Visa delays hold up jobs, green cards for foreigners

[ronald87]

Van de website van The Seattle Times, het gaat over het feit dat er een vertraging is ontstaan bij het verwerken van employement-based visas.

http://seattletimes.nwsource.com/html/l ... og25m.html

Visa delays hold up jobs, green cards for foreigners

By Lornet Turnbull
Seattle Times staff reporter

Salma Saifee spends much of her days searching the Internet for jobs she knows she cannot have.

Three years ago, the 27-year-old married her childhood friend and left her human-resources job in Udaipur, in the Indian state of Rajasthan, to join him in Washington where he works as a software engineer for Microsoft.

Arif Saifee is in the U.S. on an employment visa, commonly known as the H-1B, and shortly after he married Salma began the process to get permanent legal status, or green cards, for them both. As his wife, Salma holds an H-4 visa, which allows her to live and study in this country — but not work.

So while she waited for the time when she could work, she took courses to sharpen her skills in human resources and earned professional certification — all in preparation for a job market she said seems flush with opportunity.

But a processing delay in the spring held up the work permit that comes as part of their green-card application and which would have finally allowed Salma Saifee a chance to work.

And now, like the spouses of other foreign professionals working in this country, she finds herself in an indefinite holding pattern, the result of a huge backlog for employment-based visas.

The backlog, which the government first announced in mid-September to be effective Oct. 1, affects up to an estimated 1 million people and could extend Saifee's inability to work for another four to six years.

The backup is especially hard on workers from such countries as India, China and the Philippines; even their best and brightest, who get first preference for these employment-based visas, are facing long delays.

"A whole life can change in a span of four to five years; I don't want to lag behind," said Saifee, who holds a master's degree in human resources from MLS University in Udaipur. "We knew coming in I would not be able to work right away but with my qualifications and experience, we were hoping that would turn around."

Saifee scours the Internet for human-resources jobs, hoping a local employer would consider sponsoring her for her own H-1B, the kind of visa that allows her husband to work.

"I see so many jobs opening and call each and every one and they say, 'Sorry, you don't have a work permit,' " she said. "There are jobs; it's not like this is a tight market. I even offered to volunteer so I can get some experience and they say, 'We can't employ volunteers and not pay them.' "

Ran out of visas

The Saifees and others like them who are seeking employment-based green cards are the apparent victims of federal government efficiency.

The backlog that traps them resulted when the U.S. Departments of Labor and Homeland Security sped up the process that transforms foreign workers in this country into legal permanent residents.

So many applicants were processed so quickly, U.S. Citizenship and Immigration Services within DHS ran out of visas to issue from among the 140,000 allocated each year.

Further exacerbating the problem, experts believe a huge bubble was created seven years ago when Congress — in response to a high-tech industry worker shortage — raised to 198,000 from 65,000 the number of H-1B visas it allots. While the cap reverted to 65,000 in 2003, many of those workers are now seeking permanent residence in the U.S.

"I guess we're victims of our own success," said Bill Strassberger, Washington, D.C.-based spokesman with Citizenship and Immigration Services.

"We were doing all we could to process these faster, and as a result we're oversubscribed" — governmentspeak for too many applicants for available visas.

While the delay means the workers must wait longer for their green cards, sometimes stuck with the same employer while they wait, the real impact is felt by spouses like Salma Saifee. "Everything in our lives is so dependent on this," she said.

She's enrolled in classes at Bellevue Community College, but says, "I can't keep taking classes forever."

The delay puts everything on hold, she said. "If things remain like this, I may want to take a step back and consider moving back to my country, where I can get employment."

Employer sponsorship

Employer sponsorship is one of only a few ways foreigners can obtain permanent legal status in the U.S.

Many are skilled workers holding employment visas that allow them to work at such high-tech giants as Microsoft, Real Networks and to a lesser extent at universities and research centers nationwide.

If employers decide they want to keep the workers permanently, they begin a process to get them permanent status, available not just to the person on the payroll but to spouses and dependent children as well.

Each year, the government makes 140,000 of these visas available, dividing them up based roughly on skill and in such a way that citizens from any one country receive no more than 7 percent of available visas.

While employers don't need to prove that no U.S. workers are available for jobs given to H1-B visa holders, if they decide to sponsor an individual for permanent residency they must receive certification from the U.S. Department of Labor that the job that person would take cannot be filled by a U.S. resident.

Once certified, the employer files a petition with the Citizenship and Immigration Services on the foreign worker's behalf for permanent residency.

For many years, the Labor Department was slow in getting jobs certified, and once they were certified, immigration officials were equally as slow in processing permanent residency petitions.

So for years many of the 140,000 employment-based green cards the government made available each year went unused, explained Seattle immigration attorney Cletus Weber.

The current backlog occurred when both agencies began speeding up the process and overshot the number of visas available.

Citizenship and Immigration Services isn't allowed to issue more visas than Congress has allotted, and it won't accept an application for a visa for which there's no available visa number.

That means that applicants like the Saifees, who had already been waiting three years to be able to apply for a green card, found the date for which a visa would be available pushed back even further.

"The overall impact is that for employers who are seeking to hire some of the very best individuals — outstanding researchers or those with advanced degrees — it may be years before they get permission to permanently hire such workers," said Seattle immigration attorney Steven Miller.

