Amerikaans Accent

[LeenG]

hier ook iemand die met een "klein accent" spreekt.... (echt erg)
[youtube]Tsygx1Tlhec[/youtube]

[Dento]

"He think, what about speaking they now?"

Daarna heb ik het af moeten zetten, ik kon er niet meer tegen...

[dutchie_in_boston]

o jee, kromme tenen. Ook ik kon niet het hele 3+ minuten stukje uitluisteren. Ik hoop dat opa stiekum genoeg koeterwaals-engels verstaat.

[Bandido]

Wat erg zeg. En zo leren ze natuurlijk ook niks van elkaar, want het is van allebei erg. En ook wel sneu naar opa toe, want die wordt zo wel erg buitengesloten.

[LeenG]

zielig voor opa maar ook voor die jongen, die zo ook compleet verkeerd Engels hoort en leert en ook buitengesloten wordt. De man zou beter Nederlands spreken met zijn vrouw maar dat kan hij ook niet

[Petra/VS]

Inderdaad, ik vond het vooral zielig voor dat knulletje. Hij zit er ook zo eenzaam bij. Mijn ouders deden dat trouwens ook vroeger. Als ze niet wilden, dat we iets hoorden, spraken ze Engels (niet Frans, want dat spraken wij ook al van heel jongs afaan ). Alleen leerde ik kennelijk van tv toch aardig snel Engels, wat ik hen niet vertelde. Ik verstond dus stiekem hun "geheime" gesprekken wel.

[Bennogr]

Wat de taal betreft hoef je je niet zorgen te maken. Ik ken iemand die in de Bronx is opgegroeid met ouders die de Holocaust overleefd hadden. Omdat ze wilden dat hun dochter geen Duits accent zou hebben, spraken ze altijd Engels met elkaar. Toen ze op de kleuterschool kwam, was zij dus de enige met een zwaar Duits accent. Dat er overigens snel uit was.

[inge67]

Volgens de artsen weten ze niet precies waarom, maar als je meer dan 1 taal kent, schijnen er meer verbindingen te lopen in je hersenen, waardoor alle draadjes sneller weer bij elkaar komen, of waardoor de verbindingen sneller omgeleid kunnen worden.

Wat bijzonder Benno! Daar had ik nog nooit van gehoord.

[DixieChick]

Inderdaad, ik vond het vooral zielig voor dat knulletje. Hij zit er ook zo eenzaam bij. Mijn ouders deden dat trouwens ook vroeger. Als ze niet wilden, dat we iets hoorden, spraken ze Engels (niet Frans, want dat spraken wij ook al van heel jongs afaan ). Alleen leerde ik kennelijk van tv toch aardig snel Engels, wat ik hen niet vertelde. Ik verstond dus stiekem hun "geheime" gesprekken wel.

Haha! Dat deden mijn ouders dus ook. Eerst in het Engels, maar toen we dat begonnen te leren zijn ze overgestapt op het Frans. Toen we naar Frankrijk verhuisden hield dat helaas ook op, en toen zijn ze er geloof ik maar mee opgehouden Ik doe het met onze kinderen wel eens. Zij verstaan heel slecht Nederlands, en soms dan spreken mijn man en ik Nederlands met elkaar als het over hen gaat..hihi

[butterfly]

Dat is toch geen gehoor!
Toen de kinderen klein waren had ik ook weleens vriendinnen die ineens engels tegen me spraken als haar kinderen iets niet mochten horen. Ik vond dat altijd zo onnatuurlijk voelen dat ik dat zelf nooit gedaan heb. Soms wel eens een woord spellen. " zullen we p-a-t-a-t doen? Maar ja, op een gegeven moment snappen ze dat ook wel. Wij riepen elkaar meestal naar de gang als er echt op dat moment iets gezegd moest worden.

[LeenG]

ik herinner mij dat mijn moeder dat ook wel eens deed wanneer wij iets niet mochten horen (in het frans dan). Ik stoorde mij er toen ook mateloos aan, omdat je toch doorhad dat het over jou ging en dat het niet goed was Eigenlijk is het gewoon onbeleefd, zowel tov volwassenen als tov kinderen.

[vana]

Ik vond dat altijd zo onnatuurlijk voelen dat ik dat zelf nooit gedaan heb. Soms wel eens een woord spellen. " zullen we p-a-t-a-t doen?.

