Op veler verzoek volgt hier een verslag met foto’s en een globale routebeschrijving van onze tocht naar Little Finland.
Allereerst iets over de naam “Finland”. Sommigen zullen bij deze naam denken aan Skandinavië maar daar heeft het niets mee te maken. Het gaat om het engelse woord “fin” wat in het Nederlands “vin” betekent. Hiermee wordt gelijk al duidelijk dat dit gebied zo genoemd is vanwege de fragiele vinachtige zandsteenformaties die zich hier bevinden. Persoonlijk vind ik de rode “vinnen” ook veel weg hebben van heel fijn “kant”. Hier kan de fantasie van een mens op hol slaan, want bij elke stap die je doet ziet een formatie er weer anders uit en zie je er weer andere sprookjesachtige creaties in.
We hebben de tocht naar Little Finland gemaakt in onze gehuurde Ford Explorer 4WD samen met Rob en Annie van dit AAforum. Om dit gebied te bereiken moet je bij Mesquite, NV (tussen Las Vegas (75 mijl) en St. George (50 mijl) de Interstate 15 verlaten bij exit 112. Je volgt de NV 170 zo’n 3,5 mijl richting zuiden naar het gehucht Riverside. Direct nadat je de Virgin River bent overgestoken, maak je een scherpe bocht naar rechts en volgt de Gold Butte Back Country Byway die geasfalteerd is tot Witney Pocket.
We rijden eerst een stukje door de groene Virgin Valley , maar daarna wordt het landschap steeds meer woestijn . We passeren de Juanita Springs Ranch en rechts in de verte zie je Lake Mead met daarachter het Valley of Fire SP. Ondanks de droogte groeit en bloeit hier toch het e.e.a. waaronder de Joshua Tree en div. cactussen. We stoppen een paar keer want cacti Rob wil dat natuurlijk van dichtbij bekijken.
Onderweg zie je Lake Mead met daarachter het Valley of Fire SP
Rob moest natuurlijk de cacti fotograferen....
We komen in de buurt bij Witney Pocket
Bij Witney Pocket waar de weg overgaat in gravel
Bij de prachtige gekleurde rotsformaties rondom Witney Pocket verlaten we bij de driesprong het asfalt en vervolgen naar rechts de unpaved brede gravelroad voor plm 7 mijl naar het zuiden totdat we een bordje zien waarop “Devils Troat” staat. Dit is tevens de laatste bewegwijzering die we tegen komen. Voor de rest zijn we op onszelf en TomTom aangewezen. Hier verlaten we de weg en gaan rechts het zandpad op om vrij kort daarna weer rechtsaf te slaan een ander pad op. Dit staat niet aangegeven.
Met het kaartje van Synatschke in de ene en de PDA met TomTom in de andere hand rijden we over dit zandpad richting noordwesten en parallel aan de mudwash die zich een eindje van ons vandaan aan onze rechter hand bevindt. Het pad is droog en zanderig en goed berijdbaar. De weg die TT aangeeft, klopt ook nog steeds. Af en toe zien we een zijpaadje en we gokken zo nu en dan, maar de paden komen over het algemeen steeds weer bijelkaar in het vloedbed van de brede mud wash.
We rijden nu op rode rotsen aan en hier bevinden zich petroglyphs op de wanden die we natuurlijk even fotograferen.
We rijden nu eerst een tijdje richting zuidwest en daarna weer noordwest. De weg splitst zich en wij houden rechts aan tot we de corral passeren. Deze staat ook op ons kaartje, dus we zijn nu zeker dat we goed zitten. De route van TomTom gaat een andere kant op en wij rijden als het ware parallel aan de weg die TT aangeeft.
Als ik goed op het kaartje kijk, klopt dit ook wel. We rijden nog steeds noordwest met aan onze rechterhand een bergrug (mesa) waar we omheen moeten. Waar de berg ophoudt en ook twee grote rivierbeddingen samenkomen draaien we scherp naar rechts om de berg heen in zuidoostelijke richting.
Er komen hier wat paden bij elkaar in deze nieuwe rivierbedding maar wij houden steeds een beetje rechts aan. In de verte zien we al de rode mesa waar bovenop Little Finland zich moet bevinden. De weg eindigt bij de eenzame palm aan de voet van de mesa en hier parkeren we de auto. We hebben het na 3,5 uur rijden dan toch gevonden en zijn heel blij. We doen de rugzakken op en lopen naar links waar zich een pad bevindt om boven op de mesa te komen.
Het markeringspunt, de eenzame palmboom....
We lopen naar links om boven op de mesa te komen....
Als we naar boven kijken zien we al de prachtige “fins” die over de rand heen steken.
Eenmaal boven valt ons allevier de mond open, zo onbeschrijvelijk mooi! De meestuiteenlopende vormen zien we en allemaal hebben ze die fragiele bizarre “fins”. Bij elke stap zien ze er weer anders uit en we fotograferen ons te pletter. We kicken erop dat we deze zeldzaam mooie en verlaten plek gevonden hebben. Hier kunnen we wel een week doorbrengen met een tas vol memorycardjes…..
Misschien een huigje?....
Even pauzeren....
We houden het twee uur lang vol in de brandende zon zonder enige schaduw bij een temperatuur van 110 F. Het is bijna 14:00 uur als we de terugreis aanvaarden. Dat gaat een stuk sneller als de heenweg en 2 uur later zijn we weer op onze camping in St. George. Wat een dag, geweldig. We hebben in totaal 185 mijl gereden.
We komen zeker nog een keer terug in Little Finland…….
Marjan
Gr. Marjan
20 USA-reizen:
