Werken met Amerikanen: anders dan met Nederlanders?

[Marcel]

Cultuurverschillen komen ook tot uiting op de werkvloer. Mensen gaan anders met elkaar om of hebben een andere instelling. Ik ben benieuwd wat met name de "Neder-Amerikanen" is opgevallen (positief en negatief) toen zij hun Nederlandse werkkring verruilden voor hun Amerikaanse werkkring.

Zelf kan ik niet uit ervaring spreken, maar wel wat voorbeelden geven van zaken die mensen in mijn omgeving zijn opgevallen:
1) Amerikanen brengen meer tijd door op het werk dan Nederlanders, maar produceren hetzelfde of soms zelfs minder. Lagere werkdruk dus, maar meer gespreid. Er worden ook meer privé-zaken onder werktijd geregeld, omdat daar na werktijd vaak geen gelegenheid meer voor is.
2) Het is moeilijk om met Amerikaanse collega's over privé-zaken of bijvoorbeeld gebeurtenissen in de politiek te praten. Nederlanders zijn daar veel eerder toe geneigd.
3) Er is meer onderlinge concurrentie in de Amerikaanse werkkring. Als je een goed idee hebt dat je aan je baas wilt voorstellen, dan kun je dat maar beter niet eerst aan een collega vertellen, anders gaat die er mee aan de haal.
4) De Amerikaanse baas bepaalt en iedereen volgt loyaal. Geen discussies vooraf over een te nemen besluit om maar concensus en draagvlak te verkrijgen zoals in Nederland. Slagvaardigheid boven 'zorgvuldigheid'.

Wellicht dat anderen deze voorbeelden herkennen (of juist niet). Daarbij ben ik me ervan bewust dat er ook regionale verschillen en zelfs verschillen van bedrijf tot bedrijf zullen zijn, maar toch, het leek me interessant hier eens een draadje over te beginnen. Ik ben zeer benieuwd.

[Petra/VS]

Ik heb eigenlijk weinig vergelijk materiaal, want ik heb alleen hier in de VS gewerkt.

Ik heb bij 3 bedrijven gewerkt en voor tenminste 10 andere uitzendwerk gedaan:

1. een "sweatshop", waarbij iedereen zich uit de naad moest werken voor een zeer sexistische baas en er wel degelijk heel veel geproduceerd moest worden anders stond je binnen de kortste keren buiten zonder baan! Maar ik heb er ook heel veel geleerd en de omgang met collega's was hartstikke leuk.

2. een heel rustig bedrijfje (kon ik dus na al die opwinding ook niet wennen), waar de medewerkers precies op tijd kwamen en precies op tijd weer naar huis gingen en zich niet bepaald uit de naad werkten (de meesten, op een andere collega en ik na, die in de 20 waren, werkten er ook al jaren en waren tenminste in de 40, sommigen ouder). Ik heb het daar niet lang uitgehouden, ik verveelde me een ongeluk!

3. Een jaar als uitzendkracht gewerkt. Heel erg leuk! Ik werd overal even vriendelijk ontvangen en kreeg bijna overal een baan aangeboden.

4. Uiteindelijk heb ik die baan geaccepteerd bij American Express. Ik vond dit een fantastisch bedrijf om voor te werken! De managers kwamen niet van bovenaf vertellen hoe het moest, maar iedereen had daar zeggenschap in. De groep medewerkers was ontzettend leuk, iedereen stond voor elkaar klaar, toen ik een tijdje geen auto mocht rijden, kwam een collega omrijden om me iedere ochtend op te halen.

Ook heb ik me bij American Express helemaal omhoog kunnen werken, van reisagente tot uiteindelijk manager van het trainings department. Hiervoor kreeg ik alle benodigde training en dat alles terwijl ik part time werkte. Ook hun salarissen en vakantiedagen waren heel goed, ook voor een part timer (plus ik kreeg medische verzekering). Niets dan lof over dat bedrijf en ik heb er met zoveel plezier gewerkt, ik zou zo weer terug gaan. De reden, dat ik weg ben gegaan was mijn wens om er helemaal te zijn voor de kinderen na de geboorte van de derde.

