Gisteren was een moeilijke dag. Ik was echt vreselijk moe. Je ziet het ook echt aan m'n foto's, ze zijn een stuk minder dan de vorige dagen, had echt niet de energie er voor eigenlijk.
Ik werd zowel 's nachts als 's ochtends vroeg wakker gemaakt door m'n nieuwe kamergenootje, een Chinees meisje die grappig genoeg ook Sophie heet. Ik had de dag er voor bij de Whole Foods alvast een ontbijtje gehaald van vers fruit en een corn muffin, dus ik kon rustig in het hostel ontbijten en foto's bewerken. Uiteindelijk duurde dat wel tot 12 uur, ik had echt even de tijd nodig om bij te komen!
Eenmaal buiten bleek het prachtig weer te zijn! Het was iets minder koud dan de dagen er voor en de zon scheen volop.
Ik liep naar het noorden toe, want ik ging naar Columbia University toe. Eigenlijk is het altijd m'n grote droom geweest om op Columbia te studeren. Lang voordat ik naar Cambridge ging, had ik die droom al, sinds m'n 15e. Dat ik nu op Cambridge heb gestudeerd, is dus best een gek gevoel, zo ongeveer het hoogst haalbare, maar toch ligt m'n hart bij Columbia. Als eerste kwam ik de Columbia Barnes & Noble Bookstore tegen. Daar moest ik dus even in! Ik twijfelde lang of ik een college sweater wilde kopen. Het voelde niet helemaal eerlijk om er eentje te kopen, omdat ik er niet studeer. Ik weet dat er genoeg toeristen zijn die het wel doen, maar ik heb het uiteindelijk toch niet gedaan. Mijn Cambridge trui draag ik echt met trots, en wanneer iemand er naar kijkt of naar vraagt, voel ik me niet opgelaten omdat ik een 'poser' ben. Dat zou ik bij Columbia wel hebben, dus heb ik toch maar geen trui gekocht.
Ik heb flink wat tijd rond de campus gelopen en heb m'n ogen uitgekeken. Het is zo mooi. Weer heel anders dan Cambridge, veel minder klassiek, en toch echt mooi en oud.
Ik probeerde uiteraard de Butler Library in te komen, maar je moest een pasje laten zien om binnen te komen. Had ook niet anders verwacht, maar je weet het nooit. Ik vroeg nog of ik een visitor pass kon krijgen, omdat ik een Cambridge graduate ben, maar ze hadden helaas geen affiliations met die universiteit. Hierna liep ik rond en ben ik gewoon rechtstreeks achter mensen aan een willekeurige 'hall' ingelopen. Dat trucje ken ik nog vanuit Cambridge; just act as if you own the place! Als je gewoon doet alsof je er hoort en doorloopt alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dan valt niemand dat op. Dat deed ik ook altijd bij andere college's in Cambridge, en zo ben ik op de meest bijzondere plekken geweest. Geeft echt altijd een enorme adrenalinekick (tja, sommigen krijgen dat van bungee jumpen, ik van universiteiten ontdekken -> nerd!) en ook nu vond ik het weer geweldig. Ik zag nog meerdere lecture halls, maar daar kon ik echt niet bij gaan zitten haha.
Hierna ben ik ook nog het hoofdgebouw in gelopen, ook echt zo mooi! Kreeg echt nostalgische gevoelens bij het lezen van de vertrouwde termen als Dean en Provost.
Ik was toch nog wel heel erg moe, dus heb even uitgerust op de trappen, DE TRAPPEN, oh wat een gelukzalig gevoel. In de stralende zon. Hmmm...
Uiteindelijk moest ik toch maar weer verder. Ik heb een taxi gepakt naar 68th and Columbus, want ik moest even naar de Ugg Flagship Store voor een vriendin. Liep ik daarna dus al die tijd met een gigantische Ugg tas, lekker praktisch..
Dit stukje van de Upper West Side vond ik heel erg leuk, er waren leuke winkels, en het was echt het New York zoals ik het me voorgesteld had, tussen de New Yorkers in. Ook het Lincoln Center pakte ik net nog even mee, voordat ik Central Park in liep.
Central Park begon ik bij Strawberry Fields, en vandaar ben ik naar de Bethesda Fountain gelopen. Ook de Mall was heel erg mooi, zo kalm.
Deze foto typeert voor mij echt Central Park: Een jogger, een fietser en een paardenkoetsje.
Hierna ging het even heel erg downhill met mij. Ik was echt zo vreselijk moe. Ik had gehoopt op een lekkere hotdog of pretzel in Central Park, maar nergens was ook maar een street vendor te vinden. Ook vond ik de bewegwijzering erg slecht, met als gevolg dat ik echt een beetje verdwaalde. Gelukkig kwam ik wel langs het standbeeld van Alice in Wonderland. Ik heb een aantal jaar geleden een essay geschreven over het verhaal, en ik ben er echt gek op. Ik heb ook een t shirtje van Alice met de originele tekeningen van John Teniel, en ik ben echt gek op de bizarre logica en taal van de auteur. (Voor de geinteresseerden: Mijn essay beargumenteerde dat een autist zoals Christopher uit het bekende The Curious Incident of the Dog in the Night Time van Mark Haddon, het perfect zou doen in Wonderland, omdat het compleet onlogisch is voor mensen zoals Alice, maar Christopher zou perfecte aansluiting vinden, beargumenteerde ik).
