Nogmaals enorm bedankt voor jullie persoonlijke en hartelijke reacties, het doet me zo goed! Het helpt echt zo, in ieder verhaal van jullie zit wel een kern van de waarheid! Bedankt voor jullie therapiesessie, ze hebben me weer uit de dip geholpen!
Gisteren was al een veel betere dag! We zijn eerst om 9 uur in het restaurantje van de Sandstone Inn gaan ontbijten (geen aanrader!) en daarna op pad gegaan via UT-12 naar Bryce Canyon. Na een paar viewpoints was onze eerste stop bij de Calf Creek Campground. Wat een prachtige plek overigens, echt een aanrader voor kampeerders!
Hier startte de wandeling naar de Lower Calf Creek Falls, en die stond hoog op mijn verlanglijstje. Na een klein uurtje van inefficienten en chaotische voorbereiding (spullen verzamelen, rugzakken klaarmaken) konden we eindelijk op pad. Hoewel we bij sommige viewpoinst langs UT-12 in de auto zijn blijven zitten omdat het er enorm koud was, bleek het hier al een stuk opgewarmd. Mijn fleecetrui kon in de koffer blijven zitten!
Vol goede moed startten we aan de wandeling, die volgens de beschrijving redelijk makkelijk zou moeten zijn. Dat viel echter toch behoorlijk tegen! Het zand was overal zo mul, dat het leek op een heel lange strandwandeling. Het stapte heel zwaar, en dat in de volle zon. De temperatuur bleef stijgen, het ging al snel tegen de 30 graden aan. Hoewel we daar wel op gekleed waren, was het toch redelijk onverwachts. Op de heenweg was weinig schaduw, dus overal liepen we in de volle zon. Een mooie wandeling, dat wel!
Na een uur en 3 kwartier lopen kwam de beloning: de waterval. Een Beauty! Wat een plaatje zeg, zo mooi. De wandeling was de moeite waard. Al genietend van het uitzicht hebben we hier even gepauzeerd en iets gegeten en gedronken, voordat we na een half uurtje begonnen aan de terugweg. Die ging een stuk vlotter, gelukkig! Misschien omdat we gewend waren aan het zware zand, of we wilden gewoon zo snel mogelijk terug zijn bij de auto, we deden er op de terugweg 20 minuten minder lang over. Trots op onszelf, we hadden het gehaald, hebben we onze voeten even afgespoeld in de beek en zijn daarna weer in de auto gestapt. We hadden er veel voldoening van!
Het volgende doel op de route was de Hole-in-the-Rock road, voor een bezoekje aan Devils Garden. Ook dat was prachtig! Geen lange wandeling, gewoon dwalen door de prachtige rotsformaties. Zo mooi! We waren er aan het einde van de middag, wat enorm gunstig was voor het licht. Behalve de mooie rotsformaties vind je hier ook enkele arches, waarvan wij Metate Arch de mooiste vonden.
Daarna weer op naar UT-12, met als volgende doel: een restaurant. We hadden honger! En niet zo'n beetje ook. In Escalante zagen we een redelijk nieuw uitziend restaurantje dat er goed uitzag, en daar besloten we te stoppen voor het eten: Circle D. En dat was de moeite waard! Veel gerechten worden hier huisgemaakt op de smoker, en dat was best eens lekker. We hadden als voorgerecht Bruschetta en Quesadilla's met huisgerookte kaas, als hoofdgerecht hadden we allemaal een burger. Heerlijk was het!
En toen waren we toe aan een lekkere douche en een lekker bed: op naar het hotel dus. We hadden gereserveerd in het Best Western Bryce Canyon Grand Hotel, de nieuwste telg (1 jaar oud) van Ruby's Inn, het staat er pal tegenover. Een prachtig nieuw hotel met schitterende kamers. Na het inchecken zijn we allemaal onder de douche gesprongen en neergeploft op het heerlijke bed. Peter en ik probeerden nog een film te kijken, maar ondanks de toezeggingen van de front desk had die film geen Closed Captioning (ondertiteling), zodat ik hem niet kon volgen. Ik heb daarom maar een boek opgepakt, maar ik kwam niet ver. Mijn ogen vielen al snel dicht!
Jammer genoeg kwam van slapen niet zo heel veel, ik werd al snel weer wakker. En bleef wakker worden, ik zag elk uur van de klok. Reden: pijn, veel pijn. Ik bleek toch behoorlijk verbrand, ondanks mijn insmeren. De zon was echt heel fel. Ik had hoofdpijn, en had het erg koud terwijl ik gloeide van de hitte. Last van ernstige verbranding dus. Ik heb maar een dikke trui aangetrokken en probeerde verder te slapen. Geradbraakt stond ik om half 7 toch maar op, en sprong onder de douche. Maar het warme water deed al zeer, ik kon het niet verdragen. Een dagje rust dus, dat was duidelijk!
Om 9 uur gingen we ontbijten, en we spraken af dat Peter en Natasja de Queens Garden Trail in Bryce Canyon zonder mij zouden doen. Ik vroeg om een late checkout bij de hotelbalie (en kreeg die ook!), zodat ik nog lekker kan uitrusten op de kamer, en intussen nog even een verslagje kwijt kan op mijn geliefde forum. Ik heb een paar paracetamols genomen, maar de hoofdpijn blijft zeuren. En dat terwijl ik gisteren toch mijn bandana om had! Dat wordt uitkijken in Arizona en New Mexico de laatste week!
Ik ga zo direct even de koffers inpakken, en dan plof ik op bed met een goed boek. Als Peter en Natasja niet verdwalen zonder mij ( ) zullen ze wel tussen 12 en 13h terug zijn. Voordat we naar Las Vegas rijden, gaan we eerst nog even de gift shop in Ruby's Inn bekijken, ik kan me van de vorige keer herinneren dat ik die zo mooi vond, en dan rijden we in 1 ruk door.
Viva Las Vegas!
"A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty" Winston Churchill
Hier schrijf ik over wat mij bezighoudt in mijn leven. Lees mee en laat een berichtje achter, leuk!
Goed te horen dat het gisteren al een betere dag was. Mooi hè Calf Creek Falls, ik vond ook de wandeling redelijk zwaar, wij liepen er midden op de dag hartje zomer, pffff ... maar inderdaad de moeite dubbel en dwars waard.
En nu lekker relaxen in Las Vegas. Ben trouwens ontzettend benieuwd naar je foto's.
Wat fijn dat jullie een heerlijk dagje gehad hebben, die wandeling klinkt wel wat heftig maar jullie hebben het gehaald. en ervan genoten.
Helaas ben je wel totaal verbrand en niet goed geslapen
Hopelijk gaat de pijn gauw weg en heel veel plezier in LV.
Het feit dat je hoofdpijn aan blijft houden ook na paracetamols kan, in combinatie met de rest van je verhaal, erop duiden dat je (lichte) uitdrogingsverschijnselen hebt/had.
Naast veel water drinken helpt het ook om een sportdrankje te drinken, zoals Gatorade; dat vult bepaalde mineralen en vitaminen aan die je nodig hebt om er weer bovenop te komen.
Wel fijn dat je een leukere dag hebt gehad!
~ “Experience is something you don't get until just after you need it.” - Steven Wright ~
He fijn om te horen dat het beter met je gaat, ondanks je verbranding en hoofdpijn ( inderdaad veel drinken en ook in LV opletten !!).
