Reis Jasmino: Zuidwesten mei/juni. UPDATE!

[Mrs.Bean]

He dat klinkt heel erg bekend van dat eten. Inderdaad in allerlei gidsen staat dat het Het adres is, maar helaas behalve dat het er leuk uitziet was het gewoon slecht. alleen de margaritha was lekker.
geniet maar lekker van Santa Fe!

[ina]

Wat een verschillende reacties over Church street cafe, in het reisverslag van Jesse las ik dat zij er heerlijk hadden gegeten, smaken verschillen of gewoon pech dat het dit keer wat minder is???

[Mrs.Bean]

mogelijk dat laatste, want we hebben op diverse plaatsen deze vakantie mexicaans gegeten en dus uiteindelijk op minder pretentieuse plekken beter en goedkoper.

Het zat er stampvol, zag er goed verzorgd uit, leuke inrichting en de kaart veelbelovend. En wat ik voor bij zag komen ook. Maar we moesten erg lang wachten, ons eten was een kleffe boel, we kregen iets een half uur later en de espresso helemaal niet. De jongen was wel aardig maar leek wel hyperactief en had z'n hoofd er niet bij. Dat verwacht je niet van een plek die in allerlei boekjes wordt aangeraden. Dat eten kan een kwestie van smaak zijn, maar de bediening niet. Als het dan een maand later weer gebeurd vind ik dat wel opvallend.

[kangie]

Net jullie verslagen doorgelezen. Leuk hoor!
Geniet nog van de laatste dagen en ik wens jullie alvast een goede terugreis!

[vana]

Wat een hitte zeg in Tucson, 51 graden! het voelt zo zuidelijk ook veel vervelender dan in Phoenix is mijn ervaring. Toen wij in El Centro waren was het ook net of er een hete föhn op ons gericht werd. Niet prettig.

Dat van dat autorijden is zo herkenbaar voor me. Als ik in Amerika autorij wordt ik na een half uur al slaperig. Ik houd het maximaal anderhalf uur vol dan moet Ger echt weer achter het stuur.

Wat jammer dat White Sands in eerst instantie zo tegenviel door het weer. Het strand van Ijmuiden is ook heel mooi weet ik uit ervaring maar je wilt toch iets anders zien. Gelukkig kregen jullie ater toch nog die prachtige lucht, ik ben heel benieuwd naar de foto's.

Santa Fe klinkt heel erg leuk, ik ben bij dat we daar twee overnachtingen gepland hebben. We hebben nog niets geboekt, in welk hotel hebben jullie overnacht?

Veel plezier nog vandaag in Santa Fe en een goede terugreis naar Denver.

Hug van Marjon

p.s. we kregen vandaag de kaart van "de Vijf" uit Las Vegas, bedankt we vonden het heel erg leuk, vooral wat er allemaal op stond

[Jasmino]

Santa Fe is echt een prachtig stadje, we hebben genoten van Old Town vandaag! Wij slapen overigens in de Residence Inn, een leuke kamer met een keuken, en de ligging is heel goed. In 5 minuten ben je in Old Town, en je zit ook zo weer op de snelweg. Wij hebben dit geboekt via Priceline.

Vandaag hebben we eerst uitgeslapen, de laatste dag waarop dit kan. Morgen moeten we immers een heel eind rijden en dan willen we niet ook nog heel laat aankomen in Denver. Nou ja uitslapen, dat is vooral Peter gelukt vandaag. Ik heb vanacht geen oog dicht gedaan. Ik heb gedwaald en ben heel onrustig geweest, ik heb elk uur op de klok gezien. Maar goed, om half 8 ging ik definitief uit bed, even lekker tutten en achter de laptop voor wat mailtjes en om wat dingen op te zoeken voor vandaag, een soort van programmaatje maken. Geen grootse plannen, geen verre ritten, alleen maar downtown Santa Fe.

Omdat ik vanochtend ook nog even heb gebeld met United Airlines om wat te vragen voor onze terugvlucht, en dat duurde wel even, waren we uiteindelijk pas om 11 uur op pad. Gelukkig zitten we hier binnen 5 minuten in Old Town. Als eerste bestemming had ik op de Tom Tom de San Miguel Mission ingegeven, maar toen we daar bijna waren zag ik plots ook het Capitol liggen. Ik herkende het gebouw van foto's. New Mexico heeft het enige ronde Capitol van Amerika volgens mijn reisgids. We besloten om daar even te parkeren en het gebouw te bezichtigen. Uiteraard maakte ik een paar foto's en liepen we ook even binnen om in de hal te kijken. We werden daar gelijk heel vriendelijk aangesproken en werden uitgenodigd om het hele gebouw te bekijken. We mochten overal komen, overal foto's maken ook. In het gebouw is een grote kunstcollectie, en die is inderdaad wel de moeite waard. Ik vond het leuk om het te zien! Volgens de aardige dame achter de informatiebalie van het gebouw konden we de auto gerust op de parkeerplaats laten staan, ondanks de bordjes dat je er maar 30 minuten mag parkeren. Je loopt vanuit het Capitol heel snel Old Town binnen. Dat hebben we dus maar gedaan, want volgens haar was het ook een mooie route om te lopen.

Inderdaad, we hebben er geen spijt van gehad. En goedkoop ook nog, want we zagen later dat alle andere public parkings niet gratis waren, en veel waren ook vol. We hadden dus een mazzeltje. We liepen vanuit het Capitol eerst naar de San Miguel Mission, een prachtig oud kerkje. Helaas stond het buiten volledig in de steigers, maar we konden het wel van binnen bezichtigen. Eenvoudig, maar prachtig! Het is de oudste kerk in Amerika die nog steeds in gebruik is, gebouwd in 1609. Wie beweert nu dat Amerika geen historie heeft?

