Reis Mr. Patrick: rondreis 2023 West-Canada.

[Mr. Patrick]

Dag 17. Lake Louise
Het ontbijt in het hotel was goed en versterkt met een volle maag vertrokken we naar de P+R voor de shuttle naar Lake Louise die we hadden kunnen boeken. Hoewel die ondertussen allemaal uitverkocht zijn, zijn er ook nog veel commerciële bussen. Dus voor een meerprijs kun je er ook komen als de bussen van Parks Canada uitverkocht zijn. Bij Lake Louise maakten we het als alle andere toeristen foto's van het blauwe water, al was dit wel een beetje troebeler dan Emerald, met de bergen en gletsjers op de achtergrond. Daarna beginnen we aan onze grote wandeling. Eerst de berg op langs Mirror Lake, die mooi ligt aan de voet van de Big Beehive, een berg die echt de vorm heeft van een ouderwetse bijenkorf. Daarna kwamen we bij Lake Agnes. Wat niet vaak voorkomt in Noord-Amerika, maar wat we in de Alpen heel gewoon vinden, horeca in de bergen, ligt daar in de vorm van een theehuis. De rij was echter zo lang dat we aan de rand van het meer onze eigen snacks en drank gebruikten voor we door liepen. Lake Agnes is al mooi vanaf het theehuis, maar van de achterkant nog veel mooier. We waren heel blij dat de wandeling naar de top van de Big Beehive ons daar naar toe bracht. De top van de berg bezochten we ook nog, maar eigenlijk wilden we er helemaal niet naartoe. De mooie weg naar de plain of Six Glaciers kwam echter wel heel dicht in de buurt ervan, dus maakten we een kleine omweg.
Daarna kwam er een flinke afdaling, gevolgd door een licht dalend pad in de richting van de Plain. Er vielen een paar regendruppels, maar dat vinden we nog niet veel van. Toen er een paar meer kwamen, pakten we de camera en rugzak alvast in met de regenhoes. Een Spaanstalige guided hike liep ons langs een stopte 20 meter verder om hetzelfde te doen, maar verzuimde het pad vrij te maken. Met wat Limburgstalig gescheld op de Spanjolen gingen we erlangs. Er kwamen steeds meer druppels en we deden ook onze jasjes aan. Kort daarna gutste het naar beneden, we waren net op tijd met de jasjes. De rest van de weg liep omhoog en was een erg stenig pad en in de regen en koude wind was dat niet echt prettig. We zetten toch door. Eigenlijk bij de Tea House verwachtten we, omdat er zoveel mensen naar beneden waren gekomen, dat we ons lekker bij het haardvuur konden warmen. Helaas was alles vol en waren er alleen nog picknickbanken zonder beschutting beschikbaar. Het was wel gestopt met regenen ondertussen, dus dronken en aten we toch maar iets, voor we de 6 Glaciers bekeken en we de afdaling startten.
Het lopen deed het eerste stuk meer plezier, simpelweg door het zonnetje. We moesten zelfs weer smeren, omdat we de zon in de nek voelden branden.
De afdaling verder naar beneden was echter niet leuk lopen. Stenig pad en op het eind nog 2,5 kilometer langs het meer, waar de dagjesmensen die alleen dat stuk op en af liepen met zijn allen naast elkaar over het pad slenterden. Dat schoot totaal niet op. Gelukkig konden we wel direct de shuttle in, maar de chauffeur was nogal een regeltjesmens. De bearspray, waar nog nooit iemand wat van had gezegd, mocht niet zichtbaar zijn en eten en drinken in de bus waren verboden. Aan dat laatste hebben we ons niet gehouden, we hadden te veel dorst en trek.
Op de kamer genoten we van een warme douche en bad voordat we gingen eten. In Lake Louise zijn nauwelijks restaurants, alleen sommige hotels hebben restaurants. Dat van ons niet, maar gelukkig konden we wel in andere terecht. We aten een heerlijke hamburger, na een drankje aan de bar om te wachten tot er een tafel vrij kwam. Uitgeput gingen we daarna naar bed.

