Ook een leuk verhaal, en hopelijk komt het emigratie verhaal er nog een keer achteraan. Nu is het nog zaak om je vriendin net zo enthousiast te maken, en ik denk dat de lottery inderdaad de beste manier voor je is om in Amerika te komen. Of je moet een beroep hebben waar tekorten aan zijn, daar kunnen anderen hier je beter over vertellen.
Aan het aankomende beroep van je vriendin, arts, zijn op sommige plekken tekorten en er zijn mogelijkheden om zo binnen te komen. Er zijn in Amerika zoveel buitenlandse artsen, die is het toch ook op een of andere manier gelukt.
Je tekeningen zijn trouwens prachtig!
Annemiek
Boek je Amerikareis via een echte USA-expert: Klik hier om alle prijzen voor je USA-reis te vergelijken: vliegtickets, autohuur, rondreis, en meer!
Belangrijk: Nieuwe leden, voltooi je registratie door een nieuw onderwerp te starten in "Nieuwe forumleden introductie"!
Belangrijk: Nieuwe leden, voltooi je registratie door een nieuw onderwerp te starten in "Nieuwe forumleden introductie"!
Hoe ben je in Amerika terechtgekomen?
Info Ithaca & Finger Lakes Regio: http://www.flregio.blogspot.com"
Mooie plekjes noordoosten: http://noordoosten.blogspot.com/"
http://www.annaharalson.com/
Mooie plekjes noordoosten: http://noordoosten.blogspot.com/"
http://www.annaharalson.com/
-
kastelke
- Amerika-expert
- Berichten: 18396
- Lid geworden op: 02 feb 2005, 08:56
- Locatie: Oakville, Ontario
- Contacteer:
Prachtige tekeningen, Mack!
En weeral een mooi en uniek verhaal...
Over de verhuis naar de States kan ik niet veel zeggen. Bij ons zijn het ook nog maar gewoon 'plannen', en dan nog wel via het werk van mijn echtgenoot, dus geen zorgen om een job of om een visum.
Vond je New Jersey leuk? Ik zie dat Hackettstown in het Noorden ligt. Wij zouden waarschijnlijk ook naar NJ trekken, maar dan meer richting Piscataway (Somerset county) of de regio van Princeton (Mercer County).
Veel succes nog met je plannen, én met je tekeningen!
En weeral een mooi en uniek verhaal...
Over de verhuis naar de States kan ik niet veel zeggen. Bij ons zijn het ook nog maar gewoon 'plannen', en dan nog wel via het werk van mijn echtgenoot, dus geen zorgen om een job of om een visum.
Vond je New Jersey leuk? Ik zie dat Hackettstown in het Noorden ligt. Wij zouden waarschijnlijk ook naar NJ trekken, maar dan meer richting Piscataway (Somerset county) of de regio van Princeton (Mercer County).
Veel succes nog met je plannen, én met je tekeningen!
-
Jasmino
- Amerika-expert
- Berichten: 7067
- Lid geworden op: 15 mar 2004, 08:34
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Contacteer:
Leuk verhaal, Mack, en ook je website vind ik heel mooi! Ik ben zelf ook dol op vrachtwagens, en dan vooral vrachtwagens met een mooie neus. Ik kijk mijn ogen dan ook altijd uit in Amerika, en als ik een mooie truck zie maak ik beslist een foto. De foto van de truck van de maand is prachtig, zoiets zou ik zelf ook graag willen tegenkomen op mijn reizen!
Ik heb vroeger altijd gezegd dat ik wilde trouwen in een vrachtwagen, en dan om precies te zijn een Mack.... Mijn vader heeft een hele tijd een Mack gehad, een oudje, die hij helemaal heeft opgeknapt en in parelmoer heeft gespoten. Die was echt prachtig! Maar helaas, toen ik ging trouwen was de vrachtwagen er niet meer.........
Ik heb vroeger altijd gezegd dat ik wilde trouwen in een vrachtwagen, en dan om precies te zijn een Mack.... Mijn vader heeft een hele tijd een Mack gehad, een oudje, die hij helemaal heeft opgeknapt en in parelmoer heeft gespoten. Die was echt prachtig! Maar helaas, toen ik ging trouwen was de vrachtwagen er niet meer.........
"A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty"
Winston Churchill
Hier schrijf ik over wat mij bezighoudt in mijn leven. Lees mee en laat een berichtje achter, leuk!
Winston Churchill
Hier schrijf ik over wat mij bezighoudt in mijn leven. Lees mee en laat een berichtje achter, leuk!
Mijn balletje van NL naar de US
Oke - hier is mijn verhaal Mack!