"For those who can go anywhere in the world, the U.S. is an increasingly difficult place to come — especially if you have a family."

For those caught in the backlog, the only relief in sight are controversial provisions in the U.S. budget bill that would make available about 90,000 additional employment-based visas by recapturing unused quotas from past years and amending the rules so that family members do not count against the annual cap.

Congress could vote on the bill as early as next month.

Lornet Turnbull: 206-464-2420 or lturnbull@seattletimes.com

Copyright © 2005 The Seattle Times Company

[USInsider]

Dit is dus voor het eerst, in alle jaren dat ik hier ben, dat ik een artikel lees dat iets vertelt over de nadelen van het H-4 visum. Heel interessant en dank Ronald dat je het hier kopieerde.
Ik heb in andere onderwerpen partners van H-1B daar ook wel voor gewaarschuwd, het kan langer duren dan je denkt, bereid je erop voor bv. door te zorgen dat je zsm. naar een school kunt ofzo.

Wij hebben zelf acht lange jaren geknokt voor de groene kaarten en inderdaad al die jaren kon ik niet werken - en nu zit ik met een gat in mijn resume van hier tot gunder en terug. In de jaren dat de economie zo goed ging werd me zo ongeveer in iedere winkel, in elke bedrijf, in elke eetgelegenheid waar ik kwam, bijkans gesmeekt er toch althans part time te komen werken. Ik moest nee zeggen. Nu is er overal werkloosheid, de supermart om de hoek krijgt 20 mensen per dag op zoek naar werk. Nergens is men geinteresseerd in iemand die jaren lang niet heeft gewerkt en vooral, niet heeft gewerkt in de States. Ik heb ook gemerkt dat veel USers domweg niet geloven dat hun overheid mensen verbiedt te werken. En als je het uitlegt zeggen ze: maar goed je moet dankbaar zijn dat je hier mag verblijven !

Wat ik niet helemaal begrijp, ik dacht dat de onopgebruikte visums waarvan men voorstelt ze alsnog beschikbaar te stellen - tegen meerprijs - visums uit de H1-B categorie waren. In dit artikel lijkt het of het om groene kaarten in werkgebonden categorieen gaat.

(Overigens mag de Indiase dame nog dankbaar zijn, iets wat in dit artikel niet wordt genoemd, haar man kan verlengingen van zijn H-1B krijgen tot zijn groene kaart is goedgekeurd. In onze tijd kon dat niet, wij moesten het land uit en na ruim een jaar konden we terug en dat betekende twee complete verhuizingen op en neer naar Canada.)

Jullie begrijpt overigens wel dat voor H-4 houders in deze situatie de zg. DV-lottery waarbij 50.000 mensen - vaak onvoldoende opgeleid om het hier te maken, maar meteen van werkvergunning voorzien - een heikel punt is.

[doreennicole]

ik weet uit eigen ervaring, hoe vreselijk het is om niet te kunnen meedoen aan dat arbeidsproces, als je wel de kwaliteiten en de fysieke mogelijkheid hebt. zeker als je daardoor afhankelijk bent van iemand anders kan dat zwaar wegen op je eigen self-esteem, maar ook op de relatie. bij mij heeft het beide keren niet langer dan 1 jaar geduurd maar tegen het einde van die periode werd ik toch wel een beetje crazy. ik heb het gat ook proberen in te vullen door naar school te gaan. in Sacramento, CA kon ik gelukkig naar een gratis school, waar ik een opleiding voor bankmedewerker kon volgen en ik kon toen ik mijn werkvergunning eindelijk kreeg dus ook op mijn stageplek blijven werken. in NL heb ik vrijwilligerswerk gedaan en illegaal gewerkt, dwz priveles (Nederlands) gegeven aan voornamelijk Amerikanen en daarvan geleefd en mijn spaarcentjes. ik zit nu 3 weken thuis en geniet er nog van, en heb me ook voorgenomen dat t/m 1 januari te doen omdat het er daarna niet gauw meer van zal komen, maar ik weet dat ik het niet nog een keer zou aankunnen om afhankelijk te zijn van de bureaucratie en de discretie van een immigratiedienst alvorens ik weer een volwaardig lid van de maatschappij zou kunnen zijn.

ik begrijp dus heel goed waar deze mensen doorheen gaan en een van de dingen waar ik gisteren (en elke dag) thanks voor heb gegeven is het feit dat ik kan en mag wonen en werken in beide landen. ik sta hierdoor ook erg open voor mensen die alles proberen om hun leven te beteren en zoals oortjes zegt het is een zeer heikel punt als mensen geen gebruik maken van hun mogelijkheden of als mogelijkheden worden gegeven aan mensen die daar dan niet het meeste van maken.

sterkte aan iedereen die in deze periode zit.

doreen

[USInsider]

DoreNicole, dank je ! voor je vriendelijke woorden. En, wat een geluk dat jij wel vrij snel terug mocht op de arbeidsmarkt.
Per jaar worden 65.000 H1-B werkers binnengehaald, nu zullen ze niet allemaal getrouwd binnenkomen, maar het gaat toch snel om een groep van tegen de 50.000 mannen/vrouwen die eigenlijk, en ik kan dat niet anders zien, een deel van hun talenten, hun mogelijkheden niet mogen inzetten. Je waardigheid en zelfvertrouwen wordt behoorlijk ondermijnd zo.
En daarbovenop mag je ervaren dat men 50.000 andere mensen binnenhaalt en die mogen wel aan de slag.
In de afgelopen jaren is de positie van de H4 houder verder verslechterd, je kunt met dat visum geen social security nummer meer aanvragen. Lekker handig want dat nummer wordt echt overal gevraagd. De US overheid heeft daarmee de H-4 visumhouder goed de boodschap gegeven dat we eigenlijk net zo ongewenst zijn als de illegale immigranten.