Avondeten: Outpost Pub ****
Hotel: Mountaineer Lodge ***

Dag 18. Lake Louise
Op dag 2 hadden we kaartjes voor de shuttle bus naar Moraine Lake. Helaas was het mistig en regende het pijpenstelen. We gingen natuurlijk toch. De busrit naar Moraine was iets langer dan naar Louise en toen we aankwamen, zagen we ondanks het slechte weer de enorme schoonheid van dit meer. Louise was mooi, Moraine wonderschoon. Met onze regenjasjes aan beklommen we de rockpile voor de mooiste foto's. Even snel de muts af voor de foto en dan weer snel terug op, want het goot. De wandeling naar Consolation Lakes ging, door de combinatie regen en de heftige wandeling van gisteren, niet door. Dan maar terug naar de Village. Een boodschapje doen en dan in de auto naar Yoho, waar we nog naar de Wapta Falls gingen. Deze wandeling was aanzienlijk minder inspannend. Bovendien bleek het ter plekke aangekomen ook nog droog. Meevaller dus!
Het is een korte wandeling, dus waren we op tijd terug in het hotel. We besloten om de wandelkleren even snel te wassen en lekker in de hot pool van het hotel te gaan zitten. Hoewel dat niet onaardig was, was het ook weinig sfeerbol. We waren na een klein uur dan ook echt wel klaar en douchten en aten een redelijk vroeg diner. De pizza's waren lekker en na afloop speelden we nog een potje kaart op de kamer. De dames wonnen, een unicum.
Helaas had vandaag de lijm van de fotocamera losgelaten. Ik dacht dat wel weer even opnieuw te plakken, zoals een paar dagen geleden. In de tube was echter een klein propje ontstaan. Ik had de opening met het meegeleverde naaldje open geprikt, maar toen ik voorzichtig duwde op de tube kwam er niks uit. Toen ik wat harder duurde spoot het eruit, over de achterkant van de camera, onder het schermpje dus, heen. Ik probeerde het snel op te deppen, maar zag al snel dat het door een kier waar een kabeltje doorheen liep naar binnen was gesijpeld. Al snel deed de camera nauwelijks nog wat. Batterijen eruit, kaartje eruit en in de prullenbak dan maar… nu had ik alleen de grote camera nog en de telefoon voor selfies. Met een rotgevoel gingen we slapen.