Mijn tante vertrok toen ze ongeveer 19 was naar Canada ~ om daar een studie te volgen aan de Bijbelschool en de School of Arts. Aand het eind van de opleiding belde ze dat ze geslaagd was en ze zou thuiskomen met haar toekomstige man. Een Amerikaan ~ uit Upstate New York ~ die ze daar had ontmoet.
Nu woont ze al 15 jaar in de USA, en ik was erg enhousiast geraakt door haar foto's en verhalen en wou altijd al op vakantie naar de USA sindsdien. Ik had op mijn 16e geprobeerd om BijbelSchool te doen in Tampa, Florida, waar mijn tante op dat moment woonde en nog stteds vlakbij woont. Maar vanwege geldzaken ging dat niet door.
Op mijn 20e ben ik met de kerst 2 weken naar de USA geweest om mijn nu ex te bezoeken.
En besloot om naar de US als Au Pair te komen. Na een jaar liep die relatie stuk, maar ik wou nog steeds naar de USA.
19 January 2004 Vloog ik dan eindelijk naar mijn nieuwe thuis. Ik heb het afgelopen jaar in Georgia gewerkt, and in Illinois, vlakbij Chicago, asl Au Pair.
Maar daar houd het nog niet mee op.
24 Mei 2004 krijg ik een email in mijn inbox via ChristianPenpals.com...
Hello,
My name is Jon. I am from South Dakota, but find myself out of the country
again due to my federal employment. I am living and working in Baghdad, Iraq for
a year. I would like to find a pen pal with potential. I've got time to kill
and think that I'd keep up with writing.
I'm 25 and single. I'm about 5 feet 9 inches tall and have blond hair and
blue eyes. I stay in pretty good shape for work. I use to do child care as
summer employment.
Well,
I hope you're interested in writing,
Jon
EN LATER...
Dear Marianke,
First of all I would like to say thank you for writing me back. I find that telling people I'm a soldier in Iraq scares them off. I am a Non-commisioned Officer (Sergeant) and I've been in Baghdad, Iraq for almost 2 1/2 months now. Normally I'm an armored vehicle mechanic, but for the next year I will be an armed escort vehicle commander. It's very dangerous and very important. Truthfully, I wouldn't have it any other way. The time flies by when you're really busy.
I'm the oldest of three boys and the oldest of 13 cousins. I always had to be the responsible one. When I was in high school I did in home daycare for a women while she was at work. Her children were not very well behaved. I was brought up with discipline and they were not. There weren't any camps, but I took them to the pool and to the park.
My brothers were little monsters. They put me through heck to get me in trouble. Now we're pretty good friends. My brother Nick is married and works for the railroad. My brother Mark is in the Navy in the South Paciffic. My father is a general manager in a grain elevator/animal feed center. My mother is a nutritionist in a retirement home. She used to provide day care out of our home for about 15 children. I'm a cowboy. I grew up with horses and cattle. My last job before the Army was a hired farmhand in South Dakota. I really miss it sometimes. My family means alot to me.
So Marianke, tell me about yourself. Your picture is very nice, but could you discribe yourself? Where did you grow up? what is your family like? What kind of music do you like? Do you ever want to have your own kids? Seems like a dumb question when you love those kids so much.
Wow I really wrote something for once.
Ask me anything.
Sincerely,
Jon
Hehe - well, sindsdien stuurden we email over en weer, en hij had later ook internet in zijn Barrack, en webcam, en zat ik uren na het werk tot diep in de nacht met hem te chatten.
In July werden we wat intiemer. En 11 Augustus na een hele erge aanval door de rebellen in Baghdad met een van zijn soldaten gewond (die dag had ik een heel erg gevoel dat er iets zou gebeuren en bad dan ook dubbleop,...Jon had hetzelfde gevoel als ik) ~ liet hij me weten dat hij niet nog een dag als dit voorbij kon laten gaan voor mij te vertellen wat hij voor me voelde. En vertelde me dat hij zo veel meer als vriendschap was gaan voelen. Ik was er altijd voor hem, om te praten, om zijn gevoelens te laten gaan,...in de morgen voordat ie op missie moest en nadat ie weer terug was. Hij vertelde me dat ie van me hield en logde off. Ik wist niet wat ik voelde ~ was een beetje verlamd...de dag daarna vroeg ik hem voorzichtig of ie meende wat ie zij de avond ervoor, en hij zei ja....en ik antwoorde dat ik ook van hem hield. Hij was alleen maar bang dat ik mijn wang al naar hem had toegekeerd, het militaire leven is niet niks.
In ieder geval ~ de volgende dag sprak ie nog al serieuse onderwerpen. En ik vroeg hem "Jon, are you proposing or something?" niet verwachtende het volgende "Wait" zei hij, "gotta do this the right way" "Marianke de Vries, would you be my wife" en de vertraging van de webcam liet 10 sec later zien dat ie op zijn knieen ging en zijn hand uitstak....
ik was perplexed. Maar zei JA!
