Reis Mr. Patrick: rondreis 2023 West-Canada.

[AnnInBC]

Haha, oeps...ik heb je teveel keuzes gegeven! De Sunshine Meadows ziet er inderdaad mooi uit, zelf wel nooit gedaan. En voor beren zou ik ook de Maligne Lake Road ofwel 's morgens bij schemer of 's avonds bij het vallen van de avond rijden...meestal meer kans om beren/wildlife te zien. In Jasper kan je veel doen, de Maligne Lake Road met een paar stops onderweg, je hebt dichtbij Jasper de mooie meertjes zoals Patricia Lake, Annette Lake, Edith Lake, Pyramid Lake (met een bruggetje naar een klein eilandje). Je kan dan ook Mount Edith Cavell en omgeving doen vanuit Jasper alsook de Athabasca Falls, dan moet je daar al niet meer stoppen als je de Icefields Parkway gaat rijden richting Banff.

[Mr. Patrick]

Ik krijg er al steeds meer zin in. Ik ga de Maligne Lake Road nu ook inplannen voor 's ochtends heel vroeg voor de beren. En de meren rond Jasper als extra wandelmogelijkheid achter de hand houden.

Zijn er nog suggesties voor dingen (ergens in onze rondreis, dus niet specifiek Jasper of Banff) om 's avonds te ondernemen?

Als voorbeeld van een vorige rondreis, toen kregen we hier op het forum het advies om
- in Cody een bezoek te brengen aan de Rodeo
- naar de avondceremonie bij Mount Rushmore te gaan
- in Arches de wandeling naar Delicate Arch te maken bij zonsondergang
- een ritje over de Moose-Wilson Road in Grand Teton om elanden te spotten
- een avond in de jazzclub The Spotted Cat (NOLA) door te brengen

Nu viel die ceremonie bij Mt. Rushmore wel wat tegen, maar de andere zijn echte hoogtepunten van de vakantie. Dus als iemand suggesties heeft, graag!

Voor de volledigheid hier nog eens onze planning:
1. Frankfurt - North Vancouver [Mogelijk Capilano Bridge/Lynn Canyon en boodschappen. ]
2. North Vancouver - Telegraph Cove (6:30u) [Boodschappen en reizen. Op tijd aankomen, dan nog Whale Interpretive Center. ]
3. Telegraph Cove - Campbell River (2:20u) [Whale/orca watching tour. 's avonds nog Elk Falls? ]
4. Campbell River - Ucluelet (3:30u) [Pacific Rim NP Rainforest Trails, Schooner Trail]
5. Ucluelet [Pacific Rim NP: Willowbrae/Halfmoon Trail, Ancient Cedars Loop, Arist Loop Trails, Wild Pacific Trail Trail (extra mooi bij harde wind)]
6. Ucluelet - Victoria (4:30u) [evt. Coombs, Chemainus , Mt Douglas Park]
7. Victoria [Inner Harbour, Old Town, Chinatown, Craiugdarroch Castle, Ogden Point Breakwater (mt Douglas Park)]
8. Victoria - Vancouver (3:00u) [Granville, Chinatown, Gastown te voet]
9. Vancouver [Stanley Park (fiets) en evt door ri Uni of British Columbia. ]
10. Vancouver - Hope (2:00u) [Bridal Veil Falls, Coquihalla Canyon, plaatsje Hope]
11. Hope - Salmon Arm (5:00u) [Hells Gate, Lytton, Hat Creek Ranch]
12. Salmon Arm - Revelstoke (3:10u) [Revelstoke NP Meadows in the Sky/Eva Lake]
13. Revelstoke - Radium Hot Springs (2:35u) [Revelstoke Giant Cedars Trail, Glacier NP]
14. Radium Hot Springs - Storm Mountain Lodge (2:00u) [Kootenay NP, Juniper/Sinclair Canyon, Cobb Lake, Paint Pots, Marble Canyon, evt. Fireweed Loops]
15. Storm Mountain Lodge - Lake Louise (0:45u) [Banff NP - Boom Lake Hike - Johnston Canyon Waterfalls, avond Moraine Lake? ]
16. Lake Louise [Lake Louise & Moraine: wandeling Plain of 6 Glaciers]
17. Lake Louise [Yoho NP: Lake O'hara, Wapta Falls, Takakkaw Falls. Avond Natural Brudge en Emerald Lake? ]
18. Lake Louise - Jasper (2:45u) [Icefields Parkway: Herbert Lake, Crowfoot Glacier View, Bow Lake, Bow Summit & Peyto Lake, Mistaya Canyon, Weeping Wall, Big Bend, Parker Ridge Trail]
19. Jasper [Maligne Lake (vroeg=beren), boottocht, wandelingen Lorraine + Mona + Moose Lake), Maligne Canyon]
20. Jasper [Edith Cavell road en Path of the Glacier, Miette Hot Springs relaxen]
21. Jasper [Jasper Sunwapta/Athabasca Falls, rond de meren.]
22. Jasper - Banff (1:00u) [Lake Louise Ski Area en/of Johnston Canyon inhalen als eerder niet gelukt]
23. Banff [Banff Park Museum, Sunshine Meadows]
24. Banff - Calgary - Frankfurt

Update 8-3-23 16:05. Ik lees nu dat Coquihalla Canyon bij Hope heel 2023 dicht blijft, de verwoestingen zijn te erg. Zijn er nog leuke suggesties om te doen tussen Vancouver en Hope of rond Hope?

[Inges]

Als je reist van Ucluelet naar Victoria (of vise versa) kun je Langs Hwy 4 ook stoppen in MacMillan Provincial Park bij Cathedral Grove. Ze hebben daar mooie paden (makkelijk) uitgezet tussen prachtige old grown forest. Je hoeft er geen uren voor uit te trekken want het zit rechtstreeks aan de weg. Let op dat je alleen mag parkeren aan de kant van de weg die je op rijdt. Je mag dus niet oversteken als je aan de andere kant een plekje ziet.

[tsierens]

Wij waren vorige zomer in in de rockies. In totaal een 18tal beren gezien, veruit de meeste (11, voornamelijk grizzlies) op road 742 tussen Canmore en Mount Engadine lodge, onverharde weg, maar in goede staat. Maligne lake road maar 1 beer gezien en die weg toch 2x volledig heen- en terug gereden + nog een keer tot medicine lake en terug.

[RoadtripMB]

Op welk tijdstip van de dag was je daar tsierens?
Wij rijden die weg ook in Augustus van Peter Lougheed naar Banff

[tsierens]

Op welk tijdstip van de dag was je daar tsierens?
Wij rijden die weg ook in Augustus van Peter Lougheed naar Banff

1 keer rond 7 uur vertrokken uit canmore om te hiken in buurt (tent ridge). Ergens in vroege namiddag terug gereden, in beide richtingen meerdere beren gezien. Paar dagen later nog eens zelfde rit, maar pas namiddag uit canmore vertrokken. Toen ook gezien, maar minder.

[AnnInBC]

Bij Hope denk ik aan Bridal Veil Falls (eerder bij Chilliwack) en misschien ook een tripje naar Harrison Lake, ook altijd mooi. Verder heb je in Mission ook de mooie Cascade Falls en de Steelhead Falls, moest je in die buurt komen.

[Mr. Patrick]

Bedankt voor je tips @AnnInBC. Ik wil niet ondankbaar overkomen, allesbehalve, jouw tips zijn echt heel waardevol! Een aantal van die extra stops zijn wel watervallen en om eerlijk te zijn - tenzij ze echt heel spectaculair zijn - vind ik het dan niet waard om om te rijden. Je komt er zoveel tegen onderweg. Nadat ik even naar Cascade Canyon gekeken had, heb ik die conclusie getrokken. Ook Harisson Lake lijkt vooral leuk om te watersporten. Bridal Veil Falls doen we zeker wel.