Ik heb nog regelmatig contact met een aantal ex-collega's, we emailen en gaan zo af en toe samen wat drinken of lunchen.

Dus, drie heel verschillende ervaringen, maar alle drie even leerzaam.

Nog even iets wat me te binnen schiet. Toen wij in Curacao op vakantie waren, ontmoetten we daar een Nederlander, die voor Shell werkte als manager. Hij had eerst in de VS gewerkt en vond het daarna bijna onmogelijk om in Nederland manager te zijn. Zijn Nederlandse werknemers besloten voor weken op vakantie te gaan en dan moest hij hun werk afmaken, bijvoorbeeld. Hij was echt vreselijk negatief over de gang van zaken daar, dus ik denk, dat het heel erg te maken heeft met waar je terecht komt, wie je medewerkers zijn en de hele groepsdynamiek.

[eaglelgae]

Hoi,
Ja, leuk onderwerp, al zal het wel weer veel controversie veroorzaken in de reacties, maar dat maakt het misschien alleen maar leuker. Ik heb dan wel een beperkte werkervaring in de VS, maar toch heb ik wel verschillen opgemerkt. Ik heb 2.5 maand binnen de national park service gewerkt in washington state. Ik merkte onder andere dat er veel wordt gewerkt en dat er weinig vrije dagen zijn, maar dat is algemeen bekend. Maar tijdens de werkuren is er ruim de tijd even wat te kletsen, te drinken, te lunchen, etc. In NL is het meer van je werkt 8 uur, dan WERK je 8 uur. Ook wordt er tijdens het werk naar familie gebeld of worden prive-zaken even geregeld. Wel volgens de regels natuurlijk. Bovendien heb ik gemerkt dat er een groter risico op rechtzaken is in de VS, dat wordt duidelijk op de werkvloer doordat je bepaalde dingen wat serieuzer moet nemen dan we in NL gewend zijn. Sarcastische opmerkingen of droge grapjes kunnen heel af en toe, maar niet tegen de bezoekers/klanten, want als ze je serieus nemen als je zegt dat de Otters gevoerd worden, hebben we een probleem. Ook met betrekking tot EHBO merkte ik dat de schadeclaims op de loer liggen.
De service gerichtheid is groter in de VS. Mensen moeten echt benaderd worden en altijd met openheid een glimlach en naar NL maatstaven 'overbeleefd' worden te woord gestaan. Wat eigenlijk ook heel leuk is als je er eenmaal gewend aan bent.
Verder is je baan meer je leven dan het in NL het geval is. Wij vragen naar hobbies en vrijetijdsbesteding, zij naar beroep. Dat is tenslotte waar ze hun tijd aan besteden.
De onderlinge concurentie is vrij groot. De een gaat daar anders mee om dan de ander, maar over het algemeen moet je je baan goed in de gaten houden. Het is belangrijk goed werk te verrichten, want anders kunnen ze wel eens iemand anders doorschuiven en jou degraderen.
Het praten over persoonlijke dingen vond ik niet echt anders dan in NL. Als je de collega's eenmaal kent gaat het over thuis en probleempjes, privedingen, net als hier. Politiek was bij mij op het werk een geliefd onderwerp, maar met de bezoekers / klanten mocht er niet te openlijk over gepraat worden, want jij staat voor je werkgever en tijdens je werk moet je zijn/haar standpunt vertegenwoordigen, niet dat van jezelf. Onderling met de collega's is dat geen probleem.
Het bepalen van de baas is in zekere zin waar, maar ik heb niet het idee dat het veel anders is dan in NL. Als een bedrijf moet lopen zal iemand de beslissingen moeten nemen. Als de baas zegt dat we iets doen, zul je dat moeten doen. Staat het je niet aan, dan zul je het netjes en beleefd moeten brengen of niet.
Wat me verder opviel is dat 'teamwork' vrij centraal staat op de werkvloer. Meer dan hier. Iedereen doet zijn/haar taak en dan wordt alles vanzelf gedaan. Als iemand een compliment krijgt is dat ook vrij individueel. In de VS denk ik dat het hele 'team' dan een compliment krijgt, of via de collega bedankt worden.
Natuurlijk klinkt dit allemaal vrij generaliserend. En op verschillende plekken zal het anders zijn. Er zijn veel verschillende soorten en maten bedrijven, dus ik kan nooit oordelen voor heel de VS of heel NL, maar dat zijn dingen die me wel een beetje opvielen.
Anneke

