik zijn zo anders dan jullie twee. Wij malen nog niet om zaken als 'pensioen (meenemen, veilig stellen etc.)', want: for all you know, ben je tegen die tijd allang dood of is de wereld vergaan. Of is de euro of de dollar niets meer waard. Dat is nog te ver weg. Mijn broer was op zijn 25e (of eerder) al bezig met zijn pensioen. In gedachten heb ik hem voor gek verklaard, ík vind dat niet normaal. Maar goed, ieder mag de wereld en de veiligheid creëren die hij of zij wenst. Maar niemand heeft die zekerheid, geloof me maar.

Edit:

Maar even dan iets praktisch: natuurlijk heb je recht op pensioen, het zal gewoon iets minder zijn dan als je al die jaren volmaakt. Mijn hemel, zo jong en al ZO lang pensioen opgebouwd! Dat pensioen zul je echter pas veel later kunnen claimen, dus voor Amerika heb je er nog niets aan. Of je koopt het eerder af, waardoor de waarde vermindert. Maar dat kan nu waarschijnlijk nog niet. Haha, was ik toch even bezig met pensioen. JOUW pensioen.

[RiverCola]

Maar ik ken Nieuwenoord's situatie niet, ik weet niet hoe hun leven eruit ziet. En dus veroordeel ik het niet tenzij ik het zeker weet en twijfel ik daar dus ook niet in het openbaar over.

(en nu heb ik dat dus tóch gedaan door het als voorbeeld te gebruiken. Sorry Monique!)

Ik denk dat onze situatie bij heel veel mensen bekend is, omdat we er nooit een geheim van gemaakt hebben hoe het zit. Het is in elk geval ook hier op het forum door mij weleens vrij uitgebreid verteld.

Sorry dat ik nog niet gereageerd had op jouw reactie Monique. Natuurlijk ken ik jullie situatie een beetje, niet helemaal. Maar dat hoeft ook helemaal niet, ik zal niet oordelen. Dat was ook de essentie van mijn 'betoog'. Dat je mensen niet moet veroordelen op basis van het kleine beetje dat je leest op een forum. Ik misbruikte jouw verhaal als het ware om aan te geven dat de vork vaak anders in de steel zit, en dat bleek maar weer duidelijk uit jouw uitleg. Ik vond sommige reacties richting Inge ook erg hard en reageerde daarom zoals ik reageerde. Ik vind het ook jammer dat Sten zo op mij reageerde. Echt nergens voor nodig.

[Sten]

Ik vind het ook jammer dat Sten zo op mij reageerde. Echt nergens voor nodig.

Dat valt mee, toch! Alleen ik vind dat mensen geen moordkuil van hun hart moeten maken... Toch begrijp ik zeker dat wat de een luchtig of niet-verbindend voor de ander bedoelt, bij een ander best hard kan aankomen. Constructief is altijd de beste oplossing... Ik gaf je niet voor niets gelijk!

[nieuwenoord]

Mijn reactie naar Inge was ook niet hard bedoeld, die van Natasja volgens mij ook niet. Het gaat er meer om dat dit soort grote veranderingen ook een test zijn voor je relatie. En Claudia verwoordde dat heel goed. In je eigen omgeving heb je van alles om op terug te vallen, in het buitenland sta je op jezelf.

[RiverCola]

Ik vind het ook jammer dat Sten zo op mij reageerde. Echt nergens voor nodig.

Dat valt mee, toch! Alleen ik vind dat mensen geen moordkuil van hun hart moeten maken... Toch begrijp ik zeker dat wat de een luchtig of niet-verbindend voor de ander bedoelt, bij een ander best hard kan aankomen. Constructief is altijd de beste oplossing... Ik gaf je niet voor niets gelijk!

NICE!

(ps, ik maak ook van mijn hart geen moordkuil, dat zul je best wel opgemerkt hebben )

[inge67]

In België betaal je verplicht voor je pensioen vanaf dag 1 dat je werkt. Daar hoef je helemaal niet mee bezig zijn, dat wordt wel voor je gedaan en van je loon gehouden voor je het netto in je handen krijgt.

Sommige reacties hier zijn wel heel erg zwart/wit, maar dat maakt niet uit. Iedereen heeft wat mij betreft recht op z'n (ongezouten) mening. Ik neem mijn beslissing toch zelf wel.
Ik neem mee waar ik wat aan heb en maak me niet druk om de rest.