Om de tijd die vrijkomt door de voortdurende sluiting van Coquihalla Canyon beter te benutten slapen we niet in Hope, maar in Boston Bar (bij Hell's Gate). Dat is een uurtje rijden verderop, waardoor we die dag wat meer reistijd hebben en de dag erna (die eerst 5 uur autotijd had) een uurtje minder. Het geeft ons ook de mogelijkheid om Hell's Gate al een dag eerder te doen.
Als we dan Bridal Veil Falls, een wandelingetje door Hope, Alexandra Bridge en nog Hell's Gate doen, hebben we alsnog een goed gevulde dag.

Een heel andere vraag over Vancouver en dan vooral over de Downtown Eastside: de wijk die je beter kunt mijden als gevolg van de daklozen en drugsverslaafden. Wij willen van Granville Island met de False Creek Ferry naar de halte Plaza of Nations varen. En vanuit die halte naar Chinatown lopen en dan specifiek de Dr. Sun Yat-Sen Chinese Gardens. Is dat verstandig of komen we dan volop door het gebied waar je beter niet kunt zijn?

[AnnInBC]

Haha, nee hoor je komt niet ontdankbaar over. Iedereeen heeft een andere smaak en houdt van andere dingen...het is tenslotte ook jullie reis en je gaat dan de dingen doen die je zelf het meeste aantrekken. Een nee zo spectaculair zijn die watervallen nu ook weer niet en als ze niet in de route passen zou ik er ook niet heen gaan. Bridal Veil Falls is gemakkelijk te bereiken en je volgt daar een pad voor ongeveer 15 minuten omhoog naar de watervallen. Ik vind de Bridal Veil Falls erg mooi en als je dan de Alexandra Bridge en Hells Gate erbij doet dan is je dag inderdaad goed gevuld.

Voor de Dr. Sun Yat Sen Gardens kan je door Andy Livingstone Park heen wandelen (Carrall Street) vanaf Plaza of Nations, je zal daar zeker wel wat druggies/zwervers tegenkomen maar zover ik weet laten ze je daar gerust...gewoon geen aandacht aan geven. Het ergste gebied is rond Carrall Street en East Hastings en Main Street en East Hastings. Dus weet niet of je weer terug gaan met de False Creek ferries? Zoja, dan kan dezelfde route weer wandelen en anders zou ik verder Carrall Street volgen en dan links afslaan bij West Pender en dan rechtsaf bij Abbott Street of Cambie Street en zo naar Water Street waar je links af kan om door Gastown te wandelen.

[Mr. Patrick]

Thanks voor de looproute in Vancouver. We gaan niet met de ferry terug, we willen via Gastown naar het hotel lopen. We slapen in The Burrard, tegenover het St. Paul's Hospital en dat is prima te lopen.
We komen rond 13.30 bij het hotel aan vanuit Victoria, willen dan naar Granville Island gaan voor de markt en een lunch/snack, dan met de Ferry naar Chinatown en Gastown, daar avond eten en dan naar het hotel teruglopen.
Op dag 2 nemen we de fietsen die het hotel ter beschikking stelt voor Stanley park. Graag deden we daarna nog het Museum of Anthropology, maar die is helaas het grootste deel van 2023 dicht vanwege verbouwing. Ze maken het museum aardbevingsbestendig. Nu hebben de dames bedongen dat we gaan shoppen in Robson Street of het CF Pacific Center.

[Mr. Patrick]

Ik zit een beetje klem met een dagplanning in Banff/Lake Louise. HELP!
We komen op dag 15 aan vanaf Kootenay (hebben geslapen in de Storm Mountain Lodge langs de weg van Kootenay naar Castle Junction). Willen dan de Boom Lake wandeling doen (4 uur wandeltijd), de Lake Louise Gondola naar boven nemen en daar een beetje wandelen en dan 's avonds nog naar Moraine Lake. Maar de laatste pendelbus gaat tussen 5 en 6 's avonds al en om 7.30 gaat de laatste alweer terug. Het wordt dan krap om de bus heen te halen denk ik, hoewel ik denk dat een uurtje bij Moraine Lake wel voldoende kan zijn omdat er niet veel te wandelen is: rockpile trail, foto maken en weer terug.
De dag erna willen we bij Lake Louise zelf de Trail of Six Glaciers i.c.m. Lake Agnes doen. Dat is waarschijnlijk voor ons gezelschap een heavy wandeling!

Omdat we nu de bussen moeten bestellen, moet ik kiezen wat te doen:
Optie 1: De planning laten zoals die is en dag 15 vroeg beginnen.
Optie 2: Lake Louise Gondola laten vallen en eerder naar Moraine Lake (ik zie in onze planning niet echt meer een mogelijkheid die in te halen zonder een andere must-see te laten vallen).
Optie 3: Moraine Lake doen op de dag voordat we naar Lake Louise gaan om te wandelen
Optie 4: Moraine Lake bezoeken nadat we bij Lake Louise zijn geweest en hebben gewandeld

[Mr. Patrick]

Aangezien we misgegrepen hebben bij de bus naar Lake O'Hara hebben we wat meer tijd gekregen. We gebruiken het dagdeel dat vrijkwam voor een bezoekje aan Moraine Lake en gaan op de geplande dag alleen naar Lake Louise. We hebben daarvoor wel voor beide dagen shuttletickets naar lake Louise en Lake Moraine kunnen kopen gisteren.

PS over dat tickets kopen: Het was nogal verwarrend dat als je op maandag klikte je tickets kocht voor dinsdag, klikte je op dinsdag kocht je tickets voor woensdag en zo verder. Aangezien het nogal spannend was gezien de teleurstelling van de dag ervoor was dat best stressvol. En ik heb voor één beide dagen nog geen bevestigingsmail, hoewel het wel voor beide boekingen is afgeschreven van de CC en ik de bevestiging op het scherm meteen heb opgeslagen.

[Jupiter05]

Wij hebben gisteren ook niet van alle shuttle reserveringen bevestigingen ontvangen. Zat ook een behoorlijke tijd tussen de ene bevestiging en de andere, uren. Maar je kunt inloggen in je account en ze daar gewoon terugvinden, inclusief barcode. Ook kun je de bevestiging naar jezelf mailen van daaruit.

[Saskia45]

wij hadden dezelfde ervaring, wat betreft de datum die niet klopte en door het heen en weer klikken op de dag dat we eigenlijk wilden konden we alleen nog tickets voor 10 uur bestellen. Op het andere account konden we later nog tickets voor een dag eerder krijgen voor 8 uur.
Van de ene bestelling kwam de confirmation en receipt ongeveer na 4 uur; van de tweede bestelling pas zaterdagmiddag (ook het opnieuw versturen werkte daarvoor niet).

[AnnInBC]

Moeilijk te zeggen wat het beste is, soms ben je ergens en wil je gewoon lange blijven hangen omdat het er zo mooi is of je bent er lekker aan het genieten. Bij Moraine Lake ook even langs de lake shore trail wandelen, mooi daar met zichten bij het kano dock. Als je voldoende tijd hebt is daar ook een hele mooie wandeling naar Consolation Lakes. Die vertrekt bij de Rockpile en is ongeveer 3km heen en 3km terug: https://www.alltrails.com/trail/canada/ ... akes-trail Nu maak ik het weer moeilijk voor jullie... Als je dit erbij wil nemen dan kan je eventueel de Lake Louise Gondola laten vallen, dat zou mijn keuze zijn...dus jou optie 2.

