DV2012: Inge67

[kastelke]

Maar jullie kunnen hem nog niet echt geruststellen he! Ten eerste is Jeroen nog wel een jonkie dat gaat verhuizen. En ten tweede kunnen jullie momenteel ook nog niet aantonen dat je verhuis succesvol was.

[inge67]

Wanneer moet ik beginnen met documenten terug te sturen? Ik heb even vluchtig gekeken (mijn hersenen willen niet echt mee) en ik meen September 30th gezien te hebben.

[Sten]

Maar jullie kunnen hem nog niet echt geruststellen he! Ten eerste is Jeroen nog wel een jonkie dat gaat verhuizen.

Wrijf het er nogmaals in Elke.

En ten tweede kunnen jullie momenteel ook nog niet aantonen dat je verhuis succesvol was.

Uh, dit begrijp ik niet? Oh, je bedoelt qua huis verkopen? We hebben vandaag ons eerste bod op ons huis gehad. Echter te laag, maar het was een beginbod, dus wie weet. Ik heb er ook een veel beter gevoel over, nu we onze woonkamer ensuite totaal anders ingedeeld hebben. Alles hier in huis is na zeven jaar tijd dat we er gewoond hebben (nu pas) op zijn plaats gevallen.

[kastelke]

@Inge: Staat dat op die website zelf, waar je als winnaar naartoe moet gaan?
Ik dacht in het verleden dat ze altijd zeiden "zo snel mogelijk", wat natuurlijk heel erg rekbaar is. In dat opzicht zou het fijn zijn als ze een echte due date vermelden.

Inge, ik weet niet of je vriend ook de vader van je kinderen is, want anders is dat ook nog een kwestie die je op moet lossen.

Oh ja, en als 'familie' een argument is: stel dan voor om naar de oostkust te verhuizen, is toch al een paar uur dichterbij.
De echtgenoot van een van mijn vriendinnen hier was trouwens ook zelfstandige in Nederland, en hij reist nog heel wat keren per jaar over-en-weer voor klantenbezoeken ginder, terwijl hij hier ondertussen ook al een aardig klantenbestand heeft. Ze wonen hier nu bijna 2 jaar, en het waren ook 40-ers die verhuisd zijn met twee kinderen (eentje lagere school, eentje die nu 16 wordt).

@Sten: ik bedoel niet qua verkoop huis. Maar vaak zie je dat 40+-ers toch zoiets hebben van dat ze alles al opgebouwd hebben en zich afvragen of ze nog wel aan een leuke job kunnen komen in dat nieuwe land. Immers, in Belgie ben je als 40-er haast al een oude zak hoor als je zonder werk komt te zitten. Je kan dan maar best goede kwalificaties hebben om terug een leuke job te pakken te krijgen. En als je Amerika niet goed kent, dan denk je dat dat daar net hetzelfde is. Terwijl ik toch de indruk heb dat men je leeftijd daar veel minder als een hinderpaal ziet. Dus als dat een van de angsten is van Inge haar vriend, dan kan het helpen om voorbeelden te geven van 40+-ers die verhuisden en die er in geslaagd zijn om vrij snel een toffe job te vinden. Zoals bv. bij Bart (of mijn echtgenoot). Ter illustratie van dat het echt wel mogelijk is.

[Sten]

@Sten: ik bedoel niet qua verkoop huis. Maar vaak zie je dat 40+-ers toch zoiets hebben van dat ze alles al opgebouwd hebben en zich afvragen of ze nog wel aan een leuke job kunnen komen in dat nieuwe land. Immers, in Belgie ben je als 40-er haast al een oude zak hoor als je zonder werk komt te zitten. Je kan dan maar best goede kwalificaties hebben om terug een leuke job te pakken te krijgen. En als je Amerika niet goed kent, dan denk je dat dat daar net hetzelfde is. Terwijl ik toch de indruk heb dat men je leeftijd daar veel minder als een hinderpaal ziet. Dus als dat een van de angsten is van Inge haar vriend, dan kan het helpen om voorbeelden te geven van 40+-ers die verhuisden en die er in geslaagd zijn om vrij snel een toffe job te vinden. Zoals bv. bij Bart (of mijn echtgenoot). Ter illustratie van dat het echt wel mogelijk is.