Iets actief doen en een doel bereiken tijdens het reizen is bijna altijd een goede ervaring. Helpt mij ook altijd erg, je beleving is intenser. Hoe klein die wandeling ook is, maar dat was hier zeker niet het geval. Knap van jullie hoor, en ik heb wel een beetje spijt nu ik dit lees dat ik die dag niet doorgezet heb, en de koffie verkoos boven de waterval ( maar ja wij waren al naar Strike Valley overlook gelopen)
wat fijn dat jullie zo'n leuke dag gehad hebben Jacqueline. Een hele prestatie hoor die wandeling naar de waterval.
Alleen jammer dat je zo verbrand bent, dat kan erg pijnlijk zijn weet ik uit ervaring.
Goed drinken tegn de hoodpijn want je kunt inderdaad wat uitgedroogd zijn.
Heeft jullie vriendin Natajsa eigenlijk een leuke vakantie? Ik ben heel beniewd hoe zij het allemaal ervaart. Vindt ze het ook zo vermoeiend?
Ahh toch nog eens goed nieuws te horen buiten de hoofdpijn, maar dat zal wel over waaien
Wij deden ook de calf creek falls vorig jaar en waren ook serieus onder de indruk eens die waterval voor je neus verschijnt. Prachtig hé. En fotogeniek dat ze is wij bleven er een uur genieten.
Wij vonden de wandeling niet echt zwaar, maar dat hangt van persoon tot persoon af. Maar het is het wel waard las ik, dan ben je de zware tocht wel snel vergeten. Leuk dat jullie ook devils garden bezochten, ook een erg mooi plekje natuur.
Was het bij jullie ook zo rustig daar? bij ons stonden er maar enkele auto's
Geniet er nog van de komende weken !
En blijf ons op de hoogte houden van jullie avonturen, erg leuk om te volgen, zo'n update op het forum!
Bart
Grts, Bart
You can't milk a cow with your hands in your pants
Zo, en inmiddels zijn we alweer 5 dagen verder, en hebben we een leuke tijd gehad in Las Vegas. Bij het begin beginnen....
Vorige week donderdag zijn we dus vanuit Bryce Canyon, na de wandeling van Natasja en Peter, naar Las Vegas gereden. Onderweg hebben we nog even gestopt voor een foto in Red Canyon, en natuurlijk ook even bij Navajo Lake op de US-14 dat nog bijna helemaal bevroren was. Hier, hoog in de bergen, kwamen we de meeste sneeuw tegen van onze vakantie. Hier lag meer dan in Colorado, zo hoog nog. Ongelooflijk!
In St. George zijn we bij Ruby Tuesday's gestopt voor een lunch en een overheerlijke aardbeien-limonade, en daarna zijn we even de mall ingelopen die bij het restaurant lag, om de benen te strekken. Veel van onze gading vonden we hier niet, maar het was toch lekker om even te lopen, al was er niet veel te beleven.
In de winkel kreeg ik een sms-je van Marjan dat ze al flink op weg waren naar Las Vegas, en al een dag eerder zouden binnendruppelen. Dat ging vlot! We moesten toen toch zelf ook wel opschieten, anders zouden zij er nog eerder zijn dan wij...
De rit naar Las Vegas verliep voorspoedig en we waren er zo. Onderweg ging de klok nog een uurtje terug, en dat kwam ons wel goed uit. Rond 7 uur liepen we het huis binnen, en installeerden we ons. De auto werd uitgeladen en even uitgemest, de koelbox ging leeg en de koffers gescheiden van schone was en vuile was. We hadden hier een wasmachine en droger tot onze beschikking, en dat was hard nodig ook!
Nadat we Jan en Marjan hebben verwelkomd, zijn we zelf nog even op pad gegaan. Peter aast al sinds het begin van de vakantie op een I-pad, en in Vegas zijn 3 apple storen. We meldden ons in de dichtsbijzijnde store, in het nagelnieuwe Town Square vlakbij ons huis, maar de teleurstelling was groot toen bleek dat er geen voorraad was en je alleen een Ipad kon reserveren. Dat zou een week duren, en zolang zijn we niet in Vegas. Jammer dus! Geen enkele winkel in Vegas heeft voorraad!
Daarna zijn we naar een sushi-restaurantje gereden om nog wat te eten, en dat smaakte ons bijzonder goed! Tegenover de sushi-tent lag een Albertsons en daar hebben we voor de komende dagen boodschappen gedaan, zodat we genoeg te eten en drinken zouden hebben.
Eenmaal terug in het huis doken Peter en Natasja in de hot tub, die inmiddels lekker was opgewarmd, en ik heb lekker bijgekletst met Marjan en Jan. De "therapiesessie" heeft me heel goed gedaan!
Op vrijdag hebben we allemaal schandalig lang uitgeslapen, laat ontbijt gegeten, lekker gelummeld en getut, en Natasja en ik hebben onze route aangepast voor de dagen na Las Vegas, onder het toeziend oog en met goede adviezen van Marjan. Natuurlijk hebben we nog wat gelezen, en lekker gerelaxt, totdat het op een gegeven moment echt tijd werd om ons aan te kleden, want we zouden 's avonds naar Le Reve gaan in het Wynn hotel. Jan en Marjan hadden ook nog kaartjes gescoord voor de show, de mazzelkonten kregen zelfs $30 korting, en zo konden we gezellig samen gaan. Om kwart voor 5 gingen we op pad.
De eerste stop was de Fashion Show Mall, voor een maaltijd in de food court. De mall ligt tegenover het Wynn, en dat is lekker gemakkelijk. We gaven de auto af bij de valetparking van het Wynn en liepen naar de foodcourt. Hier kozen we onze maaltijd en aten die smakelijk op. We hadden allemaal iets Aziatisch van Panda Express, met uitzondering van Jan die had gekozen voor een of andere Kip-tent. Na de maaltijd liepen we terug naar het Wynn, waar we ons nog even vermaakten met het kijken van de winkeltjes bij het theater. Een mooi hotel! Het ziet er allemaal wel heel duur uit.
Bij de ingang van de show probeerde ik nog te organiseren dat we met z'n allen toch bij elkaar konden zitten, ondanks dat we de kaartjes apart van elkaar hadden gekocht, en dat lukte ook nog! We kregen supergoede plaatsen, ver bovenaan, en het zich op het podium was geweldig! Ik vond het zelf een mooie show, maar achteraf terugkijkend had ik toch liever een Cirque du Soleil gezien. Ik had de kippenvel momenten die ik had bij Mystere gemist bij Le Reve. Mijn gevoel bij Cirque du Soleil is dat de verschillende acts heel spectaculair zijn, en aan elkaar gelast worden door een grappig thema, terwijl de show van Le Reve eigenlijk een heel lang verhaal is, met af en toe een act. Die acts zijn echter -in mijn ogen dan- veel minder spectaculair dan Cirque du Soleil, het is een geheel, een verhaal dat op elkaar aansluit. Veel acts lijken op elkaar, al zijn ze net wat anders, en er is veel "baletachtig" gedans tussendoor. Ik vond het prachtig, begrijp me net verkeerd, maar ik denk dat ik "O" of "Ka" nog veel mooier had gevonden. Jammer, al was het zeker geen verpilde avond of verspild geld, ik heb zeker genoten. En zie, we hebben weer een reden om terug te komen!