Avondeten: Timberwolf Pizza and Pasta ****
Hotel: Mountaineer Lodge ***

Dag 19. Van Lake Louise naar Jasper
Deze dag stond de Icefields Parkway op het programma. Deze weg door de nationale parken Banff en Jasper verbindt de plaatsen Lake Louise en Jasper met elkaar en komt langs ontelbare gletsjers, waarvan vele samen een groot Icefield vormen, vandaar de naam. Het was nog steeds mistig, hoewel het hoofdzakelijk droog was, waardoor de eerste stop bij Herbert Lake zinloos was. Als de bergen niet zichtbaar zijn door de laaghangende bewolking, kun je ook geen reflectie zien in het meer.
Dan maar door naar de volgende: Bow Lake. De juiste plek vinden was een uitdaging. Achter de meute aan leverde een aardige plek op, maar de mooiste foto's maakten we toch achter de coffeeshop, waar het ook nog eens rustiger was. Hier kon je de reflectie van de bergen in het heldere blauwe water wel goed zien.
Peyto Lake is ook een mooi meer dat je vanaf het uitkijkpunt van boven kunt bekijken. Het is best een flinke klim vanaf de parkeerplaats, als je die niet verwacht. Het was er bovendien enorm druk. Het meer is van boven fel groen van kleur. Alle toeristen maken op dezelfde plek hun foto. Je kunt ook nog doorwandelen naar de Bow Summit Lookout, maar gezien tijd, schoeisel en zin daarin sloegen we dat over.
Daarna stopten we bij Mistaya Canyon. Via Alltrails was daar een rondwandeling, die op zich niet onaardig was, maar weinig van de Canyon toonde. De Canyon zelf is een stop meer dan waard, maar ga niet veel verder dan het water. Bij de Saskatchewan River Crossing stopten we voor benzine, omdat we dat vanmorgen vergeten waren en aten we lunch in de pub. Daar kon je zelf je steak, burger of worstje grillen. Dat deden Mrs. en ik dan ook, waardoor we ons ook mochten volstoppen bij het saladebuffet, wat ook wel een verademing is, want vaak is er geen of nauwelijks groente bij de hoofdgerechten.
De weeping wall hadden we snel gezien, maar wel blij dat we even gestopt waren. Daarna was de Big Bend aan de beurt, deze was wel teleurstellend. Een foto omdat we er toch waren, en dan maar door. We kwamen toen bij Parker Ridge, waar Patrick in zijn eentje de wandeling deed, omdat Mrs. geen zin had. Hij ging de berg op en kon van boven een hoop kleine en een enorme grote gletsjer bekijken. Helaas was het wat heiig en bewolkt, waardoor het moeilijk te zien was wat de gletsjer ophield en wat de lucht begon, zeker op de foto. Mrs. ging met de rest naar het Columbia Icefield Centre. Daar keken ze hoe de enorme bussen richting de gletsjer reden, met de overbetalende toeristen aan boord natuurlijk. Ze leerden in het centrum over de krimp van de gletsjers en het Icefield en dronken een kop koffie.
Nadat ik weer opgepikt was, reden we door. Het was al laat, dus besloten we de watervallen op het vervolg van de route te laten voor wat ze waren en in één keer door te rijden. We zouden daarvoor nog eens terugrijden vanuit Jasper, daar hadden we voldoende tijd voor. We zondigen meteen bij de eerste, Tangle Falls. Die was erg mooi en direct vanaf de weg te zien, dus gingen we daar toch even de auto uit voor een paar foto's.
Inmiddels roken we een steeds heftiger wordende brandgeur. Niet vervelend, eerder alsof er op een lekkere houtsoort vlees gerookt werd. Na iedere kilometer werd duidelijker dat de geur heftiger en het zicht minder werd. Er hing dus rook van een bosbrand en die werd alleen maar dikker. Eerst hoopten we dat het heel lokaal zou zijn van een kleine brand, maar hoe verder we kwamen, hoe meer die hoop vervloog. Uiteindelijk beseften we dat we het hiermee zouden moeten doen. De zon was oranje gekleurd en alle bergen hingen in de mist en je rook het overal, maar je kon normaal ademen. Later bleek dat de branden uit de buurt van Prince George de hoofdreden van de rook waren, ondanks dat ze honderden kilometers verderop liggen.
Ons huisje in de Alpine Village was prachtig en ruim, van alle gemakken voorzien en prachtig gelegen, een klein stukje buiten het dorp aan de rivier. We hopen dat we, zoals ze ook adverteren, eens een keer een hert, eland of beer uit het raampje van ons huisje kunnen zien.