Daarna liepen we verder richting de Plaza, langs de Loretto Chapel. Ook een prachtig kerkje! Dit kerkje is zo beroemd geworden vanwege de prachtige spiraaltrap die door een onbekende timmerman ergens laat 19e eeuw is gemaakt. Hij heeft er destijds een half jaar aan gewerkt en daarbij alleen maar hout, water, een hamer, een zaag en wat klein timmermangereedschap gebruikt. Wat zou bijzonder is, is dat deze trap 2 keer 360 graden draait, en dat zonder een kolom. De trap is alleen maar boven en beneden bevestigd. Een staaltje techniek! En dat kan niemand hem meer evenaren. De slimme ingenieurs begrijpen niet hoe deze trap nog steeds overeind staat. Daarnaast is hij ook gewoon prachtig, qua bewerking en houtsnijwerk. Ik vond het echt prachtig om te zien. Het hele kerkje is trouwens prachtig!

Vervolgens liepen we al snel Santa Fe Plaza op. We hadden honger, dus we liepen Peter's neus achterna en belandden in het Plaza Café. Het was er afgeladen vol, we hadden geluk dat er net iemand wegging en er een tafel vrij kwam. De drukte zou vast niet voor niets zijn, toch? Het zag er trouwens ook erg schattig uit: een combinatie van een jaren 50 restaurantje met Mexicaanse invloeden. We hebben er geen spijt van gehad, het was heerlijk! Peter had een bowl of Posole, een typisch Mexicaans stoofgerecht. Hij zag het iemand anders eten en kreeg er water van in de mond. Ik koos voor een gegrilde kip met kaas en guacomole in een tortilla. Het smaakte ons overheerlijk! Een aanrader dus.

Toevallig liepen we in het restaurant tegen een Amerikaans stel aan dat gisteren ook in Albuquerque aan een tafel naast ons zat in het Church Street Cafe. Grappig! We herkenden elkaar gelijk! Na het eten hebben we nog een hele tijd met hun gekletst, dat was erg gezellig. Amerikanen oppervlakkig? Laat me niet lachen, dit soort ontmoetingen hebben we regelmatig en we vinden het erg leuk.

Na het eten verkenden we de Plaza verder, we genoten van de gezellige sfeer die hier hangt. Natuurlijk konden we ook de Palace of the Governors niet overslaan, en vooral ook niet alle typisch Indianen-koopwaar die hier wordt uitgestald. Ik heb er nog een paar leuke dingen aangeschaft: een handgemaakte boekenlegger voor mijn collectie, een handgemaakte kerstornament en een ketting als geschenk voor een oude vriendin. Ik zie haar namelijk vlak na de vakantie weer, nadat we elkaar enkele weken geleden via internet hebben teruggevonden na meer dan 15 jaar. Het was vroeger mijn beste vriendin op de middelbare school, en we hebben samen veel meegemaakt. Ik heb voor haar een mooie ketting gekocht met alle verschillende stenen en glas die in de pueblo's en indianengebieden om Santa Fe heen worden gebruikt, als gebaar voor een oude vriendschap die niet vergaat. Erg mooi, ik hoop dat zij hem ook mooi vind!

Natuurlijk hebben we ook St. Francis Cathedral bewonderd, ik vind het een prachtig gebouw! En alle prachtige gebouwen en musea in Adobe stijl die in Old Town te vinden zijn. We hebben op terrasjes gezeten en lekker door de zon gewandeld. Het was heerlijk weer vandaag, niet meer zo warm als de afgelopen dagen. Een verademing! Maar wel apart, dat je het lekker koel vind als de temperatuurmeter toch nog 35 graden aangeeft. Dan merk je dat je toch gaat wennen aan de warmte.

Natuurlijk heb ik ook alle winkeltjes van binnen bewonderd, er is prachtige kunst en er zijn schitterende juwelen te koop in Santa Fe. Je kijkt je ogen uit! Ik zag ook nog enkele Shalako's, waarvan ik er bij de Grand Canyon één heb gekocht, maar die waren of niet zo mooi of veel te duur ($750 is belachelijk....).

Het was alweer 4 uur geweest toen we langzaam terugliepen naar de auto, en de wandeling duurde wel even want ik kon niet stoppen met fotograferen. Wat een gezellig stadje! We hadden inmiddels wel zin in een ijsje, en dat moest er beslist één worden van Dairy Queen. Ik had daarvan laatst in een tankstation een softijs gehad met een chocodip, ik wist niet eens dat die in Amerika ook verkrijgbaar zijn, en die smaakte toch een partijtje lekker! Daar had ik weer zin in! Met behulp van de Tom Tom vonden we er ook een in Santa Fe, niet al te ver van ons hotel. Dat werd dus de volgende stop.

De Tom Tom bracht ons naar een winkelcentrum, blijkbaar moesten we dus in de food court zijn. Inderdaad! Ik bestelde net als mijn eerste ervaring een Large Dipped Cone, maar deze was wel veel groter dan de eerste. Jemig zeg..... Peter had een medium cone zonder chocola, en die was nog groter dan de large die ik eerder had. Ongelooflijk.... Maar wel lekker. We bleven niet hangen, want de mall zelf stelde niet veel voor en we vonden het er ongezellig met een troosteloze aanblik. Terug naar het hotel dus!

Het was inmiddels al ruim 5 uur geweest, en na het checken van mijn mail en het schrijven van een paar berichtjes begonnen we samen aan het reorganiseren van onze koffers. Dat willen we liever niet laten tot morgen, omdat we dan toch al zo'n lange dag hebben. En we wilden ook graag weten of we zouden uitkomen. We zijn even bezig geweest om alles te schikken en we kwamen goed uit. Weliswaar met 4 koffers, 1,5 meer als op de heenreis, maar daar hadden we ook op gerekend. We hebben zelfs nog een paar kilo's over. Morgen kan ik dus gerust nog een paar souvenirs scoren! En misschien stoppen we onze wandelschoenen dan gewoon in de koffers in plaats van ze aan te trekken in het vliegtuig.