Na de show hebben we nog even een drankje gedaan in de bar van het Wynn, en daarna zijn we via de Strip terug gereden naar ons huis. Leuk om de Strip bij avond te zien, zeker voor Natasja voor wie het de eerste keer is.
Op zaterdag hadden we een winkeldag gepland. Natasja, Peter en ik gingen na het ontbijt op pad naar de eerste mall: Boulevard Mall, achter de strip. Deze stond op ons lijstje, omdat daar een vestiging ligt van Ashley Stewart, een grote-maten-winkel met veel kleurige mode. Tijdens onze hele reis is dit de enige vestiging die we tegenkomen, de keten is vooral vertegenwoordigd in het zuidoosten. Ik heb ze vorig jaar ontdekt en ben er toen erg goed geslaagd, vandaar dat ik er graag terug wilde. Jammer genoeg kon ik er dit jaar niet zo goed slagen als vorig jaar, al scoorde ik nog een leuk jasje voor naar het werk.
In de mall was niet veel te beleven, het was er heel rustig. Toen we uitgekeken zijn reden we naar de Premium Outlets in Vegas noord, ook daar had ik erg naar uitgekeken. Dit is een buiten mall, maar wel een die heel mooi is aangekleed. We konden nu wel goed merken hoe warm het eigenlijk is, al viel dat voor deze omgeving nog erg mee. Het was ongeveer tussen de 30 en 35 graden. In de mall stonden overal ventilatoren met waterverstuivers, dus voor mij en mijn hoorapparaten goed uitkijken geblazen, maar het was er daardoor wel redelijk koel. Ondanks dat het een buitenmall is, loop je niet vaak direct in de zon, door de mooie overkappingen die ze hebben gemaakt en die mij doen denken aan het vliegveld van Denver.
Toen we er even bezig waren kregen we een sms van Marjan, ze zouden ons hier ontmoeten. We lieten ze weten waar we waren en gingen toen samen op pad. We liepen nog even terug naar Chico's, daar had ik iets leuks gezien van een topje met een overgooier-blouse dat ik volgens Natasja moest kopen, maar dat Peter afschuwelijk vond. Ik stond dus in tweestrijd, en vroeg advies aan Marjan. Uiteindelijk heb ik het maar wel gekocht! Marjan slaagde hier ook nog voor een heel mooie set van een rok met een top en blouse, die haar echt prachtig stond!
Daarna liepen we nog even door de laatste rij winkels en we sloten onze winkelervaring hier af met een stop in de Samsonite winkel, waar we een mooie set koffers/duffels hadden gezien, en een heel handige kleine koffer voor de laptop en wat kleding die Peter graag wilde hebben voor zijn korte zakenreisjes. Een van onze grootste koffers is kapot, de rits is stuk, en we durven daar niet meer op te vertrouwen voor de terugreis naar Nederland. Bovendien hebben we voor de terugweg toch al te weinig kofferruimte, dus deze aanschaf is noodzakelijk.
Daarna zijn we naar de Fashion Show Mall gereden, daar wilde Peter graag even rondkijken. Helaas was het eigenlijk te laat, we waren er net een uurtje toen de winkels al dicht gingen. Ik had nog wel een paar leuke zwarte sandaaltjes gescoord in de uitverkoop bij Nordstroom, en we hebben een heerljke koffie of limonade gedronken. Ook de apple store hebben we nog even aangedaan, zonder resultaat, maar daar liet een medewerker Peter wel zien hoe hij wel een Ipad kon reserveren in een andere winkel. Handig om te weten!
Na dit winkeldagje hadden we toch ook wel honger gekregen, al was het alweer laat op de avond. We besloten om sushi te gaan eten in een tentje in Vegas Noord. Jammer genoeg was het daar zo druk, dat we minstens een half uur moesten wachten. Dat hadden we er niet voor over. We kozen daarom voor Applebee's, dat lag ook vlakbij. We hebben ons daar tegoed gedaan aan een appetizer sampler, en we kozen ook nog allemaal een hoofdgerecht. Ik ging voor een stukje vis met wat aardappeltjes en groente, een weightwatcher-keuze. Soms moet je toch ook gezond doen! Na het eten gingen we de auto ophalen van Jan en Marjan bij de outlet, en toen op naar het huisje.
Natuurlijk ging de route ook deze keer weer via de Stip, het blijft immers een leuke route 's avonds. We hadden deze keer extra mazzel, omdat we bij het Bellagio voor het stoplicht stil stonden toen het waterballet startte, op de muziek van het Amerikaanse volkslied. Prachtig!
Eenmaal thuis duurder het niet lang voordat iedereen onder zeil ging!
De zondag zouden we besteden aan een bezoekje aan de Stip. We hadden allemaal wat wensen en die probeerden we in elkaar te passen. Na een laat ontbijt, het was alweer 1 uur geweest voordat we op pad gingen, reden we eerst even naar de Apple winkel in Town Square om de Ipad te reserveren. Dat lukte namelijk niet op de laptop in het huis. Daarna besloten we eerst te rijden naar het Venetian om de auto te parkeren. Het doel was om de auto net als in het Wynn af te geven bij de Valet parking en daarna het hotel in te lopen. Eenmaal daar besloten we echter de auto zelf te parkeren, omdat de valet parking ook in de parkeergarage zit. Welk voordeel heb je daar nu van? Geen goede keuze dus, hoewel we zo wel snel in het hotel waren.
We liepen via de Canal shops naar het San Marco plein waar we getrakteerd werden op een heerlijk ijsje van Marjan, en daarna weer via de winkelgalerij naar de hoofdingang voor een prachtig uitzicht. Daar liepen we ook de Stip op richting Planet Hollywood. Onderweg hebben we nog heerlijk geluncht op het terrasje van Hotel Paris, met een schitterend uitzicht op de fonteinen van het Bellagio die we hier nog 2 keer zagen dansen. Het eten was ook heerlijk! Ik deelde met Natasja de gerookte zalm op toost en de zelfgemaakte chips met blue-cheese dip, we hebben onze vingers erbij opgegeten.
Daarna liepen we verder naar het Planet Hollywood, waar Natasja en ik de Miracle Mile gingen doen, en Peter, Jan en Marjan het casino indoken. Na een uur hadden we weer afgesproken bij de hoofdingang, en achter elkaar aan liepen we daar weer naar buiten. Natasja en ik hadden niet zo veel gescoord, alleen wat kaarten en ik had een leuke ketting in de uitverkoop. Peter had verlies gedraaid bij het gokken ($100 gespeeld, $50 gewonnen) en Jan en Marjan hadden samen winst gemaakt van enkele tientjes.
Hier zijn we overgestoken en via de overkant van de Strip weer terug gelopen naar de auto. Dat was nog best een wandeling. Onderweg hebben we nog een keer de fontein bij het Bellagio gezien, en daarna zijn we doorgelopen naar de auto, met af en toe een fotostop. Ons volgende doel was de Stratosphere, voor foto's bij nacht. Dat was mijn grote wens! Ik had ergens gelezen dat je op het Stratosphere mooie avondfoto's kon maken, en dat wilde ik natuurlijk graag. Ik wilde eigenlijk aankomen rond zonsondergang, zodat je nog foto's kunt maken met een donkerblauwe lucht, en dan de verlichting van Vegas op de achtergrond. Maar dat mislukte, we waren toch langer onderweg dan ik had gehoopt. Bovendien had ik nog een akkefietje over mijn statief, dat mocht niet mee naar boven. Zelfs een monopod is hier niet toegestaan, belachelijk! Uiteindelijk had ik die toch bij me, maar ik heb er niet zoveel aan gehad. Het uitzicht viel zwaar tegen! Overal zat de reling in de weg, of de kabels van de attracties die boven op het Stratosphere zijn gebouwd. en de Strip zag je niet eens goed. Op de voorgrond (gezien vanaf het Stratosphere) was een heel groot hotel in aanbouw, dat geheel donker was, en dus de compositie aardig verknalde. Jammer! Het is mij uiteindelijk ook niet meer gelukt om ergens anders mooie avondfoto's te maken, en dat vond ik toch wel jammer. Mijn enige doel in Las Vegas was het winkelen en de avondfoto's, en ik wilde eigenlijk ook nog heel graag de bloemen zien tegen het plafond in het Bellagio. Score: 1 uit 3. Weer een reden om terug te komen dus!
