Werkcultuur in Amerika

[Staceybeesie]

Op de site van Wereld expat staat een stukje over de werkcultuur in Amerika.
Hier is de link:
http://www.wereldexpat.nl/nl/werken/wer ... VS_vanessa

Moet zeggen dat ik vind dat ze een paar hele rake punten aan kaarten.
Vooral die van "I'll think about it", wat eigenlijk een verkapte nee is.
Of de bepaalde afstand houden.

Vond het interessant om te lezen.

[DixieChick]

Ik werk hier in hetzelfde wereldje als in Europa, en ik merk eigenlijk niet zo heel erg veel verschil. (misschien omdat wetenschappers overal toch net een beetje anders zijn?). Ik ben het wel helemaal eens met dat er hier veel meer opportunities lijken te zijn. Nederlandse wetenschappers laten zich nog wel eens verlammen als iets is afgekeurd of een subsidie is afgekeurd. Hier is dat vaak een reden om het gewoon nog een keer te proberen, maar dan beter. Die positieve instelling vind ik geweldig.
Eigenlijk merk ik een veel groter verschil tussen het werken in het noorden van de VS en in het zuiden. Hier is iedereen veel aardiger...even kort iets vragen kan niet, er moet altijd even een beleefdheidspraatje gehouden worden. En dingen gaan ook veel langzamer dan bijvoorbeeld in New England..je moet veel langer wachten op, nou ja, alles...
Maar een leuk artikel!

[Petra/VS]

Leuk artikel, Petra. Waar ze mee beginnen, dat Nederlanders de cultuur hier denken te kennen is ook zo waar! Het eetvoorbeeld alleen al vond ik heel terecht opgemerkt.
Kennelijk (is voor mij geen verrassing, ik ben hier tenslotte volwassen gewoon) ben ik heel Amerikaans in mijn omgang met anderen, want dat "ik zal erover nadenken" gebruik ik ook, vooral met de kinderen. In mijn ervaring van tien jaar bij Amerikaanse bedrijven werken betekent dat echter niet per definitie "Nee". Een andere reactie, waaraan je kan merken, dat men minder gecharmeerd is van een idee is "Interesting..." (but I don't like it at all, moet je er dan achter denken ). Inderdaad is die bijna pijnlijke eerlijkheid van veel Nederlanders hier niet aanwezig en dat vind ik eigenlijk heel prettig. Ik heb altijd met veel genoegen gewerkt hier, moet ik zeggen. De diversiteit aan mensen was zo interessant en de (werk)mentaliteit is ook nog eens verschillend, afhankelijk van de regio. Bij mensen uit het zuiden (om even te stereotypen) ging alles ook echt langzamer, dan bij iemand, die uit New York belde, bijvoorbeeld.

[Petra/VS]

Ha ha, Dixiechick, we postten op dezelfde tijd en schreven hetzelfde over het noorden en het zuiden .

[DixieChick]

We posten op dezelfde tijd precies hetzelfde over werken met 'southerners' Petra!

Trouwens merk ik ook dat ik vaak "I'm fine.." zeg in plaats van nee, nou je het zo zegt. De kinderen doen dat ook continu.

Ik vind trouwens dat Amerikanen in onderhandelingen wel heel direct zijn. In de Nederlandse wetenschappelijk wereld wordt je tijdens je contract ondertekening door een P&O assistant meegedeeld in welke schaal je zit, hier wordt het solicitatie gesprek er zo;n beetje mee geopend, en is er ook (tot op zekere hoogte) ruimte tot onderhandeling. Want je kan dan wel zo ontslagen worden, je kan zelf ook zo weggaan, en dus heb ik het idee dat ze soms ook meer moeite voor je doen.

[DixieChick]

*LOL*

En nu zouden we in Georgia dus heel hard "jinx!" roepen

[ANY]

Dat I'll think about it heb ik ook Veel toen de kinderen klein waren en een kortere 'attention span' hadden en het toch vergaten. Tegenwoordig zal ik het alleen gebruiken als ik er echt even oven na moet denken. Op mijn werk betekend I'll think about it ook geen nee.

Het artikel is denk ik van toepassin in het bedrijfsleven, want zo ervaar ik de werkcultuur niet.