Vragen mag altijd ...vana schreef:@ Sandy, ik hoop niet dat ik te brutaal ben maar ik begrijp niet helemaal waarom jij wel je organen wilt doneren aan je familie maar niet aan onbekenden?
Vind je dat die er minder recht op hebben? Of heb je een andere reden daarvoor?
Ik had het over donatie bij leven. Bij mijn man en kinderen zou ik dat zo doen, bij familie zou ik dat serieus overwegen en bij vreemden zou ik dat zeker niet doen .. Dat heeft niets te maken of zij er minder recht op hebben. Vergeet niet dat het vaak een zware operatie betreft voor zowel de gever als ontvanger. Er zitten enorme risico's aan verbonden, lichamelijk & emotioneel. En zonder dat orgaan wil het niet altijd zeggen, dat jij zonder risico's verder kunt leven. Dus nee ik zou niet een gezond orgaan aan een vreemde doneren, ik heb ook de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid en in die zin een verantwoordelijkheid naar mijn gezin toe ..
Wat betreft donatie na mijn dood.
Ik weet niet, het is moeilijk uitleggen. Het is vooral gevoelsmatig, maar ik zal een poging wagen. Dat een orgaan van mij aan een dierbare/bekende wordt gegeven vind ik anders. Het idee dat een vreemde een orgaan van mij heeft, vind ik een hele rare gedachte. Voelt heel onnatuurlijk .. hoe mooi het ook klinkt dat na mijn dood, iemand verder kan leven met mijn organen. Ik ben daar nog niet over uit.
Zo heb ik ook moeite gehad met een een cross-over transplantatie. Een vreemde krijgt dan mijn orgaan in ruil voor een goede match voor iemand van mijn familie ... Gevoelsmatig moest ik echt aan het idee wennen, dat een vreemde mijn orgaan heeft. Uiteindelijk kan ik me er wel in vinden, omdat je het uiteindelijk toch doet voor je familielid.
Ik kan het niet uitleggen, misschien dat ik mijn gedachten er nog over verander. Maar zo voel ik het nu ...
Dat botst een beetje 
maar ben blij dat StageNYCfall2007 niet mijn huisarts is want dan had ik 2 dode kinderen gehad en ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek.