En voor Lake O'Hara, jammer dat je geen tickets hebt gekregen maar van sommige vrienden heb ik gehoord dat je op de parking kan gaan wachten en mogelijk mag je tegen betaling mee als er mensen zijn die niet komen opdagen. Dit zal ook een beetje van chauffeur tot chauffeur afhangen, maar een paar van mijn persoonlijke vrienden hadden vorige zomer/najaar zo wel geluk om mee te mogen met de bus (zij hadden ook geen tickets kunnen bemachtigen) omdat er mensen niet waren komen opdagen. Dus misschien wel iets om te proberen en een plan B te hebben als dat niet lukt.

[Saskia45]

PS over dat tickets kopen: Het was nogal verwarrend dat als je op maandag klikte je tickets kocht voor dinsdag, klikte je op dinsdag kocht je tickets voor woensdag en zo verder. Aangezien het nogal spannend was gezien de teleurstelling van de dag ervoor was dat best stressvol. En ik heb voor één beide dagen nog geen bevestigingsmail, hoewel het wel voor beide boekingen is afgeschreven van de CC en ik de bevestiging op het scherm meteen heb opgeslagen.

Ik heb net ingelogd omdat ik op 2 accounts bustickets had gereserveerd en er eentje wilde annuleren.
Tot mijn schrik staat daar nu in beide accounts in het overzicht de datum van een dag eerder dan op de confirmation emails.
Als ik de confirmation in het account open, krijg ik weer de datum die ik ook in de mail op de confirmation heb staan.
Hebben jullie dat ook?
Ik heb nu de gemailde confirmation geprint (met de juiste datum en tijd die we willen) en de andere reservering gecanceld.
Iemand ervaring waar ze naar kijken bij het instappen in de bus? Scannen ze de streepjescode op je email of kijken ze naar de datum en tijd die erop staat?
Het is nu een beetje de vraag wat de streepjescode straks aangeeft als ze die scannen.

[Saskia45]

op advies van manlief de tijd van de computer gewijzigd naar central time, en dan past de datum in het parks-canada account zich aan....

[AnnInBC]

op advies van manlief de tijd van de computer gewijzigd naar central time, en dan past de datum in het parks-canada account zich aan....

Ik geloof dat heel veel mensen dat probleem hebben gehad met die datums op een dag eerder dan men geboekt had, maar voor zover ik weet is het geen probleem als de datum in je email correct is. Ik heb gehoord/gelezen dat ze de streepjes scannen, dus dan zit je wel goed.

Maar wel fijn dat je het zo ook hebt kunnen oplossen!

[Mr. Patrick]

Zo, we zijn weer terug en hebben een mooie reis gehad. Wel zijn de dagen in Jasper wat overschaduwd door de rook van de bosbranden bij Prince George helaas. Van de andere kant kunnen we blij zijn dat geen enkele brand dichtbij genoeg was om iets te hoeven schrappen uit het programma of om me onveilig te voelen.

Met de reservering van de bussen bij Lake Louise en Moraine Lake hebben we geen problemen gehad. De datum dat ik had gereserveerd werd het gewoon geaccepteerd. Ik heb destijds meteen de reservering geprint (zonder enige streepjescode) en die print heeft de medewerker bekeken en me een dagkaartje gegeven. Het is allemaal redelijk primitief, volgens mij hebben ze het met veel tijdsdruk ingevoerd.

Ik plak hier mijn reisverslag in drie delen.

Dag 1. Frankfurt
In de middag vertrokken we naar Frankfurt. Daar sliepen we een nacht in eenhotel voordat we zouden vliegen. Bij toeval kwamen we voor het avondeten in Höchst terecht, een leuk stadje met mooie burcht, waar we op het dorpsplein lekker traditioneel Duits aten.

Dag 2. Vlucht en North Vancouver
We waren 3 uur van tevoren bij de check-in balie van Air Canada, maar deze was zwaar onderbezet voor de 3 vluchten die die morgen zouden vertrekken. Door het reguliere oponthoud (en iemand die ons in een veel tragere rij zette) bij de security en paspoortcontrole waren we maar net op tijd bij de gate. Eenmaal in het vliegtuig was de vlucht met Air Canada heel plezierig. Zo'n 10 uur later stapten we uit het vliegtuig. De Canadese border security is een stuk sneller en vriendelijker dan die van de VS, dus stonden we niet veel later al bij de huurauto's. We mochten niet kiezen en waren, naar aanleiding van onze laatste reis, niet zo onder de indruk van de Ford Expedition die we mee kregen. De auto reed echter beter en was ook een stukje luxer dan die van ruim een jaar geleden. Geen slechte uitkomst daarom. In West-Canada is het in verhouding met de rest wel een grotere auto dan in de VS. Niet dat de auto fysiek groter is, maar mensen rijden daar over het algemeen wat kleinere exemplaren, meer richting Europese formaten.
In Vancouver reden we meteen naar de noordkant van de stad en deden boodschappen bij de Walmart. In de foodcourt van de mall was weinig keuze in eten voor de lunch, maar lekker was het wel.
Daarna reden we door naar de Capilano Suspension Bridge. Een heel toeristisch ding met een flinke entreeprijs. Maar desondanks was het wel een heel fijne attractie. Goed onderhouden paden en echt een lange, spectaculaire hangbrug, een pad door de boomtoppen en langs de kliffen. Het was niet extreem druk op het eind van de middag, dat maakte de beleving deze te leuker.
Na de incheck in het model aten we nog een lekkere burger en met meer dan 24 uur wakker en de eerste beleving al achter de rug gingen we lekker slapen.

Lunch: Foodcourt Capilano Mall **
Avondeten: The Village Taphouse ****
North Vancouver Hotel ***

Dag 3. Vancouver Island
We moesten vroeg op, want om 7.45 uiterlijk moesten we bij de veerboot naar Vancouver Island zijn. Gelukkig waren we al op tijd wakker. Na een staand mini-ontbijt bij het hotel reden we weg. Bij de veerboot ging alles voorspoedig. Een uur eerder aanwezig zijn zorgde wel voor een wachttijd, die we vooral gebruikten om de auto nog wat beter te leren kennen. Op de veerboot kochten we ontbijt en koffie/thee en terwijl we de haven van Horseshoe Bay verlieten startten we onze dag echt. Al snel werd er omgeroepen dat de eigenaar van de Ford Expedition met Alberta kentekenplaat zus en zo het autoalarm moest uitschakelen. Oeps, dat waren wij. Het alarm ging af van de beweging van de boot… Het alarm helemaal uitschakelen ging niet, wel de sensoren die beweging registreren uitschakelen. Maar daarvoor moesten we wel even goed zoeken. Desondanks konden we daarna rustig ons ontbijt vervolgen.
Aan de overkant kochten we bij de Canadian Tire bearspray voor bij de wandelingen, met name later in de vakantie. De man die ons hielp en waar we de wapenregistratie deden, bleef bezwaren oproepen waarom we het misschien beter niet konden kopen… maar verkocht het ons toch zonder dat we daar verder moeite voor moesten doen. Een bom duiten armer reden we verder. We stopten bij Goats on the Roof, waar we wilden lunchen. Hoewel de geiten volop over het dak liepen, was de locatie en vooral de keuze in lunch zo slecht dat we maar doorreden. Het hele gehucht is een beetje een tourist trap geworden lijkt het. Een Subway verderop bood uitkomst.
De volgende 3 uur brachtten we in de auto door naar Telegraph Cove. Niet een erg interessante rit door voornamelijk bos. In Telegraph Cove bezochten we eerst het walvis centrum, om te leren over walvissen en orka's die we morgen hopelijk in het echt zullen zien. Daarna checkten we in in het resort, waar we de sleutel van ons huisje kregen. Het was een historisch gebouwtje, zoals het hele dorpje. Voor ons betekende dat dat het vooral erg scheef was, een beetje als het scheve huis in een pretpark… we hadden wel een mooi uitzicht over de Marina vanuit het huis, dus klagen we zeker niet. Het was een heel sfeervolle beleving.
Het avondeten was makkelijk gekozen: in het enige restaurant ter plekke aten we. Het was best goed voor een restaurant op zo'n toeristisch plekje, al had het wat minder vet mogen zijn. In het huisje vielen ons al snel de ogen toe, na een beetje lezen gingen we weer op tijd slapen.

