Amerikaanse werkcultuur?

[Mariska]

Beste mensen,

Velen van jullie hebben in de VS werk (gehad) als reguliere werknemer of als stagiair. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn en hoe jullie de verschillen met de Nederlandse cultuur op de werkvloer zouden beschrijven.

Bijvoorbeeld: hierarchische verhoudingen, communicatie op het werk, geven/omgaan met kritiek, omgaan met conflictsituaties, nakomen van afspraken, hoe worden vergaderingen voorbereid en geleid, productiviteit op het werk, lengte lunchpauze, betrokkenheid bij collega's na het werk....etc.etc.

Kortom, er zijn vast wel forummers die hun praktijkervaringen en observaties hier willen delen!

[Iris_1982]

wat ik altijd begrijp van verhalen is dat Amerikanen veel "onderdaniger" zijn. De baas is daar ook nog echt de baas.
Er is dus meer hierarchie dan in nederland volgens mij

Maar ik heb zelf nog nooit in Amerika gewerkt

[ANY]

In werk in de verpleging, maar dat is toch wel weer een andere wereld dan als je in een kantoor werk wat werkverhoudingen betreft denk ik.

[Petra/VS]

In mijn ervaring was de groep heel dynamisch en was er van een echte "baas" geen sprake. En van onderdanigheid heb ik al helemaal niets gemerkt . Mijn man merkt nauwelijks, dat hij een baas heeft, want die werkt aan de andere kant van het land . Ik denk, zoals Annemiek zegt, dat het erg afhangt van in welke branche je verkeert en of je geschoold of ongeschoold werk doet.
Ik heb het werken hier altijd erg leuk gevonden, maar ja, in Nederland ook en wat mij betreft was er, toen ik eenmaal voor een "gewoon" bedrijf (eerst werkte ik voor een zgn. sweatshop met lange, lange uren) werkte, niet veel verschil.

[Loek]

Ik heb vrijwel net zo lang in Nederland gewerkt als nu in de US. Wat mij het meest opvalt is de minder formele omgang met collega in de US. Amerikanen zijn zowiezo al sneller op een "first name" basis dan Nederlanders. Het is soms zo erg hier dat ik niet eens weet wat de achternaam is van sommige mensen waar ik mee werk.

Het werk zelf vind ik vaak beter georganizeerd in Nederland dan in Amerika. In Nederland werd meer over problemen van te voren nagedacht en werden duidelijke strakke planningen gemaakt. In de US zie meer ad-hoc werkzaamheden, die soms duidelijke problemen verzoorzaken, en waardoor planning meer uit de hand lopen. Van onderdanigheid heb ik nooit iets gemerkt. Ik hoef nooit een blad voor de mond te nemen, en er wordt naar elkaar geluisterd. Er is sprake van een werkteam, waarin de "baas" meestal net zo hard meewerkt.

Comminicatie binnen het bedrijf is meestal goed. Er wordt veel gebruik gemaakt van alle beschikbaar technische middelen op dit vlak. Ik heb wekelijks video conferences en telefonische vergaderingen met collegas elders in de US en de wereld. Je bent je daarom meer bewust van hoelaat het elders in het land is. In welke "timezone" zit die afdeling? De meeste mensen hier op het werk lopen met een riem vol met cellphones, pagers, blackberry's enz rond, omdat ze 24 uur per dag bereikbaar moeten/willen zijn.

Het sociale leven en werkleven zijn ook minder strikt gescheiden dan ik in Nederland heb meegemaakt. Je gaat hier vaak ook buiten het werk om met je collegas. Misschien dat ik in Nederland bij de verkeerde bedrijven heb gewerkt, maar daar zag ik mijn collegas zelden buiten de werkomgeving.

[phillybilly]

Ik heb niet echt gewerkt in de VS maar wel stage gelopen.
Ik liep stage op een trainingsstal voor jonge paarden en oudere paarden met problemen. Het was geweldig en ik voelde me meteen erg welkom. van hierarchie was totaal geen sprake. In NL komt het nogal eens voor dat een stagiair de ***klusjes mag doen, maar ik mocht gewoon alles wat de mensen daar ook deden. Ik hoefde zelfs niet eens stallen te mesten, want daar was iemand voor Taakverdeling is er dus wel..... Ik werd als volwaardige kracht gezien en ze schepten er zelfs over op dat ze een "girl from Holland" op hun bedrijf hadden.
Nou was dit maar een stage en uit gesprekken met verschillende mensen bleek wel dat ze altijd respect hebben voor iemand die "boven" hen staat en soms ook wel "bang" zijn voor iemand die boven hen staat. Persoonlijk denk ik dat het per vakgebied verschilt en het er ook een beetje aan ligt hoe je jezelf opstelt.

Groetjes, Jolanda

[Bennogr]

Ik heb twee keer elk vier jaar in de Amerikaanse werkomgeving meegedraaid.

Eerste keer was in New York, bij de uitgeverij McGraw Hill (van Business Week). Ik werkte bij Chemical Week en schreef een dagelijkse nieuwsbrief. Aardig werk, aardige baas. Maar er waren de laatste maanden steeds maar geruchten dat het blad verkocht zou worden. Geruchten die ontkend werden. todat ze ons bij elkaar riepen en zeiden: vanaf morgen is jullie baan weg.

We kregen wel wat geld mee, maar je staat zomaar op straat.