Toen nog mijn ouders vertellen. Tja, verbaasd, maar ze namen het wel aan, moesten zeker nog zien hoe dit zou aflopen.
Op 30 September kwam hij in de USA aan voor een 2 weken verlof na 6 maand in Irak. En ik wachtte hem op op het vliegveld van Chicago (wel, hij was er al en wachte op mij, ik kon niet eerder weg van mijn werk) en de ontmoeting was geweldig, echt, puur en we wisten meteen dat dit goed was, en is ~ haha!
We hebben 12 dagen bij zijn ouders in North Dakota doorgebracht. Zijn youngere broer was er ook, met vrouw en zijn jongste broertje had verlof kunnen krijgen ~ hij zit in de US Navy en is gestationeerd in de wateren van Japan op een vliegdekschip. hij komt volgend jaar weer thuis.
16 October moest Jon weer naar Irak. Het afscheid was erg moeilijk. Maar de vliegmaatschappij vroeg mij bij het inchecken van Jon,...of ik mee wou tot aan de gate om afscheid te nemen (hij was natuurlijk in zijn uniform ~ waaraan ze konden aannemen dat ie terug naar Irak moest)
Tranen met tuiten tussen 200 mensen - LOL - na afloop kwam er een dame naar me toe en deed een arm om me heen en zei "Is he going to Iraq? I'll be praying for him...what is his name? You know my husband has been in the Army for 20 years - I know what you are going through.." Nog meer tranen met tuiten....haha
De 5 maanden dat ie weg was waren lang en moeilijk, maar ik sloeg me er doorheen. 14 Maart kwam ie eindelijk aan op Ft Hood, waar een Welcome Home Ceremonie was,.... 24 Maart zijn we getrouwd...en nu ben ik Mrs. Phillips.
Het maakt mij niet uit waar ik woon, maar door zijn werk, is het of Amerika of Duitsland - we hopen zeker nog eens in Duitsland gestationeerd te worden, zodat mijn familie ook de kinderen kan zien en de kinderen hun opa en oma in Nederland.
Het is wel moeilijk om mijn ouders en broertje zo ver weg te hebben,....maar ik houd heel erg van mijn man, en ik zou het voor geen goud anders willen hebben!
Een liefdesverhaal, ach ja, ik blabber maar weer weg,.....Nway, zo rolde mijn balletje van Nederland naar de USA....
Marianke Phillips
Copperas Cove/ Ft Hood, TX
Mijn tante vertrok toen ze ongeveer 19 was naar Canada ~ om daar een studie te volgen aan de Bijbelschool en de School of Arts. Aand het eind van de opleiding belde ze dat ze geslaagd was en ze zou thuiskomen met haar toekomstige man. Een Amerikaan ~ uit Upstate New York ~ die ze daar had ontmoet.
Nu woont ze al 15 jaar in de USA, en ik was erg enhousiast geraakt door haar foto's en verhalen en wou altijd al op vakantie naar de USA sindsdien. Ik had op mijn 16e geprobeerd om BijbelSchool te doen in Tampa, Florida, waar mijn tante op dat moment woonde en nog stteds vlakbij woont. Maar vanwege geldzaken ging dat niet door.
Op mijn 20e ben ik met de kerst 2 weken naar de USA geweest om mijn nu ex te bezoeken.
En besloot om naar de US als Au Pair te komen. Na een jaar liep die relatie stuk, maar ik wou nog steeds naar de USA.
19 January 2004 Vloog ik dan eindelijk naar mijn nieuwe thuis. Ik heb het afgelopen jaar in Georgia gewerkt, and in Illinois, vlakbij Chicago, asl Au Pair.
Maar daar houd het nog niet mee op.
24 Mei 2004 krijg ik een email in mijn inbox via ChristianPenpals.com...
Hello,
My name is Jon. I am from South Dakota, but find myself out of the country
again due to my federal employment. I am living and working in Baghdad, Iraq for
a year. I would like to find a pen pal with potential. I've got time to kill
and think that I'd keep up with writing.
I'm 25 and single. I'm about 5 feet 9 inches tall and have blond hair and
blue eyes. I stay in pretty good shape for work. I use to do child care as
summer employment.
Well,
I hope you're interested in writing,
Jon
EN LATER...
Dear Marianke,
First of all I would like to say thank you for writing me back. I find that telling people I'm a soldier in Iraq scares them off. I am a Non-commisioned Officer (Sergeant) and I've been in Baghdad, Iraq for almost 2 1/2 months now. Normally I'm an armored vehicle mechanic, but for the next year I will be an armed escort vehicle commander. It's very dangerous and very important. Truthfully, I wouldn't have it any other way. The time flies by when you're really busy.