Avondeten: Killer Whale ****
Hotel: Telegraph Cove Resort, Ogawa House ***

Dag 4. Van Telegraph Cove naar Campbell River
We waren weer wat eerder dan de wekker wakker en met een bescheiden ontbijt in het eigen huisje startten we de dag. Om 10 uur vertrok onze Walvisjacht met de Prince of Whales. Natuurlijk joegen we niet met een geweer maar met onze fotocamera! Nog voordat we goed en wel met de boot op zee waren had de kapitein al een groep orka's gespot. Die volgden we ruime tijd langs de kust en zagen ze springen, spuiten en met de vinnen op het water slaan. Fantastisch! Daarna voeren we verder en kwamen we twee groepen zeeotters tegen die heel cliché, maar daarom niet minder leuk, op de rug hun maaltje verorberden. Tot slot voeren we verder en zagen we nog een bultrug walvis. Deze dook telkens voor een minuut of tien onderwater en gaf vlak voordat ze dook een kleine show, waarbij ze haar staartvin flink in de lucht stak. Aan de vin, de kleur en patroon, kon de begeleiding zien dat deze walvis Ripple genoemd werd. Met honderden foto's een een tevreden gevoel keerden we terug naar de haven. Daar picknickten we in de zon voordat we weer zijn de auto stapten voor de rit naar het zuiden, naar Campbell River.
Voordat we in Campbell River naar het hotel gingen, maakten we een wandeling in Elk Falls Provincial Park. Een mooi park met een paar mooie watervallen die vanaf de hangbrug of andere plekken leuk te bekijken waren.
Na het avondeten deden we een paar hoofdstukken bij the Real Canadian Superstore (een Canadese versie van de Walmart), gooiden we de auto opnieuw vol met benzine en gingen we naar bed.

Avondeten: Riptide Marine Pub ***
Hotel: Heron's Landing ***

Dag 5. Van Campbell River naar Ucluelet
Het hotel had onverwacht een complimentary breakfast, dus daar maakten we gebruik van voordat we in de auto stapten voor de rit naar de westkust van het eiland. Na ongeveer een uur waren we bij Little Qualicum Falls voor een korte wandeling langs de kloof en watervallen. Echt wel een mooiere plek dan Elk Falls en heerlijk rustig. Direct na het park waren de wegwerkzaamheden aan Highway 4 aan de gang na de bosbrand van een paar weken geleden. Daar zouden we op flinke vertraging moeten rekenen, maar het viel nog best mee.
De rest van de rit over Highway 4 ging door een prachtig gebied. Alleen een rest area vinden was problematisch. Toen we bij eentje waren gestopt, stonk het enorm naar de toiletten en er zaten ook nog jehova's getuigen. Toen zijn we doorgereden en uiteindelijk hebben we in een inrit naar een bos gestaan om te lunchen.
Aan de rand van Pacific Rim Nationaal Park Reserve deden we onze eerste wandeling. Over de Willowbrae trail liepen we naar Florencia Bay en Halfmoon Beach. Het laatste stuk naar Florencia Bay moesten we afdalen over een enorme reeks trappen. Er hing veel mist op dit strand, waar het koude oceaan water en het warme land elkaar ontmoeten. Het was desondanks wel sfeervol. Dezelfde trappen die we eerst omlaag gingen, moesten we weer terug omhoog voor het vervolg. De afdaling naar Halfmoon Beach was natuurlijk even hoog, maar iets geleidelijker. Op dit strandje hing er niks van mist, het water was heldergroen en de bomen langs de kust baadden in het zonlicht. Wat een plaatje!
Nadat we weer bij de auto waren teruggekeerd, gingen we naar het huisje. Hoewel het van buiten klein leek, was het ruim zat. In het huisje binnen een hoop waarschuwingen. Let op met knoeien op de houten vloer, spoel niks door het toilet enzovoort. Hoewel het huisje daardoor netjes blijft, leuk het om een beetje een kinderdagverblijf… maar we deden het maar netjes.
Mrs. en ik deden een paar boodschappen om zelf avondeten te komen in het huisje. Voor pa en ma namen we de oploscappuccino mee waar ze zo'n behoefte aan hadden. Vraag niet waarom, want lekker is volgens mij anders…
Na het eten liepen we de Lighthouse Loop van de Wild Pacific Trail, maar een klein stukje lopen vanaf het huisje. De mist was nog steeds volop aanwezig en de vuurtoren liet continu de misthoorn klinken. Ondanks de mist konden we een paar prachtige plekjes bekijken en prachtige foto's maken. Deze wandeling is wel een hoogtepunt in dit gebied, met een hoop doorkijkjes naar zee en water dat op de rotsen slaat. Een zonsondergang zat er vandaag niet in.

Avondeten: zelf
Overnachting: Le Chalet Waterfront Retreat ****

Dag 6. Ucluelet en Tofino.
Na een zelfgemaakt ontbijt van spek en ei vertrokken we voor de dag. Eerst liepen we een ander stuk van de Wild Pacific Trail, namelijk bij Rocky Bluffs en gecombineerd met de Ancient Cedars Trail. En ook hier waren er prachtige zichten op zee, golven die op de rotsen sloegen enzovoort. Een stel American Bald Eagles (zeearenden) zat op een rots en liet zich prachtig fotograferen. Door de weg door het bos toch een andere feel dan dat van gisteravond. Het stuk met de oude cedar bomen was kort maar heel indrukwekkend. Een aantal bomen heeft voor de Natives ook een spirituele betekenis, uiteraard zijn dat de dikste en oudste bomen.
Tweede stop van de dag was Long Beach. Dat strand is zo lang dat we, ook zonder de mist, het eind niet zouden kunnen zien. We hielden het daarom bij een kleine wandeling. Er werd aardig gesurft over de golven. Ook hier was het boven land zonnig en boven zee mistig, wat voor een bijzondere aanblik zorgde.
Na het bezoek aan het strand reden we door richting Tofino, wat vaak gezien wordt als het toeristisch plaatsje van het gebied. We zagen al snel een watervliegtuig opstijgen, wat een bijzondere aanblik geeft. Hier was het totaal zonnig, geen enkele last van enige mist of bewolking.
Op de terugweg stopten we nog bij de Rainforest Trails. Hier wandelden we de loop B, een mooie tocht over een plankenpad, met weer aardig wat trappen, door het bos. Ook hier stonden oude bomen, vaak dood en heel langzaam aan het vergaan, maar op de oude (soms omgevallen) bomen groeiden weer nieuwe bomen en planten. Soms groeide een nieuwe boom rechtop op de stam van een omgevallen oude boom. Fascinerend om te zien.
In Ucluelet wilden we ‘s avonds eerst gaan eten bij de Heartwood Restaurant. De rij daar was erg lang, dus gingen we naar de tweede optie, de Shipwreck Pizzeria. Daar was geen plek beschikbaar, maar terwijl we de kaart bekeken om dan maar een pizza mee te nemen, kwamen de plekken aan de bar vrij. Daar hebben we toen gegeten. Het weer leek nog een beetje op te klaren, dus reden we nog naar de vuurtoren om te kijken of we een zonsondergang konden meepikken. Maar het was aan de kust zelf nog mistiger dan gisteren, dus dat zat er niet in. Met de Netflix account van het huisje keken we een paar filmpjes van Shaun het Schaap (je moet toch wat als je nog niet wilt gaan slapen maar ook geen film of serie meer wilt starten) en toen gingen we naar bed.