Oh zo! Nu begrijpen we elkaar weer! Ja, dat is zo. Ik vind dat Inge haar droom niet moet opgeven en ik hoop dat haar vriend het ook zal leren waarderen. In Amerika zijn mensen juist heel flexibel en beginnen ze als het moet nog op hun 80ste aan een universitaire studie. That's what I like about them. Inderdaad: in Nederland en België schrijven ze je al af na je 40ste. Maar Inges vriend heeft zeer goede vooruitzichten voor de USA, en Inge zelf natuurlijk ook.

[inge67]

@Elke Sorry maar ik denk dat ik verkeerd gelezen heb. Dat ging denk ik over DV2011 zie link http://www.travel.state.gov/visa/visa_4756.html

Ik moet Eelco (praat makkelijker dan 'mijn vriend') eerst even aan het praten krijgen. Voorlopig zit ik achter de computer en kijkt hij tv. Hij klapt soms dicht als het allemaal wat veel wordt, dus ik moet hem gewoon even laten doen en later op een rustig moment met hem praten.

Mijn zonen zijn kinderen uit mijn eerste huwelijk. Caroline is van ons twee. En ik ga sowieso niet zonder hem, dus dat is geen optie en dus ook geen issue. Ik omet gewoon wanneer hij er klaar voor is al mijn sales skills aanwenenden om hem te overtuigen om de stap te zetten. Al is het alleen al de stap om verder te gaan met de procedure.

@Sten, ik denk ook niet dat werk een probleem zal worden.

Issues voor mij zijn de hoge kosten van studie voor de jongens (en later voor Caroline) en familie (in omgekeerde volgorde). Voor de rest heb ik hier weinig of niks verloren. Ik hang niet vast aan materiële zaken en heb ook geen grote vriendenkring.

[kastelke]

Inge, het is niet abnormaal voor een student om een job te hebben naast de studie. En daar waar in Belgie het al snel gaat dat je een deel van wat je verdient aan je ouders geeft (die het dan vaak weer wel al dan niet gedeeltelijk op een spaarboekje zetten en je het overhandigen bij je huwelijk of het uit huis gaan wonen of zo), is dat hier veel minder het geval. Ze leggen het gewoon bij voor hun eigen studie. Hoef je je als ouder niet voor te schamen!
Verder verlengen sommige studenten hier hun studie met een jaar omdat ze een co-op studie doen. Dat wil dus zeggen dat ze een combinatie doen van werken + studeren. Niet zomaar eender wat van werk, maar iets wat goedgekeurd is door de universiteit en wat aansluit bij hun studie, zodat ze de theorie al in de praktijk leren brengen. Het kan diverse vormen aannemen, gaande van bv. vanaf je 2de jaar enkele maanden studeren/enkele maanden werken/enkele maanden studeren/enkele maanden werken/... tot bv. na je 3de jaar 12-18 maanden werken en dan terugkeren om je laatste jaar af te maken. Die co-op jobs verdienen vaak ook goed (tenminste, in Computer Science), ik ken hier gasten die tijdens hun studie maar liefst 50,000 verdiend hebben met hun co-op. Daar schiet je al aardig mee op!

Voor je jongste kan je stilaan al geld opzij zetten voor haar studie. Er bestaan spaarplannen die je bepaalde voordelen opleveren (maar ik spreek me niet uit over de details van hoe dat in de US zit, hier is het dat je gedeeltelijk belastingvrij kan sparen daarvoor of zo, wij zijn er in ieder geval te laat mee aangezien onze zoon 17 wordt).

Familie: ze zijn maar een vliegtuigreis van je weg. En vaak hoor je toch dat contacten juist kwalitatief veel beter worden met familieleden. Veel intenser als ze op bezoek komen. Plus natuurlijk het cliche,maar het is wel zo: Skype is geweldig! helemaal gratis, klant en beeld! Zo ben ik al eens 'op de koffie' gegaan bij een vriendin. Beide afgesproken op een bepaald uur, elk met een tasje koffie/thee en een koekje. En bijballen. Best leuk om te doen!

Maar ik zou beginnen met tegen Eelco te zeggen dat voor jou 1 ding vast staat: dat je niet vertrekt zonder hem.

[Natasja L.]