Avondeten: Jasper Brewing Company ***
Hotel: Alpine Village Jasper *****

Dag 20. Jasper
Deze ochtend stonden we vroeg op. We hadden een vroege rondvaart over Maligne Lake geboekt, in de wetenschap dat op de weg ernaartoe veel beren en ander wildlife wordt gezien. De rook, gecombineerd met mist, was er nog, maar het zicht zo was nog steeds prima. Alleen ver kijken, naar uitzichten enzo, was niet mogelijk. Al voordat we op de weg naar Maligne Lake waren, hadden we al een groep herten gezien. Die stonden aan twee kanten langs de grote weg. Dat beloofde wat, dachten we toen. Helaas zagen we de hele weg naar Maligne Lake, 50 kilometer lang, helemaal niks van grote zoogdieren. Dat was een redelijke teleurstelling, maar je weet sowieso dat het zien van dieren geen zekerheidje is, zeker nu met de brandgeur de dieren zich waarschijnlijk anders gedragen. Ergens langs de weg ontbeten we in de auto. Ook het zicht op Medicine Lake, normaal ook een juweeltje, was voornamelijk wit van de rook of mist.
Bij Maligne Lake moesten we sowieso even wachten, bij gebrek aan wildlife waren we veel vroeger dat dan gedacht. Zelfs de koffietent was nog dicht. Toen we eindelijk richting de boot konden gaan, werden we daar opgevangen door een medewerker die aangaf dat ze de afvaart uitstelden vanwege de mist en rook, tot op zijn minst de mist optrok. Een half uur later gaven ze aan de vroege afvaarten helemaal te schrappen. Toen konden we in de rij voor geld terug of opnieuw plannen, wat we dan ook deden voor over twee dagen.
Toen konden we de Maligne weg weer terug rijden. Behalve een nest met een visarend, die wel mooi kwam aanvliegen, zagen we opnieuw geen wildlife. In de Maligne Canyon liepen we de lange route. De canyon is in zijn geheel erg mooi, zeker het onderste stuk waar de canyon minder rotsig is, maar je heel kort langs het water loopt. Desondanks zijn er weinig memorabele plekken, waar je van zegt, dit plekje is nu echt fantastisch.
Vanwege de mist gingen we vandaag verder met watervallen, nadat we eerst in het huisje teruggekomen waren voor de lunch. Terug langs de Icefields Parkway reden we eerst naar Sunwapta Falls. We liepen naar de Lower Falls, maar door de begroeiing en ligging van de uitzichtpunten heb je eigenlijk nooit een mooi zicht op een van de lagere watervallen. De hooggelegen waterval, bij de parkeerplaats, is wel goed te zien vanaf de brug.
Tussen Sunwapta Falls en Athabasca Falls, wat dezelfde rivier is, komen er nog 4 grotere zijrivieren bij. De tweede waterval is een stuk indrukwekkender. Door de wijze waarop ze paden en uitzichtpunten hebben gemaakt kun je van alle kanten dichtbij komen, voor foto's uit alle hoeken. Het water van de rivier komt met een enorme kracht naar beneden, je gelooft het direct als ze zeggen dat ze hier nog nooit iemand levend uit hebben gehaald die er in gevallen was.
Terug kozen we voor de 93A, een rustige alternatieve route naar Jasper. Hier horen we ook wildlife te zien. Een mooi hert was de enige vangst van de dag. Niet geweldig, maar beter dan niks zullen we maar zeggen. In Jasper gingen we naar de supermarkt om bij het huisje te barbecueën. In deze omgeving is zelf koken geen straf. Uiteraard hadden we veel te veel vlees gekocht. Een steak per persoon zou al zat zijn, maar wij deden daar natuurlijk nog een halve hamburger en een kipspies bij. De briketten die ze in het winkeltje verkochten kwamen met gratis gebruik van aanmaakvloeistof. Helaas brandden de briketten erg snel op, waardoor het laatste vlees zelfs nog even in de pan moest. Onder het eten keken we omhoog, en plotsklaps zagen we een beetje blauw in de lucht. Dat hadden we al lang niet meer gezien door alle rook. Ons viel nu ook op dat we bergen rondom konden zien, op zijn minst de silhouetten. Dat hadden we ook nog niet gezien, hoewel we natuurlijk wisten dat ze er zouden moeten zijn.
Die nacht barstte er een flink onweer los, waardoor we een paar keer langdurig wakker werden. Helaas waren de flitsen niet te zien, een beetje spektakel in de lucht is niet verkeerd.