Ik wilde dus perse even op de foto met 'mijn' Alice.
Hierna ben ik weer gaan dwalen door Central Park, moe, pijn, en honger. Uiteindelijk kwam ik uit bij de Metropolitan Museum of Art! Was ik dus veel te noordelijk gegaan! Ik zou eigenlijk ook nog naar het Guggenheim, maar daar had ik echt geen puf meer voor, en ik wilde gewoon even zitten en wat eten. Uiteindelijk een stuk via Fifth Avenue en via Central Park gelopen, door de Zoo heen (maar geen puf meer om er in te gaan), en even snel langs de Wollman Rink. Daar waren wel street vendors, maar die waren net gesloten! Het zat me echt even niet mee.
Op Fifth Avenue tegen over the Plaza Hotel vond ik dan eindelijk een hotdog standje en heb gauw even wat gegeten om aan te sterken. Ook snel de Apple Store gefotografeerd, maar ik ben totaal niet tevreden over het resultaat. Maar ik was te moe om er echt energie in te steken.
Bij de Trump Tower ben ik uiteindelijk even gaan uitpuffen in de Starbucks die er in zat.
Toen ik weer wat aangesterkt was, liep ik nog even snel de Hollister winkel in. De Abercrombie and Fitch winkel was helaas gesloten, vanwege een recente brand. Maar Hollister is ook een erg leuk merk. Heb er een heerlijk vest gekocht:
Verder bij de Best Buy nog twee dvdboxen gekocht van Grey's Anatomy seizoen 6 en the Big Bang Theory seizoen 3. Gelukkig heb ik een regiovrije dvd speler! Ik kan weer even vooruit! (Alleen had ik helaas eigenlijk ook wel Private Practice en House willen kopen, maar ja, je kunt niet alles hebben). Verder nog wat souvenirs gekocht.
Ik liep Fifth Avenue verder af, via Rockefeller Center, naar Times Square. Hier ging ik gauw eten bij de McDonalds en daarna naar de bioscoop! Dat vond ik wel een heel goed idee, om echt even tot rust te komen. Ik ging naar de film Just Go For It, een hele leuke romantische comedy met Jennifer Aniston en Adam Sandler. Dat was echt een goede zet, want daarna voelde ik me weer redelijk opgeknapt. Gauw met de metro terug naar het hostel (ongelooflijk dat het maar 2 stops is van T.S. naar 96th met de Express train!) en eenmaal op m'n kamer, ging ik nog even foto's bewerken en daarna slapen.
Wil nog even zeggen dat ik me vandaag echt een stuk beter voel. Het is weer een stukje warmer en ik ben zo vrolijk! M'n vermoeidheid is een stuk minder en ik geniet direct weer een stuk meer. Ben al over de High Line gelopen, en een stuk door de Meatpacking District en Greenwich Village, waar ik nu op een geweldige streetcorner in een leuke Starbucks zit.
En ik wil alvast 1 klein iets vertellen over vandaag, want ik heb zoiets bijzonders meegemaakt!
Ik liep vanochtend door Chelsea op weg naar het High Line Park, door zo'n schattig straatje, langs een kerkje. Ineens sprak de vrouw die bij het kerkje hoorde (een Spaanse Pentecostal kerk) me aan, of ik professionele fotograaf was. Euh nee, maar wel zo goed als, zei ik. Ze vroeg of ik misschien wat foto's van haar kerk wilde maken, omdat ze een flyer wilden maken om meer mensen aan te trekken. Ze wilde me er wel voor betalen, maar ik zei dat dat niet hoefde, ik deed het graag. Even een paar foto's maken is een kleine moeite. Zo hebben we samen even mooie composities bedacht en heb ik een aantal foto's van de buitenkant van de kerk gemaakt (gewoon een gebouw met een sign er op, niets bijzonders eigenlijk). Ze vroeg me naar binnen, zodat ze even het emailadres van haar man kon geven. Ik twijfelde nog even, want voor 't zelfde geld was het een louche truc, je weet maar nooit, ik ben daar toch wel bang voor. Maar ik ging toch naar binnen en in de kerk stond haar tiener dochter. Toen vertrouwde ik het wel. We hebben een tijd staan kletsen, over Nederland, over hun kerk, over de klompen die haar dochter vroeger had, en over het geloof. Het was echt heel bijzonder. Ze was echt een hele lieve, warme vrouw. Ze belde nog even met haar man voor het emailadres (die arme schat snapte niets van het verschil tussen een website en emailadres) en ik heb nog wat foto's van binnen gemaakt. Ze wilde nog een pot koffie voor me gaan zetten, maar dat hoefde niet. Ik vroeg nog wel of ik foto's van haar en haar dochter mocht maken, dus ik heb ook een paar mooie portretten weten te maken. Uiteindelijk verliet ik het kleine Spaanse kerkje blessed door God en haar, en natuurlijk met een (ook al is ze immigrant) Amerikaanse hug.
Dankzij jouw verhalen en [mooie!] foto's krijg ik alleen maar meer inspiratie 