[doreennicole]

DoreNicole, dank je ! voor je vriendelijke woorden. En, wat een geluk dat jij wel vrij snel terug mocht op de arbeidsmarkt.

in de VS was ik getrouwd met een Amerikaan en kon daardoor vrij snel aan de slag en in NL kon ik op basis van oud-Nederlanderschap een verblijfsvergunnig krijgen, maar dat was zo'n nieuwe categorie dat ik geen idee had wat daarvoor nodig was en hoelang het ging duren.

Je waardigheid en zelfvertrouwen wordt behoorlijk ondermijnd zo.

Ja precies. Dat probeerde ik ook aan te geven. Ik herinner me dat ik me erg afhankelijk voelde tov mijn nu ex, omdat ik niet zelf inancieel kon bijdragen.

Het enige wat je kan doen om een beetje actief te blijven en met een beetje geluk in je vakgebied is inderdaad door vrijwilligerswerk te gaan doen. Het andere probleem bij mij was nl dat ik niet naar een "gewone" school kon omdat je dan te maken had met out of state tuition. In het artikel spreekt de vrouw over geen vrijwilligerswerk kunnen doen en dat vind ik een beetje moeilijk te geloven. Ik denk dat je een beetje buiten de box moet kijken om te zien waar je kwaliteieten toch gebruikt kunnen worden.

Het laatste dat ik hierover kan zeggen is dat met alle ellende die dit kost heb je in ieder geval nog een stapje voor op al die mensen die maar al te graag naar de VS willen en daar helemaal geen mogelijkheid voor hebben. Hoewel je hier weinig aanhebt als je voor de zoveelste keer depressief midden in de dag opstaat omdat je toch niets beters te doen beht. I've been there!!!

[USInsider]

Inderdaad, een stapje voor. Hoewel ik me afvraag - zoals de situatie in de US nu is - waarom men hier zo graag naartoe wil. Van uit Ned. dan.
Men komt hier op vakantie, ziet de mooie huizen en de auto's, de shopping malls enz. Maar de US heeft ook een heel andere kant, hele wijken van krotten - incl. ongedierte, waar armoede en uitzichtloosheid hoogtij vieren, buurten waar gangs de dienst uitmaken, en waar de meeste vaders in de gevangenis zitten, gebieden met "pockets of poverty" waar men ternauwernood de kinderen te eten kan geven.

Het probleem mbt. het gebrek aan werkvergunning heeft overigens nog meer dimensies. Aangezien ik niet heb mogen werken al die jaren, niets heb kunnen opbouwen, ben ik volledig afhankelijk van mijn man en zijn inkomen. Valt dat een deel van dat inkomen weg, dan zijn we "toast" zoals dat hier zo leuk heet. Gebeurt er iets met mijn man dan ben ik niet in staat zelf voldoende inkomen te genereren voor hypotheek/huur, eten, kleding enz.
Plus het grotere probleem is natuurlijk de ziektenkosten. Aangezien verzekeringen de werkgever geregeld zijn, zit je meestal goed zolang je werk hebt. Raak je je baan kwijt dan ben je in principe ook je verzekeringen kwijt. En dat betekent dat als je problemen met je gezondheid krijgt en hulp/behandeling nodig hebt, je "full-price" moet betalen. Het is in dit land erg duur om arm te zijn !
De grotere welvaart die men hier ziet is vaak op zand gebouwd, en kan in een oogwenk weggevaagd worden.

Ik ken dat probleem van de out-of-state fees. Wij verhuisden voortdurend, elke keer als het net betaalbaar werd vertrokken we weer. Overigens zijn de eigen bijdrages voor colleges en universiteiten de afgelopen jaren bijna verdubbeld.

[dolphin]

Maar de US heeft ook een heel andere kant, hele wijken van krotten - incl. ongedierte, waar armoede en uitzichtloosheid hoogtij vieren....

De grotere welvaart die men hier ziet is vaak op zand gebouwd...

Wel 'grappig' dat je dit zegt, want gisteren had Max Westerman voor het RTLnieuws een filmpje over het slechte onderhoud in de VS aan bijvoorbeeld de waterkeringen, de wegen, bruggen etc. Interesse: klik hier

[laska]

Tis niet allemaal zo mooi als het wordt voorgespiegeld. In mijn m1 aanmodder tijd dacht ik dat er voor de knappe koppen die uit heb buitenland gedatacheerd waren de rode loper uitging . Bedrijf regelde huis, auto, advocaat, en je stond er ook niet alleen voor want echtgenoot mag ook mee. Het gras lijkt uit de verte blijkbaar weer een stuk groener.
Het zitten en afwachten en niks met je talenten mogen doen lijkt me ook bijzonder moeilijk.

