Tja, Baltimore is mooi en Baltimore is prachtig,
maar ik begin me te vervelen en onze pony thuis is drachtig,
elke dag bel ik even het Hollandse thuisfront,
en hoor dan of er iemand zwanger is, drachtig of wellicht gewond,
vandaag dus het berichtje,
dat onze pony drachtig is, in dit geval tengevolge van een toevallige ontmoeting tussen neef en nichtje,
andere dagen gaan de telefoongesprekken niet over pony’s of verzachtende zalfjes,
maar ‘gewoon’ over koetjes en kalfjes,
de meiden doen het meer dan uitstekend op school,
en gisteren at ik krab maar zij blinde vinken met bloemkool,
uiteraard met een papje,
niet te verwarren met pappie, da’s een grapje,
verder zijn er in Nederland gelukkig geen calamiteiten,
dus kan ik m’n tijd voorlopig nog in de Ustated Nites blijven slijten,
Veel zin in avontuur heb ik vandaag echter niet, dus wordt er alleen maar wat gewinkeld en TV gekeken.
Wellicht morgen weer wat meer opwindends.
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 2006
Gisteren een beetje een downdag gehad. Zowaar voor het eerst in mijn leven last van iets wat heimwee schijnt te heten. Maar gelukkig is het vandaag weer over.
Wat gaan we vandaag beleven. Ik ga eerst naar het vliegveld om te horen wat de diverse drop off kosten zullen zijn voor bepaalde reisdoelen. Onwillekeurig liggen al deze doelen naar het zuiden, steeds verder richting Florida dus. Het liefst zou ik gewoon met m’n Humhummer naar the Sunshine State rijden en daar lekker gaan rondtoeren. Maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat Avis het daar wel niet mee eens zal zijn. Dus zal ik moeten vliegen. Of natuurlijk ergens onderweg de Hummer inleveren en kijken of de drop-off kosten niet al te schrikbarend hoog zullen zijn.
Bij het in de praktijk brengen van deze onderzoeking blijkt dat het systeem van drop off kosten voor huurauto’s al net zo onlogisch en ondoorzichtig in elkaar steekt als vliegtarieven. Als ik doorrij naar de aangrenzende zuidelijke staat Virginia, en mijn auto inlever in bijvoorbeeld Richmond of Roanake, dan bedragen de drop off kosten maar liefst 750 dollar. Maar als ik naar het nog zuidelijker gelegen North Carolina rijd, en de Humhummer inlever in Raleigh of zelfs Charlotte, dan is het helemaal gratis! Snap jij het, snap ik het. Ik vraag dan maar of ik de auto dan niet voor hen naar Florida kan brengen, maar dat blijkt een helemaal foute opmerking. If you drive the car to Tallahassee sir, the drop off costs will be more likely to be in the region of 2,000 dollars than less.......slik. Dus maar niet naar Tallahassee.
Charlotte is dan wel niet mijn favoriete meisjesnaam, dat is namelijk Anja, tenzij het meisje in kwestie Sjaan heet, dan is het Truus, maar als plaatsnaam klinkt het wel redelijk exotisch. Op naar Charlotte, North Carolina dus.
Zondag 3 september 2006
Vanuit Baltimore is het volgens mijn internet routeplanner zo ongeveer een dikke negen uur rijden naar Charlotte. Ik neem het maar voor waar aan. Vooralsnog is mijn eerste zorg om het drukke verkeer om washington DC te omzeilen, en dat zal waarschijnlijk niet meevallen, alhoewel, het is pas half zes.
Ja, vandaag lekker vroeg opgestaan om zodoende toch nog op een redelijke tijd in Charlotte aan te komen. De snelwegen om DC zijn echt een piece of cake. Er is nog niemand op de weg, no democrats and no republicans, just a few brown flying pelicans. Zelf bedacht, goed hè?
Als je, zoals ik, regelmatig in de States bent geweest en er ook af en toe een beetje over leest, dan ken je inmiddels een behoorlijk aantal namen van staten, steden en dorpen. Ook weet je dat er steden en dorpen bestaan met, op zijn zachtst gezegd, nogal vreemde namen. Tijdens deze rit valt dit feit me meteen alweer op. Al direct buiten Washington begint het:
Burke; naar de dokter in Grey’s Anatomy
Occoquan: ?
Triangle; gelegen bij een kruising.......
Quantico;.....
Enzovoorts.
En nergens een aanwijzing op een leuke toeristische attractie of een andere bezienswaardigheid. Ook google wist gisteren niks leuks te melden over toeristische highlights langs de 95 South. Helaas.
Zo rond half negen stop ik bij een diner voor een wel verdiend ontbijt. Tenminste, dat vind ik zelf. Ik neem de eitjes een keer overeasy in plaats van sunny side up, en ik probeer, tegen beter weten in, nogmaals een kop real american coffee. Lekker is anders. Toch voldaan kruip ik weer terug in de Hummer en zie tot mijn schrik dat ik bijna alweer moet gaan tanken. Geloof het of niet, maar dit ding loopt echt iets van 1 op 5, en dan moet je niet gek doen!
Soms is het hier ook net of je in het Verenigd Koninkrijk bent. Plaatsnamen als Oxford, Durham en Salisbury maken dat het aanvoelt als ‘jolly old England’. Zo tegen de klok van drieën krijg ik het vliegveld in zicht en heb ik dus mijn einddoel van vandaag bereikt.
Bij Avis lever ik de ‘Hummert’ in, en vervolgens vervoeg ik mij in de terminal, op zoek naar een leuk ticket naar.............Florida!
