Philadelphia met kids (3 en 6) VRAGEN!!!!

[roosepx]

Waarschijnlijk gaan we voor een aantal jaar naar Philadelphia verhuizen met onze twee kinderen van 3 en 6 jaar. Om ons te helpen bij de beslissing zou ik graag ervaringen van andere mensen horen die naar Amerika zijn gegaan en hun kinderen daar op school hebben gedaan.
Mijn angst zit vooral bij het feit dat mijn zoontje naar groep drie gaat en dan dus moet gaan leren lezen en schrijven, maar dan ook nog eens moet gaan leren lezen en schrijven in een taal die hij niet kent.

Nederlandse lespakket een must of niet?? Beter naar een amerikaanse school?? Ik weet het niet...
En voor de jongste: zijn er daar peuterspeelzalen? Of gaan kinderen daar al jonger echt naar school??

Wie o wie kan mij geruststellen/goede tips geven???

[JohnNJ]

Als het verblijf in de USA maar voor enkele jaren is, zou ik mijn kinderen beslist geen Engelstalig onderwijs laten volgen. Dit is echter niet meer dan een persoonlijke mening: ik ben geen voorstander van meertalige opvoeding, en onderwijs in verschillende talen op die leeftijd lijkt me zeer ongewenst. Het hangt er ook vanaf hoeveel waarde je hecht aan de onderwijsprestaties van je kinderen, hun intellectuele ontwikkeling, jouw aspiraties met betrekking tot je kinderen, en of je het grotere risico op taalachterstand of een geringere taalontwikkeling aandurft.

Er is een Nederlandse school in Summit, New Jersey, maar dat is waarschijnlijk wat te ver. Misschien is er ook een in de buurt van Philadelphia, en anders zou huisonderwijs een mogelijkheid kunnen zijn.

--john

[roosepx]

John,
heel erg bedankt voor je snelle reactie!

Is deze reactie omdat je er zelf ervaring in hebt gehad. Of omdat je onderwijzer ofzo bent en al vaker met dat bijltje gehakt hebt, of echt puur een persoonlijke opninie?
Mijn bezwaar tegen thuisonderwijs is namelijk dat het hele sociale aspect van school dan wegvalt. Het is al moeilijk om in een ander land te zijn en als hij dan niet naar school gaat is het helemaal een isolement.

Ik ga zeker je tip van de Nederlandse school in Summit bekijken, misschien is dat qua afstand haalbaar.

[Petra/VS]

Gewoon op de Amerikaanse school doen. John en ik zijn het op dit gebied pertinent oneens. Ik heb flink wat ervaring met jonge kinderen en een vreemde taal en je zou ook de weblogs van andere Nederlanders, die tijdelijk in Amerika verblijven en die kinderen van ongeveer de leeftijd van de jouw hebben, kunnen lezen.

Een daarvan is mijn vriendin Sylvia (http://familiewils.blogspot.com). Haar dochter Teddie is dit jaar in de Amerikaanse kindergarten begonnen en spreekt in een paar maanden heel goed Engels. Sylvia doet daarnaast ook Nederlands met haar.

Als je je kinderen gewoon op een Amerikaanse school doet is dat niet alleen fijn voor hen (vriendjes e.d. in de buurt), maar ook makkelijker voor jouzelf om zo contacten te leggen.

Wat de drie-jarige betreft, er zijn zeker peuterspeelzalen, die worden prive gerund (preschools heten ze, en je kunt googlen op een in de buurt, waar jullie gaan wonen).

Persoonlijk heb ik als kind ook ervaren, dat het fijn is, om op de plaatselijke school te gaan in een ander land. Ik was zes, toen wij voor vier jaar naar Senegal verhuisden, en werd op een Franse school geplaatst. Niet alleen heb ik daar fantastische herinneringen aan, ik ben het Frans ook nooit verleerd. Het is niet alsof je je kinderen Farsi zou leren, Engels is een wereldtaal en die is nooit weg.

