Stelling: tieners in US zijn zelfstandiger dan in NL

[vana]

Wat ik wel om me heen merk is dat veel jongeren op hun 18e /19e een tijdje op reis gaan en dan meestal ver weg.
Een vriend van Nick heeft 5 maanden in zijn eentje in Australië en Nieuw Zeeland rondgetrokken en een andere vriend is net terug uit Peru.
Een vriendin van hem gaat een taalcursus in Rome doen en mijn nichtje gaat een jaar naar Amerika.
Daar moet je toch wel heel zelfstandig voor zijn om dat te doen en als je dat nog niet bent word je het wel. Je moet jezelf daar toch alleen zien te redden.

Zijn Amerikaanse jongeren op die leeftijd ook al zo reislustig of komt dat niet veel voor?
Gaan Amerikaanse jongeren zowiezo al jong alleen of met vrienden op vakantie?

Marjon

[kastelke]

Zijn Amerikaanse jongeren op die leeftijd ook al zo reislustig of komt dat niet veel voor?

Ik kan hier enkel spreken over de twee kinderen van onze kennisen in Michigan City:
dochterlief was 14 als zij al voor een maand in haar eentje naar een Shakespeare-kamp in Canada trok. Ze had zakgeld meegekregen, en na twee weken belde ze naar huis: of papa nog wat geld kon overmaken, het zakgeld was op. Ze had een aantal leuke maar totaal overbodige spullen gekocht. Antwoord van papa: dan probeer je die spullen maar terug te verkopen, je had een ruim voldoende budget bij, je leert er maar mee omgaan. (het kamp zelf voorzag in eten en drinken tijdens de maaltijd)
Zij moest nog 17 worden als ze een paar maanden in Italië gezeten heeft om Italiaans te studeren. Ondertussen heeft ze haar bachelor behaald, en ik ben niet zeker of ze een dezer weken (al) aan haar master zal beginnen, ze wil nog reizen, in Europa.
Hun zoon was 14 als hij telkens heen-en-weer moest naar Chicago, want hij danste aan Ballet Chicago. Dat was voor een jongen van die leeftijd ook een hele trip!
De onze is bijna 13, en wil ook wel veel van de wereld zien, maar wel met ons er bij.

[Petra/VS]

Katja's beste vriendin, net 17, is net terug van drie weken Peru, waar ze kinderen onderwezen heeft om lezen te leren. Katja zou eerst ook gaan, maar kreeg de gelegenheid om een forum over medicijnen te volgen in Philadelphia. Aangezien zij die kant op wil met haar verdere studie was dat een betere keuze.

[ANY]

2 van mijn collega's hebben kinderen die uitwisselingsstudent geweest zijn voor een jaar. Een meisje van 15 jaar die een jaar naar Indie is geweest, en een jongen die een jaar naar Tjech Republic is geweest. Allebei zonder de taal te spreken, dat leerden ze daar pas.
Een andere heeft een paar maanden in Italie gezeten, en weer een ander in Frankrijk.
Ik zie die mijn kinderen nog niet doen, dat zijn nu tenminste nog meer huismusjes. Het zal zeker aan de persoonlijkheid van het kind liggen!

[Lewisweathers89]

Ik ben het absoluut niet eens met de stelling.

Ik zit nu sinds een maand in Amerika en ga naar highschool. Ik ben zelf 18 jaar. Ik moet zeggen, ze zijn wel zelfstandiger ten opzichte van voor je zelf opkomen. Maar echt heeeel veel dingen hier worden door de ouders voor de tieners geregeld. (ouders maken lunch voor op school, ze regelen dingen voor ze als het op een baan aankomt, betalen ook veel meer dingen voor de tieners, waar tieners in Nederland zelf voor moeten betalen ( denk aan de auto hier en de scooter in Nederland) Het was zeldzaam als 1 van mijn vrienden in Nederland een scooter van de ouders kreeg. zo kan ik er nog veel opnoemen. Amerika is niet voor niets het land met de meest verwende tieners

[Iris_1982]

ik ben het ook niet eens met de stelling
Heb zelf enige tijd gestudeerd aan een Amerikaanse universiteit en het viel mij juist op hoeveel volwassener Nederlandse (of Europese) jongeren zijn in vergelijking met de amerikaanse.

Amerikaanse jongeren zijn weinig gewend...ze mogen niet drinken en in de suburb of het dorp waar ze wonen is vaak ook weinig te beleven
\Dan komen ze opeens op de campus en slaan helemaal door.
Ik vond mijn Amerikaanse room- en suitmates ontzettend kinderachtig....helemaal giechelig doen over een flesje bier. En in je eentje lunchen in de dining hall? IEEW eng!!
Pffff.....en dat waren toch meiden van 20.
Ook mijn buurjongens van een jaar of 24 vond ik echt te onvolwassen voor woorden.