Na het pakken van de koffers kwam de honger toch nog even om de hoek kijken, ondanks de mega grote ijsjes eerder vanmiddag. We besloten om een Italiaan op te zoeken die lekker dichtbij zat, op aanraden van de receptioniste van ons hotel. We kwamen terecht in Espiritu, nog net op tijd. Er zat helemaal niemand meer, en ze wilden eigenlijk gaan sluiten, maar we waren toch nog welkom. Peter koos de brusschetta als hoofdgerecht en ik stelde zelf een pizza samen met een lekker dunne bodem. Die ultradunnen bodems kunnen ze hier in Amerika heerlijk maken, ik wilde dat we die in Nederland ook kunnen krijgen. Ik vind dat veel lekkerder! We hebben weer gesmuld vanavond, heerlijk was het!

En nu zijn we weer terug in onze kamer, klaar om naar bed te gaan. We kijken nog even tv en lezen wat, en daarna gaat het licht uit. Morgen onze laatste volle dag, en dan lekker naar huis. We verheugen ons op het knuffelen met onze hondjes! Welterusten!

[vana]

Dat ziet er mooi uit die Residence Inn maar veel te duur voor ons ($ 209 ex. tax), wij zoeken wel iets goedkopers.
Zo te lezen hebben jullie een heerlijke relaxte dag gehad in Santa Fe, ik heb weer wat tips aan mijn lijstje toe kunnen voegen.

Die pizza's met ultradunne bodems kun je bij ons gewoon ook krijgen hoor, wij hebben een heel goed Toscaans restaurant hier.

Nou Jacqueline en Peter, nog één lange dag reizen en dan mogen jullie eindelijk weer lekker naar huis. Ik hoop dat jullie ondanks die dip toch een heerlijke vakantie hebben gehad. Ik kan niet wachten op jullie verhalen en foto's, Ger en ik hopen julie snel weer te zien.

Een hele goede reis naar huis.

Big Hug van Marjon en Ger.

[Staceybeesie]

Ja de DQ heeft heerlijk ijs! Maar inderdaad erg groot

Ook van mij een goede terug reis gewenst

[Jasmino]

We hebben ondanks de dip en de dubbele gevoelens een heerlijke reis gehad en veel mooie dingen gezien. En behalve dat, heb ik ook veel over mezelf geleerd weer, en dat kan nooit kwaad toch? Ik probeer het goede te zien ervan, en wil niet blijven hangen in wat er niet goed was. Volgende keer doen we het gewoon anders, en zelfs nu hebben we tijdens de reis al dingen veranderd zodat ik me beter kon voelen.

We hebben een geweldige auto gehad, fantastische dingen gezien, weinig regen gehad, heerlijk gegeten, genoten van goede hotels! Ik ben zelf ook wel erg benieuwd naar de foto's, daar ben ik zeker nog wel een paar weken mee bezig om alles te ordenen en digitaal te ontwikkelen. Ik was erg blij met mijn camera, dus dat was een goede aanschaf!

Wat betreft de Residence Inn: ik vind $209 ook wel erg duur hoor. Wij hebben dat niet betaald, we hebben geboekt via Priceline en hebben $69 excl. tax betaald, dat is een redelijk bedrag voor mij.

En die naam van dat Toscaanse restaurant wil ik graag hebben, Marjon! Lijkt me iets om eens te proberen. Of misschien moeten we dat gewoon samen doen, lijkt me erg gezellig!

Bedankt voor jullie reacties, dat maakte het erg leuk om de updates hier te plaatsen. Ik ga me nu douchen en klaarmaken voor de laatste dag. Ik verheug me erg op Taos Pueblo, misschien kan ik daarover vanavond nog iets meer vertellen.

[Isis]

Fijn te lezen dat jullie genieten van de ontspannen sfeer in de stad. Taos Pueblo vond ik net iets te toeristisch.. na SFee, maar wel leuk. Ik wens je een goede reis auto en vliegtuig.
Thuis nog lekker nagenieten van foto's. Als je de foto's de eerste keer bekijkt valt het je misschien tegen.. dat heb ik tenminste altijd. Dat slijt wel, en uiteindlijk ben ik dan toch heel blij met de meeste plaatjes. Het heeft volgens mij t emaken met het feit dat je in je hoofd/ herinnering al een ideaal plaatje hebt gemaakt
Misschien komt er nog een AA bijeenkomst na de zomer.. dan zal ik er vast ook zijn.. CU

[RoyBergen]

Leuk om te lezen dat Santa Fe goed bevallen is, ik vind het daar zelf ook gezellig, ga er weer twee nachtjes slapen....
Jammer dat er geen tijd is voor de pikes peak......ga maar lekker rustig naar denver, en geniet van de laatste dag !

[vana]

Dit is de site van het restaurant. Dit weekend ga ik er weer samen met Joyce eten (de mannen zijn een weekend weg)
De ravoli met walnotensaus is erg lekker enm de Tiramisu is ook huisgemaakt.

Het lijkt me heel gezellig om dat een keer samen met jullie te doen.

Marjon

[MattRob]

We hadden inmiddels wel zin in een ijsje, en dat moest er beslist één worden van Dairy Queen. Ik had daarvan laatst in een tankstation een softijs gehad met een chocodip, ik wist niet eens dat die in Amerika ook verkrijgbaar zijn, en die smaakte toch een partijtje lekker! Daar had ik weer zin in! Met behulp van de Tom Tom vonden we er ook een in Santa Fe, niet al te ver van ons hotel. Dat werd dus de volgende stop.

Mijn reisverslagen zeker niet gelezen ! Volgens mij kan je (naast de aardbeien natuurlijk) elke dag wel een foto vinden van mij met de mannen met een chocolate dipped cone van de Dairy Queen ! Wat zijn die LEKKER ! Ook de strawberry shake is ERG lekker daar !