Dag 7. Van Ucluelet naar Victoria
De ochtend moesten we rijden, de rit van Ucluelet naar Victoria zou, zelfs zonder het oponthoud op Highway 4, al 3,5 uur duren. Omdat het oponthoud nog wel meeviel en we eigen lunch bij ons hadden, kwamen we nog redelijk op tijd in Victoria aan. We reden eerst naar Mount Douglas in het noorden van de stad. Er waren maar weinig parkeerplaatsen op de top wisten we, maar zelfs beneden was alles vol. Toch reden we op de gok naar boven en daar was wonder boven wonder veel plek. Vanaf de berg hadden we een prachtig uitzicht over de stad, het water en konden we tot in Olympic National Park, aan de overkant van de zeestraat tussen Vancouver Island en de VS, kijken.
Verder reden we de Scenic Marine Drive richting het centrum. De eerste stop, Anderson Hill Park, was meteen de mooiste. Van daaruit kon je een eilandje met een vuurtoren er op zien liggen, voor de backdrop die bestond uit zee en daarachter de VS. De volgende stops waren wat minder. Bij ons eindpunt Beacon Hill Park parkeerden we de auto en liepen langs de kust en door het park langs onder andere het begin van de Trans Canada Highway (Mile Zero), een paar leuke bloemenperkjes en kunstwerken en 's wereld hoogste, vrijstaande totempaal van ca. 40 meter hoog. Dat park was de moeite waard.
Na de incheck in het hotel zochten we in de buurt wat te eten en daar troffen we bij toeval een ober die net terug was van een reis in Europa en meerdere dagen Nederland bezocht had. Een hoogtepunt uit zijn reis noemde hij het. Enthousiast praatte hij met ons en gaf hij nog een tip voor Victoria, maar die kenden we al, immers hadden we 's middags Mount Douglas al bezocht. Na het eten liepen we naar het zuiden naar Ogden Point voor de zonsondergang, het was een redelijk heldere dag. Op de golfbreker (Breakwater) kon je een eind lopen en hoewel er soms een golf over de railing heen ging, was het prima te doen. Er kwamen net nog twee grote cruiseschepen aan, die we op 20 meter afstand langs zagen varen voordat ze aanmeerden. Helaas blokkeerde het tweede schip precies het moment supreme waarop de zijn achter de horizon zakt, maar desondanks was het toch een mooi gezicht daar.
Na nog een drankje in de hotelbar gingen we naar bed.

Avondeten: Heron Rock Bistro ****
Hotel: Oswego Hotel and Suites ****

Dag 8. Victoria
Deze dag is het Canada Day, de nationale feestdag. In de stad is er van alles te doen, maar wij gaan vooreerst de toerist uithangen. We beginnen met een wandeling naar Craigdarroch Castle. Onderweg stoppen we voor ontbijt. We vonden het erg voordelig, als het eten komt blijkt waarom, het is niet zo veel. Verder onderweg komen we langs een ontbijtzaak met een lange rij. Na het bezoek aan het kasteel besluiten we aan te sluiten in die rij om te lunchen. Hoewel de rij niet erg snel gaat en we meer dan een uur wachten is de lunch bij de Blue Fox Café wel echt heerlijk!
Terug naar het kasteel, dat eigenlijk een villa is in kasteelstijl. Een rijke familie liet het bouwen, maar zoals dat gaat sterft de vader voor het af is en… (vul hier de rest van het drama in). Mooi om doorheen te lopen en de oude kamers te zien, ook die die in de Wereldoorlogen als militair ziekenhuis werden gebruikt. Van buiten is het kasteel desondanks het indrukwekkendst.
Na de lunch liepen we met een volle buik door de stad, langs diverse highlights zoals het oudste Chinatown van Noord-Amerika, een paar mooie pleinen, een chique hotel, meerdere totempalen en het parlementsgebouw van de provincie, waar het grasveld tot evenemententerrein was omgebouwd. Als allerlaatste liepen we nog door tot bij Fisherman's Wharf. Net als in San Francisco is het een grote kermis zonder rides, alleen is het hier wat kleinschaliger en liggen er veel woonboten die daadwerkelijk nog bewoond worden. Deze woonboten in vele kleuren maken de sfeer hier, niet de eetzaakjes.
Op tijd terug op de kamer en met de buik nog steeds vol deden we wat was en pas 's avond laat gingen we er weer op uit voor een kleine snack, bij de foodtrucks op het festivalterrein. Aangezien de foodtrucks geen bier verkochten, was een deel van ons reisgezelschap niet blij daarmee en manoeuvreerde ons doelbewust naar elders. Bij de keten Frankie's aten we uiteindelijk een klein hoofdgerecht van soep en salade. Bij het water keken we tot slot van de dag nog het mooie vuurwerk ter ere van Canada Day voordat we snel gingen slapen.

Lunch: Blue Fox *****
Avondeten: Frankie's ***
Hotel: Oswego Hotel and Suites ****

Dag 9. Van Victoria naar Vancouver
Vandaag vroeg op en na een lekker ontbijt in het restaurant van het hotel gingen we met de auto naar het veer. We gingen weer terug naar het vasteland, naar Vancouver wel te verstaan. Het was best druk op de weg voor een zondagmorgen, maar we hadden ruim gepland en waren dus ook op tijd. Op de veerboot ging ook deze keer weer het autoalarm van onze Ford af, al waren we nu niet de enige en waren we er op voorbereid.
Ook de stad in was het druk, maar zonder al te veel vertraging kwamen we aan bij het hotel, dat onze kamers al klaar had. Daar zetten we de bagage af en we liepen naar het zuiden om naar Granville Island te gaan. Met een klein pontje van Aquabus staken we over en we arriveerden op het eigen drukke eiland in de zeearm die False Creek wordt genoemd. Een leuk was het daar niet vanwege de drukte, die zochten we snel wat te eten en een plekje om het te verorberen, waarna we de Aquabus naar een halte verderop richting de oude binnenstad zouden nemen. De wachttijd was enorm, we hadden al een kaartje gekocht en bovendien zou lopen te lang zijn, dus wachtten we maar geduldig af. Eindelijk op het bootje hadden we vanaf het water een leuk zicht op de torens van de stad en alle mensen die op verschillende manieren op het water recreëren.
Vanaf het station moesten we lopen richting Chinatown. In en rond Chinatown is het berucht vanwege de vele zwervers en drugsverslaafden. Die kwamen we dus al gauw tegen. Hoewel ze ons met rust lieten (of ze waren daarvoor te verdoofd, al zouden ze het willen) was het geen prettig gevoel. Op enig moment lag er zelfs eentje met alle ledematen uitgespreid midden op de stoep, volledig van de kaart. Van Chinatown en de omliggende straten konden we zo niet erg genieten. We waren blij toen we Gastown hadden bereikt en het weer iets beter werd, al liepen en lagen er daar ook veel. In Gastown bezochten we een barretje voor een drankje en liepen we wat souvenirwinkels door, op zoek naar onze fotolijstjes, die we op iedere vakantie kopen. In de VS is er beduidend meer keuze, maar met twee algemene Canada lijstjes mogen we toch tevreden zijn. Natuurlijk kwamen we ook bij de Steam Clock, die net een minuutje eerder was gegaan. We wachtten met alle toeristen op een grote hoop een vol kwartier totdat die weer begon te fluiten, legden het vast voor het nageslacht en vroegen ons af waarom dit nu zo bijzonder zou moeten zijn. Waarschijnlijk is dit het enige in de stad dat duidelijk herkenbaar en fotografeerbaar is voor alle cruisetoeristen en Instagrammers. Niet alleen de Steam Clock viel overigens tegen, gastown zelf is ook maar zozo.
We liepen verder naar het cruisedock waar de Nieuw Amsterdam van Holladn America Lijn lag, waar we gisteren in Victoria de Eurodam hadden gezien. Allemaal Nederlandse boten. Daar keken we ook naar de mooie kunstwerken en de vertrekkende en aankomende watervliegtuigen, iets waar ik geen genoeg van kon krijgen. Na het avondeten met uitzicht over het water, we hadden enorm geluk met het tafeltje, hoewel de wind ook erg fris was, liepen we naar het hotel terug en gingen we onder de wol. Het hotel lag midden in Downtown, dus er was wel het nodige geluid helaas. Desondanks sliepen we best goed.

