Samen door immigrations?

[IreneM]

Ik reis over een paar weken met mijn ouders naar de VS voor vakantie, aankomst in Seattle.

- wij wonen op een ander adres (gelden dus niet als 'familie' volgens de definitie van het blauwe formulier)
- ik heb een returning ESTA
- zij zijn voor het eerst in de VS en reizen voor het eerst op ESTA

Moeten wij met z'n drieën door immigrations of ga ik apart?

Dank alvast!

[mtl]

In principe zullen jullie apart moeten. Sowieso mag je alleen samen als de US Immigrations beambte toestemming geeft. Op eigen gelegenheid samen gaan wordt over het algemeen niet gewaardeerd.

[Mrvanilla]

Klopt, al hebben wij ook eens een beambte gehad die zich hardop afvroeg waarom wij niet samen naar hem toe kwamen als getrouwd stel.

Twee jaar geleden ben ik alleen met mijn oma naar Amerika geweest, toen zijn we ook samen gegaan; niemand deed daar moeilijk over. Je merkt vanzelf of het mag of niet .

[SanFran]

Alle 3 keren zijn wij samen gegaan als gezin. Vorig jaar was mijn vriend ook mee, die is ook gewoon met ons meegelopen. Vorig jaar was wel de meest leuke man ooit trouwens, even snel de formaliteiten afwerken en het was grotendeels een gezellig praatje. Hij heeft ons niet eens gevraagd wanneer we weer weg gingen, wat voor werk we doen etc. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt

[pumi1000]

Wij zijn ook iedere keer met zijn 3-en tegelijk gegaan (gezin), gewoon uit onszelf.

[Purk87]

Wij gingen vorig jaar met z'n 2-en en toen werd mijn vriend teruggestuurd. Naja oke. Vervolgens zegt de beambte bij mijn vriend 'reis je alleen?'
Hij; nee, daar staat m'n vriendin
Beambte: waarom zijn jullie dan niet samen?
Hij; ja dat mocht niet.
Beambte; Bijzonder...

[Mark & Martine]

Wij reizen wel eens samen met mijn schoonouders en zij mogen nooit bij ons blijven staan. We mochten dit jaar na de formaliteiten ook niet op ze wachten een paar meter achter de douane maar we moesten meteen doorlopen richting de kofferband.

[Sentinel]

Wij mochten in ook samen.
Naast de standaard vragen (wat doe je voor een werk, wanneer ga je terug, enz) een gezellig praatje gemaakt.
Helemaal geen negatieve ervaringen.

Maar je kunt zelf eerst alleen gaan en tegen de beambten zeggen dat je samen bent met wat mensen en vragen of hun ook aan kunnen sluiten?
Of gewoon tegelijk lopen en zien of je terug wordt gestuurd.

[Frasi]

Definitie van een "family" is redelijk rekbaar. Of je wel of niet op hetzelfde adres woont kunnen ze niet zien (en vragen ze doorgaans ook niet).
Twee jaar gelden ging ik met de hele familie (moeder, zus & zwager en hun twee kinderen); we mochten als groep van 6 samen door immigratie.
Bij een ander had het wellicht niet gemogen.
De houding en humeur van de immigratieofficier kan echt dag en nacht verschillen: van een stugge ondervraging tot een dame die me tot 2 keer toe met sweety aanspreekt (goed ingeschat overigens maar toch sta je als man van 47 even met je oren te flapperen).

Je kan zelf als eerste richting de beambte en vragen of je meereizende ouders ook mogen komen ("dan kan ik helpen want zij spreken niet zo goed Engels").

[Anonymous123]

Ik ben 9 keer altijd met iemand anders; vriendin, moeder, een vriend of zus naar de beamte gelopen en nooit iets of iemand gehoord!

[sanook]

Op onze eerste trip naar de US als gezin werden we door de immigratieofficier uit elkaar gehaald want verschillende achternamen. Vervolgens achterdochtige vragen aan de kinderen om te achterhalen of we echt wel als gezin samenwonen.
Met dit in het achterhoofd de 2e keer voorzichtig naar de officier toegelopen en gevraagd wat we moesten doen. Y'all living together in 1 house ? Ok, come here together !
Humeur van de officier is volgens mij de meest bepalende factor

[Anonymous123]

Zeker, gewoon positief benaderen en vragen hoe het gaat zijn de meeste wel gevoelig voor.
Laatste keer mocht mijn vriendin nog netjes naar foto en vingerafdrukken achterlaten en ik bij de opmerking dat dit m'n 9de keer Amerika al was mocht ik gewoon doorlopen!

[Almere vak V]

Helaas zitten er ook bij immigratie mensen die thuis niks te vertellen hebben en dit botvieren op mensen die al een halve dag in een vliegtuig hebben gezeten. Hele fijne karaktereigenschap...

Toch moet ik zeggen van alle keren dat ik nu geweest ben het aantal negatieve ervaringen bijna minimaal is. Niet iedereen is altijd even vrolijk. Maar goed dat gebeurd mij ook wel is. Als we als gezin gaan is het altijd prima geregeld. Maar komt omdat onze oudste in een rolstoel zit. Mensen zijn altijd superaardig en heel erg begaan met haar.

Maar gewoon samen lopen. Als het niet mag zeg je sorry en doe je weer een stapje terug.

[SuzieQ]

Hoe gaat het eigenlijk als wij mijn schoonmoeder en mijn ouders meenemen?
Mijn schoonmoeder spreekt nauwelijks Engels, moet zij dan alleen?
Als ik de regels lees is dit inderdaad zo, wat als ze er niet uitkomt?

[sanook]

Gewoon samen er naartoe lopen en vragen of het ok is. Anders zorgen dat er iemand in de buurt staat als je schoonmoeder aan de beurt is.

[SuzieQ]

Bedankt. Het duurt nog bijna 1.5 jr mocht dit doorgaan dus ze kan ook nog Engels bijleren .

[Inges]

Mijn aller eerste keer naar de USA reisde ik met mijn "reserve-vader" Hij is de beste vriend van mijn ouders, ik ken hem al mijn hele leven en we gingen op bezoek bij zijn zoon die in de USA woont. Hoewel hij het niet is voelt hij wel als familie. Hij zei tegen mij "loop maar mee want we reizen samen" Maar hij werd terug gestuurd. Geen probleem overigens maar toen begon het. Ik kreeg allerlei vragen of ik wel vrijwillig met hem op reis was. Of ik hulp nodig had enz. Ik keek enigszins verbaasd denk ik want hij stelde de vragen nogmaals en stuurde mijn reisgenoot naar een andere beambte. Toen ik hem vertelde dat ik hem al mijn hele leven kende, dat ik thuis een echtgenoot, kinderen en een vaste baan had, leek hij iets geruster. Hij ging pas echt in de ontspan modus toen ik vertelde dat we bij de zoon (en zijn Amerikaanse echtgenote) van mijn reisgenoot op bezoek gingen omdat zij een baby hadden gekregen toen was het goed en verliep de rest van het gesprek normaal. Maar hij ging wel even bij de andere beambte navragen of onze verhalen overeen kwamen. Wat uiteraard zo was.

Dat was werkelijk het vreemdste gesprek dat ik ooit bij immigrations heb gehad. Ik ben daarna nog een aantal keer geweest. Ook wel eens alleen maar toen waren ze altijd aardig en mocht ik na de gewone vragen zonder problemen doorlopen. Met het gezin zijn we in 1 keer gegaan. Dat was een heel leuk en ontspannen gesprek, 4 mooie stempels en de vakantie kon beginnen.