Vind je dat niet onnatuurlijk klinken dan?

ik herinner mij dat mijn moeder dat ook wel eens deed wanneer wij iets niet mochten horen (in het frans dan). Ik stoorde mij er toen ook mateloos aan, omdat je toch doorhad dat het over jou ging en dat het niet goed was Eigenlijk is het gewoon onbeleefd, zowel tov volwassenen als tov kinderen.

Toen mijn kinderen klein waren zei ik ook wel eens iets tegen mijn man in het Engels waar de kinderen bij waren. Ik vind daar niets onbeleefds aan, ik wilde alleen af en toe wel eens even iets tegen mijn man zeggen dat niet voor kleine kinderoren bestemd was.

Marjon

[butterfly]

Ja, natuurlijk is dat ook onnatuurlijk. Het is maar net waar je jezelf prettiger bij voelt denk ik.
Ik vind het geen kwestie van onbeleefd zijn naar je kinderen toe. Bij ons ging het vaak om dingen waarbij als ze het woord hoorden je niet meer terug kon. ( speeltuin, patat, tv etc) maar vriendinnen deden het ook wel eens om iets "ernstigers" te vertellen (een ruzie met de partner, iets waarin het kind achterliep etc)

Als kind snap je dat inderdaad niet, en misschien kan het zelfs frustrerend zijn. Maar er zijn ook heel veel dingen die ik als kind niet snapte, en nu ik ouder ben wel. Dat hoort nou eenmaal bij kind zijn. Kinderen moet je ook niet overladen met dingen waar ze nog niet aan toe zijn. Ten eerste nemen dingen die ze niet goed begrijpen in hun fantasie dan ernstigere vormen aan, ten tweede worden het anders van die oude wijvies.

[JKG]

Dat filmpje, geweldig
Maar dan moet er ook wel gezegd worden dat men vroeger op school volgens mij minder (of later?) Engels leerde dan nu?
Dat brakke Engels kan ik me dan wel voorstellen, al is het echt hakkie-takkie-Engels. En alsof die opa niet 'baby' 'januari' 'februari' aan elkaar kan koppelen.

Zag paar maanden terug een Nederlands meisje van +/- 15 jaar die op Youtube dan makeup tips geeft en laat zien hoe je een en ander moet doen.
Zij klonk zo verschrikkelijk 100% Amerikaans, kon geen enkel Nederlands accent er in vinden, hoe kon ze dat zo goed? Gigantisch veel MTV enz. kijken.
Komt op hetzelfde neer eigenlijk als dat je dus in Amerika zou wonen qua oppikken van de taal.


Heb verder nooit in Amerika de vraag gehad als ik Engels sprak waar ik vandaan kwam (al praat ik wel het Amerikaans Engels, niet het Britse Engels), maar natuurlijk wel als je Nederlands tegen elkaar praat. Dan denken ze meteen dat je Duits bent. Enige nadeel is dat ik in Nederland regelmatig niet op Nederlandse woorden kan komen, maar wel zo het Engelse weet.

Afgelopen jaar schoonouders meegenomen naar Amerika en in de restaurants kon je dan echt merken dat ze op school basiskennis Engels kregen en verder geen Engels hadden geleerd. Met bestellen ging het dan ook elke keer niet goed of ze luisterden helemaal niet wat de serveerster vroeg.
Mooiste was schoonmoeder, die bestelde op haar Hollands-Engels een gefrituurde aap met oranje schoenen ('fried shrimps with orange juice') wat er dus uit kwam als 'frait sjimp wis oransj sjoes' Al had ik het sowieso anders gevraagd, niet meteen het drinken er achteraan opnoemen, om verwarring te voorkomen. Maar we hebben elke dag om de bestelprocedures bij de restaurants kunnen lachen en zij zelf ook.

[fl_vs]

Wat ik me afvraag, zijn er hier ook wel eens mensen geweest die Speech Therapy hebben gevolgd puur en alleen om hun accent te verbeteren, zo mogelijk helemaal Amerikaans te klinken?

Dat lijkt mij eigenlijk het mooist, als je echt zo goed spreekt/klinkt als een native speaker.

Het lijkt me dat uiteindelijk echt wonen in de V.S. en omgaan met Amerikanen de beste methode is natuurlijk.

Edit: zijn er mensen hier op het forum die hun accent willen laten horen met een filmpje of geluidsfragment? Ik ben wel benieuwd.