Avondeten: zelf
Hotel: Alpine Village Jasper *****

Dag 21. Jasper
De dag begon, nadat we wat langer hadden geslapen dan de laatste dagen gebruikelijk, weer met een combinatie van rook en mist. We hadden gedacht een wandeling te maken en daarna naar de Miette Hot Springs te gaan om daar, op de berg, in het warme water te badderen. Toen we nakeken op de website of er een eigen handdoek meegenomen moest worden, bleek dat de enige weg ernaartoe al sinds we uit Nederland vertrokken gesloten was door een grote aardverschuiving. Geen Hot Springs dus.
We startten de dag na het ontbijt met spek met eieren, met de wandeling Valley of the 5 Lakes. Dat is een mooie, drukbezochte wandeling langs 5 grotere en kleinere meertjes. Ondanks de bewolking, mist en rook zagen ze er mooi uit. Terwijl we aan de terugweg naar de auto bezig waren, viel op dat steeds iets meer van de bergen zichtbaar werd. Blijkbaar was er vooral veel mist en trok die langzaam weg. Dat beloofde nog wat voor de rest van de middag.
Omdat we verder niks voor de lunch bij ons hadden reden we eerst terug naar het dorpje waar we bij de lokale bakker (The Other Paw Bakery) een lekkere lunch van belegde broodjes aten. Daarna reden we een berg op, naar Mount Edith Cavell. Genoemd naar een verpleegster uit de Eerste Wereldoorlog, kon je op deze berg een mooie grote gletsjer en bijbehorende gletsjermeer van relatief dichtbij bekijken. Een goeie tip van op het Alles Amerika forum was om bij de Tonquin Trailhead, kort voor de grote parkeerplaats, even het pad te nemen tot bij het water. Vandaar kun je de gletsjer ook zien met op de voorgrond een meer.
Boven liepen Mrs. en ik de wandeling van waar je een nog beter uitzicht op de gletsjer hebt. Je kunt duidelijk zien hoe de gletsjer is gekrompen, inmiddels is die in tweeën gesplitst met een laag deel, direct bij het gletsjermeer, en de grote gletsjer boven. Zoals alle toeristen liepen we helemaal naar beneden, om bij het water een foto te nemen. Dat zag er ook machtig mooi uit, met die ijsmassa die soort van boven je hoofd hangt.
Na terugkeer bij de auto namen we weer de afdaling naar Jasper. We zouden er in het huisje eten, dus moesten we nog even naar de winkel. Bij de grote kruising bij binnenkomst in het dorp stonden weer de herten (wapiti), en die moesten nu op de foto. Hoewel niet helemaal de verkeersregels volgend, staan ze er nu wel op. Geen mooie foto overigens, dus jongens en meisjes, doe dit niet na!
Het avondeten van macaroni met courgette, paprika en sla, samen met de in stukken gesneden hamburgers die van gisteren over waren smaakte prima. Wel waren de pannen wat klein, waardoor er flink geïmproviseerd moest worden en het fornuis nogal een rotzooi was. Na het eten gingen Mrs. en ik nog een uurtje de hot pool in, waarna we helemaal rustig werden en vroeg het bed in doken.

Lunch: The other Paw Bakery **** (we hadden eigenlijk bij The Paw Bakery moeten uitkomen)
Avondeten: zelf
Hotel: Alpine Village Jasper *****

Dag 22. Jasper
Vandaag gingen we de cruise op Maligne Lake inhalen. Daarom reden we weer de Maligne Road af, hoewel onze hoop op wilde dieren niet zo groot was. Al na een paar kilometer liepen ons echter drie grote mannetjesherten tegemoet, de eerste met een enorm gewei, de tweede met een kleiner en de derde met de kleinste. Die legden we natuurlijk even goed op de gevoelige plaat vast. Toen we doorreden en bij Medicine Lake kwamen, viel op dat het vandaag minder mistig cq. rokerig was dan de vorige keer. Dat beloofde wel wat voor de rondvaart. Een eindje verder stonden weer allerhande auto's op de weg, nu was er een zwarte beer te zien die uitgebreid van de bessen uit de struiken at. Omdat hij (of zij) tussen de struiken zat, was hij lastig te fotograferen. Het zonnedak van de Expedition bood uitkomst. Vanaf de iets hogere plek was de beer beter te zien.
Bij het meer stond de parking al aardig vol en we zagen boten vertrekken. Dus konden we met onze tickets direct vooraan in de rij om te boarden. Na een flinke discussie of voren (zodat je kunt zien waar we naar toe gaan) of achter (met de mogelijkheid snel naar buiten op het achterdek te gaan staan) beter was, besloten Mrs. en ik voorin te gaan zitten, direct naast de kapitein. Omdat het zijraampje ook nog open kon, konden we geweldige foto's maken. Niet dat de boottocht zelf nou zo spannend was, maar toch. Spirit Island is het hoogtepunt van de tocht. Je mag er niet op, maar je kunt mooie foto's maken van het eiland voor het meer dat verder helemaal door bergen is omringd. Door de mist/rook is het niet zo mooi als op een heldere dag, maar desondanks is het toch een plaatje.
Na de terugtocht liepen we de Moose Lake Loop, een redelijk korte, vlakke wandeling naar een bergmeertje met veel kans op elanden. Het was midden op de dag en we zagen er dan ook geen.
Met nog een kleine snack achter de kiezen reden we terug naar het dorpje. De mist was dikker geworden, dus veel andere dingen hadden niet meer veel zin, zoals bijvoorbeeld Pyramid Lake. Je kunt de omgeving toch niet zien. Op de terugweg zagen we wel nog een paar berggeiten langs de weg en het grote hert van vanmorgen liep op ongeveer dezelfde plek nog te grazen in de berm. Onderweg begon het nog te regenen en terwijl we ons opfristen in het huisje kwam er een flinke bui. Daarna klaarde het snel weer op, maar terwijl we richting het restaurant gingen, werd het weer opnieuw donkerder.
Ik had op Tripadvisor het restaurant van Evil Dave gevonden, dat het wat anders leek te doen dan de rest, en daar was ik aan toe. Ik had niet goed ingeschat hoe ver het restaurant uit het centrum lag, dus we hadden een wandeling voor de boeg die langer was dan gedacht. Terwijl we nog op het voorgerecht wachtten, barstte buiten de bui weer los, nu goot het echt. Het restaurant was niet heel druk, waarschijnlijk omdat het uit het centrum lag. Ik vond het eten erg lekker, vooral de cowboy sushi vooraf was een lekkere beleving.
Na het eten liepen we nog een ronde door Jasper. Het was best een gezellig dorpje, met natuurlijk veel restaurants en souvenirwinkels, maar de sfeer was leuk. We lagen desondanks weer vroeg in bed, een rondreis is en blijft een geweldige naar vermoeiende vakantie.

Avondeten: Evil Dave's Grill ****
Hotel: Alpine Village Jasper *****

Dag 23. Van Jasper naar Banff
We reden we opnieuw op de Icefields Parkway. Al snel hadden we door dat het een mooie dag ging worden, zonder mist, zonder laaghangende bewolking en zonder rook. Als eerste stopten we nog even bij de grote Athabasca gletsjer, waar je met de auto en te voet dicht bij kunt komen. We konden de bussen waarmee ze op de gletsjer rijden zien. Je bent vooral veel aan het in- en uitstappen, want vanaf het bezoekerscentrum rijden ze eerst met een gewone bus tot dicht bij de gletsjer en dat stap je we om in de echte gletsjerbus. Je bent sneller als je de auto parkeert en gewoon loopt.
De rest van de route reden we snel door. Bij Bow Lake stopten we voor lunch. Behalve bij het koffietentje is er aan de zuidkant ook een parkeerplaats. Die was bommetje druk, naar een smalle hobbelweg naar beneden werd weinig gebruikt, maar leidde, gezien het bord, naar toiletten en picknicktafels. Dat was zo, en daar was het rustig ook. We lunchten er lekker en trokken daarna weer door. Bij Herbert Lake probeerde ik opnieuw een foto te maken van de weerspiegeling in het meer, maar vandaag was niet de mist, maar de zon en wind de spelbreker.
Grote stop was de Lake Louise Ski Area, waar we met de kabelbaan naar boven zouden gaan. Veel kans op beren wordt er geadverteerd, daar hoopten we op. Het was ondertussen erg zonnig geworden en goed warm. Het was even zoeken waar we kaartjes konden kopen. Bordjes stuurden je eerst een bepaalde kant op en waren daarna verdwenen. Loketten waren dicht of van een andere dienst, maar uiteindelijk lukte het. Via de Mountaineer Lodge, waar we eerder verbleven, hadden we een kortingskaartje voor 10 dollar korting pp. De kabelbaan was leuk, maar de kans op beren was wel erg klein, de begroeiing in de buurt van de kabelbaan was nu niet echt aantrekkelijk, vooral veel kaal vanwege de skipistes uit de winter. Boven liepen Mrs. en ik nog de Kicking Horse Trail, die een aardige deceptie was. Het pad is sowieso niet leuk lopen, het is een grindweg, het is flink steil omhoog en het uitzicht aan het einde is weinig anders dan op het uitzichtpunt in de buurt van het bergstation van de kabelbaan. De horeca op de berg, dichter bij het bergstation, had zich vergist in het weer en was wegens de rook van de bosbranden (die er dus vanaf vandaag niet meer was) gesloten.
Dan beneden maar een ijsje gegeten en weer in de auto voor de laatste etappe. Via de Bow Valley Parkway reden we naar Banff. Het was weer zondag en bij Morant’s Curve wachtten we vergeefs op een trein. Later passeerden we er alsnog een, naar dan hadden we nog minstens drie kwartier langer moeten wachten… Langs de Parkway zagen we nog een beetje wild, maar geen beren, alleen herten. Toen we Banff in reden, kwamen we meteen in verkeersdrukte en files. Het plaatsje wordt compleet overlopen (overreden) met auto's. Uiteindelijk bereiken we het hotel. Die hebben al gratis buskaartjes voor gasten, zodat ze de auto laten staan. Onze auto, niet de kleinste, probeerden we in de garage van het hotel te zetten. De hoogte indicatie zou goed zijn, maar we raakten bij het inrijden de balk die dat aangaf (dat zie je goed met een panoramadak). Gelukkig konden we in de straat erachter gratis parkeren en was daar plek zat.
Na het avondeten, via een tip van de Facebookgroep, bij Tooloulouse (heerlijk Cajun, een beetje uit de slag hier in het noorden maar wel erg goed bereid) reden we nog de Vermillion Lakes Scenic Drive. Deze heldere avond bood mooie reflecties op het water en later de oranje gekleurde bergen en wolken die er op het water nog mooier uitzagen dan in het echt. Helaas wordt je daar ook opgegeten door de muggen, dus de Off kwam goed van pas.
Toen we in het hotel waren, voor ons doen best laat, wilden we gaan klaarmaken voor bed en toen we de kleren al uit hadden, begon het brandalarm te piepen. We deden snel weer wat kleren aan, pakten telefoon, beurs en fotocamera en gingen de gang op. Verder klonk het alarm nergens, dus het was alleen onze rookmelder die gek deed. De receptie stuurde iemand langs, die snel kwam en met veel pijn en moeite de hele rookmelder van het plafond trok om hem stil te krijgen. Zodra die hem aansloot ging het weer los. Helaas was dit niet genoeg voor een nieuwe kamer (upgrade) want het alarm van het grote brandmeldsysteem van het hotel als geheel was nog steeds intact… met wat vertraging sliepen we toch snel in. Om 12 uur 's nachts werden we bruut gewekt door de wekkerradio die blijkbaar zo was ingesteld door de vorige gast. Gelukkig konden we de stekker uittrekken en doorslapen.