Hele goede terugreis ! En Marjon, toch maar eens weer naar Priceline kijken

[vana]

Hele goede terugreis ! En Marjon, toch maar eens weer naar Priceline kijken

Dat wordt lastig want we willen Santa Fe niet van tevoren boeken omdat we niet precies weten welke dagen we er zullen zijn (vrijheid blijheid hè)
Misschien dat ik het een dag van tevoren probeer, maar aan de andere kant vind ik een Super 8 o.i.d. ook prima hoor. ik weet nu waar we de auto gratis kunnen parkeren dus het maakt niet uit waar we precies zitten

Marjon

[MattRob]

Misschien dat ik het een dag van tevoren probeer, maar aan de andere kant vind ik een Super 8 o.i.d. ook prima hoor.

Maar ja, als je voor 'ongeveer' de prijs van Super 8 in Residence Inn kan zitten .... ... Kan ook op de dag zelf nog hoor ! Maar goed, weer on-topic. En ik begrijp je ook wel hoor

[Mrs.Bean]

Ben erg benieuwd wat je van Taos vind, je kunt er in ieder geval erg mooi foto's maken. Hoop voor je dat de sneeuw nog op de bergen ligt.
Ga je ook nog naar de Rio Grande brug?
Ik vond de route richting Taos ook erg mooi en vergeet vooral het kerkje voor Taos niet in Ranchos de Taos. ( maar ik ben al te laat vrees ik met advies)

Santa Fe vonden we een erg leuke stad en alles is toch zo gemakkelijk te bereiken. Zo heerlijk kleurig en totaal wat anders dan anders in dat westen. Nu hebben we natuurlijk nog veel niet gezien, want je hebt ook een hele kunst en gallerie hoek. Bij het historische treinstation is weer een andere buurt met winkels ed.
Maar de plaza en de straten er om heen, muziek, gezellig, veel sfeer en veel leuke winkels, eetgelegenheden en de oude gebouwen en kerken. Allemaal dicht bij elkaar.

Marjon we hebben daar ook in een B&B gezeten, nee geen $69 maar ook geen $209. Eigenlijk nog mooier dan in Moab vond ik, al hebben ze geen zwembad en dat is misschien in de zomer wel handig?! Het is op 5 minuten LOPEN van de plaza: El Paradero.

[vana]

Die is ons ook iets te duur Thuul, de kamers die nog vrij zijn kosten minimaal $ 190 per nacht.
Ik wil het ook niet van tevoren reserveren want de cancellation policy is 14 dagen (en je bent altijd $ 25 kwijt)

Ter vergelijking: de Super 8 kost $ 53,99 en daar kunnen we tot 4 uur op de dag van aankomst nog annuleren.
Voor dat verschil van $ 278 (2 nachten) kunnen we aardig wat shoppen.

Marjon

[Mrs.Bean]

nou je hebt helemaal gelijk,maar zoveel kostte het bij ons ook niet hoor, we waren minder kwijt dan in Moab dacht ik en voor een iets grotere kamer.
Het enige vreemde was dat we over de gang moesten voor bad en wc (wel privebadkamer, badjassen en slippers in de kast en ook wastafel op de kamer zelf.)

Al waren we deze vakantie ook regelmatig aardig wat geld kwijt omdat er nergens meer kamers waren Maar zoals al eerder gemeld; ouwemutsenbussen en mummy en graduationday's.


Houd je beurs maar goed daar in de gaten;veelteveel leuke dingen in Santa Fe

[Jasmino]

Zo, inmiddels zijn we weer thuis aangekomen, met een omweg. En ik heb het koud! Nu merk je pas hoe je gewend bent aan de warmte, ik moet echt afkicken hier. Onze thuisreis begon in Denver met een boel stress, maar gelukkig is dat inmiddels weer allemaal goed gekomen. Daarover later meer! Laat ik de update maar gewoon in chronologische volgorde doen, te starten met onze laatste volle dag in Amerika die nog begon in Santa Fe.

De wekker liep voor mij op deze dag af om half 7 en het streven was om half 9 te vertrekken, met een ontbijt achter de kiezen. En dat is gelukt! Ik reed de eerste etappe vandaag naar Taos Pueblo. Het eerste stuk voerde ons dwars door de stad, en zo hadden we nog even de kans om afscheid te nemen van deze stad die ons zo goed is bevallen. Zo gezellig, zo mooi! Volgens Streets en Trips was het ongeveer 1,5 uur rijden naar Taos Pueblo, maar volgens onze Tom Tom was het 3 kwartier langer. Het was ons al vaker opgevallen dat er veel verschillen zitten in de reistijden tussen S&T en TT, maar meestal had S&T gelijk. Vandaag pakte dat iets anders uit, maar dat kwam ook doordat we niet echt efficiënt hebben gereden. We wilden namelijk eerst tanken en ik was zo eigenwijs om dat niet midden in de stad te willen doen. Maar we kwamen al snel terecht op de "relief route" die ons met een boog over en langs het drukke gedeelte stuurde, en daar was geen tankstation meer te vinden. Ik probeerde 2 afslagen tevergeefs maar bij de derde had ik pas geluk. We tankten de auto voor het laatst vol, we hadden immers nog een behoorlijke afstand af te leggen, en we verruilden het water in de koelbox nog een laatste keer voor een zak ijs.