[ronald87]

Als ik de indrukwekkende verhalen van oortjes en doreennicole zo lees, zou ik haast gaan twijfelen of het wel zo'n goed idee is om te gaan emigreren naar de VS. Jullie hebben jezelf door een zware periode heen gesleept, ik heb hier bewondering voor. Er zullen vast genoeg mensen zijn die hun 'droom' hebben opgegeven en terug naar hun herkomstland zijn gegaan (daar twijfelde de Indiase dame ook over).
Maar het gaat tegen mijn 'gezond verstand' in om niet te emigreren, aangezien dit mijn grootste wens/ doel is (naast het behalen van mijn diploma dan).
Ik heb inmiddels zo'n 100 uur 'research' gedaan op het internet naar mijn mogelijkheden om volledig in de VS te studeren-- tevergeefs. Het al eerder genoemde probleem van 'out of state tuition' speelt hierbij de grootste rol, samen met de afwezigheid van goede financiele steun voor niet-Amerikaanse studenten. Er zijn wel beurzen hoor, maar die bedragen 'slechts' enkele duizenden dollars, niet echt veel als je al gauw zo'n 25 000 dollar per jaar moet betalen. Veel beurzen zijn ook nog eens onwijs 'competitive'.

[kastelke]

Veel beurzijn zijn ook nog eens onwijs 'competitive'.

En de kans is groot dat je werkomgeving nadien ook zo zal zijn...

[ronald87]

Helaas zit die kans er dik in. Ik las laatst in de Elsevier dat de positie op de arbeids markt van net afgestudeerde sociaal-geografen erg zwak is.
Nu zijn deze gegevens weliswaar alleen van toepassing op NL, maar ik denk dat het in de VS ook wel geldt.
Hier komt nog bij, dat er eerst bewezen moet worden dat er geen US'er is die voor dezelfde baan beschikbaar is. Maargoed ik denk altijd maar zo, er moet toch ergens in dat land van bijna 300 miljoen inwoners een baan voor mij te vinden zijn, met m'n universitaire diploma.

[USInsider]

Vandeweek vond ik een uitgebreid artikel over H-1B visa, de afgelopen jaren afgegeven voor de IT (zeg maar computer) industrie.
Stellingen hierin: er is/was geen krapte op die arbeidsmarkt, dit probleem werd voorgespiegeld door CEO's van de grotere bedrijven, die hebben politici dit waan-idee aangepraat om zo de visums te krijgen voor hun buitenlandse werkers.
Buitenlandse werkers zijn in deze sektor wel degelijk goedkoper. Ten eerste omdat men bij de aanvraag vaak een lagere funktie opgeeft dan de werker daadwerkelijk gaat vervullen. Ten tweede omdat deze werkers jong zijn en nieuw bij het bedrij,f dus geen rechten hebben op seniority compensatie, vrije dagen enz.
Ten derde moet de werkgever net zo hard en zo veel werken als de werkgever hem/haar vraagt. Hij/zij kan geen nee zeggen want een otnslag kost hem zijn status. Van baan veranderen is eveneens stukken lastiger voor de immigrant dan voor een USer. Plus, als de werkgever de groene kaart procedure in werking zet, heeft hij voor vier-zes jaar een "indentured servant" immers al die jaren zit de werker aan die werkgever vast.

De US waar wij twaalf jaar geleden naartoe gingen, is niet meer. Zeker met kinderen zou ik nu niet gaan - de US staatsschuld gaat naar ongekende hoogte, dat moeten komende generaties opblauwen; alle ingrepen van dit moment gaan ten koste van de armeren op dit moment; onderwijs wordt duurder en duurder; er is weinig/geen oudedagszekerheid, als oudere is het ook moeilijk je ziektenkostenverzekering op peil te houden; de atmosfeer van midden jaren 90 is terug - weer zijn er voorstellen legale en illegale immigranten in bepaalde opzichten in dezelfde categorie te stoppen; er waait hier een behoudende wind door het land.

Kom alleen als je denkt dat het leven je hier meer aanspreekt - en zorg ervoor dat je exact weet wat dat leven inhoudt - en als je dankzij je opleiding/ervaring hier een goede baan kunt veroveren bij een werkgever die in is voor commitments voor langere tijd.
Kom niet omdat er dingen in Ned. aan het veranderen zijn en je niet bevallen, er zullen vele malen meer stenen des aanstoots hier op je pad liggen.

[kastelke]

Buitenlandse werkers zijn in deze sektor wel degelijk goedkoper.

Denk dat je dat niet mag veralgemenen: als ik zie wat het het bedrijf kost om ons uit te zenden, dan ben ik haast beschaamd dat veel mensen dit maar evident vinden!
Er zullen bedrijven zien die profiteren van de situatie, maar er zijn bedrijven die zo'n uitzending echt zien als een zware investering in iemand met potentieel.
(en in ieder geval ben ik, na jouw verhalen, blij dat we met een L-visum gaat, dat lijkt me al handiger)

De US waar wij twaalf jaar geleden naartoe gingen, is niet meer. Zeker met kinderen zou ik nu niet gaan - de US staatsschuld gaat naar ongekende hoogte, dat moeten komende generaties opblauwen; alle ingrepen van dit moment gaan ten koste van de armeren op dit moment; onderwijs wordt duurder en duurder; er is weinig/geen oudedagszekerheid, als oudere is het ook moeilijk je ziektenkostenverzekering op peil te houden; de atmosfeer van midden jaren 90 is terug