Ik denk dat Europese jongeren wereldwijzer zijn en veel zelfstandiger.
Toen ik in New york was en een afspraak had bij het Ground Zero museum van de fotograaf Gary Suson, zouden er ook amerikanen komen en die waren dus te laat en stonden op Ground Zero (terwijl op de folder duidelijk stond dat het museum NIET op ground zero was).
Gary vertelde me toen dat hij altrijd merkte dat Europese jongeren zich veel beter wisten te redden op reis en ook veel beter opletten en meer gewend zijn dan Amerikaanse.

[Petra/VS]

Zoals altijd weer, denk ik, dat het simpelweg voornamelijk uitmaakt, waar de jongeren opgroeien. Waar wij wonen zie ik dus weinig verschil met de beschrijvingen van de Nederlandse tieners. Er zijn "hangjongeren" (die de hele dag door de mall struinen) en bijzonder wereldwijze, begane, bereisde en zelfstandige kinderen, waaronder het merendeel van de vrienden van onze kinderen.
Deze stelling vergelijkt vele miljoenen Amerikaanse kinderen uit allerlei culturen met een paar miljoen Nederlandse kinderen, die wel uit verschillende culturen beginnen te komen, maar lang niet zo divers zijn, als de kinderen hier, althans aan de kusten van het land.

[jece]

Het feit of een kind gewend is aan reizen zegt mij eigenlijk maar weinig over haar of zijn zelfstandigheid. Veel belangrijker om te weten is waar het geld voor de ticket vandaan kwam? Is die opgehoest door paps en mams of zelf bij elkaar gespaard met een doelbewust doorzettingsvermogen? Ook het feit dat kinderen op jonge leeftijd al alleen kunnen zijn en voor zichzelf kunnen zorgen zegt me weinig over de kwaliteit van die "zelfzorg". Ik denk dat de aanwezigheid en begeleiding van een ouder juist op die momenten heel erg belangrijk is. Leren omgaan met de gevoelens die je tegenkomt, teleurstelling, kwaadheid, verdriet? Ontdekken van grenzen ipv wennen aan genzeloosheid? Steun kunnen ontvangen en kunnen geven? Het grotere geheel zien en niet alleen je eigen kleine wereldje?
Wat voor boodschap geef je een kind van veertien op het moment dat die een maand van huis is, het geld op is en het kind naar huis belt voor meer geld en de boodschap krijgt dat die maar wat spullen moet verkopen? Volgens mij een "zoek het maar uit, wij zijn niet thuis". Ik vindt dat een harde les op je veertiende. Ik mis het stuk, hoe is dit kind voorbereid op het "een maand van huis zijn". Ach en misschien was het kind wel al toe aan een harde les van actie en gevolg vanuit een stuk oostindische doofheid? Maar hoe is die oostindische doofheid ontstaan? Karakter? Opvoeding?

Wat mij opvalt in de States is dat het moeilijk is om op de hoogte te blijven van wat er in de rest van de wereld gebeurd. Het aanbod van nieuws in kranten en journaals is nou niet van een niveau waarvan ik zeg.... Sjonge, dit verbreedt mijn horizon... Eerder het tegenovergestelde.
En als het voor mij al een zoektocht is om mijn algemene kennis op niveau te houden... Hoe is dat dan voor jongeren? En die brede horizon is volgens mij een onderdeel van dat hele zelfstandig zijn?

En hoe komt het, dat wanneer Amerikaanse jongeren zo volwassen zijn... Dat ik redelijk veel onvolwassen volwassenen tegenkom? Twee keer per maand salaris willen krijgen omdat ze anders op de twintigste al blut zijn?

[ANY]

Dat 2 keer per maand salaris krijgen heb je geen keus in, het is een werkgevers keus.

[jece]

In deze kwestie was het de werkgever die met het voorstel kwam om de salarissen 1 keer per maand uit te betalen en op veel weerstand stuitte bij de werknemers. En het voorstel dan ook niet in de praktijk heeft gebracht....

[Petra/VS]

Inderdaad, vrijwel alle Amerikaanse werkgevers keren of iedere twee weken of twee keer per maand (eerste en vijftiende) salaris uit. Dat is hier de gewoonte, heeft niets met volwassen zijn of niet te maken.

[Texas Boy]

Onze klanten krijgen bijna allemaal per week betaald, dus wij moeten meestal wachten tot de betaling van de huur tot ze hun cheque hebben. Cash is ook vrij gangbaar, we hebben klanten gehad die eigenlijk nog nooit belasting hadden betaald

[BuckeyeRed]

En als het voor mij al een zoektocht is om mijn algemene kennis op niveau te houden... Hoe is dat dan voor jongeren? En die brede horizon is volgens mij een onderdeel van dat hele zelfstandig zijn?