Om het Nederlands op te houden zou je kunnen kijken naar de Wereldschool of IVIO. Goedkoop is het niet, maar mijn moeder heeft het met ons altijd gedaan (IVIO) en wij konden bij terugkomst zo weer mee op de Nederlandse school.

[ned in MO]

Gewoon naar een engelse school gaan
Mijn kinderen zijn 5 en 3 die wij redelijk nederlands opvoeden maar doordat school, daycare etc engels zijn praten wij (automatisch) helaas teveel engels met ze.

Nu waren opa en oma op bezoek voor twee weekjes die meestal nederlands met ze praten en de spraak gaat gigantisch vooruit in het nederlands.
Niet naar een engelse school laten gaan betekent dat ze in een isolement gaan raken doordat ze de taal niet spreken.
Daarbij weet je nooit wat de toekomst brengt en misschien blijf je langer of ga je naar een ander engelstalig land.

Kinderen kunnen wel 4 talen tegelijkertijd leren.
Ken het verhaal van een jongetje in Arizona met een franse vader, nederlandse moeder, engels op school en spaans buiten met zijn mexicaanse vriendjes

[roosepx]

allereerst: wow wat een reacties en zo snel!
Bedankt!

Wat betreft het praten ben ik ook niet echt bang. We hebben al twee keer een half jaar in Connecticut gewoond. Toen was mijn zoontje een jaar en twee en half jaar. Dat was toen gewoon heel anders. Hij was gezellig bij mij de hele dag en we deden van alles en hadden ook goed contact met de amerikanen. Spelen met andere kinderen ging vanzelf en ook communiceren ging op een gegeven moment echt vlot.
Mijn probleem is puur het leren lezen en schrijven.
Ik ben ervan overtuigd dat dat de basis is van je hele 'schoolcarriere'. Je hebt lezen en schrijven in ieder vak nodig en hoe beter en sneller, hoe makkelijker het leren gaat.

[Petra/VS]

Zelf heb ik dus in het Frans leren lezen en schrijven, met bijscholing in het Nederlands. Mijn spelling in beide talen is prima. Misschien kun je contact opnemen met Sylvia (zie mijn vorige berichtje), want zij zit met haar dochtertje dus in dezelfde boot, waar jij straks in zit (zij blijven hier maximaal 5 jaar). Ik weet zeker, dat ze haar ervaringen graag zal delen.

[roosepx]

petra bedankt voor de reactie.
Geweldig om de weblog van je vriendin te lezen. Ik heb natuurlijk nog niet de tijd gehad om alles te lezen maar wat herkenbaar!
(zoals ik al schreef, twee keer een half jaar VS gedaan)

Fijn om te horen dat een Nederlands lespakket echt goed doet, en dat je dan weer zo mee kon in Nederland op school. Dit is al een hele geruststelling.
Je wilt dat dit ook voor de kinderen een ervaring is die ze als positief beschouwen en als ik jou zo hoor heb jij dat ook wel gehad vroeger.

[JohnNJ]

Is deze reactie omdat je er zelf ervaring in hebt gehad. Of omdat je onderwijzer ofzo bent en al vaker met dat bijltje gehakt hebt, of echt puur een persoonlijke opninie?
Mijn bezwaar tegen thuisonderwijs is namelijk dat het hele sociale aspect van school dan wegvalt. Het is al moeilijk om in een ander land te zijn en als hij dan niet naar school gaat is het helemaal een isolement.

Het is een persoonlijke opinie en een persoonlijke afweging. Met meertalige opvoeding heb ik persoonlijk geen ervaring. Ik ken van dichtbij enkele gevallen van twee- en drietalige opvoeding die zonder noemenswaardige problemen verliepen, maar toch heb ik er problemen mee.