Na het Stratosphere zijn we nog even de souvenirswinkel ingedoken waar we onze auto hadden geparkeerd, volgens de borden de grootste souvenirswinkel ter wereld. Hier heb ik nog een boekenlegger gescoord voor mijn verzameling, en een kerstornamentje van Las Vegas. En toen hadden we honger! We besloten te rijden naar dezelfde sushitent waar we gisteren waren, maar ook vandaag was er weer een lange wachttijd van 45 minuten. We besloten niet te wachten en reden naar de sushitent waar Natasja, Peter en ik op de eerste avond zijn geweest, dat was 20 minuten rijden. Helaas moesten we daar ook nog even wachten, langer dan de 10 minuten die ons was beloofd, maar het was wel de moeite waard, we hebben er heerlijk gegeten! Het was alweer na middernacht dat we thuis waren, en de meesten van ons doken al snel weer het bed in. Het was onze laatste avond samen in Las Vegas.
Tijd voor uitslapen was er niet op maandag, we moesten nameljik uiterlijk om 11 uur het huis uit. Dat lukte ons bijna, uiteindelijk reden wij om kwart over 11 weg. Jan en Marjan hebben we even na 9 uur samen uitgezwaaid en daarna zijn we gaan inpakken. We hadden aardig wat troep verzameld inmiddels, en het kostte wat tijd om alles weer te organiseren. Gelukkig pastte alles weer netjes in de auto, al moesten we iets meer inschikken dan eerst. Het van voor maandag was om eerst nog te shoppen in Las Vegas, en pas later in de middag te vertrekken naar onze volgende bestemming: Williams. Zo gezegd, zo gedaan.
We begonnen bij Town Square, waar we al 2 keer eerder waren in de Apple winkel, maar deze keer voor een stop bij Banana Republic en Chico's, een van mijn favoriete kledingwinkels in Amerika. Bij Banana Republic scoorde Natasja een paar leuke armbandjes, maar Peter vond niets van zijn gading. Bij Chico's was het ook Natasja die scoorde, ze had een mooie outfit bij elkaar! Ik vond er een zwarte top en een paar leuke afgeprijsde teenslippers in het knalroze (mooi bij mijn inmiddels bruine voeten). Daarna staken we de weg over naar de Outlet. Peter kocht hier een leuke korte broek -met ruitjes!- en we vonden er nog een heel leuke outfit voor ons kakelverse nieuwe nichtje, 2 dagen eerder geboren! Na onze vakantie gaan we dus op kraamvisite, en natuurlijk nemen we iets moois mee uit Amerika. BIj de babygap in Denver hadden we al een heel schattig glamourpakje gevonden, en nu vonden we ook een schitterende outfit voor de nieuwste telg in de familie van Peter. Ook scoorde ik in de outlet een paar leuke witte teenslipper-sandalen van Naturalizer, een merk waar ik de hele dag op kan lopen. Ik hield ze dan ook gelijk aan! Mijn Birkenstocks zijn na deze vakantie echt helemaal afgeschreven, die hebben hun geld wel opgebracht. En verder kochten we samen nog een paar potjes creme bij een standwerker, die ons ter plekke liet voelen, op onze inmiddels uitgedroogde handen, hoe lekker die wel niet was. En ja hoor, we voelden merkbaar verschil. Zo zacht, en zo lekker! Hoewel heel duur besloten we die toch aan te schaffen, hopelijk maakt de creme zijn beloftes waar! Anders hebben we samen $90 voor niets uitgegeven.....
En toen hadden we weer honger! We reden naar Applebee's voor de lunch, en het was alweer bijna 5 uur toen we onderweg gingen naar Williams. Gelukkig hadden we geen serieus oponthoud, op de Hooverdam hadden we 10 minuten vertraging. We stonden niet echt stil, maar konden heel langzaam rijden. De andere kan top echter: oe-la-la, wat een file zeg! Die konden we gelukkig passeren! Ik reed het eerste uur, en daarna nam Natasja het stuur over. In Seligman zijn we nog even van de weg afgegaan voor de bezienswaardigheden van Route 66, maar het was al bijna donker en alles was gesloten, dus daar hebben we niet zoveel meer aan gehad. Een half uur daarna reden we ons hotel binnen, nou ja, figuurlijk dan. We hadden in Las Vegas gereserveerd bij de Quality Inn Mountain Ranch Resort. Het ligt een paar kilometer buiten Williams, maar heeft wel prachtige kamers! Het uitzicht hebben we niet gezien, dat zien we wel als de gordijnen bij daglicht weer open gaan. Omdat we allemaal moe zijn, besluiten we lekker uit te slapen! En dat lukt aardig, tenminste voor Peter zeker. Het is inmiddels al 10 uur 's ochtends geweest en hij is nog steeds onder zeil. Ik ben al wakker vanaf half 9, zodat ik jullie nog even op de hoogte kan houden!
Vandaag staat de Grand Canyon op het programma. We rijden vanuit Williams naar Grand Canyon Village voor de viewpoints en via de oostkant rijden we er weer uit, onderweg naar Sedona. Daar hebben we de 2 komende nachten gereserveerd in het Southwest Inn. Volgens mij hadden we wel een mazzeltje daar, we hebben namelijk via Priceline een kamer geboekt (niet door te bieden, maar gewoon uit de lijst gekozen) voor $77 per kamer per nacht, terwijl de goedkoopste kamer in het hotel normaal $250 per nacht is. We kregen dan na de boeking ook een mailtje van het hotel dat er een vergissing was gemaakt en dat de prijs verkeerd was vastgelegd. We hebben terug gemaild en voet bij stuk gehouden en kregen daarna de melding dat ze zich houden houden aan de bedragen van Priceline. Mazzel dus! Het ziet er heel luxe uit, en dat is ook wel eens lekker. Morgen gaan we misschien nog een scenic route rijden in de omgeving van Sedona, of anders blijven we gewoon lekker in het hotel rondhangen. En op donderdag rijden we dan naar Schottsdale, bij Phoenix. Daar vandaan stapt Natasja vrijdag op het vliegtuig, en dan rijden Peter en ik in de laatste week terug naar Denver.
Tot zover weer onze belevenissen en plannen, nu stap ik lekker onder de douche en ga me gereed maken voor de dag van vandaag. Groetjes!
"A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty" Winston Churchill
Hier schrijf ik over wat mij bezighoudt in mijn leven. Lees mee en laat een berichtje achter, leuk!
at een leuke tijd hebben jullie gehad in Las Vegas. En de kledingwinkels zijn ook een stuk leger zo te horen
Wel jammer dat het fotograferen op Stratosphere Tower niet gelukt is.