I'm the oldest of three boys and the oldest of 13 cousins. I always had to be the responsible one. When I was in high school I did in home daycare for a women while she was at work. Her children were not very well behaved. I was brought up with discipline and they were not. There weren't any camps, but I took them to the pool and to the park.
My brothers were little monsters. They put me through heck to get me in trouble. Now we're pretty good friends. My brother Nick is married and works for the railroad. My brother Mark is in the Navy in the South Paciffic. My father is a general manager in a grain elevator/animal feed center. My mother is a nutritionist in a retirement home. She used to provide day care out of our home for about 15 children. I'm a cowboy. I grew up with horses and cattle. My last job before the Army was a hired farmhand in South Dakota. I really miss it sometimes. My family means alot to me.
So Marianke, tell me about yourself. Your picture is very nice, but could you discribe yourself? Where did you grow up? what is your family like? What kind of music do you like? Do you ever want to have your own kids? Seems like a dumb question when you love those kids so much.
Wow I really wrote something for once.
Ask me anything.
Sincerely,
Jon
Hehe - well, sindsdien stuurden we email over en weer, en hij had later ook internet in zijn Barrack, en webcam, en zat ik uren na het werk tot diep in de nacht met hem te chatten.
In July werden we wat intiemer. En 11 Augustus na een hele erge aanval door de rebellen in Baghdad met een van zijn soldaten gewond (die dag had ik een heel erg gevoel dat er iets zou gebeuren en bad dan ook dubbleop,...Jon had hetzelfde gevoel als ik) ~ liet hij me weten dat hij niet nog een dag als dit voorbij kon laten gaan voor mij te vertellen wat hij voor me voelde. En vertelde me dat hij zo veel meer als vriendschap was gaan voelen. Ik was er altijd voor hem, om te praten, om zijn gevoelens te laten gaan,...in de morgen voordat ie op missie moest en nadat ie weer terug was. Hij vertelde me dat ie van me hield en logde off. Ik wist niet wat ik voelde ~ was een beetje verlamd...de dag daarna vroeg ik hem voorzichtig of ie meende wat ie zij de avond ervoor, en hij zei ja....en ik antwoorde dat ik ook van hem hield. Hij was alleen maar bang dat ik mijn wang al naar hem had toegekeerd, het militaire leven is niet niks.
In ieder geval ~ de volgende dag sprak ie nog al serieuse onderwerpen. En ik vroeg hem "Jon, are you proposing or something?" niet verwachtende het volgende "Wait" zei hij, "gotta do this the right way" "Marianke de Vries, would you be my wife" en de vertraging van de webcam liet 10 sec later zien dat ie op zijn knieen ging en zijn hand uitstak....
ik was perplexed. Maar zei JA! Toen nog mijn ouders vertellen. Tja, verbaasd, maar ze namen het wel aan, moesten zeker nog zien hoe dit zou aflopen.
Op 30 September kwam hij in de USA aan voor een 2 weken verlof na 6 maand in Irak. En ik wachtte hem op op het vliegveld van Chicago (wel, hij was er al en wachte op mij, ik kon niet eerder weg van mijn werk) en de ontmoeting was geweldig, echt, puur en we wisten meteen dat dit goed was, en is ~ haha!
We hebben 12 dagen bij zijn ouders in North Dakota doorgebracht. Zijn youngere broer was er ook, met vrouw en zijn jongste broertje had verlof kunnen krijgen ~ hij zit in de US Navy en is gestationeerd in de wateren van Japan op een vliegdekschip. hij komt volgend jaar weer thuis.
16 October moest Jon weer naar Irak. Het afscheid was erg moeilijk. Maar de vliegmaatschappij vroeg mij bij het inchecken van Jon,...of ik mee wou tot aan de gate om afscheid te nemen (hij was natuurlijk in zijn uniform ~ waaraan ze konden aannemen dat ie terug naar Irak moest)
Tranen met tuiten tussen 200 mensen - LOL - na afloop kwam er een dame naar me toe en deed een arm om me heen en zei "Is he going to Iraq? I'll be praying for him...what is his name? You know my husband has been in the Army for 20 years - I know what you are going through.." Nog meer tranen met tuiten....haha
De 5 maanden dat ie weg was waren lang en moeilijk, maar ik sloeg me er doorheen. 14 Maart kwam ie eindelijk aan op Ft Hood, waar een Welcome Home Ceremonie was,.... 24 Maart zijn we getrouwd...en nu ben ik Mrs. Phillips.
Het maakt mij niet uit waar ik woon, maar door zijn werk, is het of Amerika of Duitsland - we hopen zeker nog eens in Duitsland gestationeerd te worden, zodat mijn familie ook de kinderen kan zien en de kinderen hun opa en oma in Nederland.
Het is wel moeilijk om mijn ouders en broertje zo ver weg te hebben,....maar ik houd heel erg van mijn man, en ik zou het voor geen goud anders willen hebben!