Tenzij het echt niet anders kan, zou bij mij de vraag opkomen of het wel verstandig is met kinderen op die leeftijd een aantal jaren te gaan wonen in een land waar men de moedertaal niet spreekt. Het zal vaak wel goed gaan, maar er kleven enige risico's aan. Het leren van twee talen kost meer tijd en moeite dan het leren van slechts een taal. De kans op het oplopen van een taalachterstand is aantoonbaar groter bij een meertalige opvoeding. De vraag is dan hoe groot in het geval van jouw kinderen het risico is, en of je dat aandurft. Het is en blijft een persoonlijke beslissing. Het zou anders zijn wanneer je van plan was je blijvend in de U.S. te vestigen. Dan zou een Engelstalige school de aangewezen school voor de kinderen zijn, en zou meertaligheid onontkoombaar zijn.

Het gegeven dat Engels een belangrijke taal is, is in dit geval m.i. eigenlijk een gelegenheidsargument, omdat op alle Nederlandse middelbare scholen Engels wordt onderwezen. Kinderen zullen die taal dus later toch wel leren. Meertaligheid kan men zich ook op latere leeftijd verwerven. Misschien zou je jezelf de volgende vraag kunnen stellen: Stel dat je voor een periode van drie jaar in Roemenie ging wonen. Zou je in dat geval de kinderen naar een goede Roemeense school sturen, of zou je toch proberen hen Nederlandstalig onderwijs te laten volgen.

De web site van de Nederlandse school in New Jersey is: http://www.klokhuis.com/ De dames van 't Klokhuis kunnen je vast wel helpen aan een Nederlandse school in de buurt van Philadelphia.

--john

[Sandy]

Zouden er geen stats zijn van schoolresultaten of taalachterstand bij expat kinderen. Of het aantal kinderen die een jaar over hebben moeten doen vanwege het voortzetten van het onderwijs in een andere taal? Ik vind dat wel interesssant ...

Ik heb het bij mijn eigen kinderen ook wel eens afgevraagd wat het effect zou zijn als ze op jonge leeftijd naar Amerika zouden emigreren. Mijn drie jongsten hebben allemaal een taal en spraakachterstand, waarvan 1 zelfs op een ESM school zit.

[Petra/VS]

Bij Ouders Online staat bij de Vraagbaak Kindertaal en Meertaligheid heel veel informatie hierover: http://www.ouders.nl/vtaal.htm

[Speakingtongues]

Ik zou mijn kinderen altijd voor een paar jaar Engelse les laten volgen . Is alleen maar heel goed voor hun latere ontwikkeling. Ik heb een vriendin die vanuit Venezuela in Engeland ging studeren en haar kinderen van 4 en 7 meenam voor 3 jaar. Toen ze terugging naar Venezuela spraken de kinderen perfect Spaans en Engels, en daar hebben ze later volgens mij nog heel veel gemak van. En nu 3 jaar later spreek ik ze wel eens aan de telefoon en spreken ze beiden nog perfect Engels en natuurlijk ook Spaans

[JohnNJ]

Zouden er geen stats zijn van schoolresultaten of taalachterstand bij expat kinderen. Of het aantal kinderen die een jaar over hebben moeten doen vanwege het voortzetten van het onderwijs in een andere taal? Ik vind dat wel interesssant ...

Zulke statistieken zijn er vast wel. De cijfers waar ik me in heb verdiept hadden echter betrekking op een meertalige opvoeding in de strikte zin van het woord. Dat is bij degene die dit discussiedraadje begon niet echt het geval. Het gaat daar immers om een kind dat, neem ik aan, niet meertalig werd opgevoed, maar op latere leeftijd misschien zal leren lezen in schrijven in een taal waarmee het voordien nooit in aanraking kwam. Dat is anders dan meertaligheid van jongs af aan, bijvoorbeeld omdat beide ouders verschillende moedertalen hebben.

Indertijd had men in Nederland op de scholen onderwijs in eigen taal en cultuur voor etnische minderheden. Ik meen dat het intussen om allerlei redenen weer is afgeschaft, maar de gedachte achter die vorm van onderwijs was dat kinderen het gemakkelijkst leren in hun eigen moedertaal.

Er zijn wel landen waar kinderen pas op school echt in aanraking komen met de officiele landstaal. Suriname is daarvan een goed voorbeeld. Meer dan de helft van de kinderen leert daar lezen en schrijven in een taal die niet hun moedertaal is.

Misschien kan de vragensteller het probleem eens voorleggen aan een deskundige? Wat je hier leest is immers gebaseerd op meningen en fragmentarische waarnemingen. Bij dat laatste is nog van belang dat je hier wel de succesverhalen zult horen, maar dat weinigen zich geroepen zullen voelen een mislukking op dit gebied te beschrijven, zeker niet als het de verantwoordelijke ouders betreft.

--john

[Petra/VS]

Bij dat laatste is nog van belang dat je hier wel de succesverhalen zult horen, maar dat weinigen zich geroepen zullen voelen een mislukking op dit gebied te beschrijven, zeker niet als het de verantwoordelijke ouders betreft.

--john

Het blijft interessant om iemand, die geenszins zelfs maar ervaringsdeskundige genoemd kan worden, telkens te zien schrijven, alsof hij feiten naar voren brengt, naar eigen schrijven gebaseerd op opinie en persoonlijke afweging.

Na meer dan tien jaar op internationale emaillijsten de situaties van vele gezinnen, die in twee- of meertalige situaties verkeren, gelezen te hebben en 23 jaar in een zeer internationaal gebied, waar zeker 50% van de gezinnen thuis een andere taal, dan Engels spreekt en zelf als kind in aanraking te zijn gekomen met een andere taal en al 17 jaar 3 kinderen tweetalig opvoedend, zie ik mezelf wel als ervaringsdeskundige.

En mijn ervaring is helemaal niet, dat ouders, waarbij het streven om tweetalig op te voeden niet lukt, zich daarvoor schamen en het daarom niet zouden willen delen. Ik ken een paar gezinnen (van de tientallen, zo niet meer dan honderd tweetaligen), waarbij het niet is gelukt, voornamelijk, omdat een van de kinderen ook andere problemen had met leren. Daarvan zijn de ouders net zo bereid om hun ervaringen te delen, als degenen, waarbij het allemaal wel goed gaat (=het gros).

Wat John hierboven suggereert is onzin. Het zou zo maar kunnen, dat er geen ouders met mislukkingen op dit forum meelezen, want daar zijn er niet zo heel veel van.

[Petra/VS]

Je wilt dat dit ook voor de kinderen een ervaring is die ze als positief beschouwen en als ik jou zo hoor heb jij dat ook wel gehad vroeger.

Inderdaad. Trouwens, ook mijn man heeft als kind in verschillende landen gewoond (hij is Amerikaans) en daar o.a. Deens geleerd. Ook hij kijkt met plezier terug op zijn ervaringen in andere landen. Dat wil niet zeggen, dat we bepaalde dingen niet misten als kind. Ik miste bijvoorbeeld mijn grootouders erg en hij vooral bepaalde Amerikaanse produkten, want zij woonden nogal eens in Oost-Europese landen achter het destijds ijzeren gordijn.

Maar Senegal vond ik een heel fijne ervaring, ik heb er veel herinneringen aan en ik hoop het ooit aan mijn gezin te kunnen laten zien. Jullie hebben al eerder in de VS gewoond, dus je weet al ongeveer het klappen van de zweep hier. Dat zal al veel vergemakkelijken.

En mijn kennis van Frans vandaag wijd ik helemaal aan mijn verblijf in Senegal. Ik heb Frans ook op de middelbare school gehad, natuurlijk, maar Duits ook. En Frans spreek ik nog vloeiend, zelfs als ik het jaren niet heb gebruikt, Duits allerminst (Frans heb ik zelfs in de vierde laten vallen, terwijl ik in het Duits eindexamen heb gedaan).

Ach ja, persoonlijke ervaringen, maar ik weet ook na heel veel lezen en gedachten uitwisselen op dit gebied, dat wij eerder de norm, dan de uitzondering zijn, wat gezinnen, waar twee talen worden gesproken, betreft. En het wonen in een ander land is een verrijkende ervaring voor de meeste mensen, ongeacht de leeftijd. Ik zie het ook in de Nederlandse gezinnen om ons heen, die hier tijdelijk verblijven. De kinderen zijn ook stuk voor stuk happy. Ik zou me dus niet te veel zorgen maken over hen .

[JohnNJ]

Het blijft interessant om iemand, die geenszins zelfs maar ervaringsdeskundige genoemd kan worden, telkens te zien schrijven, alsof hij feiten naar voren brengt, naar eigen schrijven gebaseerd op opinie en persoonlijke afweging.

Die ervaring zal er ook nooit komen. Dat is toch niet zo vreemd wanneer men niets in een meertalige opvoeding ziet? Dat is zelfs het logische gevolg. Ik heb die ervaring niet, ik zal die ervaring nooit krijgen, en het zal dus altijd een opinie blijven.

Wat John hierboven suggereert is onzin.

Waarom? Ik suggereer niets en ik ben bang dat je het weer persoonlijk opvat. Het is gemakkelijk om voorbeelden te vinden waarin het goed is gegaan, maar feit blijft dat het aanleren van twee talen meer tijd en moeite kost dan het aanleren van slechts een taal, en dat de kans op het oplopen van taalachterstand bij een meertalige opvoeding groter is. Dat wil niet zeggen dat dit bij alle, of zelfs de meeste, meertalige opvoedingen het geval is, maar het risico is groter. Dat is geen onzin, maar een aangetoond feit. Het is aan de ouders om te beslissen of ze dat risico willen nemen, en sommige ouders zijn na rijp beraad niet bereid dat risico te nemen. Waarom zou dat onzin zijn? Er is ook mis met een Amerikaans kind dat uitsluitend in het Engels wordt opgevoed, of een Nederlands kind dat uitsluitend in het Nederlands wordt opgevoed. De meeste Amerikaanse en Nederlandse ouders doen dat zo.

--john

[Petra/VS]

\

Wat John hierboven suggereert is onzin.

Waarom? Ik suggereer niets en ik ben bang dat je het weer persoonlijk opvat.

Waarom zou ik het in 's hemelsnaam persoonlijk opvatten? Omdat ik het niet met je eens ben? Dat is een manier van argumenteren, waar ik allergisch voor ben. Het doet mijn mening namelijk af als iets emotioneels, wanneer die juist gebaseerd is op heel wat ervaring. En persoonlijk is het niet, want in ons geval is er geen vuiltje aan de lucht. Dit is een onderwerp, dat me na aan het hart ligt, inderdaad, dat wel.

Het is gemakkelijk om voorbeelden te vinden waarin het goed is gegaan, maar feit blijft dat het aanleren van twee talen meer tijd en moeite kost dan het aanleren van slechts een taal, en dat de kans op het oplopen van taalachterstand bij een meertalige opvoeding groter is.

Wanneer kom je eens met bronnen voor dit soort beweringen, John? Altijd, als je een andere koers dan de norm gaat varen, bestaan er kansen dat het niet goed gaat. Maar moet je die koers dan niet varen? Of eerst zien of die "kans" ook werkelijkheid wordt. Het fijne van tweetalig opvoeden is, dat je het op ieder moment kunt staken, mocht blijken, dat het niet gaat. Bij andere risico's in het leven is die keuze er niet.

En iets wat meer moeite en tijd kost is niet bij definitie minder goed. Denk aan gezond koken, dat kost meer moeite en tijd, dan naar McDonald's gaan.

Dat wil niet zeggen dat dit bij alle, of zelfs de meeste, meertalige opvoedingen het geval is, maar het risico is groter. Dat is geen onzin, maar een aangetoond feit.

Iedere dag neem je risico's, zelfs levensgevaarlijke (denk aan in een auto stappen). Het risico is "groter" is wel heel breed. Als je een operatie moet ondergaan is er altijd het risico, dat je overlijdt. En sommige operaties zijn keuzes. Het leven bestaat uit keuzes.

Natuurlijk zitten er aan alle beslissingen risico's. En dan schrijf je, dat eentalige ouders ook risico's nemen. Het enige risicoloze antwoord is dan geen ouder te worden. Aangezien jij dat niet bent is dat voor jou misschien ook "het" antwoord.

Als ouder neem je vanaf de geboorte beslissingen voor je kinderen, waar risico's aan zitten. Geloof me, het is geen moment makkelijk, maar de positieve aspecten van tweetaligheid wegen zwaar op tegen de negatieven, met slechts enkele uitzonderingen. Als 98% van de gevallen slaagt en 2% niet is het dan het "risico" (want het experiment, om het zo even te noemen, kan ieder moment gestaakt worden) waard? Voor mij en vele anderen wel.

[Bennogr]

Als 'gefaalde' ouder: ik heb geprobeerd onze zoon tweetalig, of in ieder geval Nederlands verstaand op te voeden. Ik heb dat vol kunnen houden tot hij ongeveer een jaar of zeven was. Toen zei hij: hou nou maar op met die taal. Nu hij 22 is, zegt hij: je hebt nooit naar me geluisterd, maar die ene keer dat je niet naar me had moeten luisteren, heb je dat wel gedaan.

Hij heeft nu Rosetta Stone Nederlands en probeert daar af en toe wat mee te doen.

Het enige is, dat hij de klanken van het Nederlands kent en als het ooit nodig is/als hij dat interessant vindt, kan hij het waarschijnlijk redelijk makkelijk oppakken.

Hij is overigens wel trots op zijn Nederlandse paspoort en zal dat zeker bijhouden.

Mijn omstandigheden: vrouw die geen Nederlands spreekt, geen interesse en geen talenknobbel heeft. Het was voor mij makkelijker om Engels te spreken dan dat Nederlands doorduwen.

Overigens: wij hadden 40 (!) jaar geleden een jaar een Amerikaan in huis in Amsterdam. Nooit van Nederland gehoord en binnen het jaar schreef hij in het Nederlands. Overigens meeste vergeten, maar toch.

Ik heb het wel eens eerder gezegd: het enige 'probleem' met twee of meertalig opvoeden is dat je bepaalde dingen beter kent/weet in 1 taal. Mijn voorbeeld is altijd landbouwtermen. Als goed Amsterdammer had ik nooit wat te maken met landbouw (behalve de producten eten dan). Ik ben in de VS over landbouw gaan schrijven voor Nederland en mijn landbouwtaal is Engels. Zou waarschijnlijk redelijk makkelijk in te halen zijn als ik een half jaar in Nederland zou wonen. Maar dit werkt, en de redactie van het Agrarisch Dagblad in Doetinchem is gelukkig geduldig.

Verder ben ik van mening dat hoe meer talen (en hoe meer paspoorten) des te beter wereldburger ben je. We hebben alle wereldburgers nodig die we krijgen kunnen. Is er tenminste hoop dat misstanden als Irak en Darfoer ooit opgelost kunnen worden.

[Petra/VS]

Benno, mijn broer heeft een soortgelijke ervaring, al spreekt hij wel Nederlands met zijn kinderen (nu 7 en 10). Zij spreken enkel Engels terug.

Overigens hoop ik niet, dat jij aan jezelf als "gefaalde" ouder denkt, wat de tweetaligheid betreft. Zeven jaar lang heb je hem de taal wel meegegeven, tenslotte, en soms loopt het gewoon niet. Hij heeft er wel de ondergrond van mee en voelt zich gedeeltelijk Nederlands. Mijn "beef" is met de veronderstelling, dat, omdat er risico's aan zitten en het misschien niet lukt, je gewoon maar niet moet beginnen met het tweetalig opvoeden.

Mijn neefje en nichtje horen Grieks (van mijn schoonzusje), Nederlands, Engels en Frans (krijgen les in de laatste twee talen). Mijn broer gaf het Nederlands spreken bijna op, tot ze in de winter van 2005 naar Nederland gingen en opeens bleken zijn kinderen zich heel goed verstaanbaar te kunnen maken in het Nederlands daar. Ik denk, van wat ik zo lees, dat het voor vaders, die de minderheidstaal spreken, moeilijker is om die taal door te geven aan hun kinderen, dan moeders. Waarschijnlijk omdat moeders toch al gauw meer tijd met de kinderen doorbrengen.