Oortjes, je bekijkt het allemaal wel heel erg negatief, en ik vrees dat je vooral één ding over het hoofd ziet: het Nederland waar jij 12 jaar geleden bent weggegaan, is ook niet meer!
De exacte situatie in Nederland ken ik niet in detail, ik volg het journaal maar daar stopt het dan ook. Maar ik kan wel voor mijn land spreken:
onze staatsschuld wordt met valse cijfers minder negatief gemaakt: de overheid verkoopt enorm waardevolle historische panden waarvan ze eigenaar zijn (om ze dan weer terug te moeten leasen, maar ondertussen komer er 'op papier' door die verkoop miljarden binnen),
onze sociale zekerheid wordt helemaal afgebouwd, mensen zullen terug tot hun 65ste moeten gaan werken (en in de UK hoorde ik deze week zeggen dat ze én voor mannen én voor vrouwen het pensioen op 68 pas willen gaan invoeren op termijn),
er is een heksenjacht geopend op werklozen zodat deze geschorst worden voor een uitkering "want ze zoeken geen job". Maar waar moet je een job vinden als je élke dag in de krant leest dat er in jouw provincie weeral een bedrijf sluit?
Ons onderwijs gaat er niet op vooruit, zonet zijn er nieuwe normeringen gekomen voor het leerlingvolgsysteem voor kleuters (jullie Cito): voortaan zijn autochtonen ook mee opgenomen in de normgroep als waren zij gewone Vlamingen dus native speakers, waardoor de lat lager gelegd gaat worden,
Een No Child Left Behind zit er ook hier aan te komen, men wil de kloof tussen hoger- en lager-opgeleiden wegwerken, door halsstarig aan het gras van die zwakkere leerlingen te gaan trekken (ondanks het feit dat we daar al speciaal onderwijs voor hebben dat 3 keer zo duur is als gewoon onderwijs)
De prijzen van het vastgoed gaan als een raket de hoogte in, als 20-er is het haast onmogelijk geworden om nog een vrijstaand huisje te kopen met een tuintje (tenzij je ouders je sponseren met een pak geld)
Er zijn steeds meer en meer werklozen, en ook de hoger opgeleiden komen in de problemen terecht als ze nog geen werkervaring hebben of als ze 40+ zijn wanneer ze hun werk verliezen
Het Vlaams Belang (extreme partij) behaalt elke verkiezing meer stemmen
Steeds meer incidenten zijn er tussen autochtonen en allochtonen, de oudere generatie en de jonge generatie blijft noodgedwongen tussen hen wonen omdat ze elders geen huis kunnen kopen wegens te duur
In een rusthuis gaan is zo duur geworden dat mensen het niet meer kunnen betalen van hun pensioentje
...
(ik kan nog doorgaan, maar dan word ik zelf zo depri)

Kom alleen als je denkt dat het leven je hier meer aanspreekt - en zorg ervoor dat je exact weet wat dat leven inhoudt - en als je dankzij je opleiding/ervaring hier een goede baan kunt veroveren bij een werkgever die in is voor commitments voor langere tijd.
Kom niet omdat er dingen in Ned. aan het veranderen zijn en je niet bevallen, er zullen vele malen meer stenen des aanstoots hier op je pad liggen.

Ergens louter en alleen weggaan uit onvrede, omdat het gras aan de andere kant groener lijkt te zijn, is volgens mij nog nooit een goed idee geweest. Daar heb je dus volkomen gelijk in.

[doreennicole]

mijn 2 centen in deze discussie is dat er wat de punten die eerder genoemd zijn weinig verschil tussen de VS en NL is (en blijkbaar dus ook niet met Belgie), dus het komt er echt op neer wat je persoonlijke redenen/omstandigheden zijn en in welke cultuur je je verder beter kunt vinden. want de maatschappelijke omstandigheden zijn wat mij betreft vrijwel gelijk, maar hoe men ermee omgaat is het grote verschil.

uit onvrede weggaan en op de andere plaats precies hetzelfde of vrijwel hetzelfde tegenkomen valt heel erg tegen, kan ik je uit persoonlijke ervaring vertellen.

doreen

[USInsider]

Kastelke, het artikel waar ik over schreef - van een jurist - ging over H1B visums, H-1B betekent een tijdelijke werker inhuren, dat is iets totaal anders dan een werknemers uitzenden naar een ander land op een L-1.
L-1 is overplaatsing binnen een bedrijf en deze mensen gaan vaak door naar een ander land of gaan terug naar land van herkomst, bij hetzelfde bedrijf. Het bedrijf is er alles aan gelegen dat de werker ervaringen opdoet, optimaal funktioneert, en daar heeft men extra kosten - overigens aftrekbaar - voor over.

Toen mijn man hier ging werken, kostte dat het US bedrijf niet meer, eerder minder. Hadden ze de positie vervuld via een headhunter dan hadden ze die fors moeten betalen. Wij hebben zelf alle kosten gedragen, procedure, verhuizing, reiskosten, aanbetaling huis enz. - we hebben alles wat we aan spaargeld enz. hadden er voor gebruikt. Was het mislukt dan hadden we net genoeg geld gehad voor een verhuizing terug.
Waar het in het artikel om ging zijn bv. de bedrijven die US werkers hun ontslag gaven nadat deze hun vervangers, Indiase nieuwkomers op H1B visa, hadden mogen inwerken. Uit ervaring weet ik dat een aantal aspekten van het artikel wel degelijk kloppen. Bv. de indentured service, die is er, zoals de procure nu geregeld is.