Allereerst proficiat! Je hebt dus gewonnen, maar weet nog niet of je gaat? Lastig als je nu nog je vriend moet overtuigen om mee te gaan, nu je weet dat je gewonnen hebt. Het zal voor mensen die niet gewonnen hebben een bittere pil zijn, als je besluit niet te gaan. Zij die wel graag wilden gaan, mogen niet. Jij die mag gaan, gaat misschien wel niet. Ik vind het jammer dat mensen zich inschrijven met de gedachte 'ach, ik zie wel'. Daardoor nemen de kansen af bij de mensen die wel al vastbesloten waren om te gaan (met partner/familie). Ik hoop voor je dat je vriend ook mee wilt gaan. Anders is het zonde van je Green Lottery ticket! Naar Amerika verhuizen is een hele stap, daar moet je allebei achter staan. Sterkte ermee!

[matchbox]

Proficiat, Inge! Ik hoop dat je droom kan doorgaan

[Susie one]

Gefeliciteerd Inge en heel veel succes!

[Petra/VS]

Ook van mij gefeliciteerd, Inge! Ik hoop wel, dat je Eelco kunt overtuigen, want niet alleen zou anders jouw zo waardevolle lot verloren gaan, maar ook zou jouw droom nooit uitkomen, terwijl die nu zo dichtbij komt. Ik wens je veel succes!

[USInsider]

"Amerikanen zijn juist heel flexibel". Mijn ervaring is anders.
In Ned. is inderdaad leeftijd discriminatie toegestaan (was althans toen wij er woonden), in de US op papier niet. Maar als je een resumé instuurt bij je sollicitatie, worden wel degelijk de jaren bij elkaar opgeteld en zo komt men er toch achter hoe oud je ongeveer bent.
Het valt me juist de afgelopen jaren (hier in CA) op dat ik minder oudere werknemers zie in winkels enz. en meer jongeren - die inderdaad waanzinnig veel uren draaien naast hun studie.

Voor wie naar de US komt, kies niet meteen voor CA 'omdat het daar zo leuk is'. Het leven is er duur, de werkloosheid hoog.
Kijk eens in staten die niet zo populair zijn, hoe het staat met de werkgelegenheid daar, wat kosten colleges en universiteiten er.
Waar ik woon (central CA - een van de armste gebieden van de US, werkloosheid tussen de 20 en 40 % afhankelijk van seizoen en plaats) trekken veel mensen weg naar Washington state. Vooral in Seattle en omg. schijnt er werkgelegenheid te zijn, en een betere kwaliteit van banen.)

Voor Inge: neem rustig je besluit. Als jij niet gaat, komt er gewoon iemand anders in aanmerking - vanwege 'afvallers' worden er 100.000 nummers getrokken. Het is dus niet zo dat de G.K. wegvalt als jij je terugtrekt. Uit ervaring kan ik je vertellen dat emigratie best zwaar is en dat beide partners er helemaal voor moeten gaan. En zeker waar het gaat om lottery winnaars, want jullie hebt niet meteen een baan in het vooruitzicht (?) Maar het is een unieke kans, dat wel, 'once in a lifetime'.

[movingon]

Gefeliciteerd!

[Ziva]

Hey Inge, van harte gefeliciteerd ook al weet ik niet zeker na het lezen van je twijfels of je nu wel of niet blij moet zijn

Ik zou zeggen, praat er samen over en probeer, indien mogelijk, niet alle schepen achter jullie te verbranden (ook al zal dat lastig worden denk ik). Misschien kun je voorstellen het 1 jaar te proberen?

Ik hoop oprecht dat jullie er samen uitkomen! Heel veel succes en een dikke knuffel

[Petra/VS]

Voor wie naar de US komt, kies niet meteen voor CA 'omdat het daar zo leuk is'. Het leven is er duur, de werkloosheid hoog.
Kijk eens in staten die niet zo populair zijn, hoe het staat met de werkgelegenheid daar, wat kosten colleges en universiteiten er.
Waar ik woon (central CA - een van de armste gebieden van de US, werkloosheid tussen de 20 en 40 % afhankelijk van seizoen en plaats) trekken veel mensen weg naar Washington state. Vooral in Seattle en omg. schijnt er werkgelegenheid te zijn, en een betere kwaliteit van banen.)

