Na weken dubben en praten hebben we vorige week toch de knoop doorgehakt. We gaan na 7 maanden wonen in de VS terug naar Nederland, en ook al snel, eind augustus vliegen we terug. De belangrijkste reden is dat mijn man geen werk kan vinden hier. Hij is dierenarts en het zag er allemaal rooskleurig uit met veel contacten, maar hij heeft door persoonlijke omstandigheden zijn licentie niet kunnen halen en de banen hier zijn heel erg schaars. We willen zijn 10 jaar

studeren niet zomaar "weggooien" voor deze kans voor mij om in een topinstituut te werken. We hebben allebei al een paar sollicitaties in NL lopen, en het is dus afwachten waar we kunnen werken en wonen.
Reden twee is dat ik me niet thuis voel hier. De eerste maanden was natuurlijk wennen, maar dat is nooit gekomen. Dit land is niet voor mij weggelegd, ik heb heel veel heimwee naar Nederland, niet alleen naar familie en vrienden maar ook naar het dagelijks leven daar. Het ergste vind ik het afscheid nemen van mijn werk en collega's. Maar ik ben er van overtuigd dat ik snel weer een baan vind in NL, ook al is de lange termijn planning van mijn carriere nu even in de kast gezet...
Om dit berichtje toch nog even positief af te ronden: Ik ben zwanger! In februari komt de kleine, maar dus geen klein Amerikaantje