Als je zegt dat ik de situatie in de US wel erg negatief zie, ik ben hier twaalf jaar geleden komen wonen, ik lees kranten en tijdschriften, ik praat met de mensen die ik tegenkom in de straat. Een aantal zaken die ik noemde zijn niet een kwestie van "negatief kijken", maar zijn gewoon de feiten, dagelijkse realiteit, voor de mensen hier. Zoals kopen we eten of nemen we de medicijnen die we nodig hebben ? Of failliesement moeten aanvragen omdat je kind ernstig ziek is en meerdere behandelingen nodig heeft - wat zelfs mensen met verzekering kan overkomen als de eigen bijdrages maar hoog genoeg zijn.

Ik doelde ook op de problemen die nu in de US spelen en de verplichtingen die de US nu aangaat, en waar over vijf-tien-twintig jaar de rekening voor gepresenteerd gaat worden, aan komende generatie(s).
Een voorbeeld is wat onlangs in NewOrleans is gebeurd, een giga ramp door achteraf verkeerd/ te goedkoop (?) aangelegde dammen met onvoldoende onderhoud en versterking. Een ander voorbeeld is de blackouts die we hier een aantal keer gehad hebben, gevolg van onvoldoende capaciteit op het net.
De US schuld is de afgelopen jaren meer gestegen dan in de hele geschiedenis van de US daarvoor, de oorlog in Irak wordt zo ongeveer compleet gefinancierd met leningen van Chinese banken. Dat moet wel terugbetaald. En als we het geld nu dus niet hadden wie zegt dan dat we het over een aantal jaar wel hebben, plus de rente ?!

Ik heb in WI gewoond en die staat is zo hard aan het verarmen, dat het ontstellend is. Ik woon nu in CA en ook hier nemen de problemen in hoog tempo toe. Een belangrijke oorzaak is dat betalingen van de Fed. overheid vaak gestopt zijn, de staat moet zelf geld vinden voor healthcare, education, enz. Dat betekent dat de staat lokale overheden minder geld geeft, dus moeten steden en county's programma's stopzetten of de lasten (verder) verhogen.
Ondertussen gaat het ene na het andere produktie-bedrijf dicht, want tegenwoordig is bijna alles made in China.

Ook hier is men de persioengerechtigde leeftijd aan het verhogen, dat is al bij wet geregeld, ieder jaar komt er iets bij. Maar dat is voor de Social Security, een bedrag te laag om van te bestaan. Bedrijfspensioenen zijn hier al jaren geleden afgeschaft, je moet nu zelf sparen voor je oude dag. Grote groepen werknemers hebben het merendeel van dat spaargeld zien verdampen in de dot-com crash van een aantal jaar geleden.
Werklozen en hun uitkeringen, ja die problemen hebben we hier minder, aangezien je maar heel kort een uitkering krijgt, daarna zoek je het maar uit.
Armen met kinderen hadden recht op steun jarenlang, dat is afgeschaft, of je gaat werken of je volgt een scholingsprogramma, zo niet dan wordt je gekort of krijg je niets. Op zich niet slecht maar er zijn mensen die echt niet kunnen, die zijn nu dakloos en de kids zijn de dupe.

Het onderwijs hier ? Scholen zonder airco, kids die hun huiswerk niet kunnen doen omdat er een boek op drie kinderen is en ze het om de beurt mogen meenemen, onderwijzers die zelf potloden en schriften kopen voor hun leerlingen. NCLB betekent meer testen, niet beter onderwijs.
University is buiten bereik nu voor kids uit gewone gezinnen, en er gaat nog verder gesneden worden in leningen van de Fed. overheid.
Huizen zijn hier de afgelopen paar jaar in veel regio's in prijs verdubbeld, en soms nog verder gestegen. En dat betekent een zwaardere belastingendruk.

Kastelke, ik heb altijd begrepen dat de situatie in Belgie al jaren slechter is dan in Ned. Kenissen, familie, houden mij op de hoogte van ontwikkelingen in Ned. - ik lees ook kranten en tijdschriften online. Dus ik weet ook wel dat het er niet beter op is geworden sinds mijn vertrek.
Het gaat me er niet om tegen elkaar op te bieden in "hoe erg het wel niet is". Het ging me vooral om de mensen die nu enthousiast meeloten en naar de US willen. Wat denken ze dat ze daar zullen aantreffen ? Waar baseren ze zich op ? Op wat ze zien in films en tv.series - die vnl. in Canada geschoten worden tegenwoordig.
Ik wilde er op wijzen dat als je niet een baan in het vooruitzicht hebt, je minder kans op slagen hebt hier dan tien, twaalf jaar geleden. Toen had men bijna overal mensen nodig, dat is nu niet meer het geval. Een sociaal vangnet zoals Ned. dat heeft - en ja dat wordt minder - kent men hier niet. Er is geen algemene ziektenkostenverzekering via de overheid zoals men die in de meeste Europese landen kent.
Plus er is weer een tendens sommige voorzieningen ontoegankelijk te maken voor non-citizens.
De nieuwe banen die gecreeerd worden zijn vooral in de minimum wage categorie, op dit moment (in CA) rond de $ 7.00 per uur. (Een inkomen waar je net aan van kunt bestaan, de zg. living wage, daarvoor moet je ongeveer het dubbele verdienen).
Er opende hier onlangs een restaurant, er kwamen 2000 sollicitanten voor de 200 part-time banen die er te vergeven waren.
Mijn twee behoorlijk goed opgeleide vriendinnen - die ook aanvullende cursussen hier volgden - zoeken al ruim een jaar tevergeefs naar een baan. Ze sturen per week tussen de 10 en de 25 resume's de deur uit en zijn zo ongeveer bereid alles aan te pakken. O ja men zit hier te springen om arbeidskrachten, maar dan illegalen, mensen die voor next-to-nothing in de hitte in de velden groenten en fruit willen oogsten.

