Ruim 3 weken geleden zijn wij terug gekomen van onze reis door het zuidwesten (NYC-Denver-Rocky's-Canon City-Crested Butte-Moab-Bryce-Vegas-LA) en het was weer geweldig! Helaas ben ik er nog niet aan toe gekomen om hier op het forum een verslagje te maken zoals ik vorig jaar heb gedaan.
Wel wil ik even iets leuks schrijven over ons bezoek aan een heel bijzonder dorpje; Crested Butte! Tijdens onze voorbereidingen viel mijn oog op dit dorp dat hoog in de bergen, omringd door een prachtig Alpine landschap, en ver van alles ligt. Op het forum kon ik nauwelijks informatie vinden, ik geloof dat er maar 2 keer een verwijzing was naar iemand die dit plaatsje bezocht had. We gingen toch en het was fantastisch
Jerry bracht ons direct naar de mountainbikeverhuurder, 2 straten verderop, onderwel ons bijpratend over de situatie in de Tour de France (de strijd tussen Lance en Contador was nog hoger opgelopen!).
We hadden van te voren gelezen dat je in Crested heel goed kunt mountainbiken en het leek ons leuk om te doen.
We werden geadviseerd de Lower Loop te rijden, een trail voor beginners. We reden zigzaggend door de straten het stadje uit en zo het begin van de trail op. Onderweg waren we al flink aan het klimmen en dat viel best zwaar. Op een gegeven moment begon het deel met de single track, zo'n smal strookje tussen het gras, helemaal vol met stenen en andere 'gevaarlijke' opstakels. De track was sterk stijgend en dalend wat betekent dat je het ene moment flink aan het klimmen bent (en hijgen) en het volgende moment naar beneden knalt. En dan moet je dus 100% gefocust zijn om alle rotsen te ontwijken en op het pad te blijven. Het was echt ontzettend leuk en (in)spannend en wat mij betreft beter dan een rollercoaster! Zo nu en dan stopten we om te genieten van de werkelijk wonderschone omgeving of even verkoeling te zoeken bij het riviertje. Zeer zelden heb ik zo'n adembenemend mooie omgeving gezien (okey...ben nog nooit in Oostenrijk geweest
).Na 2/3 uur rijden reden we terug het dorp in. Elk Avenue is de Lijnbaan/Kalverstraat van Crested Butte. Een heel gezellig straatje met gebouwtjes in vrolijke kleurtjes in western-stijl. Het was er erg druk, overal mensen aan het winkelen, op terrasjes, met fietsen. Echt een heel bruisend geheel. Bovendien zou 's avonds een cuisine-festival plaatsvinden. Men kon een kaart kopen en voor een vast bedrag, op straat, bij de deelnemende restaurants allemaal lekkere hapjes en wijntjes proeven. We liepen wat door het straatje, aten een ijsje op een bankje en brachten toen de fietsen weer terug.
In het hotel gingen we het vuil van ons af wassen zodat we fatsoenlijk gekleed in de lobby konden verschijnen. Om 5 uur 's middags kun je daar namenlijk *gratis* wijntjes en kaasjes proeven. Een heerlijk apperitief!
Daarna liepen we terug richting Elk Ave voor het diner, maar met een omweg om nog wat te kunnen zien. We kwamen aan bij een dames-boutiqueje waar ik wel wat jurkjes wilde passen. 1 uur later, na een heel leuk gesprek met de eigenaresse (een Israelisch meisje net als ik, we herkenden elkaars afkomst direct aan de overeenkomst tussen onze bossen met gekruld haar
), kromgelegen te hebben van het lachen en met jurkje vetrokken we richting restaurant. We hadden eerder een mediterraans restaurant gezien; Pita's Paradise. Heerlijk low-key, lekkere falafel, salades, hummus en krulfrieten!We hebben lang op het terras gezeten en genoten van het volk. De bewoners van Crested Butte zijn van een bijzonder slag. Ze zijn hippie-achtig, met zo'n leuke outdoor-ski/bike-vibe, tikkeltje intellectueel, en werkelijk bijzonder vriendelijk.
Na het eten wilden we eigenlijk niet meer weg maar in het hotel wachtte de outdoor-jaccuzi op ons. Inmiddels was het donker geworden en zaten we lekker te bubbelen onder de sterren. Dat hebben we zeker een uur volgehouden!
Na een heerlijk nacht konden we de volgende ochtend aanschuiven in de kleine lobby voor het ontbijt. En dat was van een zeer goede kwaliteit. Vers brood en nog een soort zoete blackberry-cake, gekookte eieren, kaas en heerlijk vers fruit (bosbessen, bramen en frambozen). Ondertussen was men verwikkeld in het kijken naar de Tour de France.
Het Israelische meisje van het kledingzaakje had ons verteld dat we een mooie route konden rijden die niet te zien is op veel kaarten. Hij leidt door Alpine-gebergten in plaats van door de High-dessert (zoals de weg vanuit Gunnison) en is een goed onderhouden dirt-road die het grootste deel van het jaar gesloten is ivm sneeuw. We raadpleegden Jerry nog even en volgens hem was dat "actually a very good idea". We verlieten Crested dus niet via het zuiden (de CO-135 richting Gunnison) maar via het zuidwesten waar Whiterock Ave overgaat in deze weg die dwars door het Gunnison National Forrest gaat. Echt een prachtige route. Eerst door de groene bergen en dan door het bos (zijn dat Aspens? Die bomen met die dunne witte stammen?) om vervolgens uit te komen op de 133 en later de 92 die weer uitkomt bij Delta. Vanaf daar reden we zo door naar Grand Junction en Moab en hadden we in 1 dag door Alpine gebergten, vlaktes en vervolgens de woestijn van Utah gereden.
Een prachtige ervaring. Crested Butte is het soort dorp waar je zomaar ineens voor de rest van je leven zou kunnen blijven hangen. De low-key vibe, de leuke mensen, de natuurpracht..... Alleen weet ik niet hoe het hier voelt gedurende de lange koude winters en het gevoel van de wereld afgesneden te zijn. Voor een bezoek in de zomer of winter (als je van skieen houdt) is het ECHT een aanrader!
