Reis Koppel: Rondreis Las Vegas

[Yeehaw]

Erg leuk verslag. Bedankt. Wachten op het volgende.

[Martin & Marianne]

Mooi verslag, ben benieuwd naar de rest.
En zoals Paul zegt: alles kan maar als je iets wilt bezoeken is Monterey - SB toch wel ver hoor.

In The Village dan maar is rondgewandeld maar dat vonden we niet echt interessant,

Daar kan ik me niet veel bij voorstellen. Geen Yosemite Fall of Bridalveil fall gezien? Niet naar Mirror Lake gelopen? niet genoten van de meadows met de enorme rotsen eromheen? Of lekker aan de Merced river gezeten?

Is dat "is" in "is rondgewandeld" Vlaams? Ik moest twee keer lezen voor ik begreep wat er bedoeld werd.

Marianne

[PSVwally]

Ik denk dat het in het Nederlands " dan maar eens rondgewandeld" moet zijn

[Koppel!l]

Yep, is is eens Maw. ik bedoel inderdaad eens rondgewandeld.

Big Sur zijn we ook gestopt hoor, natuurlijk moet je je serieus beperken en konden we absoluut niet overal stoppen maar ik denk dat we toch een tiental stops gedaan hebben tussen Monterey en Santa Barbara.

Inzake foto's, die moet ik nog op m'n Smugmug zetten, zal eens dat gedaan hebbende wel een link zetten hier op 't forum

Als ik morgen wat tijd vind doe ik deel twee van 't verslag

Grtz, Philip!

[Gast]

Geen Yosemite Fall of Bridalveil fall gezien? Niet naar Mirror Lake gelopen? niet genoten van de meadows met de enorme rotsen eromheen? Of lekker aan de Merced river gezeten?

Is dat verplicht ofzo?

[Martin & Marianne]

Nee hoor. Ik vroeg me alleen af wat Philip gezien had omdat hij aangaf dat hij Yosemite Village niet echt interessant vond. Wat ik me dus niet voor kan stellen bij zoveel moois in de vallei.

Marianne

[Koppel!l]

Wel, het was op zondag dat in The Valley aankwamen ontzettend druk daar, zo druk dat ik (en de rest) er eigenlijk niet wilde blijven. We hadden de dag erna toch de wandeling gepland, dus het leek ons beter om de drukte te ontvluchten en 's anderendaags van de omgeving te genieten.
Eens beneden waren we de dag erop redelijk moe, is ook een fikse wandeling, en hebben we nog is ff rondgewandeld in The Valley maar wilden we eigenlijk terug naar het huisje.
Wat niet wil zeggen dat we niet van The Valley genoten hebben, m'n maat is nadat hij ons aan Galcier Point had afgezet naar Yosemite Fall gewandeld en dat bleek afgaande op z'n foto's ook de moeite.
Wie weet keren we nog is terug want 't is een prachtige omgeving, de gehele Sierra Navada eigenlijk.

Grtz, Philip!

[Koppel!l]

Ok, tijd voor deel 2 van 't relaas.

Anyway, we zitten dus nu in 't Chamberlain West Hollywood hotel, en dat voor drie nachten. Ff een rustpauze inlassen in wat een tot nu fantastische maar ook wel drukke reis is geweest. Rust kan geen kwaad.
Komt dus neer op rustig ontbijten, en dan eigenlijk niets anders gedaan dan ligzetels te bezetten aan 't roof top zwembad
De dag ervoor was ik tot de vaststelling gekomen dat ik m'n laadkabel van m'n splinternieuwe fototoestel thuis vergeten was, het lumineuze idee gekregen om de 3 mijl tussen West Knoll Drive en North Highland Avenue ff snel te voet te doen. Met m'n lichte schoentjes. Zonder kousen. Op Norht Highland Avenue zat tenslotte de dichtsbijzijnde fotozaak waar ik uiteindelijk een universele batterijlader moest kopen omdat de Olympus Tough TG4 nog maar net in de winkelrekken lag.
Nodeloos te zeggen dat ik de wandelijn terug naar 't hotel een taxi heb genomen, echter niet zonder eerst nog bijna halverwege te geraken. Blaren op de voeten dus
De rest v.d dag nog wat verder gaan liggen aan 't zwembad, 's avonds uitmuntend lekker Italiaans gegeten op de hoek van Sunset Boulevard en Sunset Plzaz Drive, bij Café Med. Echt een aanrader wat betreft pasta gerechten!
Die avond nog met ons vieren naar Hollywood Boulevard geweest, met de taxi natuurlijk, daar de Walk of Fame afgelopen, en op den duur terug naar 't hotel ons laten voeren. Tof dagje niksen dus...