Een liefdesverhaal, ach ja, ik blabber maar weer weg,.....Nway, zo rolde mijn balletje van Nederland naar de USA....
Marianke Phillips
Copperas Cove/ Ft Hood, TX
~*The inherent vice of capitalism is the unequal sharing of blessings; the inherent virtue of socialism is the equal sharing of miseries.*~
Winston Churchill
Winston Churchill
-
Petra/VS
- Medebeheerder
- Berichten: 18900
- Lid geworden op: 07 sep 2003, 15:10
- Locatie: Washington DC metro
- Contacteer:
Hoi Marianke,
Dapper ben je zeker! En een mooi verhaal, ik wens jullie veel geluk in de toekomst. Hoe bevalt het basisleven je? Dat is toch ook weer een heel ander "soort" leven, dan in de civiele wereld.
Dapper ben je zeker! En een mooi verhaal, ik wens jullie veel geluk in de toekomst. Hoe bevalt het basisleven je? Dat is toch ook weer een heel ander "soort" leven, dan in de civiele wereld.
Boek hier uw Nederlandstalige rondleidingen in en rond Washington DC
Dagboek over ons leven in de VS(reisverslagen rechtse kolom)
"Heaven and Earth never agreed to frame a better place for man's habitation than Virginia"~Capt. John Smith
Dagboek over ons leven in de VS(reisverslagen rechtse kolom)
"Heaven and Earth never agreed to frame a better place for man's habitation than Virginia"~Capt. John Smith
We wonen zelf niet op de Leger Basis,...kon wel, maar er is wel weer en wachtlijst en jon wil liever anderhand van zijn werk zijn, ookal houd ie van zijn baan,...er moet toch onderscheid zijn. De huizing op de basis staat vast aan bepaalde regels. Altijd het gras netjes gemaaid, scheiding van afval,....etcetc...we hebben liever een beetje meer vrijheid...we krijgen ook extra geld voor de huur of hypotheek als je ene huis koopt, wat we waarschijnlijk doen in 2 maanden, omdat we daar zeker wel 3 jaar gestationeerd zullen worden. Texas is wel lekker warm!!!
En er zijn een heleboel voordelen op de basis, zoals boodschappen doen en geen belasting betalen, alles is goedkoper, zelfs de benzine ~ wel nodig met al die schommelingen de afgelopen tijd. En je voelt je wel echt als een familie onderling. Want je maakt het zelfde door als een ieder ander als je man weer voor een tijdje weg moet..net las Jon volgende week...
En er zijn een heleboel voordelen op de basis, zoals boodschappen doen en geen belasting betalen, alles is goedkoper, zelfs de benzine ~ wel nodig met al die schommelingen de afgelopen tijd. En je voelt je wel echt als een familie onderling. Want je maakt het zelfde door als een ieder ander als je man weer voor een tijdje weg moet..net las Jon volgende week...
~*The inherent vice of capitalism is the unequal sharing of blessings; the inherent virtue of socialism is the equal sharing of miseries.*~
Winston Churchill
Winston Churchill
-
Petra/VS
- Medebeheerder
- Berichten: 18900
- Lid geworden op: 07 sep 2003, 15:10
- Locatie: Washington DC metro
- Contacteer:
Sterkte met het vertrek van Jon en met jullie keuze voor de volgende "plek", hang maar op je Nederlandse "buddies" hier .
.Boek hier uw Nederlandstalige rondleidingen in en rond Washington DC
Dagboek over ons leven in de VS(reisverslagen rechtse kolom)
"Heaven and Earth never agreed to frame a better place for man's habitation than Virginia"~Capt. John Smith
Dagboek over ons leven in de VS(reisverslagen rechtse kolom)
"Heaven and Earth never agreed to frame a better place for man's habitation than Virginia"~Capt. John Smith
Dang Marianke, enorm verhaal, je weet toch wel dat er nederlanders op Ft Hood zitten he!!!!!!!!!!
Ik heb daar maanden lang getraind, en ook al ben ik de luchtmacht uit, "de jongens" zitten daar nog steeds (en zo'n 4 familie's met de vrouwen). Als je contact zoekt (en wilt) met nederlanders aldaar zal ik even de nummers opzoeken voor je, pb me even.
Richard
Ik heb daar maanden lang getraind, en ook al ben ik de luchtmacht uit, "de jongens" zitten daar nog steeds (en zo'n 4 familie's met de vrouwen). Als je contact zoekt (en wilt) met nederlanders aldaar zal ik even de nummers opzoeken voor je, pb me even.
Richard
Rperre is op 28-4-2011 door een helicopterongeval om het leven gekomen. We zullen hem missen.