Inderdaad, hier ben ik het helemaal mee eens. Als je studerende kinderen hebt is het ook zeker belangrijk naar de (instate) tuitions te kijken. Wij krijgen hier in Virginia veel studenten uit het Noordoosten, want onze out of state tuitions zijn zelfs lager, dan veel instate tuitions daar voor vergelijkbaar niveau scholen. Dat is nog maar een aspect van ergens wonen, vooral met kinderen/jong volwassenen.

[Bandido]

Als je studerende kinderen hebt is het ook zeker belangrijk naar de (instate) tuitions te kijken.

Ja, je haalt me de woorden uit de mond. In-state tuition is een hele goede mogelijkheid om de studiekosten wat te drukken. Als permanent resident kom je er ook voor in aanmerking, al kan de termijn dat je in een bepaalde staat moet hebben gewoond verschillen met een U.S. citizen. Maar dat kan ook weer per staat verschillen. Hoe dan ook iets om in de gaten te houden en niet meteen te wanhopen.

Wat je vriend betreft, ik kan me goed voorstellen dat het voor hem even flink schrikken is. Maar hij zal even de tijd nodig hebben om het stof te laten zakken en dan het gesprek aangaan. Je hebt gelukkig nog wel even de tijd, maar ik kan me je wat dubbele gevoel best voorstellen. Sterkte ermee, en je kunt altijd hier komen om het van je af te schrijven. Als er ergens mensen zijn die je begrijpen, dan is het hier wel.

[ned in MO]

Kom naar missouri. Het leven is hier goed en voordelig met veel goede universiteiten

[nieuwenoord]

Inge, van harte gefeliciteerd.

En toch ... ben ik er de enige die er moeite mee heeft dat je deze stap genomen hebt, zonder dat je partner er 100 procent achter staat? Wij zitten net zelf midden in een emigratieproces en er komt gewoon heel veel bij kijken. Zowel emotioneel als zakelijk gaat er enorm veel om in ons leven en dan hebben wij nog maar te maken met de studie van een kind wat ook nog officieel in Nederland ingeschreven blijft staan.

Emigreren is een grote stap en als je er niet allebei 100 procent achter staat en enthousiast over bent, kan de kleinste tegenslag al reden zijn om elkaar verwijten te gaan maken. Ik begrijp jouw blijdschap, maar ik kan Eelco ook begrijpen. Ik denk dat ik hier een huis vol leven zou hebben als ik mee zou hebben gedaan met de lottery (als voorbeeld) zonder dat Albert dat ook wilde.

[Sten]

Kom naar missouri. Het leven is hier goed en voordelig met veel goede universiteiten

[Sten]

Inge, van harte gefeliciteerd.

En toch ... ben ik er de enige die er moeite mee heeft dat je deze stap genomen hebt, zonder dat je partner er 100 procent achter staat? Wij zitten net zelf midden in een emigratieproces en er komt gewoon heel veel bij kijken. Zowel emotioneel als zakelijk gaat er enorm veel om in ons leven en dan hebben wij nog maar te maken met de studie van een kind wat ook nog officieel in Nederland ingeschreven blijft staan.

Emigreren is een grote stap en als je er niet allebei 100 procent achter staat en enthousiast over bent, kan de kleinste tegenslag al reden zijn om elkaar verwijten te gaan maken. Ik begrijp jouw blijdschap, maar ik kan Eelco ook begrijpen. Ik denk dat ik hier een huis vol leven zou hebben als ik mee zou hebben gedaan met de lottery (als voorbeeld) zonder dat Albert dat ook wilde.

Ik was eerlijk gezegd ook verbaasd, Inge. Zeker omdat je kinderen hebt. Emigreren is een heel grote stap en de mensen van het forum hebben mij er inmiddels van overtuigd dat deze stap geenszins lichtvaardig genomen dient te worden. Jeroen en ik gaan er beide als een speer voor, en ik denk dat dit ook nodig is, want je hebt vooral en alleen elkaar, in het bijzonder de eerste tijd. En ik kan me ook voorstellen dat sommige mensen een beetje verbaasd zijn dat je zegt: ik ga alleen mét hem, terwijl je jullie beiden hebt ingeschreven. Je weet dat vrijwel iedereen hier (met USA emigratieplannen) snakt naar zo'n green card...