Kevon: Weeral een nieuwe erbij

[Kevon]

Hallo iedereen,

Ik ben Kevin Rowe, je leest het al inderdaad, een Amerikaanse naam.
Ik ben in Colorado Springs geboren op de USAFA en op 5 jaar jarige leeftijd (1987) naar België verhuisd. (vader is daar gebleven)
Mijn vader was militair en mijn moeder Belgische, hij was gestationeerd in Kleine-Brogel (BE).
Dus ben ik eigenlijk meer belg dan Amerikaan, maar heb wel een SSN en amerikaans paspoort.

Tot 2004/2005 was ik totaal niet geïnteresseerd in Amerika, ook omdat we lang niets hoorden van mijn vader.
Tot hij in 2006 terug contact zocht en vertelde dat hij COPD had, van toenaf aan leek het wel alsof ik heimwee kreeg. Ik kon mij precies wel glimpen van de Rockies en Garden of the Gods herinneren en dat begon zo hard te wringen opeens. Sinds toen heb ik ook wekelijks gemaild met mijn vader en uiteindelijk een vlucht geboekt naar daar. Deels voor hem terug te zien, maar toch onbewust was ik zeer nieuwsgierig naar hoe het daar nu echt werkelijk was.
Van het moment dat ik daar rondlipe voelde ik mij echt "thuis", dat is heel vreemd maar het voelde zo vertrouwd aan. Ik heb uiteraard alles gezien van mijn enkele jaren dat ik daar heb gewoond, zoals kindergarten, ziekenhuis, ons oud huis e.d.
Bij de terugkomst in België heb ik dadelijk een megareis beginnen plannen voor mij en mijn vriendin, zij studeerde af in 2008.

Ik heb op het werk kunnen regelen om 6 weken op verlof te kunnen. Dat moest wel, want mijn oma-tantes-oom- neven-nichten, die woonden in Spokane,WA en Long Beach,CA. Dat werd een grote tour.
Na hier een jaar naar hebben uitgekeken zijn we een week bij mijn vader gaan logeren om dan een rondje te maken door 10 staten en 11.000KM te rijden.
Weeral had ik het vertrouwde gevoel, ik voel mij daar veel beter als hier, meer thuis. Zelfs als we hier in België naar SHAPE gaan of een andere US basis, voel ik mij in mijn nopjes.

Sinds toen gaat er dus ook geen dag voorbij dat ik er niet aan denk om daar terug te gaan wonen.
Het lijkt wel vreemd, maar ik weet evenveel of nog minder dan jullie qua informatie over emigratie.

2 weken geleden ben ik getrouwd en zit dus zeer fel met die "verhuis"gedachte in mijn hoofd. Maar mijn vrouw voelt zich meer vertrouwd hier dicht bij de familie en het bekende. Ik ben er altijd over bezig, maar zij ziet het niet zitten om bijvoobeeld over een jaar met een baby te gaan moeten verhuizen. Volgens mij maakt het niet uit wanneer je het doet, maar daar kunnen er hier meerdere misschien raad in geven?
Zij is apothekeres en zal daar ook een licensie moeten halen, wat blijkbaar niet simpel is, als er iemand raadt hieromtrent heeft? IKzelf ben systeembeheerder en zal ongetwijfeld wel een job vinden, ik heb namelijk de status van US citizen nog steeds.

Ik heb hier precies al een heel verhaal gedaan, heb eigenlijk nog wel verschillende vragen / antwoorden.
Doet eens deugd om mijn hart te luchten hier.

Groeten,

Kevon (Is btw mijn bijnaam van bij de Chiro)

[kastelke]

Welkom bij Alles Amerika.
Hier ga je je waarschijnlijk al een klein beetje dichter bij Amerika voelen. Maar als je hart echt naar ginder uit gaat, dan zal dat niet voldoende zijn.
Emigreren is een heel grote stap. Belangrijk is dat je daar echt wel met beide partners voor 100% achter staat. Het brengt heel wat spanning en onzekerheid mee, je moet al het vertrouwde loslaten, helemaal van nul starten, ...
Ik begrijp dat je vrouw daar niet om staat te springen. Heeft ze net zovele jaren hier zitten studeren, telt dat allemaal niet meer en kan je weer opnieuw beginnen...
Of je nou gaat verhuizen nadat je een kindje hebt, of daarvoor, dat doet er eigenlijk allemaal niet zoveel toe, dat zijn details. Geen onbelangrijke, want bv. bevallen in de VS kost een bom geld, daar hoef je niet eens complicaties voor te hebben. Als je op dat moment nog geen job hebt, of een job zonder goede extra dekkingen, dan is dat plots niet meer zo'n 'detail'. Idem als er met je kindje iets mis loopt (of met jezelf).
Je familie missen/dicht bij je familie willen blijven is iets wat voor heel veel mensen werkelijk heel erg diep zit. En heimwee werkt als een bom. Dus dat is zeker iets om serieus rekening mee te houden.
Tracht alles samen eens zeer rationeel te bekijken, de plus en min punten van emigreren naar Amerika op een rijtje te zetten op een correcte manier, zonder elkaar perse te willen overtuigen van het ene of het andere. En ga dan eens kijken hoe je die minpunten die bij je partner op het lijstje staan eventueel op kan vangen. Zo zou je bv. kunnen afspreken om het voor 2 of 3 jaar ginder te gaan bekijken, en dan pas een definitieve beslissing te nemen. Klinkt goed, maar als je vrouw er bv. al 2 jaar over moet doen om haar licentie ginder te behalen is dat plots niet meer zo'n simpele oplossing natuurlijk...

[Kevon]

Bedankt voor je snelle verwelkoming en antwoord.
We zullen de plus -en minpunten eens op papier zetten en kijken waar we uitkomen.

[Iris1990]

Woow wat een verhaal, en wat een verschrikkelijk mooie reis heb jij achter de rug! Dat kan niet anders!

Owja WElkom op het forum