Sommigen doen alsof het inschrijven voor de GCL 'de beslissing om te emigreren is'. Ik zie dat anders. Als je geen kans maakt op een werkvisum en geen middelen om zelf te investeren, en je hebt ook geen lief over de plas, dan is het bijna de enige manier om in de VS te geraken. Maar de lottery is zo'n 'long shot' dat ik het niet zie als een 'beslissing'. Die beslissing gaan we nu nemen, nu de kans er pas is.

[Sandy]

Sommigen doen alsof het inschrijven voor de GCL 'de beslissing om te emigreren is'. Ik zie dat anders. Als je geen kans maakt op een werkvisum en geen middelen om zelf te investeren, en je hebt ook geen lief over de plas, dan is het bijna de enige manier om in de VS te geraken. Maar de lottery is zo'n 'long shot' dat ik het niet zie als een 'beslissing'. Die beslissing gaan we nu nemen, nu de kans er pas is.

Op zich wel een interessante benadering.. de kans dat je wint is zo uitzonderlijk klein, bijna onrealistisch, dat je je er niet op kunt instellen. Het leven gaat hier ook door. Moet vice versa je leven hier dan maar 'on hold'' staan omdat je vooraf de beslissing hebt maakt? Geen huis kopen, want stel dat je wint. En dat ieder jaar? Op een gegeven moment zul je toch verder 'moeten' bouwen aan een leven hier.. investeren op lange termijn. Maar je kunt nog wel steeds een lijntje openhouden naar die groene kaart via de DV Lottery.

Ja, ik kan me voorstellen dat indien je uitgeloot bent, dat het dan pas werkelijkheid wordt en dat je dan pas heel goed gaat nadenken.. Vooraf doe je dat natuurlijk ook, maar toch anders, omdat het realistischer is er van uit te gaan dat je uiteindelijk toch in Nederland zal moeten settelen.

[kastelke]

Inge, ik heb geen idee hoe het met het Belgische pensioen zit. Wij zijn er altijd van uitgegaan dat we vooral heel wat hebben moeten bijdragen, maar dat de kans ontzettend klein is dat we op onze pensioenleeftijd nog een pensioenkas van de overheid hebben die een aanzienlijke bijdrage zou kunnen uitbetalen. Temeer daar we ook een huis als eigendom hebben, en we het ook niet onrealistisch achten dat de Belgische overheid beslist dat diegenen die een prive-pensioen hebben opgebouwd (wij dus) en vastgoed hebben (wij dus ook), dat eerst moeten aanspreken alvorens ze recht hebben op een overheidspensioen.


Ik ben eens even gaan googelen:
http://plusmagazine.rnews.be/nl/rechten ... 2#pensioen
https://www.dexia.be/info/nl/iws/home.h ... dex%2easpx
Je kan het dus uitbetaald krijgen als je in het buitenland woont.

En dan even de officiele instanties bekeken:
http://diplomatie.belgium.be/nl/Dienste ... ensioenen/
En wil je naar CA trekken (of een andere Amerikaanse staat), dan helpt het consulaat je ook al op weg:
http://www.diplomatie.be/losangelesnl/d ... =68&mnu=68

Vraag is natuurlijk of je wel *recht* hebt op dat pensioen:
http://www.belgopocket.be/nl/content/pensioenberekening
Bekijk jouw situatie, en trek je besluiten.

[kastelke]

Over kinderen die wel of niet mee willen:
Als jij gaat verhuizen naar een andere stad binnen je eigen land omdat je denkt dat je daar een betere levenskwaliteit kan hebben voor je gezin, omdat je denkt dat je je kinderen daar in een gezondere omgeving op kan laten groeien, en je 8-jarige die beslist dat ze niet mee wil / niet naar een andere school wil gaan, dan luister je daar toch ook niet naar?! Veel kinderen hebben angst om aan iets nieuws te beginnen, om uit hun vertrouwde wereldje te moeten stappen. Maar uiteindelijk heb jij als ouder toch de verantwoordelijkheid om te beslissen wat beter is voor je kinderen of niet! Je moet natuurlijk luisteren naar hun bezwaren, en kijken wat je kan doen om dat op te lossen. Maar een 8-jarige kan toch zulke belangrijke beslissingen nemen!