Die gebruiken internet? Sorry, maar in dit tijdperk vind ik het aloude argument over dat je weinig buitenlands nieuws op Amerikaanse journaals ziet toch niet zo'n sterke meer. Bovendien is de VS zo enorm groot dat je natuurlijk meer binnenlands nieuws hebt. Ga je op het NL journaal alle Europese berichten als binnenlands zien heb je hetzelfde effect.

En hoe komt het, dat wanneer Amerikaanse jongeren zo volwassen zijn... Dat ik redelijk veel onvolwassen volwassenen tegenkom? Twee keer per maand salaris willen krijgen omdat ze anders op de twintigste al blut zijn?

Hmmm dat hebben diverse mensen inmiddels gezegd maar daar heb je weinig keuze in. De meeste werkgevers betalen per twee weken uit of je dat nu leuk vindt of niet. En aangezien niet veel mensen hier een vergelijk hebben is het voor niemand een probleem, behalve wellicht voor degenen die het anders gewend zijn.
Waarom zou men het willen veranderen als ze niet anders gewend zijn? Mensen hebben hun financien afgestemd op tweewekelijkse lonen. Kan me voorstellen dat het plan van die werkgever niet doorging. Moet je in NL mee aankomen om van eenmaal per maand naar om de twee weken te gaan en zien hoeveel mensen dan hun financien in de soep zien lopen.

[manja]

Ik weet niet of de tieners in de USA zelfstandiger zijn dan in NL. Ik ken maar een enkele tiener hier in de USA. Als ik naar onze eigen kinderen en hun vrienden kijk vind ik ze heel zelfstandig. Maar ja wat is zelfstandig?. Ik vind zelfstandig zijn inhouden dat ze hun eigen verantwoordelijkheden kennen en daar na leven en handelen. Onze kinderen zijn 19 en 21 jaar, zij wonen in Nederland en wij wonen tijdelijk voor 3 jaar in Amerika. Ze studeren hebben een baantje en regelen hun eigen mini-huishouden met alles wat daar bij komt kijken. In geval van directe ernstige nood kunnen ze bij mijn zus terecht. Ik denk niet (dat is mijn mening) dat tieners in het ene land zelfstandiger zijn als in een ander land. De mate van zelfstandigheid heeft met veel factoren te maken denk ik.

[kastelke]

Dat 2 keer per maand salaris krijgen heb je geen keus in, het is een werkgevers keus.

In België is dat ook zo. Een wettelijke verplichting voor mensen die handenarbeid leveren.

[kastelke]

Wat voor boodschap geef je een kind van veertien op het moment dat die een maand van huis is, het geld op is en het kind naar huis belt voor meer geld en de boodschap krijgt dat die maar wat spullen moet verkopen? Volgens mij een "zoek het maar uit, wij zijn niet thuis". Ik vindt dat een harde les op je veertiende.

Zoals ik al zei: ze had onderdak, eten en drinken. Het zakgeld was enkel om zich wat spulletjes te kopen zoals extra snoepgoed, maar ik geloof dat ze ook leuk briefpapier, een knuffelbeertje, versierde balpennen en van die dingen had gekocht. Dingen die ze dus niet nodig had. En ze had dus haar budget kunnen maken: zoveel dagen met zoveel geld = zoveel per dag. Als je dat dan op de helft van de tijd opdoet, tja, dan ga je niet verstandig met je geld om.
Wees maar zeker dat zij zeker niet te weinig geld bij had. Maar ze moest er leren mee omgaan, en ik vind dat zij daar een wijze les geleerd heeft. Ze heeft dus spullen met verlies gekocht, om toch terug geld te hebben voor extra frisdrank. En zo gaat dat in het echte leven ook: als jij je geld uitgeeft aan dingen die niet essentieel zijn, en je komt dan zonder geld, dan moet je gaan verkopen, en dat is meestal met verlies. Dus kan je beter nadenken wanneer je je geld gaat uitgeven aan dingen die niet echt nodig zijn.

Zij heeft een schitterende opvoeding gekregen, en als 12-jarige pastte ze soms al enkele uren op onze zoon, toen 5 jaar, en nog niet zo heel goed Engelstalig.
Ondertussen is het een geweldig evenwichtige jongedame geworden, iemand die met haar twee voeten in het leven staat, en er voor gaat. Ze studeerde op een womans-college, en een heel groot deel van het geld kreeg ze via allerlei organisaties vanwege haar verdiensten in studeren, maar ook een beurs via het feit dat zij harp speelt (waar zij veel geld mee verdiende door op feesten te gaan), en dan had ze nog een baantje zodat ze zelf ook nog een deel van het schoolgeld bijeen bracht.
Haar verblijf in Italië heeft ze ook grotendeels van haar eigen geld betaald. De ouders hadden haar gesponserd voor 6 weken, zij heeft er nogeens zoveel bijgedaan.

[Gast]

Een kind van 12 dat past van een kind op 5? En voor enkele uren. nota bene? Hoe onverantwoord kan iemand zijn?? Niet dat het me verbaasd, hoor, van ouders die hun kind van 14 in haar sop laten gaarkoken omdat ze toevallig in al haar enthousiasme wat teveel souvenirtjes had gekocht (misschien wel als cadeautjes!). Ik denk dat er wel een redelijkere oplossing bedacht had kunnen en moeten worden.

Het verhaal van die mevrouw Petra zal eindigen met "en ze leefden nog lang en gelukkig". Want wat heeft die het voor elkaar in haar sprookjeswereld zeg! Doet me allemaal heel erg denken aan de voortreffelijke "Truman Show". In "Virginia" zijn klaarblijkelijk alle straten schoon, de tuintjes aan kant, en de gezinslevens exemplarisch; vader werkt hard terwijl moeder het huishouden keurig bijhoudt en onderwijl de maatschappij onveilig maakt met haar liefdadigheids- en kerkwerk. En de tieners? Die vullen hun tijd met het aflopen van medische fora, en daartussendoor leren ze de wereld lezen en schrijven. Waar is die speld om dit bubbelsprookje te doen barsten? Hier!!

Het is een gegeven feit dat de meeste Amerikanen niet goed met geld kunnen omgaan. Gemiddeld geeft men 115% van het salaris uit. Als de goegemeente het hardverdiende loon maandelijks gestort krijgt, is er na 2-3 weken geen stuiver meer over. Wel liggen er dan Kingsize matrassen in de slaapkamer waar ze tot 2010 niet voor hoeven te betalen, en staat er een SUV voor de deur waarover ze tot ver in het volgende jaar geen rente voor hoeven te betalen. Maar wie leeft die dan zorgt, he? Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar over het algemeen is dit toch wel het geval hoor. Ik wou dat ik een "repo-man" was; een duidelijke groeibusiness.

In mijn Aziatische tijd ben ik karrevrachten vol studiereizende Amerikaanse tieners tegengekomen. Voornamelijk bij fast-food restaurants en in de diverse centra voor discutabele normen en waarden (bijv. Singapore's "Four Floors of Whores" en Jakarta's "Block M" district). Na een week toch maar even naar huis bellen want er was toch teveel geld opgegaan aan het kopen van potloden voor de armen. Deze verantwoordelijke en volwassen tieners waren losgeslagen misbruikers en overtreders van alles waar Jerry Fallwell voor stond. Maar ze waren Amerikanen en dus "de Bestuhhh".

Het leven hier is in vele opzichten heel goed en ik voel me bevoorrecht om hier met mijn familie te mogen zijn, maar er wordt op dit forum zodanig overdreven dat een zekere nuance terdege op z'n plaats is.

[Gast]

Errrrrmmmm....

Nee.

Ik had wel iets duidelijker kunnen zijn, maar het leek me beter me maar een beetje in te houden. Spookjesprinsessen kunnen niet zoveel hebben.

[Gast]

Da's meneer voor jou, Tedje.

Maar wat is dat voor onzin? Jij krijkt je zuurverdiende centjes, net zoals ik, 2x per maand gestort. Ik heb er geen problemen mee. Het gaat erom dat het leeuwedeel van onze Amerikaanse gastdamen en -heren er problemen mee zouden hebben als het een maandeijkse transactie was. We hebben het bij onze firma voorgesteld aan de werknemers, zelfs met de belofte dat ze de helft aan uitgespaarde administratiekosten als loonsverhoging tegemoet konden zien. 90% wilde het niet. We horen hetzelfde bij andere bedrijven die ook liever geld zouden uitsparen door maandelijks te betalen

[Gast]

Ik ben zo koel als maar zijn kan, hoor.

Waarom zou ik een anti-Amerikaans forum kiezen? Dat zijn toch geen geintjes meer, Van Es? Amerika is mijn thuis, nu. En zoals ik reeel (wat voor mij betekent: lovend maar kritisch waar nodig) ben over mijn vorige stekkies, ben ik het ook over de USA. Ik heb een grondige hekel aan zo'n "alles is perfect" mentaliteit, zoals geprofileerd in deze thread. Doet me aan Balkenende denken, en aan Reagan.