Daarna reden we weer verder en al gauw kwamen we op de NM-68, het landschap werd verrassend groen om ons heen. We reden een behoorlijk stuk langs de Rio Grande, waar druk geraft wordt. Als we een klein dorpje op de route passeren, zie ik tegen de groene heuvel op een prachtige begraafpaats liggen. Natuurlijk trap ik op de rem, daarvan wil ik even een foto maken. Ik heb nu eenmaal iets met begraafplaatsen, en dit is de eerste die ik deze vakantie op de foto zet. Wat een prachtige ligging! We vervolgen onze route, en al snel moet ik weer stoppen omdat de batterij van één van mijn hoorapparaatjes leeg gaat, die moet dus even worden vervangen. En als we daarna weer op weg zijn, moeten we nog een keer een sanitaire stop maken bij het visitor center van de Rio Grande Gorge. Ja, zo duurt een route dus beslist langer dan gepland. Na ruim 2 uur komen we aan in Taos Pueblo. Daar parkeren we de auto, op aanwijzingen van een Indiaan die graag wil dat de wielen van mijn auto recht staan, en dat begrijp ik niet gelijk. Als we uitstappen zegt hij tegen Peter dat een fooi graag geaccepteerd zal worden, maar Peter bromt terug dat hij dan eerst moet zorgen dat de auto er nog staat als we terugkomen.

Bij het kantoor betalen we de entree ($10 per persoon) en het bedrag voor de camera om te mogen fotograferen ($5). Ze slaan hier duidelijk een slaatje uit de toeristen, zo'n bedrag voor een camera vind ik eigenlijk belachelijk. Maar ik wil toch graag foto's maken. Ook hier weer merken we dat het in Amerika blijkbaar heel gewoon is om je privé mobiele telefoon te beantwoorden terwijl je bezig bent met klanten. Het is niet de eerste keer dat we het meemaken, en terwijl de dame aan de kassa haar telefoontje afhandelt (duidelijk privé) laat ze ons wachten. De mensen achter ons worden ongeduldig, maar we kunnen er toch echt niets aan doen. We hebben het al eerder meegemaakt in winkels bijvoorbeeld, en ik vind het behoorlijk onbeschoft. Maar goed, we bijten maar op onze tong en wachten "geduldig" op onze beurt.

Daarna lopen we het dorpje in en volgen de wandelroute op de plattegrond. Hier en daar staan jammer genoeg auto's geparkeerd, en dat pas eigenlijk helemaal niet bij het beeld hier in zo'n oud dorpje zonder water en elektriciteit. Ik fotografeer er omheen. Ik vind het dorpje zelf enorm fotogeniek, maar inderdaad wel een beetje commercieel. Overal kun je juwelen en kunst kopen die door de inwoners worden gemaakt, en hoewel dat vaak prachtig is, is het ook wel duur. Het valt me op dat de "Native Indians" spullen toch zo'n beetje hetzelfde zijn overal, maar hier liggen de prijzen beduidend hoger dan bijvoorbeeld in de stad of in de kraampjes langs de weg. Wel koop ik in het dorpje nog een stuk brood (fry bread) dat door een Indiaanse vrouw zelf is gebakken, en dat peuzelen we later in de auto samen op. Het is overheerlijk!

Ik schiet heel wat foto's in de pueblo, en ik ben toch wel blij om het te hebben gezien. Misschien zijn de andere pueblo's minder commercieel dan deze en ook mooier, maar deze lag voor ons gunstig op de route. Acoma Pueblo schijnt ook heel bijzonder te zijn, maar was voor ons minder handig in de reis. Misschien ooit een volgende keer?

Na het bezoek aan het dorpje rijden we weer verder. Peter chauffeurt nu en de route voert ons door het binnenland over de NM-522 naar Colorado. Hoe noordelijker we komen, hoe groener het wordt. Het landschap gaat steeds meer lijken op Colorado, in de verte zien we de besneeuwde bergtoppen weer liggen. En dan rijden we daadwerkelijk Colorado binnen, de wegnaam verandert hier in de CO-159. Bij Fort Garland rijden we de CO-160 op en we zijn inmiddels weer helemaal omringd door de prachtige bergen. Als we even verder rijden schrikken we ons een hoedje: in de bocht staat midden op de weg over 2 rijbanen van het tegenliggend verkeer een oplegger van een vrachtwagen die is verloren door een trucker. Een achteropkomende vrachtwagen kan hem nog net ontwijken doordat Peter het gelukkig op tijd merkt en ruimte maakt voor hem. Dat ging net goed! Pas als het gebeurd is kunnen we bevatten door welke naald we zijn gekropen, en beseffen we wat er is gebeurd. Een heel stuk verder, als we overleggen of we niet eigenlijk iemand moeten waarschuwen zien we al een truck onderweg met zwaailicht en afzettingen in de bak en even verderop komt ons een politieauto tegemoet, die zijn duidelijk onderweg naar de gestrande oplegger. Gelukkig, er is hulp onderweg!

Bij Walsenburg draaien we de snelweg op, hopende op een afrit met een paar restaurantjes. We hebben honger, maar we komen niets tegen. We overleggen nog even wat te doen en zien dat we eigenlijk al behoorlijk zijn opgeschoten. Het plan was om nog naar Bishop Castle te rijden in Rye, maar dat bizarre privé kasteeltje ligt nog 25 mijl van de snelweg af en kost ons behoorlijk wat tijd. In plaats daarvan kunnen we ook doorrijden naar Denver en daar nog even een shopping mall opzoeken met een apple store. We zullen dan om 4 uur 's middags al in Denver kunnen zijn. En dat zal ons ook de kans geven om toch nog iets te gaan eten met Loek en Gepke. En eigenlijk hebben we daar allebei meer zin in dan de stop bij Bishop Castle. We rijden dus door. En als we vanavond nog uitgebreid gaan eten, moeten we niet om 3 uur 's middags nog uitgebreid gaan lunchen, we besluiten om daarom langs de route nog te stoppen bij een Dairy Queen voor een hemels ijsje, voor mij met chocodip natuurlijk! Die DQ ligt vlak langs de route in Pueblo, het is maar even van de snelweg af, wat is Tom Tom toch heerlijk in zo'n gevallen. Ik bel intussen ook met Loek om nog iets af te spreken voor vanavond, en we rijden langzaam verder. Even na Pueblo wisselen we nog even van plek en rijd verder naar Denver. Bij Colorado Springs wordt het enorm druk op de weg, maar we hebben gelukkig geen files.