Dat het hier nog steeds doorgaat is omdat in de meeste gezinnen beide ouders werken en in de armere gezinnen ook de oudere kinderen bijdragen - wel ten kosten van hun edukatie vaak. Ook hebben velen de meerwaarde van hun huis "eruitgehaald" - ze houden daar wel een hogere hypotheek aan over. Ouderen die hun huis afbetaald hadden nemen een omgekeerde hypotheek en leven mede daarvan.

[USInsider]

Er is een vraagteken weggevallen. Nu lijkt het of ik zeg dat mensen hun beeld baseren op film/tv., nee dus, ik vroeg me af waar mensen hun beeld van de US vandaan halen - en noemde felm/tv. als een mogelijkheid.

[ronald87]

Het ging me vooral om de mensen die nu enthousiast meeloten en naar de US willen. Wat denken ze dat ze daar zullen aantreffen ? Waar baseren ze zich op ?

Ik ben me (mede dankzij de bovenstaande reactie van Oortjes) ervan bewust dat de VS ook grote problemen kent. Ik ben dan ook niet van plan om uit Nederland weg te gaan vanwege ontevredenheid over de hier spelende problemen. Wat zich momenteel in NL afspeelt gaat toch langs veel mensen heen, iedereen heeft zijn eigen leven in de individualistische maatschappij, iedereen probeert zijn eigen situatie te verbeteren, en of er nu wel of geen spanningen zijn tussen moslims en Nederlanders, of de zorgverzekeringen totaal worden omgegooid of niet, iedereen blijft toch voornamelijk bezig met zijn eigen zaken. Zo gaat het in bijna elk westers land.

Wat mij aan de VS aantrekt is de cultuur.
Het merendeel van de Amerikanen is nog gelovig en dat heeft ook een positief effect op de omgang in de samenleving.
Ik hou van de VS, haar politiek en cultuur (er hangt een Amerikaanse vlag in mijn kamer ). Telkens als ik praat over emigratie wensen mensen mij niet succes, maar krijg ik een betoog over hoe slecht de VS wel niet is en over wat voor een arrogante president ze wel niet hebben. 'Doe nou maar gewoon, dan doe je al gek genoeg' krijg ik ook vaak te horen.

Ik doe overigens niet mee aan te DV Lottery, ik ben vooralsnog hier aan het studeren, wil eerst mijn degree halen. Daarna ga ik 'job hunting' in de omgeving van Seattle.
Ik heb gewoon zo'n afkeer van NL dat ik me niet kan voorstellen dat ik hier over 4 jaar nog woon. Ik voel me hier niet thuis, voel me geen Nederlander, en ik voelde me in de VS des te meer thuis tussen mijn familie daar. Ik hoop een baan te vinden in de VS, maar ben me ervan bewust dat dit nog knap lastig kan worden, aangezien het niet makkelijk is de VS binnen te komen, laat staan er een baan en een groene kaart te bemachtigen.
Daarom hou ik ook Canada in gedachten als alternatief, aangezien de mogenlijkheden daar voor immigranten om een permanente verblijftvergunning te verkrijgen veel groter zijn. Ik vond beide landen toch erg veel op elkaar lijken, ik had het in Canada ook goed naar mijn zin. Gelukkig heb ik in beide landen familie wonen met wie ik goede contacten onderhoud.
Maar wonen in de VS blijft mijn grootste droom, de suburbs, wolkenkrabbers Downtown en de ongerepte natuur die ik daar heb gezien hebben een blijvende indruk op mij achtergelaten.

[USInsider]

Ronald, als je familie in de US hebt en hier regelmatig komt denk ik dat je best behoorlijk geinformeerd zult zijn.
Canada is inderdaad wat makkelijker om binnen te komen, heb je de test al eens gedaan op hun immigratie-website, geeft je een indruk van je kansen.
Overigens, wij hebben anderhalf jaar in Ont. gewoond en ik was juist verbaasd hoe anders Canada is vergeleken met de US, had ik niet verwacht.

Natuurlijk heeft Ned. problemen met de zorg verzekering, niemand heeft kunnen voorzien dat de med. wetenschap zulke grote stappen zou maken de laatste decennia van de vorige eeuw. Hier is het aantal onverzekerden de afgelopen jaren gestegen van 30 naar 40 miljoen. Deze mensen zouden graag problemen hebben met hun ziektenkosenverzekering, want dat zou betekenen dat ze er een hadden !

Waar baseer je je afkeer voor Ned. op als ik mag vragen, ik ben daar echt neiuwsgierig naar. (Vol, vies bv. ?)