-
Loek
- Amerika-expert
- Berichten: 3962
- Lid geworden op: 04 mei 2004, 17:23
- Locatie: South Carolina, USA
- Contacteer:
Re: Mijn balletje van NL naar de US
Je hebt volgens mij ook nog de mogelijkheid om in Nederland gestationeerd te worden. Mijn broer heeft 20 jaar in de US army gediend, en was behalve in Georgia (Augusta en Athens) en Duitsland (Bad Kreuznach) ook in Brunsum (Limburg) gestationeerd bij Afcent (American Forces Central Europe). Ik weet niet of die nog steeds daar zitten, maar hij kan dat allicht als een voorkeur opgeven.DutchUSArmyWife schreef:
Het maakt mij niet uit waar ik woon, maar door zijn werk, is het of Amerika of Duitsland - we hopen zeker nog eens in Duitsland gestationeerd te worden, zodat mijn familie ook de kinderen kan zien en de kinderen hun opa en oma in Nederland.
Kijk hier even: http://www.nato.int/shape/about/structure.htm#1
Succes!
Laatst gewijzigd door Loek op 18 mei 2005, 19:34, 1 keer totaal gewijzigd.
-
rene.jager
- Amerika-expert
- Berichten: 1548
- Lid geworden op: 30 mar 2004, 20:33
- Locatie: Dronten
- Contacteer:
Helaas Loek,Loek schreef: Je hebt volgens mij ook nog de mogelijkheid om in Nederland gestationeerd te worden. Mijn broer heeft 20 jaar in de US army gediend, en was behalve in Georgia (Augusta en Athens) en Duitsland (Bad Kreuznach) ook in Brunsum (Limburg) gestationeerd bij Afcent (American Forces Central Europe). Ik weet niet of die nog steeds daar zitten, maar hij kan dat allicht als een voorkeur opgeven.
Succes!
De bases in Europa sluiten in ras tempo. Brunsum biedt denk ik te weinig werkgelegenheid. (Vrij kleine unit) In de jaren 80 beleefden we hier in Europa hoogtij-dagen voor wat betreft de Amerikaanse bases, maar helaas trekt Bush juist de Amerikanen weg uit Europa, mede uit de laatste bezuinigingsoverwegingen. Voor mij, als voormalig vliegtuigspotter, waren dat mooie jaren met Soetsterberg als thuishaven voor het 32 TFS (Wolfhounds) vliegend met de F-15C (en D) "CR" stond voor Camp New AmsteRdam
Re: Mijn balletje van NL naar de US
Loek schreef:DutchUSArmyWife schreef:
Het maakt mij niet uit waar ik woon, maar door zijn werk, is het of Amerika of Duitsland - we hopen zeker nog eens in Duitsland gestationeerd te worden, zodat mijn familie ook de kinderen kan zien en de kinderen hun opa en oma in Nederland.
Je hebt volgens mij ook nog de mogelijkheid om in Nederland gestationeerd te worden. Mijn broer heeft 20 jaar in de US army gediend, en was behalve in Georgia (Augusta en Athens) en Duitsland (Bad Kreuznach) ook in Brunsum (Limburg) gestationeerd bij Afcent (American Forces Central Europe). Ik weet niet of die nog steeds daar zitten, maar hij kan dat allicht als een voorkeur opgeven.
Kijk hier even: http://www.nato.int/shape/about/structure.htm#1
Succes!
Niet alle MOS's (Military Occupational Skills) kunnen overal gestationeerd worden. Op Head Quarters hier, zeiden ze dat de Amerikaanse legerbasis in Nederland merendeels een Administrative functie heeft.
In Duitsland zit een groot gedeelte Special Forces, Infantrie en Tank Divisie. Jon wou graag bij de Special Forces en zou dan ook naar Duitsland willen, maar dat ging niet door vanwege zijn orders als Recruiter. We hadden wel ff een week of twee orders op zijn papieren staan voor Army Post Smith Barracks, in Baumholder....maar dat verdween en veranderde in Ft Jackson, Recruiting School. We hebben net vandaag een briefing daarvan gehad en moeten ons op ons nieuwe "station" melden tussen het einde van Augustus en begin van September.
Eind Juni vertrek ikzelf naar North Carolina. Bij vrienden op bezoek voor een paar weken wanneer Jon in SC zit, zodat we elkaar nog eens kunnen opzoeken.
Mijn vader komt nog wel misschien over dit jaar,....dus dan zie ik nog wel even familie.
Mooie foto van die Jet! Woohoo!
Marianke
~*The inherent vice of capitalism is the unequal sharing of blessings; the inherent virtue of socialism is the equal sharing of miseries.*~
Winston Churchill
Winston Churchill
Re: Mijn balletje van NL naar de US
DutchUSArmyWife schreef:Ik had op mijn 16e geprobeerd om BijbelSchool te doen in Tampa, Florida, waar mijn tante op dat moment woonde en nog stteds vlakbij woont. Maar vanwege geldzaken ging dat niet door.