Ontbijt: Bar 500 ****
Avondeten: Tap & Barrel ***
Hotel: The Burrard ***

Dag 10. Vancouver
We konden vandaag wat langer slapen, maar door het verkeer zat dat er niet echt in. We stonden op een aten ons ontbijt bij The Basic, dat exact was wat de naam belooft: simpel maar lekker eten. Verder gingen we met de gratis fietsen van het hotel naar Stanley Park. Voor een gratis fiets overigens best ok, maar ze waren allemaal wat aan de kleine kant voor onze Nederlandse smaak. In de stad zijn sommige straten voorzien van fiets voorzieningen of hoofdzakelijk bedoeld voor fietsen, andere straten moet je daarom mijden. Toen we dat snapten konden we comfortabel naar het park fietsen.
In Stanley Park maakten we eerst een rondje rondom, over de Seawall, dus langs het water. Het was goed druk, andere toeristen, sneller en langzamer, waren er ook in grote getale. Er waren veel mooie stops langs het water met verschillende uitzichten. Het was ook goed geregeld met een aparte weg van voor fietsers, wandelaars en auto's en bovendien éénrichtingsverkeer. Na dit rondje wilden we naar het uitzichtpunt Prospect Point. Op de telefoon was niet duidelijk waar je wel en niet kon fietsen, dus de route die we hadden uitgezocht, leidde ons daar niet naartoe omdat we afslagen moesten nemen die we niet mochten. Met de borden in het park kwamen we er wel, maar het was best een aardige klim omhoog. Er was daar weinig te eten, maar na een kleine lunch konden we wel een heerlijk schepijs pakken. Vanaf het uitzichtpunt had je goed zicht op de Lions Gate Bridge, het kleine zusje van de Golden Gate (en niet rood maar groen). Via een mooie route dwars door het park daalden we weer af naar de ingang en fietsten we terug naar het hotel.
Even opfrissen en toen naar Robson Street, waar we wat gingen shoppen. Voornamelijk bij Victoria's Secret voor Mrs., want die hebben we in Europa niet. Ook het Pacific Centre Mall liepen we helemaal door. Dit was echter enorm schoon maar weinig sfeervol vergeleken met Robson. Daar aten we een burger bij Red Robin en toen vonden we dat de avond er op zat. Moe maar voldaan gingen we onder de douche en daarna onder de wol. Morgen weer een nieuwe dag.

Ontbijt: The Basic ****
Avondeten: Red Robin **
Hotel: The Burrard ***

[Mr. Patrick]

Dag 11. Vancouver naar Fraser Valley
We ontbeten weer bij The Basic en reden vervolgens de stad uit naar het oosten. Daarna lieten we de zee en oceaan achter ons en gingen we richting de bergen. We kozen de Trans-Canada Highway naar Hope. Na een uurtje gingen we stoppen bij de Coop voor nieuwe boodschappen. Helaas was de winkel dicht vanwege een stroomstoring. Ook het winkelcentrum dichtbij, waar een Walmart was gevestigd, leek te kampen met die storing, dus zochten we niet verder naar de ingang en gingen we terug de weg op. Een kwartiertje later was er gelukkig een supermarkt die wel open was.
Kort daarna waren we op onze eerste echte bestemming, de Bridal Veil Falls. Met een korte maar steile wandeling bekeken we de waterval, die breed uitwaaierde over de rotsen. Na wat foto's liepen we terug naar beneden, waar we op de picknickbanken onze eigen lunch aten. Daarna reden we door naar het plaatsje Hope waar, door de langdurige sluiting van de Coquihalla tunnels, de enige call to fame komt van het feit dat er ooit de eerste Rambo-film was opgenomen. Dat wordt breed uitgemeten, maar behalve een paar houten beelden is er niks meer van te zien, ook de bekendste plekken uit de film zijn ondertussen afgebroken.
Daarom snel door naar de Old Alexandra Bridge, een oude brug die niet meer in gebruik is maar bijzonder fotogeniek. Een korte wandeling leidt er naar toe. Terwijl we ons klaar maken houten we ook hoe een goederentrein nadert over het spoor langs de rivier, maar tegen de tijd dat we het spoor bereiken is die alweer weg, ondanks de enorme lengte van de trein: die is makkelijk meerdere honderden meters lang, onvoorstelbaar in Nederland. We hebben de brug helemaal voor onszelf en schieten een paar foto's. Daarna door naar onze laatste stop, Hell's Gate. Dit is een nauwe doorgang in de rivier waar ze een toeristische attractie rondom hebben gemaakt met een kabelbaan en een hangbrug. Niet heel bijzonder, maar leuk genoeg om een uurtje om te krijgen. Hier kregen we wel een paar keer een goede blik op de lange treinen die meermaals langs reden.
Toen was het tijd voor hotel. We hadden gedacht aanzienlijk later klaar te zijn en hadden een hotel in de buurt geboekt, hoewel we wisten dat het niet geweldig zou zijn. Het was of een een beetje muffig, maar acceptabel. Het welkom aan de balie was echter zeer onvriendelijk en enige info als Wifi-codes werd niet gegeven en was onvindbaar. Het avondeten was ook een uitdaging. Het restaurant bij het hotel was heel slecht volgens recente reviews, het beste in de buurt niet open. We gingen naar de second best, maar kregen direct te horen dat het wel even ging duren. We hadden de tijd en gingen zitten, terwijl de kokkin uit de keuken schreeuwde: "I told you to lock the door, I only have one fryer!". We moesten dus wel even wachten, maar het eten was niet slecht, wel vet. Daarna togen we naar haar het hotel voor een ontspannen avond met de tv aan. Helaas waren de films op de tablet niet goed overgezet van de NAS en dus niet te kijken.