In de Tom Tom had ik de Park Meadows mall ingegeven als bestemming, maar als we daar aankomen zie ik de mall niet liggen. Aan de andere kant van de snelweg zie ik iets dat er op lijkt, en mijn goede richtinggevoel brengt ons er zo heen. Dat blijkt inderdaad de mall te zijn. We parkeren de auto en lopen daar naar binnen. Het is er enorm druk, en op de 2e verdieping staat een lange wachtrij uitzinnige jeugd. Er is blijkbaar een evenement of zo, maar we kunnen niet ontdekken wat dat moet zijn. We lopen door de mall naar de Apple store, maar ook deze grote winkel heeft geen accessoires voor de iPad. Jammer dan. Daarna lopen we nog even naar de Microsoft winkel, Peter wil er graag een kijkje nemen. Toen we een paar weken geleden in deze mall waren, werd de opening van deze winkel al aangekondigd, en vandaag was dan de officiële opening. Het is duidelijk afgekeken van Apple, een duidelijke copycat dus. We lopen dan nog even naar buiten, naar het nieuwste gedeelte van het winkelcentrum: Vistas. het is een outdoor mall, een fenomeen dat ook in Amerika steeds populairder lijkt te worden. Het is wel heel benauwd buiten, met een donkere lucht, er is onweer en regen onderweg. In de verte horen we het donderen en zien we de flitsen.

We zijn al snel uitgewinkeld en besluiten om dan naar ons hotel te rijden in Aurora. We kunnen ons dan nog even opfrissen voor vanavond en de auto leegmaken. Onderweg hebben we een kleine file, maar dat veroorzaakt niet veel oponthoud. We zijn om kwart over 5 al in het hotel: Crestwood Suites, gereserveerd via Priceline. Het is geen super hotel, de kamers zijn erg basic en ietwat verouderd, maar het is wel schoon. Voor de laatste nacht voldoet het wel. Al zijn we blij nog te hebben afgesproken met Loek en Gepke, want we zien ons hier geen gezellige avond doorbrengen. Als we de auto leeg hebben, de spullen uitgezocht en de koelbox leeggemaakt zoeken we de spullen bij elkaar die we willen meenemen naar Loek en Gepke, en daarna frissen we ons op voor het etentje. Even voor zeven uur rijden we weg, in de veronderstelling dat het maar een paar minuten rijden is (S&T), maar volgens TT is het 20 minuten rijden. We arriveren om kwart over zeven, dus deze keer heeft TT gewonnen

We geven de koelbox met inhoud af, wellicht kunnen zij er nog iets van gebruiken. We hebben allerlei aangebroken huishoudelijk waren en etenswaar over, jammer om weg te gooien toch!? We begroeten elkaar hartelijk, het is zo leuk om elkaar weer te zien! Omdat we honger hebben vertrekken we al snel naar Ted's Montana Grill, een restaurant waar Gepke het al over had bij onze eerste ontmoeting. Leuk om dat nu ook eens uit te proberen! Ze serveren er buffelvlees, en de hamburger ervan smaakt echt voortreffelijk! Als voorgerecht nemen Peter en ik een kop chili, en ook die behoort tot de beste die we deze vakantie hebben gehad. Een aanrader dus!

We kletsen gezellig, en om kwart over 9 koersen we terug van het restaurant naar het huis van Loek en Gepke. Peter heeft daar zijn iPad achtergelaten omdat hij nog wat wilde downloaden, en de verbinding in het hotel zo traag was. Die pikken we op, we kletsen nog wat en spelen even met de hond Dax en daarna gaan we terug naar het hotel. Een volgende ontmoeting is in Nederland hopen we.

We sliepen niet geweldig, ik word zo'n beetje elk uur wakker, maar als de wekker gaat voel ik me toch wel fit. We gaan naar huis, en daar ben ik erg blij om. We hebben een leuke vakantie gehad, maar ik ben toch blij dat die om is. Nooit eerder wilde ik zo graag naar huis, maar ik was er nu klaar mee. Ik wilde de hondjes ook weer graag knuffelen! Onze stoelen waren gereserveerd en de upgrade naar economy plus was al geregeld, maar inchecken lukte niet in het hotel. We besloten daarom dat 2,5 uur van tevoren aanwezig zijn op het vliegveld voldoende moest zijn, de stoelen lagen toch al vast. Uiteindelijk waren we er zelfs nog veel eerder dan plan, want het terugbrengen van de auto verliep vlot en snel, en de bus stond al op ons te wachten. Op het e-ticket en de itinerary van United stond de vertrektijd van 11.30h, en ik had ook geen sms-jes of mailtjes gehad met wijzigingen. We zijn mileage-plus-member, en ik had me aangemeld voor berichten per mail en per sms. Op de heenweg had ik dan ook verschillende berichtjes gekregen over de voortgang van de vlucht. Voor de vlucht van Denver naar Washington kreeg ik geen enkel bericht, en misschien had me dat alert moeten maken. De vluchttijd was namelijk gewijzigd! De vlucht was nu een uur eerder dan verwacht, namelijk om 10.25h. We kwamen er pas achter op het vliegveld. Eigenlijk zou er dan nog geen man overboord moeten zijn, we waren er ruim vantevoren, maar deze keer was dat niet genoeg. Er stonden zo'n lange wachtrijen, echt enorm, dat we meer dan 2,5 uur in de rij hebben gestaan voordat we aan de beurt waren. We stonden in eerste instantie in de rij voor het zelf inchecken, en hoewel die het langst was, ging de afhandeling daar erg vlot. Er waren heel wat automaten in gebruik, en de rij schoot flink op. Toen werden we door een United medewerker uit de rij gehaald. Ik vroeg haar of ik met de koffers ergens anders mocht wachten terwijl Peter in de rij stond, omdat we niet met een bagagekar in de rij mochten staan. Op die manier hoefden we niet steeds de koffers te verslepen in de lange rij, die waren toch behoorlijk zwaar. In plaats van gehoor te geven aan mijn verzoek verplaatste ze ons naar een andere rij voor mensen die assistentie nodig hadden, omdat we 4 koffers wilden inchecken. En die rij leek weliswaar veel korter, maar die schoot echt niet op. Er waren hier namelijk maar 3 balies open, en iedereen aan deze balie kostte enorm veel tijd. We stonden en stonden, en intussen ging mijn hartslag alsmaar hoger en het stressniveau bereikte zijn plafond. Ik zag mijn terugreis namelijk al helemaal in duigen vallen.... Het is zo vervelend om in een wachtrij te staan terwijl je intussen gewoon je vlucht staat te missen. Ik vroeg aan verschillende mensen of we voor mochten, omdat we onze vlucht zouden missen, maar niemand gaf gehoor. Ook geen enkele United medewerker kon of wilde ons helpen, we moesten gewoon wachten.