Dag 2 in LA dan, na 'n volle dag niks doen begin ik me al snel te vervelen. Besloten om de vrienden is een dagje zonder ons te gunnen, zij doen Univseral Studios, mijn vriendin en ik beginnen de dag met een wandeling/taxirit naar Farmers Market gegaan, daar de zogezegd lekkerste pannekoeken van LA geproefd. Nuja, als dat 't lekkerste van LA is dan is 't maar flauwkes.
Na daar een uurtje rondgewandeld te hebben zijn we dan richting La Brea Tar Pits gewandeld. WIlde ik altijd is zien in 't echt, de film Volcano (met oa. Tommy Lee Jones) zal daar niet vreemd aan zijn. Onderweg enkele keren de weg moeten vragen, zelfs iemand tegengekomen die daar in de omgeving woonde en nog nooit van de Tar Pits had gehoord. "Google it, you'll be amazed" zie ik tegen de beste man.
Nu, die Tar Pits zijn leuk om te zien, niet echt de grote publiekstrekker maar toch. Wat wel zeker de moeite is, da's het museum. Alle vondsten van honderden, nee duizenden dieren die ondertussen uitgestorven zijn zoals sabeltandkatten, mamoets, en allerlei voorloper van hedendaagse roof- en prooidieren zijn er uitgestald, sommige enkel 't skelet, andere dan weer in vol ornaat. Echt knap om zien
Ok, La Brea Tar Pits achter de rug, de vriendin kreef het idee om is ff Rodeo Drive te bezoeken, onder 't motto van "we zijn hier nu toch!". Hup, wederom een taxi in, tien minuten later ff Rodeo Drive op- en afgewandeld, op den duur op een bankje gaan zitten en naar de dure en blitse sport- en supercars zitten kijken. Ook een leuk tijdverdrijf als je 't mij vraagt, autofanaat zijnde.
Ohja, nodeloos te vermelden dat de wandeling van Rodeo Drive naar 't hotel al snel resulteerde in ons beiden die amechtig proberen een taxi staande te houden, een geluk dat er onderweg een hotel is waar een taxi in standby stond, die heeft ons terug aan 't hotel gebracht.
Die avond terug gaan eten bij Café Med, wederom superlekker. Daarvoor moet je dus naar LA komen, om het beste Italiaans te eten wat ik ooit al gedaan heb. (Ter verduidelijking, de Wiener Schnitzel in Bolzano tel ik niet mee, dus Sud Tirol, zeg daar nooit dat 't Italianen zijn)

Dan, The Long Way East. Een geluk dat 't zondag is, eerst nog aan de locale supermarkt proviand inslaan en dan weg, naar de Grand Canyon.
Enkel rond LA Downtown wat vertraging en dan via de San Bernardino freeway LA achter ons gelaten. Na 't gezien te hebben moet ik concluderen dat LA wel leuk kan zijn, maar voor mij had 't niet gemoeten. De rustdag was leuk, en misschien voor de anderen nodig, de 2e dag was heel leuk maar da's grotendeels omdat m'n vriendin en ik er iets leuks van gemaakt hebben. Ik zou LA in elk geval niet hoog bovenop m'n lijstje zetten dit wetende.
Ok, eens de San Bernardino Mountains over zit je in een heel andere wereld, je rijdt hier in de Mojave woestijn tussen langs de ene kant niks, en aan de andere kant twee keer niks. Woestijn dus, hoe dorpen als Victorville en Bell Mountain hier kunnen bestaan is me een klein raadsel.
Eens Barstow is 't voor ons rechts houden, anders zitten we straks terug in Vegas en da's pas voor binnen een dikke week. Wederom woestijngebied, met soms wel heel mooie verzichten. Oa. de bergaf naar Needles en de Colorado River geeft je zo'n mooi verzicht.
Net over de Colorado en de grens met Arizona verlaten we tijdelijk de snelweg. Ik wil de Route 66 doen via Oatman en heb de bende in de auto kunnen overtuigen, zeker aangezien we eigenlijk heel vlot vooruitgaan. Na enkele km's begint de weg te draaien, en stilaan hoogte te winnen.
Op den duur zit je effectief in de bergen en dan rij je 't godvergeten gat genaamd Oatman binnen. Te cool om te beschrijven, hier is de tijd blijven stilstaan. Althans, zo lijkt 't toch. De gekende ezels zaten wel samengetroept in een Corral wegens wegwerkzaamheden, door de hitte hebben we 't een klein haalf uurke uitgehouden tot we terug in de auto beschutting moeten zoeken tegen de zon.
De rest van Route 66 is prachtig om rijden, zeker de km's rond de bergpas, het was een toevalstreffer maar een voltreffer desondanks.
Dan maar verder rijden, nog wat km's af te malen. Lang verhaal kort maken, tegen zessen 's avonds komen we aan in Grand Canyon Village waar we asap naar Mather Campground rijden. Ons registreren, naar het juiste plekje rijden, tentjes opzetten en op den duur is 't al tegen de zevenen. We moeten nog brandhout hebben, en ik wilde graag de zonsondergang zien. Blijkt dat de Campground toch nog enkele km's van de Canyon is, en we daar bijna verloren rijden want echt duidelijk of zelfs maar logisch vind ik het allemaal niet. Gewoon mijn gedacht volgen en noordwaarts draaien en yep, dat helpt, na enkele minuten zoeken staan we thv. Hopi House aan de canyonrand. Eigenlijk is die kloof zo groot, vooral breed, dat 't niet te bevatten is. Ff genieten en dan haasten om op tijd nog naar de winkel achter hout te gaan. Een camping met brandkorf zonder vuurke te stoken is zonde.
Net op tijd, of eigenlijk nog met een uur op overschot maar wisten wij veel dat 't zo laat open blijft, nog de winkel gevonden. Hout en wat proviand ingedaan, en dan naar Tusayan lekker gaan eten in een steakhouse.
's Avonds op de camping nog vuurke gestookt, al bij al een geslaagd dagje wetende dat we om en bij de 820km gedaan hebben, Route 66 voor een deel gezien en gereden hebben, en lekker gegeten hebben, zelfs onderweg.

De rest komt later

[Yeehaw]

Bedankt maar weer. Heel leuk geschreven. Victorville is geen dorp hoor met 120.000 inw. Dat heb je wel meer bij voor de meesten onbekende steden zoals Bakersfield (350.000) en Fresno (500.000) !

[SarahB]

Leuk verslag!

[Emphy]

Hallo Koppel,

Hartstikke fijn dat je de reiservaringen hebt terug gekoppeld op dit mooie forum.. Leuk om te lezen! Ben zeer benieuwd naar de rest van je verhaal! Die Highway 1 vooral bij Big Sur wil ik elke week wel rijden Ik heb me eerlijk gezegd toen we met elkaar aan het posten waren in februari wel enigszins zorgen om je gemaakt

Blij te horen dat het allemaal goed verlopen is en jullie genoten hebben.

Net als jullie vond ik de haarspeld bergrit naar Oatman ook geweldig! (ik kwam ook vanaf de Grand Canyon) Toen ik er in februari was hingen er grote spandoeken met tekst "Welcome Back Snowbirds" (de Canadese overwinteraars worden hiermee bedoeld) het was prachtig weer en gigantisch druk. Als ik je er een plezier mee doe kan ik van de week wel even tijd zoeken om dat filmpje te uploaden.

Zelf ga in jan/feb weer en ik zit er over te denken om van Miami naar San Francisco te rijden (5 of 6 weken de tijd) maar ik ben me nog aan het orienteren.

Ik heb nog steeds mijn foto's van dit jaar niet uitgezocht en online gezet. Heb wel wat dashcam filmpjes extra geupload maar mijn youtube kanaal. (De Golden Gate brug over en een rit LV Strip vanuit de parking bij Tropicana naar Freemontstreet s'avonds laat in het donker) Mijn kanaal is momenteel een beetje ongeorganiseerd. Ik moet er snel weer mee aan de gang want ik heb nog vele hoogtepunten meer gereden met de dashcam aan die ik eigenlijk wil uploaden.

Nogmaals erg fijn dat je jullie ervaringen hebt gepost!

Groet uit Groningen van Harry.

[Koppel!l]

Zorgen maken, had je echt niet moeten doen, alles is perfect verlopen zoals we gepland hadden
Zoals reeds gezegd, we zijn ervaren reizigers, ik ga al jaren met de motor overal naartoe waar ik maar tijd voor heb, en m'n vrienden hebben al Peru & Bolivië, Thailand en delen van Afrika overleefd, ook alles zelf geregeld. Het enige wat ik niet wist is hoe 't er in de US aan toe gaat, maar dat is supergoed meegevallen

Heb ook flink wat gefilmd van in de auto, de suction mount buiten op de auto vertrouwde ik niet 100% en die trilde dan ook nog is te veel. Alleen beeld dus van binnenin de auto en van tijdens de wandelingen in Yos., Zion en beide Antelope Canyons.
Zal wel nog ff duren eer ik die in een mooi bewerkt filmpje kan gieten, kruipt al snel vele uren in en die heb ik met m'n druk schema ff niet te veel.

Grtz, Philip!

[Koppel!l]

Hier is deel 3 dan maar...

Ok, zalig geslapen op m'n Thermarest matje, ondanks dat m'n vriendin op een Exped donsmatje slaapt was 't bij haar toch weer wat minder. Maar kom, geen tijd te verliezen, we moeten om 08u00 bij Pappillon Helicopter staan voor onze vlucht over die kloof die hier ergens in de omgeving ligt.
Daar aangekomen worden we gewogen, en per groep gezet. Je plaats in 't toestel hangt af van je gewicht, blijkbaar mogen de vedergewichten vooraan want da's de dames hun voorrecht, m'n maat en ik, samen met een ander koppel, moeten op de tweede rij plaatsnemen.
En dan begint het, opstijgen en rakelings (toch voor 't gevoel) over de grond scheren bij 't vertrek, om te merken dat zo'n hefschroefvliegtuig toch niet uitmundt in stabiliteit. Ondanks dat ik 't aan de counter gevraagd heb en me werd verzekerd dat 't een rustige dag is en ik aldus niet ziek of mottig zou worden voel ik de correcties v.d piloot in m'n maag, die moet z'n toestel om de zoveel seconden van links naar rechts corrigeren
Na zo'n kwartierke boven het Colorado Platteau te vliegen is 't dan zover, plots ga je over de rand en is 't muisstil in de heli, met enkele "wauw's" ter uitzondering. echt een indrukwekkend gevoel, het mottig gevoel verdwijnt ff en wordt vervangen door nietigheid bij 't zien van de Grand Canyon.
Aan de overkant wederom 't zelfde, de heli vliegt terug laag boven de grond en wederom moet de piloot constant corrigeren, toch maar ff een pilleke nemen of ik mag op zoek naar een papieren zakje. Pilleke werkt snel, enkele minuten later is 't dan weer de Canyon overvliegen, terug van het ehct wel indrukwekkend uitzicht genieten en deze keer zonder mottigheid. Vele beter zo.
Anyway, zo'n vlucht is zeker de moeite waard, je krijgt echt een zicht op de Canyon dat je nergens van op de rand kan evenaren, maar wees gewaarschuwd als je snel reisziek wordt.

Terug naar de camping dan, onzen boel opplooien en op 't gemak genieten van wat een heel rustig dagje zou worden. We rijden vandaag de South Rim af en gaan dan naar Page, easypeasy.
Nuja, tot iemand in ons gezelschap vraagt of we dan toch niet ff Monument Valmey kunnen bijnemen, onder 't moto van "we zijn hier nu toch".
Ok dan, volgende stop ff de landkaart bijnemen, is doenbaar want 't is nog altijd heel vroeg maar is wel een omweg van om en bij de 300km oid. Voor mij goed, Monument Valley zat in eerste instantie in de planning maar had ik er uitgelaten om 't schema wat te ontlasten en niet elke dag van 's ochtens tot 's avonds in de auto te zitten. Anderzijds, wat gaan we daar een ganse dag in Page doen.
Wijle dus op weg naar Monument Valley na eerst alle reguliere stops op de South Rim aangedaan te hebben.
Moet zeggen, na de Grand Canyon vanuit de heli gezien te hebben zijn die view points op de rand wel leuk, maar nergens even indrukwekkend als tijdens de vlucht. Als je 't kan doen, doe 't dan omgekeerd, wordt je twee keer verrast.

Na een uur of twee flink doorgassen komen we op de grens van Utah en Arizona aan, rechts is 't naar Monument Valley. We rijden enkele km's de weg op maar beseffen dat we eigenlijk absoluut geen tijd hebben om deze omgeving ten gronde te verkennen, we doen dan ook de moeite niet om 't park binnen te rijden en stellen ons tevreden met het zicht op de bute's die we vanaf hier hebben. Ik keer sowieso nog is terug naar hier om Valley of the Gods, Moki Dugway en de rondweg door 't park zelf te rijden, ik kan dus met een blitzbezoekje leven. Ff naar de supermarkt aan de Goulding Lodge om een ijsje te scoren, zo genieten we van 't zicht, op ons gat zitten aan een supermarkt in de schaduw aan een ijsje likkend
Tja, en dan moeten we nog naar Page. Ik moet wel zeggen dat Route163 en Route160 heel mooi zijn, zowel om te rijden als voor de inzittenden om van de omgeving te genieten. Op den duur draai ik af naar rechts, over Route98 richitng Page. Ook mooi om rijden, en de weg laat vlot doorstomen toe, de 3.6liter V6 v.d Grand Cherokee laat tijdens het voorbijsteken van enkele trage auto's en mobilhome's zien dat hij van wanten weet, 100Mph is in no time bereikt. M'n cruise tempo ligt ergens rond de 75Mph, zo'n 10Mph boven 't wettelijke toegestaan. Gaat 't vlot vooruit maar val je nog niet al te veel op voor de arm der wet. Die ik eigenlijk behalve in de steden nergens gezien heb overigens.
Rond 17u00 komen we aan in Page, ff stoppen bij de Antelope Canyon's ter verificatie voor morgen, blijkt gewoon aanmelden, ticketje kopen en je toer afwachten, no prob dus.
In Page 't hotel gevonden, inchecken in de Comfort In & Suites, niks fancy maar gewoon in orde. Is toch maar om te slapen, de dag spendeer je niet op hotel. Rond een uur of zeven afspreken om naar Horseshoe Bend te gaan kijken, en blijkt dat ik me twee keer vergist heb. Ten eerste is de zon al veel lager dan ik had verwacht, en ten tweede is de wandeling v.d parking tot aan de Canyonrand vele verder dan ik dacht. No way dat we op tijd daar nog geraken, ik hou 't bij het zicht ergens halverwege en weet dat we morgen vroeg genoeg moeten komen om een mooi plekske te veroveren aan de mensenmassa te zien.
Na zonsondergang moeten we nog eten, de man in 't hotel sprak ons van enkele eetgelegenheden maar degene die ons direct aansprak is Big John's Texas BBQ, blijkt een oud tankstation te zijn, omgebouwd naar een Texaanse schuur/shed/whatever met rokende bbq's opzij en een countryband die af en toe gelukkig ff puaze neemt zodat we nog ff kunnen praten. Lekker eten, vlees natuurlijk, en vanalle soorten vlees, op een plastik bord, aan lange tafels met evenlange zitbanken... Anyway, 't is iets raars maar 't bevalt ons, het eten is lekker, de ambiance zit in de keet en we hebben free refils. Heb ik al gezegd dat ik free refils zalig vind
Het bbq bezoek ten einde keren we terug naar 't hotel, een heel leuk dagje dat uiteindelijk uitdraaide op een ganse dag in de auto, maar we hebben ons allemaal geamuseerd, en hebben Monument Valley, hoe briefly dan ook, gezien

De rest volgt nog...

[PSVwally]

Jouw schrijfstijl is echt ontzettend plat haha. Leuk om te lezen en af en toe even denkend te vertalen naar hoe wij zoiets noemen.

100Mph is in no time bereikt. M'n cruise tempo ligt ergens rond de 75Mph, zo'n 10Mph boven 't wettelijke toegestaan. Gaat 't vlot vooruit maar val je nog niet al te veel op voor de arm der wet.

Dan heb je erg veel geluk gehad. Ze staan net zo lief in de middle of nowhere achter een bord. 75mph is 120km/h, dat had je echt een fikse boete opgeleverd.

[Yeehaw]

Nog sterker, een overtreding van de maximum snelheid van meer dan 10 mph in Arizona is een misdemeanor. Je kan in de gevangenis eindigen....

[Martin & Marianne]

Heel leuk om te lezen!
Jammer dat je niet een stuk naar beneden bent gelopen bij de GC, dat is toch weer een heel andere ervaring dan vanuit de lucht of vanaf de rand.
En dit vond ik ook wel verrassend:

Anderzijds, wat gaan we daar een ganse dag in Page doen.

Er zijn mensen die daar dagen zitten om de omgeving te bekijken.

Marianne

[Koppel!l]

Ff terug tijd, deel 4 is hier...

Woehoe, rustig tijd om te ontbijten in 't hotel, ook is leuk.
Je kan zelf je eigen wafel bakken, helaas stelt 't deeg niet veel voor en moet je er emmer saus opkwakken om wat smaak te vrkrijgen, dan maar geroosterd brood met wat confituur. De koffie valt dan weer wel te pruimen.
Nuja, genoeg daarover, klaarmaken om naar de Antelope Canyons te gaan.
Afgaande op de commentaren hier op 't forum moeten we eerst de Lower doen, wij dus daarheen. Kaartje kopen en zien dat we nog een uur ofzo moeten wachten. Handig, geeft ons ruim voldoende tijd om naar de Upper te rijden en daar ook ons kaartje te kopen, daar dan voor de tour van 13u00.
Enkele minuten voor tienen mogen we met ons groepje bij de gids komen, een jonge kerel, Tom. We volgen in z'n spoor om de ingang v.d kloof te vinden en duiken direct de diepte in via enkele nauwe trappencombinaties.
Eens beneden legt Tom ons uit dat hij alles weet van iPhones, Samsung Galaxys, DSLR en andere fotodinges.
M'n maat vraagt aan Tom op welke stand hij zn' iPhone6 moet zetten en inderdaad, de keuren komen plots veel beter uit. Ff zoeken op m'n Olympus TG4 resulteert ook in de wamre rood/roze gloed op m'n display waarvoor deze canyons gekend zijn.
M'n DSLR hangt werkloos aan m'n nek, die blijft bij de Upper gewoon in de auto liggen, de Olympus doet 't even goed of beter. En ik heb geen goesting om duizend-en-één standen op de DSLR uit te proberen alvorens een mooi resultaat te verkrijgen, ik geniet ook van de wonderlijke omgeving, prachtig!
Na een kleir uurke zijn we er terug uit, indrukwekkend mooi simpelweg, Tom krijgt van ons allen een fooi want op vele plekken heeft hij ons leuke view points getoond, de kerel heeft z'n werk goed gedaan.
Dan naar de andere canyon. Daar moeten we langer wachten en worden we plots gehaast in een aftandse pick-up gezet, 't is nog enkele km's alvorens je aan de Upper bent.
En daar gaat 't er heel anders aan toe, hier moet je constant verdergaan, zit men steeds je op te jagen want er zit reeds een andere groep achter je hielen, de gids geeft hier en daar wel enkele tips maar 't is allesbehalve spontaan, het gehaaste gevoel overheerst. Inzake de kloof zelf, we hadden dan nog is pech dat 't bewolkt was, de zonnestralen waarvan er op 't www zoveel foto's circuleren hebben we dus niet gezien.
Simpelweg, de Lower was fantastsich, de Upper was een tegenvaller, als je moet kiezen tussen beide is de keuze voor mijn part dus rap gemaakt.

Terug naar 't hotel dan maar, enkele uurkes rusten, niks doen. We zouden naar het meer kunnen rijden maar eerlijk gezegd, een stuwmeer in de woestijn vind ik maar bizar, en de Amerikaanse uitgelaten sfeer inzake water en bootjes hebben we in Topock aan 't 66 Spa & Resort gezien, vond ik maar heel kunstmatig en somewhat over the top.
Tegen de vijven komen we terug naar beneden. Hebben we mee, vier bekertjes, een fles wijn en nog wat water, een beetje eten en ik m'n Thermarest Treo Chair. Naar Horseshoe Bend rijden, auto parkeren, ff een wandelingske doen en aan de rand een excellent plekje uitzoeken. Ik plooi m'n stoeltje uit en installeer me, zorg dat Bart naast me zit met de fles binnen handbereik en de volgende twee uur heb ik m'n gat niet uit m'n stoeltje gehoffen. Zalige zonsondergang gezien, m'n vriendin en beste vienden naast me, een goed glas (nuja, beker) wijn in m'n handen, can't beat this shit
Een dik half uur na zonsondergang zijn we bij de laatsten die opkramen, straks is 't donker, en we moeten nog een stukske bergop eer we aan de auto zijn. Daar geraakt moeten we nog gaan eten ook. Bizar genoeg komen we overeen om de locale Chinees is te proberen. Denk dat we de enige niet-Aziaten waren in dat spel, buffet all you can eat, zullen ze geweten hebben, ik heb honger. Drie tassen soep en twee borden vanalles later (laat de mini loempias maar liggen, die zijn de moeite niet waard) rekenen we af en blijkt dat we veruit 't goedkoopste van de hele reis hebben gegeten. Cool.

Anyway, 't is al flink donker, terug naar 't hotel waar Bart en ik ons nog ff op 't verlaten terras nestelen, van een sigaretje genietend, en nog wat zitten na te babbelen. Damn, straf reiske tot dusver als ge 't mij vraagt.

De volgende dag alweer, terug deftig ontbijten, profiteren van' t eten want straks is 't gedaan met iets te kunnen kopen, vandaag staat de rit naar Toroweap op 't programma. Op 't www nog wat info gevonden om de juiste afslag te vinden, zou nu moeten lukken.
Soit, Page achter ons latende zetten we koers naar Kanab. Onderweg wordt de rest van de bende ook stilaan deftig wakker, de radio doet z'n ding, de sfeer zit erin. In Kanab linksaf en dan in Fredonia nog is stoppen om te tanken. Wat een bizarre plek is dit zeg, een dronkelap die op 't straat de 60m achteruit waggelen aan 't oefenen is, een bizar vrouwschap achter de toog van dat tanktstation, let's get the hell out of here.
Zo'n 7mijl voorbij Fredonia moet ik linksaf, en dat blijkt op enkele honderden meters na te kloppen, we zijn de piste opgedraaid. Alle waarschuwingen indachtig doe ik 't eerst heel rustig aan om me niet te laten verrassen, maar die piste ligt gewoon in uitstekende staat. Op den duur doe ik zo'n 40Mph, gaat 't vlot en toch heel ruim binnen de gevarenmarge, als die er al is. We komen twee pick-ups tegen, stoppen ff om een praatje te doen, heel kort uiteraard. De mannen waarschuwen ons nogmaals voor de piste, "she'll eat your tires" Ok, toch maar goed blijven opletten dus.
In de bochten kan 't wel glijden als je te bruusk stuurt, je rijdt op een dunne laag fijne kiezeltjes, maar dat zal me niet verrassen, voor de rest gaat 't heel goed vooruit. Na een dik uur komen we op een alsmaar smallere piste bij 't ranger station aan. We stoppen, stappen uit en de ranger (die eigenlijk geen ranger is meer volounteer die 't station momenteel bemand) spreekt ons aan. Voor we 't weten zijn we over vanalles en nog wat aan 't babbelen, de man blijkt een gepensioneerde leraar uit San Diego te zijn, die hier af en toe z'n tijd nuttig komt besteden, dixit hemzelve.
Ohja, ons camping permit hebben we zelf niet moeten tonen, gewoon bevestigen dat we er één hadden was voldoende. Much ado about nothing dus. Niet voor 't geld, mag gerust 't dubbele kosten, maar de rompslomp om dat papiertje te bemachtigen mag anno 2015 toch wat makkelijker gaan.
Nu dan, de laatste 10km tot aan de rand. Vanaf hier gaat 't moeilijker worden zegt de man. Tot hier is er niks aan, zelfs Mustangs rijden tot hier. Vanaf hier is 't dan weer gedaan voor de Mustangs, hier heb je grondspeling nodig.
De man waarschuwt osn voor een kort stuk in een bochtige sectie, daar wordt aangeraden om uiterst links te rijden maar eigenlijk is compleet rechts houden beter. Na enkel km's van her en der wat stenerige delen komen we aan bij dat stuk. Enkele rostblokken ter grootte van een pedaalemmer zorgen inderdaad dat je ofwel links of rechts moet. Ik kies voor rechts en doe 't volgens de trial methode, zo traag als kan, zo snel als nodig. Kruipen en de banden grip laten nemen waar mogelijk, en als dat niet lukt ff een dot gas om de klim naar de volgende steenmasse te vergemakkelijken. De Grand Cherokee glijdt achteraan enkele keren weg maar 't lukt eigenlijk zonder problemen. Wel bizar dat de voorwielen niet meer steun en tractie bieden, zal wel typisch voor zo'n moderne 4x4 zijn met koppelverdeler die altijd net te laat z'n kracht naar voren schakelt denk ik dan. We hobbelen, letterlijk want we rijden max. 10Mph en gaan van links naar rechts en omgekeerd op de piste, verder tot op de laatste parking. Daar staan we dan, op Toroweap Overlook. We hebben 't gehaald. Een ongelooflijk zicht heb je hier, this is it folks, this is it!
Na een uur ofzo langs de rand gewandeld te hebben, foto's genomen te hebben, ff gewoon domweg op uw gat gaan zitten en van de omgeving te genieten, kruipen we terug de auto in. We moeten zo'n 3km terug om de campsite op te rijden.
En dat blijkt dan nog ff een heikel stukje, trappen van zo'n 30cm diep, met telkens een meter tussen, en zo een stuk of zes à zeven na mekaar. Dit is dan ook de enige plek waar ik met de onderkant v.d Cherokee ff heb geraakt. Toch maar opletten dus.
Onze kampeerplek naar keuze is dan nog is een stuk verder, moet ik nog een "trap" van een halve meter afdalen die volgestouwd ligt met stenen en kleine rotsblokken om vierwielers erover te laten. Afdalen geen probleem, morgen terug die steenhoop opgeraken zal andere koek worden, denk ik dan.

Anyway, we zijn er geraakt, de Grand Cherokee die 't eigenlijk perfect heeft gedaan wordt geparkeerd en de tenten worden opgezet. We zitten hier bijna alleen, enkel een koppel mensen die de volgende kampeerplek bemannen en wij zijn de enigen hier. Ff me gaan voorstellen en een vriendelijk klapke doen met die mensen. Na een half uurke babbelen blijkt dat we hier geen vuurke mogen stoken. Damn, hebben wij persé dat hout (gekocht in Grand Canyon Village, remember tot hier meegesleurd, voor niks. Maar da's nog niks, we hebben ook zo'n wegwerp bbq gekocht om ons eten op te warmen. Nu, dat vuurke gaan we niet doen maar die bbq gaat er zeker komen, gewoon zorgen dat er iemand nmet verstand blijft zolang 't vuur aan is.

De rest komt straks

[Yeehaw]

Ja Toroweap is schitterend en je hebt de route goed beschreven en een lekke band hadden we ook maar dan op het stuk waar de Mustangs ook rijden

[SarahB]

Ik volg je verslag nog steeds met heel veel plezier! Het klinkt alsof jullie al een fantastische reis hebben gehad

[Koppel!l]

Over Toroweap, en de route heen en terug, heb ik uitwat uitgebreid geschreven, vooral ook omdat er in dit topic daarover nogal wat commotie was ontstaan, ook over de staat v.d route en of je er al dan niet ongeschonden geraakt. Vond 't handig om is te melden dat 't ook goed kan aflopen, zonder miserie onderweg, daarom m'n uitgebreider epistel hierover