Ontbijt: The Basic ****
Avondeten: Fat Jack's Diner ***
Hotel: Canyon Alpine Motel **

Dag 12. Van Fraser Valley naar Salmon Arm
We wisten dat we vandaag vooral in de auto zouden zitten, we hadden ook maar één interessante stop. Eerst aten we eigen boterhammen op de picknickbanken bij het motel als ontbijt. We vertrokken niet te vroeg, na een hele lange en goede nachtrust, verder over de Trans-Canada Highway. Een flinke Baustelle zorgde voor de eerste 20 minuten oponthoud. Daarna kwamen we door het dorpje Lytton dat in 2021 een hitterecord vestigde met 49 komma nog wat graden Celsius en de dag erna bij een enorme bosbrand in de as werd gelegd. Het dorpje is nu ver afgebroken, er staan noodgebouwen voor school en dergelijke en het dorp wordt langzaam herbouwd. In het hele gebied zie je grote stukken waar het bos volledig is verwoest of waar bomen verband zijn, maar ook nog een beetje leven in zich hebben.
Na een tankpauze bij een oude Trading Post reden we door tot bij de historische Hat Creek Ranch. Het restaurant was gesloten, waardoor we toch maar eerst onze boterhammen gingen eten bij de auto, want anders zou het wel erg laat worden en de maagjes rammelden al. De Ranch was op de eerste blik weinig bijzonder, anderzijds toch wel heel interessant. Het belangrijkste gebouw was een oude herberg langs de route van de postkoets en verder stonden er nog andere oude gebouwen en boeren werktuigen uit vervlogen tijden. Je kon zelfs een stukje in een postkoets meerijden, natuurlijk met de paarden er voor. We hebben ons er toch wel de nodige tijd vermaakt.
Met nog een extra pauze bij een supermarkt, door de extra lunch gingen we weer hard door ons brood heen, reden we tot de eindbestemming: Salmon Arm. Dit plaatsje aan een zijarm van een groot stuwmeer was groter dan verwacht. De suggestie van de receptioniste om bij de Italiaan te gaan eten viel goed in de smaak. Daarna reden we nog even naar het meer toe, daar was een klein festival aan de gang met live muziek. Die klonk best aardig, maar het uitzicht over het grote meer trok ons toch meer (pun not intended). Met een paar foto's op zak reden we naar het hotel.

Avondeten: Ristorante AnDiamo ****
Hotel: Travelodge Salmon Arm ***

Dag 13. Van Salmon Arm naar Revelstoke
Vandaag stonden we heel vroeg op. Snel ontbijten in het hotel en wegwezen. Het was ruim een uur rijden naar het plaatsje Revelstoke, dan nog een half uur door het National Park, dan nog even met de shuttlebus en dan konden we aan onze wandeling beginnen. Tot aan de shuttlebus ging het prima, maar die bus, ja, die reed dus niet. Daarmee werd onze wandeling 2 keer 1 kilometer langer, en dat was geen vlakke kilometer! Maar de wandeling naar Miller en Eva Lake was wel erg mooi. Er stonden veel bloemen langs de kant van het pad en we hebben heel wat klein wild gezien. Een enkele grondeekhoorn, een fluithaas (pika) en een marmot. En die laatste poseerde nog voor onze camera ook! Andere dieren die we veel zagen waren vlinders, heel veel kleine wit/zwarte en een paar andere, maar daarnaast vooral heel veel muggen. We hebben onze extra sterke Repel gebruikt en hadden er daardoor niet te veel last van, maar echt, wat een enorme hoeveelheid vasthoudende muggen.
De twee meertjes waren op hun eigen manier allebei heel mooi, maar niet vergelijkbaar. Miller ligt in een kom, maar heeft wat rotsen en eilandjes, waardoor het er speciaal uitziet. Eva heeft dat niet, maar achter dat meer komen de hoge pieken en eind verderop goed tot zijn recht, waardoor het beetje saaie meer weet heel mooi wordt!
Na 16 km en ruim 500 hoogtemeters kwamen we weer terug bij de auto. We reden direct naar het hotel in het dorp en douchten ons daar voordat we gingen eten. Het hotel ziet er echt totaal niet uit van buiten, en zelfs in de lobby vraag je je af waar je terecht bent gekomen. De kamers zijn echter optisch gerenoveerd en schoon en dat is het belangrijkst. Desondanks zagen we toen we in bed lagen het daglicht tussen muur en plafond doorkomen!
Voor het avondeten hadden we The Taco Club uitgekozen. Vanwege de wachttijd liepen we nog een tijdje door Revelstoke. Daar zagen we ook hier een openlucht optreden van een bandje en keken verder naar de karakteristieke huisjes in First Street. Net als ons hotel wordt ook verder veel door Aziaten gerund zien we. Het eten bij The Taco Club was heerlijk. Veel verse producten werden er gebruikt en dat proef je.

Avondeten: The Taco Club *****
Hotel: Grizz Hotel ***

Dag 14. Van Revelstoke naar Radium Hot Springs
Het ontbijt in het hotel was simpel, maar de bodem was prima. We reden naar Glacier National Park, waar we door het verschil in tijdzone meteen een uur moesten inleveren. Daar liepen we eerst de korte Rockgarden Trail. Niet zo heel bijzonder, maar wel leuk om wat over de rotsen te klauteren en een uitzicht op de gletsjer te hebben. Daarna reden we door richting Loop Brooks, waar we langs een oude lus van de spoorweg konden lopen. Doordat er meer hoogteverschil was dan verwacht en de sterke waarschuwingsborden voor beren was er maar een kleine suggestie nodig om de wandeling af te blazen.
We reden door naar de trail Meeting of the Waters. We liepen vanaf de parkeerplaats eerst een stuk over het oude spoortracé, tot we bij een hoop infoborden stonden. Vroeger lag er aan het spoor een groot hotel voor de eerste toeristen die naar de gletsjer kwamen kijken. Toen de spoorlijn werd opgeheven (het tracé werd ondertunneld), raakte het hotel langzaam in verval, tot het uiteindelijk werd gesloopt. Er resten nu alleen nog een paar stenen funderingen en wat andere stenen en wat staal zoals een oude boilerketel. Het hoogtepunt van de wandeling was een plek waar twee grote stromen smeltwater bij elkaar komen. Die plek, waarnaar de wandeling is genoemd, was heel fotogeniek.
Een klein stukje met de auto verder naar de top van Rogers Pass, waar we picknickten, en even verder het informatiecentrum. Daar leerden we meer over de historie van dit gebied. Het is heel gevoelig voor lawines. De spoorlijn had daar veel last van en in 1910 zijn er ruim 50 werklui overleden toen ze de sneeuw van de ene lawine opruimden en onder de volgende lawine terechtkwamen. Toen is met de ondertunneling van het gebied begonnen. Ook tegenwoordig nog schieten ze het grote mortieren de bergen in om de lawines op de juiste momenten, als de weg is afgesloten, naar beneden te laten komen.
Na Glacier was het een lange, maar mooie rit naar Radium Hot Springs. Ons hotel had geen guest laundry, dus gingen we naar de lokale wasserette. We hadden nogal wat te wassen en waren dus een aardige tijd kwijt met wachten en daarna vouwen. Maar nu waren we wel klaar voor de rest van de vakantie. In Radium wonen veel Duitse (en Oostenrijkse) emigranten, dat was te zien aan de bouwstijl van de huizen. Ook waren er Duitse restaurants. Wij aten bij The Old Salzburg Restaurant, en we voelen ons wat het eten betreft echt in Oostenrijk. Het smaakte echt als op vakantie in de Alpen, met een glas Stiegl erbij. Een Heisse Liebe als dessert maakte het af. Ons hotel was heel netjes, al waren de kamers en bedden niet groot.