We stonden uiteindelijk om 10.10h aan de balie, en toen de vriendelijke, iets oudere dame van United aan mij vroeg wat ze voor mij kon doen, barstte ik in huilen uit. Het stressniveau had zijn hoogtepunt bereikt. Ik wilde naar huis! Volgens mij kwam alle stress van de afgelopen 4 weken hier samen. Het was wel duidelijk dat we onze vlucht gingen missen, maar de vriendelijke dame vertelde gelijk dat ze het zou gaan oplossen. En al snel had ze een mogelijkheid gevonden. Terwijl ik nog stond na te snikken, boekte ze ons om via Chicago. Die vlucht vertrok uit Denver om 12.45h en daar moesten we 2 uurtjes wachten voor onze overstap naar Amsterdam. Gelukkig, dan komen we toch nog op tijd thuis! We zouden slechts 2 uurtjes later landen dan het oorspronkelijke plan. Maar we konden nog niet helemaal opgelucht adem halen. want hoewel ze ons wel kon boeken op de vlucht, kon ze ons geen stoelen toewijzen. We stonden dus stand-by. Jemig zeg, hebben we dat weer. Al met al had dat hele omboek-gebeuren toch behoorlijk wat tijd gevergd, en dat was ook de reden dat alle anderen aan die balie zoveel tijd nodig hadden blijkbaar, allemaal "speciale" gevallen. Van de medewerkers en ook in de wachtrij begrepen we wel dat we niet de enigen waren, veel mensen misten hun vlucht door de lange rijen. Op die manier wordt het probleem voor United toch alleen maar groter?! Nu ja, misschien hadden ze te kampen met een personeelstekort of zo?

Na het gebeuren aan de incheck-balie togen we naar de veiligheidscontrole. Ook daar stond een lange wachtrij, maar gelukkig konden we daar redelijk snel doorheen. Bij de controle werd de fles eau-de-toilette van Peter, zijn favoriete geur Kiton, eruit gepikt. Die fles was namelijk 125ml groot, En hoewel hij slechts voor 2/3 was gevuld, moesten we hem toch inleveren. De medewerker was onvermurwbaar, en ook de manager kon ik niet ompraten. Omdat het glazen flessen zijn, neem ik die altijd mee in de handbagage, ik ben veel te bang dat ze stuk gaan in de koffer. Ik doe ze wel netjes in een apart zip-lock-zakje. Op de heenweg hadden ze de fles niet eruit gepikt, maar nu waren we de pineut. Balen zeg! Het is geen goedkoop geurtje! Wat ik extra balen vond, was dat mijn flesje contactlensvloeistof niet werd opgemerkt, terwijl die ook 125 ml was. Ik kon namelijk geen kleinere vinden. Maar daarvan wist ik dat ik risico zou lopen, dat was ingecalculeerd. Een flesje van € 3,95 is niet zo'n probleem! Ik wil het graag bij me hebben, zodat ik de lenzen kan uitdoen in het vliegtuig als de ogen gaan irriteren. Maar ja, als ik daar wat van zou zeggen, zou ik die vast ook moeten inleveren. Slikken dus maar....

Toen we bij de gate aankwamen, was het inmiddels al kwart voor 12, en om 12 uur moesten we boarden. Jemig, en dat terwijl we dus eigenlijk om half 11 zouden vliegen. Het hele gebeuren passeerde nog eens de revue, en een nieuwe huilbui diende zich aan. Het was meer dan ik kon verdragen gisteren, en misschien nog wel een portie hormonen erbij ook. Sinds ik in de overgang ben, willen die toch al veel vaker opspelen. Maar goed, een excuus voor mijn emotionele instabieliteit verzacht misschien een beetje, maar het verandert de zaak niet. Ach, de huilbui deed me wel goed. Toen de medewerkers van United zich bij de balie meldden kregen we alsnog onze instapkaarten, en toen kon ik opgelucht ademhalen. We gingen nu toch echt naar huis!

Omdat onze gate zich vlakbij de winkeltjes bevond liepen we daar nog even naartoe. Ik wilde nog een paar kleine souvenirtjes meenemen voor anderen en daarvoor slaagden we heel goed. Ik vond voor mezelf ook nog een paar heel leuke en kleurige teenslippers, dat was nog leuk meegenomen. En toen konden we eindelijk instappen. De plaatsen voor de reis van Denver naar Chicago waren niet super, we zaten in het midden van een rij van 5 in een Boeing 777, maar tenminste wel economy plus. En voor een vlucht van 2 uurtjes zouden we dat best overleven. De vlucht vertrok op tijd en kwam ook netjes op tijd aan. Omdat we honger hadden, wilden we in Chicago nog graag iets eten. We togen daarvoor naar het Tuscany Café en aten daar een overheerlijke minestrone soep met een huisgemaakte pasta. Super lekker! Zo, nu konden we het eten in het vliegtuig gewoon overslaan. Ik sloeg wat nog ijsthee en water in voor in het vliegtuig, zodat ik mijn eigen beker kon bijvullen.