Ik moest wel lachen om die créme. Ik heb me een paar jaar geleden in San Diego ook zo'n créme bij een straatkraampje aan laten smeren. Volgens mij zat er een soort zand/scrub in waardoor je handen heerlijk zacht werden.
Toen ik thuis was bleek het helemaal niet zo'n bijzondere créme te zijn en ik heb hem niet eens helemaal opgemaakt.
Jullie gaan een paar leuke dagen tegemoet denk ik, de mooie Grand Canyon en natuurlijk Sedona. Wat een mazzel met dat hotel zeg, de kamers zien er mooi uit.
Heel veel plezier en wens Natasja maar een hele goede terugreis.
Mooie verhalen weer; prima genoten in Las Vegas. En nog genoeg redenen gevonden om weer terug te mogen (blijven wij ook maar verzinnen ). Enne, bij Venetian is valet parking afgeven gewoon voor de hoofdingang volgens mij, en ophalen in de garage (maar wel gelijk aan het begin); dus blijft wel 'handig' volgens mij hoor !
Nou, lekker een mooie deal gescored in het hotel waar jullie nu zitten; dat klinkt echt als een koopje ! Geniet er lekker van !
Hé hallo, hier ben ik weer! Alweer een paar dagen en een heleboel belevenissen verder. We zitten inmiddels in Tucson, in het Loews Ventana Canyon Resort, aan de rand van de stad, in een luxe kamer (gratis upgrade, ondanks priceline!) met een geweldig uitzicht over de stad. Een prachtig resort, maar daarover straks nog meer. Eerst even terug naar waar we gebleven waren: de Grand Canyon.
Vanuit ons hotel in Williams besloten we, toen we eindelijk op weg waren na schandalig lang te hebben uitgeslapen, eerst nog even naar de supermarkt te rijden voor ontbijt en ijs. Het ontbijt hebben we op de parkeerplaats van de supermarkt naar binnen gewerkt, heerlijke croissantjes met smeerkaas en jam, en een paar lekkere donuts. Daarna was het nog zeker een uur rijden tot aan de rim van de Grand Canyon. Onze eerste stop was bij het visitor center, waar we arriveerden rond 2 uur. Daar hebben we een stuk langs de rim gelopen en een paar foto's geschoten. Er wordt daar hard gewerkt aan betere voorzieningen, en dus moet er flink gestapt worden om de rim te bereiken. Een gedeelte van de paden is afgezet en sommige viewpoints zijn niet open. Na deze wandeling reden we naar Grand Canyon Village, waar we even hebben rondgeneusd in de souvenirwinkel en natuurlijk ook even naar de rim zijn gelopen. Ik kon me herinneren dat je hier ergens lekker ijs kon krijgen, maar daar stond jammer genoeg een enorme wachtrij, dus besloten we dat maar achterwege te laten. We stapen weer in de auto en begonnen aan de rit naar Desert View. Onderweg zijn we nog gestopt bij het Grandview Point en natuurlijk bij Desert Viewpoint, deze laatste was onze grote favoriet. Hier was het wel erg druk op het bekende punt, maar het is toch gelukt om de foto's te maken op de gewenste punten. De toren zijn we niet opgeklommen, maar we hebben wel nog even rondgekeken in de giftshop. Hier vond ik een prachtige Navajo Kachina voor op onze nieuwe kast thuis, ik ben er erg blij mee! Ik had in de Gouldings Lodge al een gezien waarop ik gelijk verliefd werd, maar omdat Peter het te duur vond heb ik hem toen laten staan. Daar had ik achteraf veel spijt van, dus ik was nu heel blij om er toch een te vinden die ik zelfs nog mooier vond, en goedkoper. Terugkijkend op de Grand Canyon vonden we het allemaal tegenvallen. We hebben al veel mooiere dingen gezien deze reis, en ook vorige reizen, en ik blijf erbij dat de North Rim veel ruiger en afwisselender is.
Na de Desert View reden we richting Cameron, en stopten onderweg bij het Little Colorado River viewpoint. We waren de enige bezoekers hier! Bij het uitstappen kwamen er 3 honden op ons af, zwerfhonden, die weliswaar vuil waren, maar je kon zien dat ze wel geciviliseerd zijn. Een van hen had zwaar ontstoken ogen, zo zielig! Om de een of andere reden kwamen ze allemaal op mij af, en begonnen gelijk mijn hand te likken. Ik weet dat dat een teken van nederigheid is, ze hadden beslist geen kwaad in de zin. Mijn hart smolt......
Om de overlook te bereiken, moet je hier eerst langs een aantal Navajo kraampjes lopen, die niet meer allemaal bezet waren deze keer. Het was immers ook al bijna 5 uur (denk ik), dus dat is niet raar. Het viewpoint stelde niet zoveel voor, de rivier stond namelijk helemaal droog en bestond uit opgedroogde modder. Niet spectaculair dus. Het uitzicht was op zich best mooi, maar niet spectaculair. Bij de Indianenkraampjes kochten we een mooie kerstbal, en we keken nog even naar de leuke sierraden.
Een maal terug bij de auto besloten we de honden wat drinken en eten te geven. We hadden nog wat oud brood dat we ze gaven en het werd heel dankbaar aanvaard. Ook lieten we ze 2 flesjes water leegdrinken, de stakkers hadden duidelijk dorst. We hadden het zo met ze te doen... Daarna stapten we in de auto en vervolgden onze route naar Sedona. In Cameron hebben we de auto volgetankt en met de laptop op schoot reden we verder. Terwijl Natasja reed, zocht ik op internet een goede sushitent in Flagstaf. We zouden rond half 7 in Flagstaff zijn, we hadden honger en we hadden allemaal weer zin in sushi. Via Tripadvisor vond ik Karma, goede prijzen en recensies. Het restaurant lag langs de doorgaande weg, dus we hoefden niet eens om te rijden, en we konden voor de deur parkeren (mazzeltje...). Over het eten kan ik kort zijn: het was de beste sushi ooit! Als je ooit in Flagstaff bent en van sushi houdt moet je hier beslist gaan eten. We hebben gesmuld! Ook een heel gezellig tentje trouwens, wat betreft de bediening en de inrichting! Een aanrader dus!
Het was al bijna donker toen we om 8 uur begonnen aan het laatste stuk naar Sedona, en toen we eenmaal in Oak Creek Canyon waren, moest Natasja de bochtige weg in het volledige duister afleggen. Geen pretje, maar het ging haar prima af! Ik zat achterin de auto lekker te lezen, mijn boek was zo spannend! Het was negen uur toen we de parkeerplaats opreden van de Southwest Inn. Dat zag er goed uit! Het is een kleinschalig hotel, met prachtige kamers. We deponeerden onze koffers op de kamer, en gingen daarna nog even relaxen in de hot tub. Helaas was dat plezier van korte duur, want de verlichting ging stuk en in het donker is het toch minder leuk. Voor mij bovendien extra lastig, want zonder hoorapparaten moet ik het 100% hebben van het liplezen, en dat gaat zo moeilijk in het donker.