Avondeten: The Old Salzburg Restaurant *****
Hotel: The Gateway ***

Dag 15. van Radium Hot Springs naar Banff
Na een slechte nacht door een warme kamer, luide weg en luide airco (die daarom uitgezet was) gingen we naar het ontbijtzaakje waar het hotel ons een complimentary breakfast aanbood. Een kleine breakfast sandwich en een kop koffie waren wat weinig, maar de enorme choco-bananenmuffin die we erbij kochten vulde de maag prima. Daarna op weg en direct buiten het dorpje was meteen de eerste stop: even een foto maken bij Sinclair Canyon, een nauwe doorgang tussen de rotsen waar het beekje en de weg doorheen moeten. Een fotosessie van de ene en de andere kant volgden en toen reden we door, Kootenay National Park in.
In Kootenay deden we al snel de hike naar Cobb Lake. Eerst omlaag door het bos, een beekje oversteken via planken, stenen en boomstammetjes en daarna weer omhoog door het bos. Er groeiden veel besjes en het was een heel rustig pad. Het meertje hadden we een tijdje voor onszelf, totdat de eerstvolgende toeristen kwamen. Op de terugweg kwamen we ook maar twee groepjes tegen. De weg terug naar de auto was toch best inspannend.
Bij het viewpoint direct na de trailhead stopten we, maar echt heel mooi was dat niet. Daarna konden we weer lang in de auto, want de laatste stops en wandelingen lagen helemaal aan het eind van het park. Bij Numa Falls aten we onze lunch. Een plek die het stoppen waard is, het water heeft een enorme kracht bij deze lage smalle waterval. Bij de paint pots wandelden we er naar toe. De grond was heel erg rood, zo rood hadden we het deze reis nog niet eerder gezien. De paint pots zelf zijn kleine groene meertjes in deze rode aarde. De weg ernaartoe was modderig en vereiste de nodige balans over planken en boomstammen.
Een deel van ons gezelschap reed met de auto naar de Marble Canyon, wij liepen omdat we gelezen hadden dat het mooi wandelen zou zijn langs de rivier. Helaas was dat niet zo. Het pad was erg rotsig en met veel boomwortels, en meer dan de helft liep door een verbrand bos, waardoor er geen schaduw was, omdat de jonge boompjes die er terug groeiden nog te laag waren. Dat was wel mooi om te zien hoe zo’n gebied zichzelf herstelt na een brand, maar geen half uur lang met een schroeiende zon op de rug.
Marble Canyon was wel weer mooi, maar veel zin om nog helemaal naar boven te lopen hadden we eigenlijk niet meer. Het was de inspanning desondanks wel waard. Het mooiste stukje is het strandje met het helderblauwe water beneden en de grote waterval helemaal boven.
Na Marble Canyon reden we het laatste stukje naar boven, net de staatsgrens met Alberta over, tot bij onze lodge. Daar kregen we een prachtige sfeervolle, in ouderwetse stijl gebouwde en ingerichte blokhut. Met een goede warme douche, kachel en een lekker zacht bed. Het avondeten in het restaurant was niet goedkoop, maar wel erg lekker. In de prachtige lobby knisperde het haardvuur en hingen de bizons en herten aan de muur. Na het eten zaten we nog even op de veranda van ons huisje zitten om in ons leesboekje te lezen, voordat we gingen slapen. Een geweldige plek om te overnachten.

Avondeten: Storm Mountain Lodge *****
Hotel: Storm Mountain Lodge *****

Dag 16. Van Banff naar Lake Louise
We wilden eigenlijk de kabelbaan in Lake Louise doen, maar toevallig keek ik die ochtend op de site en zag ik dat die vandaag nog dicht was om een onbekende reden. Daarom reden we naar Johnston Canyon. Het is de grootste publiekstrekker in Banff, en dat op een zondag, dus dat beloofde drukte. We aten eerst ons ontbijtje bij onze blokhut, dat we in de Lodge konden kopen. Daarna reden we naar de Canyon. Daar was de eerste parkeerplaats al bomvol, maar nog voldoende plek op de tweede.
We liepen naar boven en keken geregeld de kloof in. Soms was het pad volledig boven het water gemaakt, omdat de rotswanden links en rechts te steil waren. Bij de eerste waterval schuiven we aan in de rij om vanuit een grot met soort van balkon te waterval van heel dichtbij te zien en te fotograferen. De rij ging heel langzaam vooruit en groeide achter ons ook alleen maar. En waarvoor? De plek was wel heel dichtbij het water, maar niet echt geweldig en de waterval zelf had ook weinig charme van daaruit gezien. Dat was een verspild half uur van ons leven dat we nooit meer terug zouden krijgen…
We liepen verder door naar boven tot bij de Upper Falls, waar ook een lange rij stond. Er was echter geen andere mogelijkheid dan daar om de waterval überhaupt van onderen te kunnen zien en de rij schoof ook nog goed door. Dat was prima. Na de nodige selfies leiden we nog een beetje door naar boven naar het uitzichtpunt, maakten daar een foto en toen weer naar beneden. De ink pots, nog de nodige kilometers verder bergop, vonden we de moeite niet waard op basis van wat we hadden gezien en gelezen.
De afdaling werd hoe lager we kwamen een grotere uitdaging. Dagjesmensen steunden en puften hun weg omhoog naar de Lower Falls, of gingen voetje voor voetje weer naar beneden. Daar bij de koffiewinkel was het druk, maar we kochten toch een drankje met een snack, voordat we weer in de auto stapten. We reden de Bow Valley Parkway, in de hoop ons eerste groot wild te zien. We zagen een zwarte beer langs de kant van de weg, maar nog voor we de fotocamera hadden gepakt, zat die alweer tussen de dichte bomen.
Na de picknick stopten we nog bij Morant's curve, in de hoop een mooie foto van een trein te maken. Maar we hadden onszelf maar tien minuten gegeven, omdat we niet wisten of op zondag überhaupt treinen reden. Terwijl de helft al in de auto zat, stond ik nog te wachten toen ik in de verte beweging zag op het spoor. Maar geen trein, misschien onderhoudspersoneel? Ik maakte een foto, zoomde in een keek op het schermpje. Een grizzly met jong! Dus snel wenken naar de auto en meer foto's maken dus. De beren staken het spoor over, de weide en toen de rivier. Op een eiland in de rivier liepen ze ruime tijd heen en weer en konden we ze nog goed zien, totdat ze achter een bebost heuveltje verdwenen. Wat sjiek, zo kort in Banff en al grizzlyberen gezien.
Vandaag had de kleine camera, die we voornamelijk gebruiken voor foto's van onszelf (selfies) een wat groter mankement gekregen. Het schermpje dat je helemaal kunt omklappen om jezelf te zien bij een selfie had wel vaker last van een los schroefje. Omdat ik geen precisie schroevendraaier kon lenen ergens, wiebelde die steeds losser. Helaas was vandaag de schroef er uit gevallen. Op zoek dus naar lijm, aangezien het schermpje nog maar aan één schroef vast hing en steeds losser zat.
In Lake Louise aangekomen deden we boodschappen inclusief opwarmmaaltijden voor het avondeten (en lijm voor het fototoestel), want omdat het weer de komende tijd minder zou worden, wilden we nog in Yoho National Park een paar dingen bekijken. Helaas duurde het inchecken in het hotel erg lang. Er was een probleem met housekeeping in het hele hotel. Pas drie kwartier nadat de incheck tijd was, was onze kamer klaar. Trage housekeeping zou sowieso de tijd in dit hotel kenmerken, vaak kwamen we terug op de kamer en waren ze nog niet geweest. Desondanks konden we om 6 uur naar Yoho. Eerst bij Natural Bridge een paar foto's gemaakt. De rivier stond hoog, door de warme temperaturen van de laatste dagen kwam er veel smeltwater van de gletsjers. Daarna kwamen we bij Emerald Lake. Daar moest het enorm druk zijn geweest overdag, want er stonden auto's tot honderden meters voor de parkeerplaats in de berm. Wat is dat een juweeltje. Mooi turquoise water, dat ook nog eens erg helder was. We liepen een stukje rond en reden toen naar de laatste stop. Takkakaw Falls is een hoge waterval waar enorm veel water naar beneden komt. Hoewel je tot dicht bij de voet kunt komen is hij daar niet erg mooi en bovendien wordt je zeiknat van de spray. Snel een foto en wegwezen dus. Bij het hotel begon ik aan het lijmen van het schermpje van de fotocamera. Dat ging snel en prima en plakte perfect. Daarna snel slapen, want morgen zou een drukke dag worden.

Hotel: Mountaineer Lodge ***