Ben al een tijdje niet meer op dit forum aanwezig geweest maar hierbij dan toch mijn verhaaltje over mijn emigratie!
Op 11 April was het dan eindelijk zo ver, mijn vlucht naar New York om me eindelijk bij mijn verloofde te gaan voegen.
Tranen met tuiten natuurlijk bij het afscheid van mijn ouders maar eenmaal in het vliegtuig zakte het wel weer.
Het was wel een vreemd idee hoor, zo een enkele reis! Vooral als je uit het raampje kijkt en Nederland steeds kleiner ziet worden.
Eenmaal geland heb ik het op een lopen gezet om als eerste bij de doune te kunnen zijn en gelukkig was ik als tweede aan de beurt.
Toen ik eenmaal aan de beurt was heb ik de mysterieuze Do Not Open! envelop overhandigd waar de douanebeambte niet vrolijk van werd; oh no, paperwork....
Ik werd meegeloodst naar een andere wachtruimte waar verder niemand zat dus ik was meteen aan de beurt.
Hier heeft een meneer mijn papieren gesorteert en na tien minuutjes was het gepiept!
Geen vragen of interview, alleen Welcome to the US miss.
De eerste twee maanden heb ik me vooral bezig gehouden met het verkennen van de buurt en de stad en het plannen van de bruiloft.
Aangezien we alleen nog een maar een jurk en een locatie hadden moest er toch nog best veel geregeld worden.
Op een of andere manier is onze kleine simpele bruiloft toch nog best wel groot geworden
Op twaalf Juni zijn we dan eindelijk getrouwd, we hadden een yacht gehuurd en zijn daar op getrouwd, deze voer over de east river en langs het vrijheidsbeeld wat voor de Nederlandse gasten natuurlijk erg leuk was.
De week na de bruiloft was iets minder leuk... een voor een gingen al mijn vrienden en familieleden natuurlijk weer naar huis en moest ik elke dag wel van iemand afscheid nemen.
Ik werd hier best verdrietig van en besfte steeds meer dat ik iedereen heel weinig zal zien in de toekomst.
Voorheen had ik hier niet zo veel last van omdat ik wist ik veel mensen op de bruiloft weer zou zien maar nu was het toch wel menes.
Vooral als mijn man en ik samen naar ( Amerikaanse ) vrienden gingen miste ik mijn eigen vrienden in Nederland alleen maar meer.
Na een week of twee is dat gevoel wel een beetje gezakt en voel ik me hier meer en meer thuis.
Ik ben gelukkig in een ontzettend warme familie terecht gekomen en we worden overal uitgenodigd voor barbeques en feestjes, er is altijd wel iemand, jarig of geslaagd of verloofd.
Het leukst tot nu toe vond ik nog 4th of July!
Aangezien we in New York wonen wilde ik atijd het Macy's vuurwerk zien maar het was zo heet dat weekend, vooral in de stad, dat we gevlucht zijn naar Long Island waar mijn schoonfamilie woont.
We hebben het hele weekend daar doorgebracht en gebarbequed en op de dag zelf waren we uitgenodigd bij de ouders van onze schoonzus en hebben we daar met zijn allen gegeten en gedronken en gezwommen in de achtertuin.
Dus het Macy's vuurwerk gemist maar al met al een echte Amerikaanse 4th of July gehad, gezellig en relaxed met familie!
Inmiddels hebben we ook ons marriage certificate binnen en kan de adjustment of status aangevraagd worden.
Ik kijk hier ontzettend naar uit want ik begin me nu wel te vervelen, ik zal blij zijn als ik straks aan het werk kan!
Ook krijg ik het nu met geen mogelijkheid voor elkaar om een bankrekening te openen.
Aangezien ik op een Fiancee visa ben binnen gekomen staat op de visa in mijn paspoort als verloopdatum de datum waarop ik uiterlijk binnen de VS moest zijn.
Dit was in mijn geval 31 Mei.
De bank ziet dit echter als een verlopen visum dus ik kan geen bankrekening openen.
Ik heb ook gebeld met het USCIS en zij zeggen dat ik inderdaad moet wachten tot de greencard binnen is omdat ik nu " geen status" heb.
Erg vervelend dus.
Ander probleempje was ook de zorgverzekereing.
Ik was nog maar net in de Vs en ja hoor, kiespijn!
En nu is het niet net als in Nederland dat je gewoon naar de tandarts kunt gaan, neeee je moet eerst een tandarts zien te vinden die jouw verzekering accepteert.
En dat viel nog niet mee........ er was er eentje.... en die vertelde simpelweg dat ik niet mocht komen
Nee mevrouw daar werken we niet meer mee dus u mag niet komen... nee ook niet als u per contant betaald... klik tuut tuuut tuut.
Nu is New York groot en zijn er heeeel veeeel tandartsen dus ik dacht; nou dan ga ik wel ergens anders heen.
Na vijf tandartsen te hebben gebeld die me allemaal niet wilden helpen zakte me de moed in de schoenen.
ik ben toen maar gewoon de straat op gegaan en bij de eerste de beste tandarts naar binnen gelopen.
En dat heeft geholpen want toen zeiden ze oke, wacht maar even u bent zo aan de beurt.
Nu blijkt dit dus allemaal te komen doordat er in New York erg veel immigranten zij die achteraf niet niet betalen dus als ze door de telefoon een accent horen wordt je afgewezen, maar als ze een blank persoon aan de balie zien dan is het ineens andere koek, eigenlijk best wel erg dat dat zo gaat.
Maar, eind goed al goed, tand gerepareed en nu heb ik een andere zorgevrzekering via de werkgever van mijn man waarmee ik bijna overal terecht kan.
Eerste indruk van het leven hier is dus goed.
De mensen zijn over het algemeen erg vriendelijk en de stad is geweldig.
Heimwee heb niet maar ik mis Nederland wel een beetje hoor.
Zodra ik mijn greencard binnen heb ik zal ik meteen werk gaan zoeken en ik zal jullie op de hoogte houden!
Groetjes!
).