De dag erna hebben we eerst weer lekker uitgeslapen, we waren nog net op tijd voor het ontbijt. Dat smaakte niet slecht. Daarna begonnen we aan de Red Rock Loop, die begon vlakbij ons hotel. Onderweg een afbuiging naar Red Rock Crossing, voor een korte wandeling met uitzicht op de beroemde Cathedral Rock. Mooi, maar wel erg warm! De temperatuur is al ver over de 30 graden, en we moeten er duidelijk nog aan wennen. We hebben hier wat tijd verspild aan het zoeken van een manier om de kreek over te steken, omdat je aan de andere kant mooie foto's kan maken volgens het boek van Martres, maar dat mislukte helaas. Het werd wel een avontuurlijke wandeling zo! Helemaal verhit kwamen we terug bij de auto, waarna we onze route vervolgden.
De volgende stop was de Chapel of the Holy Cross in Sedona, waar we ons vergaapten aan het prachtige gebouw en de omgeving. Tegenover de parkeerplaats met het uitzicht op de aparte kerk, stond namelijk een kast van een huis met een prachtige tuin, kompleet met rivier en waterval. Mooi!
Daarna begonnen we aan de route door Oak Creek Canyon, waar we even stopten bij de Midgley Bridge. We wilden de US89 zowel naar het noorden als weer terug rijden, maar we besloten uiteindelijk halverwege alweer te keren. We genoten van de omgeving, vond het een prachtige route, maar hadden gewoon meer zin om even door het stadje te banjeren. Zo gezegd zo gedaan! Het is een heerlijk stadje met al die galeries en leuke boetiekjes! HOewel het erg warm was, konden we regelmatig even afkoelen in de winkels. Halverwege streken we neer op het terras van een mexicaans restaurant waar we een lekkere appetizer namen om te delen. Ook dronk ik hier voor het eerst Green Apple Lemonade, en die was super lekker! De service was hier helaas ver te zoeken, maar acht, zo lekker op en terrasje had ook wel wat!
Na deze trip brachten we Peter terug naar het hotel, die wilde even lekker bijkomen, terwijl Natasja en ik nog even terugreden naar het dorpje. We hadden namelijk een winkel van Chico's gezien, en daar wilden we nog even kijken of ze daar misschien die rok nog hadden in de goede kleur en maat. Helaas, ik had pech, maar Natasje vond er nog wel iets heel leuks van haar gading. We kunnen maar beter aandelen nemen bij Chico's!
Toen besloten we ook nog even naar Cottonwood te rijden, daar lag namelijk een vestiging van Cato, een keten waar ik vorig jaar heel wat broeken heb gevonden voor heel weinig geld, met een voor mij geweldige pasvorm. Het was een half uurtje rijden, maar zonder veel resultaat. Ik vond er niet wat ik zocht, behalve dan een joggingbroek voor thuis op de bank in de uitverkoop voor $5. Na het winkelen reden we terug naar het hotel waar we ons opfristen en klaarmaakten voor het avondeten. We reden op aanraden van de hoteleigenaar naar Pizza Heaven waar we het ons goed lieten smaken!
Na een goede nachtrust -wat een heerlijke bedden hebben ze hier!- en lekker lang uitslapen gingen we pas tegen half 12 op pad naar PHoenix. Natasja's laatste dag! We besloten de scenic route te nemen via Jerome en Watson Lake, en daar kregen we geen spijt van. In Jerome hebben we ons heel goed geamuseerd bij de Gold King Mine, een zogenaamde oude mijn en ghost town. In werkelijkheid leek het meer op een sloopplaats, maar wel een mooie! Fotografisch kon ik hier mijn hart ophalen, wat een leuke plek! We zagen er oude pareltjes van auto's en veel andere troep, maar bij elkaar wel heel fotogeniek. Leuk voor de afwisseling, en absoluut een aanrader. Ook liepen we nog even door het stadje, waar het ondanks de hoogte toch behoorlijk warm was. Daarna gingen we verder op pad naar Watson Lake en de Granite Dells.
Het kostte ons wat moeite om het te vinden, maar met wat hulp lukte dat toch. Een prachtig meertje en heel fotogeniek met al die aparte rotsen eromheen. Leuke stop! Het was toen al 3 uur geweest, en we kregen weer honger. Onderweg naar de snelweg kwamen we langs een Red Robin, en dat leek ons een prima gelegenheid voor een lekkere lunch. We waren er deze vakantie nog niet eerder, en ik kon me herinneren dat ze hier zo'n lekkere aardbeien limonade hadden, mijn favoriete drankje! Als hoofdgerecht namen we allemaal een burger, die smaakte ons prima. Om even over 4 zaten we weer in de auto onderweg naar Phoenix waar we sliepen in het Doubletree Paradise Valley Resort. Daar checkten we rond 6 uur in, en Natasja ging aan de slag met het organiseren van de koffers, terwijl ik even over de prachtige lokatie wandelde. Snikheet was het in Phoenix, ongelooflijk wat een verschil! Dachten wij dat Sedona warm was, hier was het nog erger. We moesten er even aan wennen. 's Avonds om 11 uur was het nog steeds 35 graden.
Het complex is prachtig! Wat een mooie zwembaden hebben ze hier! Ook zag ik een prachtige trouwtuin, met van die typische witte stoeltjes bij een prieeltje, zoals je dat vaak ziet in de Amerikaanse films. Toen Natasja klaar was, gingen we aan de afscheidsborrel op haar balkon bij de kamer. We hadden nog een paar corona's, een wijncooler (mjammie!) en wat nacho's met dipsaus waar we ons tegoed aan deden. Het was een gezellige avond! Wel doken we er al vroeg in, want we moesten heel vroeg opstaan om Natasja naar het vliegveld te brengen.
We sliepen allemaal heel slecht, te bang om ons te verslapen. We hadden om half 6 afgesproken, want om uiterlijk 6 uur wilden we Natasja afleveren op het vliegveld. Dat betekende voor mij dat de wekker al om half 5 afliep. Jemig zeg, en dat op vakantie.... Maar ja, het is ook wel leuk om haar nog even uit te zwaaien. Zo vroeg was er op de weg nog weinig verkeer. Ondanks het vroege uur was het toch al heel warm: 27 graden en het liep snel op! We zetten Natasja af bij de incheckbalie en togen zelf weer terug naar het hotel. Onderweg kwamen we langs de Breakfast Club, en we besloten daar te ontbijten. Het zag er leuk uit. En het was nog heerlijk ook! Ik stelde mijn eigen ommelet samen, en die smaakte bijzonder goed. Hij werd geserveerd met vers fruit, een lekker frisse combinatie. Daarna reden we terug naar het hotel, waar ik even de mail checkte en in een nieuw boek begon. We wilden vandaag besteden aan winkelen in de stad, we hadden geen zin in iets anders, en die gaan pas open om 10 uur 's ochtends. Aangezien we alweer om 7 uur terug waren in het hotel, het voelde alsof we al een halve dag erop hadden, moesten we nog even wachten. Niet erg, wel lekker om nog even te relaxen. Peter probeerde intussen om de apple winkel in Albuquerque telefonisch te bereiken, want we hadden inmiddels een berichtje ontvangen dat zij de Ipad voor ons hadden ontvangen. We kregen 24h de tijd om hem op te halen, en dat ging natuurlijk niet lukken. We zijn namelijk volgende week dinsdag pas in Albuquerque. Peter wilde dus proberen te regelen dat de Ipad langer zou worden achtergehouden, maar het lukte niet om contact te leggen. Na 3 kwartier proberen gaf hij het op.