[ftwproductions]

geen bericht is goed bericht

[ANY]

De vergelijking voor elk soort bedrijf zal er anders uit zien. Ik heb in Nederlandse en Amerikaanse ziekenhuizen en in de thuiszorg gewerkt, dus daar kan ik alleen over praten.
Werkdruk; allebei hoog. In Nederland echter pakte iedereen zijn pauze op tijd en gezamelijk koffiedrinken of het nu druk is of niet. Dat zie ik hier niet zo. Je pakt je pauze als je net tijd hebt.
Er is geen mogelijkheid tot minder werk verzetten als een ander, voor productiviteit zou ik zeggen, meer hier, het tempo ligt wat hoger.
Teamwerk is er overal.
Service; zoals overal in Amerika staat dit bovenaan de lijst. Als er klachten zijn wordt er meteen werk van gemaakt, en er wordt alles aan gedaan om klachten te voorkomen. "Customer service" wordt ons allemaal met de paplepel ingegoten. Als het de mensen bij ons niet bevalt gaan ze naar een ander ziekenhuis, er is meer keus, en dan zijn wij onze inkomsten kwijt.
Werktijden; in Nederland waren we zo afhankelijk van wat de vakbond voorschreef, daar was niks flexibel. Hier zijn vaste nachtdiensten en dagdiensten. We krijgen per uur betaald, en als we meer tijd maken dan we voor aangenomen zijn wordt het gewoon uitbetaald.
Vergaderen kunnen ze hier goed, maar er wordt veel meer actie ondernomen aan de hand van beslissingen dan in Nederland. Er is mogelijkheid om deel te nemen aan de discussie, maar uiteindelijk heeft de baas toch het laatste woord.
Mensen hier verwisselen veel sneller van baan of afdeling als het ze ergens niet bevalt.
Bijles; wordt hier door het ziekenhuis regelmatig gegeven over van alles en nog wat. Er zijn wel de nodige regels waar we aan moeten voldoen, en ieder jaar opnieuw bevoegdheid voor moeten halen.
Er is altijd de mogelijkheid dat iemand een schadeclaim tegen je indient, waardoor je wel zorgt dat je volgens de regels blijft werken.
Persoonlijk contact met collega's is er genoeg; op de rustige momenten kletsen we bij, veel over onze persoonlijke levens, een klein beetje over politiek. Buiten het werk gaan we soms lunchen, 2 keer per jaar organiseert het ziekenhuis een barbeque.
Dat zijn zo een paar dingen.
Annemiek

[Marcel]

Dank voor alle reacties tot nu toe. Nogal uiteenlopende beelden. Er is duidelijk (en gelukkig ook maar) niet iets compleet generieks over te zeggen. Wel heb ik de indruk dat cultuur ook heel sterk bepaald wordt door de branche waarin je werkt en vervolgens uiteraard door het specifieke bedrijf. Ben benieuwd naar nog meer ervaringen van anderen en vooral benieuwd wat ik daarvan zelf te zijner tijd van zal herkennen (of juist niet).

Marcel