na lang aftellen kon ik vorige zaterdag dan eindelijk het vliegtuig in richting DC. Alles verliep vlotjes, grappig was wel dat de immigration officer een gans praatje over Tom Boonen en Eddy Merckx wou maken. Blijkbaar gaf ik de juiste antwoorden
, en tweeëneenhalf uur na de landing stond mijn bagage netjes op mijn hotelkamer en stond ik op The Mall. Ondanks het feit dat je weet dat het groot zal zijn blijft het verrassen.Het voordeel van jetlag is dat je er vroeg uit bent, en op zondag ben ik dan ook in alle rust aan een hele lange wandeling langs de klassieke monumenten kunnen beginnen. Later werd het natuurlijk drukker, maar het viel me op dat de wachtrijen in de musea, ondanks de bagagecontrole, vrij kort waren: binnen de vijf minuutjes was je binnen, ideaal dus om gewoon eventjes de sfeer op te snuiven.
Op maandag stond ik om kwart voor acht aan Washington Memorial om kaartjes voor die dag proberen vast te krijgen. Heerlijk weer en drie kwartier in korte mouwen zitten lezen tot het kantoortje open ging. Er waren zo'n dertig mensen voor mij in de rij, maar omdat je gewoon moet zeggen hoe laat je met hoeveel naar boven wilt ging alles ontzettend vlot en tien minuten na opening had ik mijn kaartje: de eerste sessie om negen uur was nog vrij, hoera. Omdat ik geen zin had om wat rond te lopen en te laat te komen ben ik gewoon op het bankje voor de ingang gaan zitten en daardoor kon ik twintig minuutjes later met de eerste lift (zestien pesonen) naar boven. Echt een aanrader, die eerste lift om negen uur: er zijn acht toch wel redelijk kleine raampjes, dus met zo weinig personen heb je rustig de tijd. Na een minuutje of vijf à tien komt de tweede lift aan, en vanaf dan wordt et alleen maar drukker.
Daarna eventjes lekker intellectueel gaan doen in The Library of Congress en door de tunnel naar het bezoekerscentrum van het capitool. Ook daar weer gewoon een kaartje vragen en ik dadelijk mee met de tour: een heel erg patriotistisch filmpje gevolgd door een korte wandeling door enkele zalen en onder de grote koepel. Een kaartje om de publieke tribune te bezoeken was ook geen probleem, en (na rugzakje met fototoestel en mobiel te hebben achtergelaten, dat moest toch wel) mocht je gewoon zonder begeleiding daarheen wandelen. The House was die dag niet in sessie (waarschijnlijk nog moe van het shut-down gepalaver van vorige week) maar het was wel leuk om de zaal te zien.
's Avonds dan nog eventjes sfeer gaan opsnuiven bij een basketbalwedstrijd: lekker schreeuwerig, veel entertainment en vettig eten, en tot de laatste pakweg tien minuten relatief weinig aandacht van de Amerikanen voor de wedstrijd zelf. Daarna barstte het enthousiasme wel los en de Wizards wonnen met één punt verschil van de Boston Celtics. Wel was het opvallend dat ondanks het feit dat de wedstrijd in Washington gespeeld werd, pakweg de helft van het publiek Celtic-fan was.
Op dinsdag kon ik de stad eventjes helemaal achter mij laten want ik had met Petra/VS afgesproken om naar Great Falls en de Manassas burgeroorlog site te gaan. De waterval was mooi, en het park was zo goed als leeg, heerlijk om na de stad zo helemaal in de natuur te staan. Ook een goed idee van Petra om hierheen te komen toen ze hoorde dat ik weinig interesse had in wijnbouw! Daarna lekker gaan genieten van in de buurt gevangen krab en dan met een draakje dat zelfs ogen op de rug heeft
richting Manassas. Onderweg vertelde Petra heel enthousiast over het leven in Virginia, en op het slagveld doet een ranger hetzelfde over de eerste slag die daar plaatsvond. Best wel indrukwekkend allemaal, weten wat er honderdvijftig jaar geleden in dat mooie glooiende landschap gebeurd is. Na Manassas brengt Petra me terug naar de metro, en kan ik terug naar de wereld van asfalt en beton. Maar het was heerlijk, zo een dagje helemaal in de natuur (bedankt, Petra!).Vandaag wordt het dan opnieuw rondlopen, lekker de inspiratie van de dag volgen en 's avonds tot de ontdekking komen dat die inspiratie voor teveel kilometers zorgde
. Nog heel veel plezier hier in DC en straks in NYC!