We hadden de shopping mall in Chandler uitgekozen voor vandaag, en eventueel nog de Arizona Mills. Onderweg kwamen we nog langs een Chico winkel waar we even stopten om te kijken voor de rok. Helaas hadden ze die niet, maar ik paste nog wel verschillende andere dingen. In de winkel werkte een Duitse vrouw die jaren eerder was geëmigreerd en zij herkende ons accent en zag haar kans schoon om weer eens Duits te praten. Met Peter dan, want die spreekt vloeiend Duits, ik houd het liever op Engels.
Na Chico's reden we nog even naar een andere winkel gespecialiseerd in grote maten, vlakbij het hotel, waarvan we een advertentie hadden gezien in een blad op onze hotelkamer. Helaas hadden ze daar niets van mijn gading, vreselijk duur en nog afzichtelijk ook. De mall dus! Het was een klein half uurtje rijden en rond 11 uur parkeerden we daar de auto. We hadden deze mall gekozen omdat ze er enkele winkels hebben die tot onze favorieten behoren, dus we konden hier even vooruit. We vonden het een mooi winkelcentrum, en de tijd vloog voorbij. Peter vond 2 leuke overhemden bij Abercrombie & Fitch, en ik vond bij -alweer!- Chico's nog een wat leuks, en bij Macy's een leuke top. Intussen kreeg Peter een mailtje (te lezen op zijn smartphone) van de applewinkel in Tucson dat ook daar de Ipad voor hem was binnengekomen, en hij was helemaal in z'n nopjes! We zouden immers vandaag naar Tucson rijden, en dus binnen de 24h dat ding kunnen ophalen. Eindelijk, het leek er dus toch op dat het zou lukken!
Een van de laatste winkels die we aandeden in de Chandler mall was -verassing!- de applewinkel. Hier keek ik nog even snel naar mijn mail en we kregen een verrassing: ook op mijn account (we konden allebei op ons eigen account 2 reserveringen maken) waren de reserveringen binnen. In mijn geval van 2 applewinkels in de Phoenix area. Peter was helemaal blij! Helaas niet die van de Chandler mall, maar wel die van de apple winkel in Scottsdale, vlakbij ons hotel. We besloten die dezelfde middag nog op te halen. Maar eerst nog even lunchen! Toen we parkeerden bij het winkelcentrum zagen we ertegenover een Grieks restaurant liggen, en we besloten om dat te proberen voor de lunch. Goede keuze! Als voorgerecht deelden we een keftedes, ons favoriete Griekse gerecht, en als hoofgerecht namen we een pitta. Peter met gyros, en ik met kip-souvlaki. Ik koos voor gekruide frietjes als bijgerecht, en Peter voor de salade. En we hebben gesmuld! De zelfgemaakte tzatziki was zo lekker dat we onze vingers erbij hebben afgelikt! Mjammie!
Na het eten togen we naar de applewinkel om onze langverwachte Ipad op te halen. We vreesden eigenlijk langzaam ervoor dat het niet meer zou lukken deze vakantie, maar nu lukte het dus toch! Peter was zo blij! In de winkel kregen we hem "uigereikt" en we kregen ook wat uitleg om ermee van start te kunnen. We kozen wat accessoires en daarna werd er betaald en werd de Ipad officieel geactiveerd. Een rib uit ons lijf, want Peter had natuurlijk de duurste variant gekozen (met een 3G netwerk en de grootste harde schijf), maar wel een pracht-apparaat. Daarna reden we terug naar het hotel om ons even op te frissen en te relaxen, want om 7 uur moesten we ons melden bij Taliesin West. Hiervoor had ik eerder vandaag telefonisch kaartjes gereserveerd. Helaas hadden we bij het hotel geen gratis wifi, Peter moest de IPad dus nog even in de doos laten, want apps kopen kon hij nu toch nog niet.
Ik dofte me weer een beetje op en ik las nog wat in mijn boek van Baldacci, terwijl Peter nog even tv keek. Om kwart over 6 stapten we in de auto onderweg naar Taliesin West. Ik had gekozen voor de avondtour vanwege de extra sfeer die dat zou geven aan de foto's, en we hadden natuurlijk ook mazzel dat we er op vrijdag zijn. De avondtour wordt namelijk alleen op vrijdag en zaterdag gegeven. We kwamen netjes op tijd aan en hadden nog even tijd om rond te kijken in de shop. Daar kocht ik een leuke boekenlegger voor mijn verzameling. Eigenlijk wilde ik ook wel heel graag een kerstornamentje kopen, maar die vonden we toch wel erg duur (de goedkoopste was $33), en ik liet hem toch maar liggen.
De tour begon iets later, omdat ze nog een extra groep hadden vanavond. Ik had mijn soloset uit Nederland meegenomen, en deze tour was een goede gelegenheid om hem te gebruiken. VOor het eerst in Amerika! De gids vond het geen probleem om hem te gebruiken, waardoor ik haar ook overal goed kon verstaan. Super idee, ik was blij dat ik hem had meegenomen! De tour was erg interessant! De gids gaf niet alleen een kijkje in dit beroemde ontwerp van de architect Frank Lloyd Wright, maar ook veel informatie over zijn werkwijze, zijn filosofie en zijn leven. De tijd vloog om! We zagen het hele complex, en hoorden vele interessante verhalen. De groep was niet zo heel groot, waardoor iedereen de kans kreeg om alles goed te bekijken. Ik blijf zijn visie heel interessant vinden! Ook het verhaal achter de naam Taliesin West vond ik erg leuk, zo leer je nog eens iets! Als we ooit nog eens in Chicago zijn moet ik beslist toch naar Oak Park, dat is er vorig jaar niet van gekomen, en ook Fallingwater in Pennsylvania wil ik nog altijd heel graag zien. Ik ben toch wel een klein beetje fan van hem!
Na dit bezoek reden we weer terug naar het hotel, en onderweg stopten we nog even bij een tankstation voor nieuw ijs en bij McDonalds voor een milkshake. We haalden nog een paar boodschappen voor ontbijt en drinken bij Basha’s en het was dan ook alweer half 11 toen we terug waren in het hotel na een leuke dag.
En toen brak alweer de dag van vandaag aan. Na een goede nachtrust, hoewel redelijk kort, ging voor mij om 6 uur alweer de wekker. Ik wilde vandaag niet te laat op pad, want ik dacht veel tijd nodig te hebben voor Pima Air & Space Museum, en wilde ook nog wat andere dingen doen. Even over 8 zaten we ingepakt en wil in de auto en om even over 10 reden we de parkeerplaats op van het museum. Het moest een van de hoogtepunten worden van onze vakantie, maar viel ons achteraf erg tegen. Misschien waren onze verwachtingen te hoog gespannen? We vinden allebei het Museum of Flight in Seattle veel mooier! Vanwege de manier van opstellen, maar ook omdat je daar meer toestellen van binnen kunt bekijken, dat kan in Tucson niet. De tour over het buitenterrein viel ook erg tegen in de volle zon, er was geen enkele bescherming. Hoewel de temperatuur hier niet zo hoog was als in Phoenix (waar we gisteren 42 graden haalden), vond ik het toch veel onaangenamer hier ! Het was benauwd, ik transpireerde en had duidelijk veel last van de hitte. Ik was dan ook weer blij naar binnen te kunnen. Daar kwam al snel een vrijwilliger op me af die zag dat ik met mijn knalrode hoofd veel last had van de hitte en hij adviseerde me om even te gaan zitten en iets te drinken om af te koelen. De lieverd was bezorgd! Ik was blij om weer in de auto te zitten! Het was nog geen 12 uur, en we waren dus veel vroeger klaar dan gepland. We namen even de opties door, en Peter streepte de Titan Missile van het to-do-lijstje af. Hij had er geen zin in. We besloten om dan toch maar naar Biosphere te gaan, een van mijn wensen.