Ik wilde destijds ook de bijbelschool doen - 'Youth with a mission' op Hawaii.
Maar kon dat helaas niet bekostigen, dus had het dichter bij huis gezocht ..
Indrukkwekkend verhaal : )
-
-
Staceybeesie
- Amerika-expert
- Berichten: 4985
- Lid geworden op: 02 dec 2004, 17:23
- Locatie: USA
Staceybeesie schreef:Waar in NC ga je heen?
Misschien kunnen we een keertje "lunchen"
Dat is volgens mij onder de Amerikanen erg "gewoon"
Wij zitten in de buurt van Raleigh.
Groetjes Petra
Ik ga naar een buitenwijk van Greensboro...ongeveer 1 uur en 23 minuten ten westen van Raleigh ... Ik weet nog niet waar precies want mijn vrienden verhuizen daar naartoe deze maand...
~*The inherent vice of capitalism is the unequal sharing of blessings; the inherent virtue of socialism is the equal sharing of miseries.*~
Winston Churchill
Winston Churchill
-
VermontGirl
- Amerikafan
- Berichten: 106
- Lid geworden op: 18 mei 2005, 16:15
- Locatie: Rotterdam (vanaf 1 maart)
OK dan zal ik ook mijn verhaal eens vertellen.
In Januari 2003 moest ik afstuderen van de HLO (Hoger Laboratorium Onderwijs). Ik wist al wel een tijd dat ik dat in Amerika wou gaan doen. Mijn school had goede connecties met een Universiteit in Vermont waar al een aantal studenten naartoe waren gegaan om af te studeren, en ik besloot dan ook om daar naartoe te gaan samen met twee mede studenten.
Voordat we met zn allen vertrokken wou ik natuurlijk wel meer weten over het leven in Vermont, de natuur, het klimaat enz.. Dus ik ging op msn members zoeken naar mensen uit Burlington Vermont. Nadat ik een aantal emailtjes had verstuurd hoorde ik dan eindelijk (na een aantal weken) van een persoon iets terug. Ja en toen begonnen Ben en ik dus dagelijks te emailen.
Dit ging een maandje door en toen was het dan de dag dat ik naar Vermont vertrok. IK had Ben beloofd hem 's avonds te bellen als ik aangekomen was in het motel. Het was ondertussen 21.00 uur en ik was aardig moe, maar ik was natuurlijk wel benieuwd naar die Amerikaan. Dus ik belde hem op (nadat ik had uitgevogeld dat ik hier een 9 moet drukken op de telefoon en niet een 0 zoals in NL om naar buiten te bellen
) en zei dat ik hem best wou ontmoeten maar dat ik toch echt na een uurtje wel weer teug wou zijn in het motel...
Nou 15 minuuten staat hij voor de deur en gingen we een eindje rijden zodat hij me de "stad" kon laten zien. Het was heel erg koud (zo'n graadeje of -20 C).. En erg lag veel sneeuw
. We zijn gaan drinken in de bar (nadat ik natuurlijk mijn ID moest laten zien..) en daarna naar het meer gereden. Ik dacht echt dat ik dood ging. HEEEL koud. Daarna moest ik toch echt de Price Chopper zien aangezien ik niet geloofde dat een supermarkt 24 uur per dag open zou zijn.. En toen eindelijk (na een uur of 5 !) Werd ik weer afgezet bij het motel.
De dag erop is Ben begonnen me te leren snowboarden bij een van de vele ski gebieden hier in de buurt. En vanaf toen is het dus allemaal begonnen.
Mijn afstuderen zou voor 10 maanden zijn en dan zou ik weer naar NL komen. Tegen het einde van mijn stage werd ik natuurlijk wel zenuwachtig want wat ging ik doen.. Gelukkig heb ik heel makkelijk een baan kunnen vinden bij de Universiteit waar ik toen mijn afstudeer project deed en na 4 maanden op mijn H1B (werk visum) te wachten kon ik eindelijk weer terug!
Ik heb nu nog steeds dezelfde positie en het bevalt heel goed. Ik ben ondertussen verslaafd aan snowboarden! En kan dan eigenlijk niet wachten tot Thanksgiving, want dan gaan de skigebieden weer open!!
Ik ben hier nog steeds op mijn H1B die nog een hele tijd geldig is. Dus op het moment zit ik gebakken. Met mij en Ben gaat het ook allemaal perfect, we wonen al weer een hele tijd samen, dus dat komt allemaal goed.
Ik mis NL natuurlijk wel, sommige dagen veel erger dan andere. Maar gelukkig ga ik zo nu en dan weer terug om mijn familie en vrienden te bezoeken. Dus je kunt je wel voorstellen dat al die 13 vrije dagen per jaar (JA MAAR 13!!!!) op gaan aan bezoekjes naar NL!