Wat specifieke taal betreft, ik heb dat met de reiswereld. Ik ken alle termen in het Engels. Wat computerprogramma's en termen betreft ook trouwens. Maar het internet heeft erg geholpen mijn Nederlands te onderhouden en te verscherpen, dat is zeker.

Verder vind ik jouw gedachte van wereldburger mooi. Hoe meer talen we verstaan en begrijpen, hoe meer we ons in de schoenen van anderen kunnen verplaatsen. Ik geloof daar ook in.

[houstonwehaveaproblem]

Om ook maar eens wat toe te voegen...mijn kinderen zijn afgelopen jaar in augustus hierheen gekomen. Ze waren toen 9 en 5. De oudste sprak wat woordjes engels, we hadden wel samen geoefend. De jongste sprak 0,0 engels. In het begin riep hij nog vrolijk dat hij geen engels wilde leren en na een week of 2 kwam hij thuis van school met de mededeling dat de juf al steeds beter nederlands kon. Eigenlijk bedoelde hij dat HIJ haar beter begon te begrijpen. Ik heb in het begin wel de angst gehad dat het voor beiden moeilijk zou zijn om om te schakelen. Vooral voor de oudste, die in 4th grade instroomde waar toch wel een basis aan engels wordt verwacht. Tot nu toe gaat alles prima. Ik kan niet zeggen dat er taalproblemen zijn geweest. De oudste kan gewoon meedoen met alle testen en haalde zelfs een verbazend goeie resultaten op zijn TAKS testen (soort van gestandariseerde tests om nivo te bepalen). Hij doet gewoon met zijn klas mee, krijgt geen andere opdrachten en is vaak nog beter dan de rest van de klas.
De jongste heeft het voordeel dat hij vanaf Kindergarten is begonnen en die gaat gewoon in het systeem mee. Nu na driekwart jaar praat hij bijna net zo vlot engels dan nederlands. Zijn juf is wel een voormalig ESL lerares (English as Second Language), dus misschien dat dat scheelt.
Beiden krijgen trouwens ESL op school, samen met voornamelijk Mexicaanse kinderen. Mij valt wel op dat de Mexicaanse kinderen meer moeite hebben met het aanleren van de taal. Of dit nu komt doordat spaans en engels verder uit elkaar liggen dan nederlands en engels weet ik niet. Ik weet ook niet of er thuis wel genoeg aandacht voor is. Mijn kinderen moeten verplicht lezen en ik lees voor.

Aangezien jouw kinderen weer terug zullen moeten in het Nederlandse systeem zou ik eerder kiezen voor een Amerikaanse school en bijles in Nederlands dan andersom. Ik denk dat het een mooi geschenk kan zijn om kinderen spelenderwijs een tweede taal te leren. Zeker het engels, wat steeds belangrijker wordt. Ook in Nederland.

Taalachterstand? Als er al sprake is van een taalachterstand dan denk ik dat het maar van tijdelijke aard zal zijn. Ik heb er hier in elk geval nog niks van gemerkt en als ik het wel zou merken zou ik het ook gewoon delen hier. Waarom zou ik dingen mooier voor willen doen dan ze zijn? Ook ik was best gespannen over hoe dat allemaal zou gaan en of ik het mijn kinderen wel aan kon doen om ze zomaar op een Amerikaanse school te zetten.

Ik weet niet hoe dat in Philidelphia is, maar hier ligt het nivo van het onderwijs hoger dan in Nederland. Dat betekent dat als mijn kinderen ooit terug zouden gaan naar Nederland, ze een tijd lang achterover kunnen leunen en niks doen. Of ze kunnen in die tijd hun eventuele taalachterstand bijwerken .

Succes met het maken van een beslissing...ik zou het wel weten .