We moesten daarvoor weer 3 kwartier terug rijden, als ik had geweten dat we bij Pima maar zo weinig tijd zouden verbruiken zou ik dat hebben omgedraaid, maar ik wilde nu niet het risico lopen te weinig tijd te hebben bij PIma, vooral omdat Peter dat zo interessant vind. Ach ja, als je alles vantevoren weet wordt het leven ook een stuk minder leuk, nietwaar?
Ik reed, en je kon wel merken dat het inmiddels al zaterdagmiddag was, het was een heel stuk drukker op de weg. We vonden de Biosphere heel gemakkelijk, en hadden geluk met de timing. We konden gelijk aansluiten aan de tour die 10 minuten later zou beginnen. Die duurde maar liefst 2 uur, en we vonden hem reuze interessant. Zo bijzonder om te zien dat er hier getracht is om de aarde na te bouwen op kleine schaal, en dat het zelfs gelukt is om hier –afgesloten van de buitenwereld- ettelijke maanden te overleven. Het is één van de twee biospheres over de hele wereld waar behalve planten ook dieren en mensen hebben geleefd, en dat maakte het experiment uniek. Bijzonder, en boeiend! Ik kan het zeker aanbevelen!
Na deze tour waren we toch wel erg moe van de warmte en we besloten om naar het hotel te rijden. Ook dat was nog bijna een uurtje rijden. De Biosphere ligt een flink eind buiten de stad. Om 4 uur kwamen we daar aan en checkten in bij het Loews Ventana Canyon Resort. De ligging blijkt niet zo handig, zo aan de rand van de stad, maar wel erg mooi! En wat een prachtig resort! We kregen zonder te vragen een gratis upgrade naar een luxere kamer met een king bed en een mooie view over de stad. Leuk! We lieten de koffers naar de kamer brengen en genoten van het uitzicht. De belman gaf ons uitleg bij de kamer, en we keken onze ogen uit! We hebben zelfs een tv op de badkamer, en een tweepersoons bad. Wauw! Erg mooi, hier kunnen we lekker van genieten!
We relaxen even op de kamer en besluiten dan te gaan eten. We hebben weer zin in sushi en we hoorden van de belman dat er vlakbij het resort een sushi restaurant ligt waar iedereeen laaiend enthousiast over is: Ginzo. Dat gaan we uitproberen! Het is inderdaad lekker dichtbij, en we zijn de eerste klanten vandaag. Dat is handig, want dan komt het eten ook heel snel! We kiezen voor een terriyaki zalm met groente, en daarna voor sashimi en enkele special rolls. Mjammie! We smullen, al blijft Karma uit Flagstaff nog op nummer 1, met superstip!
Eigenlijk willen we na het eten nog naar Saguaro National Park rijden, maar dat is toch nog bijna een uurtje rijden. We zouden dan net voor zonsondergang aankomen, en dat is ook wel jammer van de lange rit. We stellen het daarom uit tot morgen! We rijden lekker terug naar het hotel, nemen gewoon een dagje internet en gaan relaxen. Zo kan ik mijn verhaal nog even delen met jullie, Peter kan nog even met de Ipad spelen en we kunnen nog even wat lezen en badderen. Heerlijk! Intussen kleurt de lucht langzaam roze, het wordt donker en het uitzicht blijft prachtig.
Morgen starten we met een bezoek aan de San Xavier del Bac mission, daarna misschien naar Kitt Peak en we eindigen rond zonsondergang in het westelijke deel van Saguaro National Park. En morgenavond genieten we nog een avondje van ons prachtige hotel.
Tot zover onze update, tot binnenkort!
"A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty" Winston Churchill
Hier schrijf ik over wat mij bezighoudt in mijn leven. Lees mee en laat een berichtje achter, leuk!
Jacqueline wat een heerlijk uitgebreid verslag, hartelijk dank voor deze update.
Zo te lezen vermaken jullie je nog steeds prima. Goed om het zo nu en dan wat rustiger aan te doen, zeker met die hitte in het zuiden van Arizona.
Nog veel plezier en een goede reis verder.
Wat leuk om weer een verslag te lezen. Oh, die zwerfhonden bij Little Colorado Viewpoint, ik kan me zo levendig voorstellen dat je hart daar smolt, Jacqueline.... Die Gold King Mine bij Jerome klinkt heel interessant, zoiets vinden wij ook altijd erg leuk om te fotograferen en we hebben dat plekje dan ook meteen in ons ideeënlijstje gezet. Veel plezier vanavond in Saguaro NP, dat is ook een plek waar je heerlijk met je fototoestel in de weer kunt. Erg fotogeniek, die cactussen!
http://www.picturEyes.com" onclick="window.open(this.href);return false; : met o.a. een collectie van onze favoriete USA-foto's. http://www.ontdek-amerika.nl" onclick="window.open(this.href);return false; : veel foto's, veel info, en uitgebreide reisverslagen.
Leuk om te lezen je verslag, ik ben wel heel benieuwd naar de foto's, ik denk dat die ook wel heel mooi zullen zijn. Ik heb het sushi restaurant Karma bij mijn vakantie tips gezet. Veel plezier nog de komende dagen
Wat mooi voor Peter dat hij eindelijk zijn iPad heeft.
Jammer dat Pima Air & Space Museum wat tegenviel voor jullie. Het is inderdaad heel anders dan Seattle en zo buiten is het daar inderdaad erg warm. Ook jammer van Titan Missile maar ja, na de teleurstelling van Pima Air & Space Musuem kan ik me wel een beetje voorstellen dat je die schrapt. Al zit je bij Titan Missile wel onder de grond en is het daar lekker koel.
Ook erg leuk dat jullie bij Biosphere 2 zijn geweest. Ik vond het destijds ook heel erg leuk en interessant.
Nu nog maar even lekker genieten van jullie mooie resort.
Wat een leuk uitgebreid verslag weer. Ik begin steeds benieuwder naar de foto's te worden. Hopelijk hebben jullie een mooie zonsondergang in Saguaro!
Geniet lekker van het mooie hotel en veel plezier weer!
The views and comments posted in these fora are personal and do not necessarily represent the those of the Management of AllesAmerika.com Forum.
The Management of AllesAmerika.com Forum does not, under any circumstances whatsoever, accept any responsibility for any advice, or recommentations, made by, or implied by, any member or guest vistor of AllesAmerika.com Forum that results in any loss whatsoever in any manner to a member of AllesAmerika.com Forum, or to any other person.
Furthermore, the Management of AllesAmerika.com Forum is not, and cannot be, responsible for the content of any other Internet site(s) that have been linked to from AllesAmerika.com Forum.
) zullen ze wel tussen 12 en 13h terug zijn. Voordat we naar Las Vegas rijden, gaan we eerst nog even de gift shop in Ruby's Inn bekijken, ik kan me van de vorige keer herinneren dat ik die zo mooi vond, en dan rijden we in 1 ruk door.
en ervan genoten.
( maar ja wij waren al naar Strike Valley overlook gelopen) 
wij bleven er een uur genieten.