[Marcel]

Het merendeel van de Amerikanen is nog gelovig en dat heeft ook een positief effect op de omgang in de samenleving.

Dat hangt er maar vanaf hoe je daar tegenaan kijkt. Iemand die weinig op heeft met relegie, vindt het alom aanwezige geloof waarschijnlijk een negatief effect. Een devote ziel daarentegen zal het prachtig vinden.

[ronald87]

Ronald, als je familie in de US hebt en hier regelmatig komt denk ik dat je best behoorlijk geinformeerd zult zijn.
Canada is inderdaad wat makkelijker om binnen te komen, heb je de test al eens gedaan op hun immigratie-website, geeft je een indruk van je kansen.

Ik ben er helaas slechts 1 keer geweest. Dat was afgelopen Juli, twee en een halve week nabij Seattle. Ik was toen net geslaagd en omdat ik de voorgaande 2 jaren had gewerkt kon ik eindelijk eens een kijkje nemen in de VS.
Ik heb inderdaad al een test gedaan op hun website, kom nu niet op voldoende punten uit. Als ik een bachelors degree plus een job offer zou hebben, zou dat wel het geval zijn. Maar omdat een degree en job offer ook de 'kern' is van het E2 visa, wil ik het toch eerst in de VS proberen.

Overigens, wij hebben anderhalf jaar in Ont. gewoond en ik was juist verbaasd hoe anders Canada is vergeleken met de US, had ik niet verwacht.

Politiek gezien is het totaal anders. Canada is juist erg liberaal vergeleken met de VS.
Maar qua natuur, steden etc. lijkt het toch nog wel op de VS, met name de steden in het westen.
Wat mij opviel was dat de huizen in de Canadese steden een slag kleiner waren. De steden in het oosten van Canada doen soms erg Europees aan (Montreal, St. Johns) maar dat geldt ook voor sommige Amerikaanse steden (Boston, Portland maine).

Waar baseer je je afkeer voor Ned. op als ik mag vragen, ik ben daar echt neiuwsgierig naar. (Vol, vies bv. ?)

Ik had eigenlijk nooit zo’n afkeer van Nederland, tot ik me in Amerika ben gaan verdiepen en tot de conclusie kwam dat NL nooit zo mooi en goed als Amerika kon zijn.
Ik zag de mooie, ongerepte, uitgestrekte, diverse natuur daar. Dat mis ik hier. Je hebt hier in het westen van NL haast alleen maar steden.
Sommige mensen zeggen dan, dat je in de Ardennen ook mooie natuur hebt. Terecht, maar zo spectaculair als de Rocky Mountains is dat niet, en bovendien kom je daar om de 2 minuten een horde Nederlandse toeristen tegen.
Verder ben ik gefascineerd door Amerikaanse steden. De eindeloze ruimte die ze daar hebben spreekt mij erg aan. De huizen zijn er ook groter i.v.m. lagere grondprijzen. In Nederland wonen de meeste mensen erg dicht op elkaar (overbevolking?), dat vind ik echt minder. Als je op elkaars lip woont, ontstaat er ook agressie. Bovendien is het niet leuk meer om regelmatig (lang) te moeten staan in de trein/ bus omdat deze helemaal vol zit.
Huisprijzen zijn hier erg hoog. Ik merk als student ook dat het haast onmogelijk om een redelijke kamer voor een betaalbaar bedrag te vinden.
Een ander aspect aan de Amerikaanse steden dat mij erg aanspreekt, is hoe nieuw/ modern het is. Ik vond het prachtig om in Downtown Seattle te lopen. Ook de shopping malls in de buitenwijken vond ik erg mooi. Dat hebben we bepaald niet in NL, althans niet op zulke niveau's. In Nederland zijn veel steden erg oud en compact. De grotere steden hier lijken uit hun voegen te barsten.
Politiek gezien vond ik Amerika (rechtser) ook beter dan NL (= veels te links, in NL is voor alles wel een regeltje).
Nog een paar andere Amerikaanse dingen die ik hier mis: honkbalwedstrijden, BBQ’s in de tuin, roadtrips, potluck’s, starbucks, SUV’s, het engels spreken, de keuze hebben uit 80 tv zenders, etc.
Na mijn bezoek aan de VS was ik toch wel wat veramerikaanst, en je dan weer moeten aan passen aan de Ned. levenswijze vond ik ook niet zo fijn…
Het klinkt dus alsof ik mijn beeld baseer op alleen de mooie dingen. Maar ik houd in het achterhoofd, dat het gras niet altijd groener is aan de andere kant.
De infrastructuur verkeerd in Amerika in een slechtere toestand dan in NL. Veel rioleringen zijn aan vervanging toe, evenals het wegennetwerk. Maar hier heeft men amper geld voor.
Er is voor de allerarmsten van de maatschappij geen ‘vangnet’, dat zie je ook aan de vele zwervers in de Downtowns.
Onderwijs is er veel duurder (daarom blijf ik hier studeren).
Ik kan nog wel even doorgaan, maar het komt erop neer dat ik veel goede dingen van Amerika aan Nederland mis, en daarom graag daar naartoe wil, al weet ik dat men daar ook problemen kent. De mooie kanten van de VS overschaduwen de slechte kanten (in NL heeft men immers ook problemen).