Tweede keer was in Minneapolis, de web site van The Business Journal. Afschuwelijke baas (die nog Dirk heette ook, inderdaad, een Nederlandse grootvader). Omhoog gevallen door gebrek aan gwwicht, die zich steeds bedreigd voelde op een of andere manier. Werd op een dag in zijn kantoortje geroepen om 5 voor twaalf en om twaalf uur stond ik buiten. Gelukkig ook met wat geld.

In beide gevallen was dat voor mij niet zo'n groot probleem, ik had altijd freelance werk (vertalen en stukjes maken voor de radio en Nederlandse bladen) aangehouden, dus ik kon gewoon verder werken. En gelukkig heeft mijn vrouw een goede ziekteverzekering voor het hele gezin. Plus mijn maag voelt een stuk prettiger, ik zat daar toch niet lekker.

Maar de onzekerheid in de Amerikaanse maatschappij is groot, je kan zomaar, op heel korte termijn ontslagen worden. Vandaar waarschijnlijk, dat geen van de collega's bij The Business Journal contact met me durfde op te nemen nadat ik ontslagen was.

[Dennis]

Loek's ervaring komt in de buurt van de mijne, maar ik kan me ook iets voorstellen bij Benno's verhaal.

Amerikanen zijn zeer collegiaal en van een hiërarchie merk ik an sich weinig. Veel vergaderingen ook: wekelijks een team meeting, maar daarnaast zeer regelmatig trainingen, gezamenlijke lunches, teleconferences, afdelingsvergaderingen over behaalde en toekomstige doelen, etc.. Ik ben absoluut een voorstander van veel communicatie, maar ik moet bekennen dat ik er af en toe moe van wordt.

Ook buiten het werk inderdaad veel contact met de collega's. We gaan regelmatig iets eten of drinken met elkaar en ik heb zelfs een aantal goede vriendschappen met collega's opgebouwd.

Ook waar: een strak plan opstellen is voor Amerikanen erg moeilijk. Ik wordt regelmatig - vandaag was geen uitzondering - overvallen met taken die vrijwel meteen af moeten zijn. (Vandaag om 16:15 kreeg ik een mailtje of ik een vrij gecompliceerde test morgen om 10:30 af kon hebben. Yeah, right.)

Ondanks alle gezelligheid zijn er inderdaad ook problemen zoals Benno ze aanhaalde. Je kunt vrijwel zonder reden ontslagen worden, zoals ook een ex-collega (en goede vriend) van mij is overkomen. Hij werd eind november naar de baas geroepen en pakte tien minuten later zijn spullen - hoefde niet meer terug te komen.

[Marby]

Ik ga best wel om met collegas, maar eigenlijk waren mijn vriendschappen in Nederland met collegas dieper. Hier zijn het gewoon kennisen, niet echte vrienden.

Ik ben het wel helemaal eens met dat op korte termijn ontslagen worden. In het begin vond ik het echt verschrikkelijk dat dat kon (ik was jong en naïve), hoewel het mij persoonlijk gelukkig niet is overkomen. Maar na zoveel jaar ben ik er wel aan gewend en is het ook zo dat ik me tegenwoordig realizeer dat men hier ook ontslagen word als men er niet zelf schuld aan heeft, en dat dit eigenlijk veel vaker gebeurt als andersom.

Wat hier ook gebeurt is dat in een 'downsizing' men een premie aanbiedt aan die mensen die beloven dat ze blijven totdat ze ontslagen worden. Dat gebeurt dan meestal in een group. Meestal zijn dat behoorlijke bedragen, en je hebt redelijk de tijd om iets anders te zoeken.

Tegenwoordig kan ik me niet meer voorstellen om nog zes weken door te moeten werken (na ontslag met reden) op een bedrijf waarvan je weet dat men je eigenlijk helemaal niet meer wil hebben.

Margaret

[Loek]

Dat je in de US makkelijk kunt worden ontslagen is zonder twijfel. Maar ik heb het idee dat dat ook de reden is dat je hier makkelijker weer aan de slag bent. Omdat een werkgever niet zich in allerlei bochten hoeft te wringen, om een minder productieve medewerker kwijt te raken, maakt hij/zij er ook geen punt van om ze aan te nemen. Ik ben twee en een half jaar geleden ook mijn baan kwijt geraakt door faillisement van het bedrijf, maar ik had zo weer een andere baan. Mijn familie in nederland vertelde me dat ik daar in NL heel wat meer moeilijkheden zou hebben ondervonden vanwege mijn leeftijd destijds (46). Maar leeftijd speelt hier denk ik iets minder belangrijke role, dan de combinatie van "wat kost je" en "wat bied je". Je kunt wel ouder zijn, maar als je tegen lagere kosten meer ervaring meebrengt, slaat de schaal toch in je voordeel door.

[laska]

Dennis,,

Grappig.. Ik heb nou juist het idee dat ik hier een stuk minder tijd kwijt ben met vergadereringen en werkoverleg. Maar dat zal ook aan de bedrijfscultuur kunnen liggen. Ik heb wel het idee dat mensen hier vaker switchen van job en regelmatig op zoek zijn naar beter betaalde banen en er niet voor schromen om een heel eind te verhuizen als er zich inderdaad een beter aanbod aandient.

[Speakingtongues]

Just be ur own boss !