Nou that's my story!
-VermontGirl!!
In Januari 2003 moest ik afstuderen van de HLO (Hoger Laboratorium Onderwijs). Ik wist al wel een tijd dat ik dat in Amerika wou gaan doen. Mijn school had goede connecties met een Universiteit in Vermont waar al een aantal studenten naartoe waren gegaan om af te studeren, en ik besloot dan ook om daar naartoe te gaan samen met twee mede studenten.
Voordat we met zn allen vertrokken wou ik natuurlijk wel meer weten over het leven in Vermont, de natuur, het klimaat enz.. Dus ik ging op msn members zoeken naar mensen uit Burlington Vermont. Nadat ik een aantal emailtjes had verstuurd hoorde ik dan eindelijk (na een aantal weken) van een persoon iets terug. Ja en toen begonnen Ben en ik dus dagelijks te emailen.
Dit ging een maandje door en toen was het dan de dag dat ik naar Vermont vertrok. IK had Ben beloofd hem 's avonds te bellen als ik aangekomen was in het motel. Het was ondertussen 21.00 uur en ik was aardig moe, maar ik was natuurlijk wel benieuwd naar die Amerikaan. Dus ik belde hem op (nadat ik had uitgevogeld dat ik hier een 9 moet drukken op de telefoon en niet een 0 zoals in NL om naar buiten te bellen
) en zei dat ik hem best wou ontmoeten maar dat ik toch echt na een uurtje wel weer teug wou zijn in het motel... Nou 15 minuuten staat hij voor de deur en gingen we een eindje rijden zodat hij me de "stad" kon laten zien. Het was heel erg koud (zo'n graadeje of -20 C).. En erg lag veel sneeuw
. We zijn gaan drinken in de bar (nadat ik natuurlijk mijn ID moest laten zien..) en daarna naar het meer gereden. Ik dacht echt dat ik dood ging. HEEEL koud. Daarna moest ik toch echt de Price Chopper zien aangezien ik niet geloofde dat een supermarkt 24 uur per dag open zou zijn.. En toen eindelijk (na een uur of 5 !) Werd ik weer afgezet bij het motel.De dag erop is Ben begonnen me te leren snowboarden bij een van de vele ski gebieden hier in de buurt. En vanaf toen is het dus allemaal begonnen.
Mijn afstuderen zou voor 10 maanden zijn en dan zou ik weer naar NL komen. Tegen het einde van mijn stage werd ik natuurlijk wel zenuwachtig want wat ging ik doen.. Gelukkig heb ik heel makkelijk een baan kunnen vinden bij de Universiteit waar ik toen mijn afstudeer project deed en na 4 maanden op mijn H1B (werk visum) te wachten kon ik eindelijk weer terug!
Ik heb nu nog steeds dezelfde positie en het bevalt heel goed. Ik ben ondertussen verslaafd aan snowboarden! En kan dan eigenlijk niet wachten tot Thanksgiving, want dan gaan de skigebieden weer open!!
Ik ben hier nog steeds op mijn H1B die nog een hele tijd geldig is. Dus op het moment zit ik gebakken. Met mij en Ben gaat het ook allemaal perfect, we wonen al weer een hele tijd samen, dus dat komt allemaal goed.
Ik mis NL natuurlijk wel, sommige dagen veel erger dan andere. Maar gelukkig ga ik zo nu en dan weer terug om mijn familie en vrienden te bezoeken. Dus je kunt je wel voorstellen dat al die 13 vrije dagen per jaar (JA MAAR 13!!!!) op gaan aan bezoekjes naar NL!
Nou that's my story!
-VermontGirl!!
-
kastelke
- Amerika-expert
- Berichten: 18396
- Lid geworden op: 02 feb 2005, 08:56
- Locatie: Oakville, Ontario
- Contacteer:
Ook al weer zo'n heel fijn verhaal, je ziet het zo voor je gebeureni...VermontGirl schreef:In Januari 2003 moest ik afstuderen van de HLO (Hoger Laboratorium Onderwijs). Ik wist al wel een tijd dat ik dat in Amerika wou gaan doen. -VermontGirl!!
Wat ik me nou afvraag in verband met die mensen die bv. voor hun studies of vlak erna voor stage of voor plezier naar Amerika trekken: hoe reageerden jullie ouders op dat idee?
Zelf had ik ook graag mijn laatste jaar middelbaar onderwijs in een ander land gaan doen, maar dat wilden mijn ouders niet. Officieel onder het motto dat dat wel heel erg veel geld was en vooral dat ik daar "niet klaar" voor was.
Maar volgens mij eerder vanuit de idee dat ik daar toch wel eens verliefd zou kunnen worden en nooit meer terug zou willen komen...Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