Bij de gate kwamen we ook nog Sonja en Jan tegen, die net uit Las Vegas waren geland en ook op doorreis waren terug naar Nederland. Toevallig! En wij zouden hier eigenlijk helemaal niet moeten zijn. Zij hadden maar kort de tijd om over te stappen, maar waren blij het toch te hebben gehaald. We konden niet lang kletsen, want het boarden was inmiddels al volop bezig. We zaten ook deze reis in een Boeing 777 en onze plaatsen waren opnieuw in een rij van 5, maar deze keer gelukkig wel met 1 gangplaats. Dan ben je toch iets minder afhankelijk! Helaas konden we allebei niet slapen, maar gelukkig vloog de tijd voorbij. Alsof we veel sneller vlogen op de terugweg dan op de heenweg. Dat was in werkelijkheid ook wel zo, we zijn namelijk maar 7 uurtjes onderweg geweest, en dat is behoorlijk vlot. Maar tussen mijn oren ging het ook een stuk sneller. We vermaakten ons met spelletjes op de iPad, iPod en op de PSP terwijl we muziek luisterden.

We landen precies uiteindelijk een uur vroeger in Amsterdam, maar waren onze voorsprong daar al snel weer kwijt. BIj de gate stond namelijk een defect vliegtuig en we moesten wachten op een andere gate. Dat duurde uiteindelijk toch een half uur. En daarna moesten we een enorm eind lopen door de luchthaven naar de bagagebanden, wat is Schiphol toch groot. Bij de paspoortcontrole stond weer een enorme wachtrij, en toen we daar doorheen waren kwamen de koffers er al aan op de bagageband.

Intussen had Peter al druk sms-contact met onze buren. Het buurmeisje had ons erg gemist, en ze hadden daarom besloten om ons op te halen op Schiphol! Zo lief, en heerlijk dat we nu niet met alle koffers hoefden te sjouwen in de trein. Ik wist niet of alles zou passen in hun auto, maar uiteindelijk is dat ook goed gekomen. Niet helemaal zoals het hoorde, want één van onze koffers was namelijk niet aangekomen in Amsterdam, die bleek nog in Chicago te staan. En ook de afhandeling daarvan duurde weer een hele tijd... Want als eindelijk duidelijk is dat jouw koffer er echt niet bij zit, dan is de band al leeg en staat er een rij bij de servicebalie. Het was dan ook al half 11 toen we eindelijk door de douanecontrole liepen en onze buren gedag konden zeggen.

De rit naar huis verliep vlot, met alleen een heel korte file. Dan is het toch wel fijn om zo dicht bij Schiphol te wonen! Na thuiskomst hebben we de eerste puin geruimd en koffers leeggemaakt, en om half 1 ben ik even in bed gedoken. Peter ging lekker in bad liggen. Ik heb 2 uurtjes geslapen en ben daarna onder een verkwikkende douche gaan staan. Heerlijk! We hebben onze koffers verder leeggeruimd, boodschappen in huis gehaald, en even snel een patatje gegeten. Om kwart over 6 kwamen onze hondjes thuis! Ze werden gebracht door Natasja en haar moeder, die de afgelopen weken op ze heeft gepast. Helemaal uit Limburg dus, zo lief dat we ze niet hoefden op te halen! En wat was het heerlijk om ze weer te zien!

Ik kon het gisteren redelijk goed volhouden, ging om half 11 naar bed, en werd met een paar onderbrekingen vanochtend pas om half 11 wakker. Peter had de hondjes verzorgd vanmorgen en lag zelf op de bank te slapen. En nu, aan het einde van de zondag zijn alle koffers al geruimd, de laatste wasmachine loopt, de laatste koffer hebben ze vanmiddag al langs gebracht en ons rest nu nog slechts de verse herinneringen. De vakantie is voorbij, morgen weer aan het werk!

Een volgende reis zit nog niet in de pen, eerst maar eens wachten hoe ons gezin er volgend jaar uitziet. En daarnaast ben ik er ook wel even helemaal klaar mee. Op het vliegveld van Denver heb ik geroepen dat ik nooit meer naar Amerika zou gaan. En eerlijk gezegd: dat is gelogen. Maar of een nieuwe Amerika-reis op korte termijn zal zijn? We zullen zien...

Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van de updates en de leuke reacties! Ik ben blij dat ik niet de verplichting heb gevoeld van een weblog, maar vond het wel leuk om hier mijn verhaal te kunnen doen. Zo veel relaxter, omdat er geen druk op ligt. En wie weet, heeft iemand anders er ook nog iets aan. Wellicht maak ik er toch nog een weblog van, als ik alle foto's heb uitgezocht en gebruik ik mijn verhaal van hier om daar te publiceren.

Nogmaals bedankt aan iedereen!

[vana]

Hoi Jacqueline
wat fijn dat jullie weer thuis zijn aangekomen Het was wel een enerverende terugreis zeg!
Ik kan me goed voorstellen dat alle spanning er bij je uit kwam. Maar ach dan hoeft het er thuis niet meer uit te komen toch? Heb je dat maar gehad

Helemaal niet zo raar dat je even klaar bent met Amerika, jullie hebben nu heel andere dingen om naar uit te kijken. Dat Amerika komt wel weer een keer (of niet)
Ik vond het heel leuk om jullie via het forum te kunnen volgen en hoop jullie snel weer te zien.

Marjon