Avondeten: Tooloulouse ****
Hotel: Rundlestone Lodge ***

Dag 24. Banff
Vandaag stond niet veel op de planning. We zouden eerst lekker gaan ontbijten, dan een bootje huren en tot slot naar de Hot Springs. We gingen bij de buren van het restaurant waar we gisteravond aten, bij Coyote Southwestern. Heerlijk vers bereid en goed qua prijs: een aanrader. Het was nog koud, maar toch ontbeten we op het terras, waar helaas een hoop water naast ons drupte van het lekke afdak dat de eigenaar van het pand weigerde te repareren.
Bij Lake Minnewanka aangekomen voelden we dat het al warmer was. Het zou een mooie dag worden. De bootjesverhuur ligt naast de rondvaartboten en de kleine motorbootjes lijken daardoor alleen nog maar kleiner. Bovendien mag je maar een klein stuk van het meer bevaren, misschien maar 10 procent. We kozen er toch voor, dan zou het maar kort duren. Na de uitgebreide veiligheidsverklaring en instructie stapten we, met een zwemvest om de nek, de bootjes in. Ik begon als kapitein en al snel voer ik over het meer. Het leek dan wel klein, het duurde toch wel de nodige tijd voordat we het toegestane stuk van het meer rondgevaren hadden. Het was erg leuk en met het lekkere zonnetje erbij een heerlijk ontspannend uurtje.
Daarna liepen we eerst nog een eindje rond bij de picknickplaats. Daar kon je geen mooiere dingen zien dan vanaf het water en bovendien stikte het van de muggen. We gingen daarom terug naar de auto en reden verder over de Scenic Drive. Na korte tijd kwamen we op een plek waar veel bighorn schapen bij elkaar stonden, inclusief een grote ram die onder een boom lag. Na een paar mooie foto's kwamen we bij Two Jack Lake, waar wij een picknicktafel claimden voor de lunch. Op het meer waren veel mensen bezig met suppen, kanoën en andere watersporten. Leuk om te kijken. Opeens werd het donker, stak de wind op een hoorden we een donderslag. De mensen op het meer kwamen snel naar de kant. Wij pakten ook de picknick in en gingen naar de auto. Toen de deuren dichtsloegen vielen de eerste druppels. De wind werd veel feller en wij reden rustig door over de Scenic Drive naar het volgende meer in de hoop daar misschien mooi de bliksem te kunnen zien. Dat viel tegen, we kwamen met de auto niet aan de rand en hadden geen zin/lef om uit te stappen. Op de terugweg lag ergens al een kleine boom half over de weg, het was een flinke storm.
Hoewel we eigenlijk met de bus, we hadden immers gratis kaartjes bij het hotel, naar de Hot Springs wilden vanwege de beperkte parkeerplaatsen, besloten we toch te rijden. Omdat vanwege de storm de baden gesloten zouden worden, zouden veel mensen vertrekken en dus was er plaats, dachten we. We vonden met veel moeite een plekje, maar bij de ingang van de baden aangekomen kregen we te horen dat ze nog minstens 2,5 uur dicht zouden zijn, omdat het onweer de stroomvoorziening naar de Hot Springs had geraakt.
We reden daarom met een omweg via het sjieke maar vooral megalomane Banff Springs Hotel naar ons eigen hotel en genoten daar van de hot pool en het zwembad. Hoewel ons hotel erg basic is, waren die voorzieningen wel best goed.
Na de pool liepen we naar het centrum voor de laatste souvenirs. Een leuk t-shirt voor Mrs., wat altijd moeilijk is omdat de shirts voor dames veruit in de minderheid zijn. Bij toeval kwam ik ook nog een leuk t-shirt tegen bij Cool as a Moose. Sterker nog, twee vanwege de aanbieding. Nu had ik er maar liefst drie van deze vakantie. Mrs. bleef ook nog een mooie wollen wintermuts aan de vingers hangen bij een damesboetiek waar die in de etalage lag. Een leuk verjaardagscadeau.
We aten bij Earls, omdat de eerste drie opties allemaal veel te lange wachtrijen hadden. Earls is dan oké, maar ga er niet heen als je een echte keus hebt.

Ontbijt: Coyote Southwestern Restaurant ****
Avondeten: Earls **
Hotel: The Rundlestone Lodge ***

Dag 25. Van Banff naar Frankfurt
We hadden alle tijd, dus we konden rustig inpakken en uitchecken. Daarna aten we ontbijt bij dezelfde zaak als gisteren, waar de serveerster ons nog herkende.
Daarna leverden we de bearspray in bij het visitor centre in Banff. Hoewel je moet wachten tot je aan de beurt bent, kost dat verder geen geld noch moeite. Helaas was het museum vandaag gesloten, want dat was nog mooi geweest voor het laatste anderhalf uur in Banff om te krijgen. Daarom liepen we wat door het park. Daar was een kunstroute, maar dat stelde pas echt weinig voor.
De rit van Banff naar het vliegveld in Calgary verliep voorspoedig, net als het inleveren van de auto, inchecken en security. Een groot contrast met Frankfurt drie weken geleden. Nu hadden we heel veel tijd om door te brengen op het vliegveld. We aten een uitgebreide late lunch of vroeg diner en liepen weer langs de winkels, maar er was niet bijster veel te doen. Aan de gate maar vast een boekje lezen, de foto's naar de tablet omzetten en het reisverslag bijwerken. En dan loopt de vakantie echt ten einde.

Ontbijt: Coyote Southwestern Restaurant ****

[Saskia45]

Dank voor de uitgebreide beschrijving; ik heb er nog een paar tips uitgehaald.

En nog een vraag: wat heb je voor data/bellen geregeld? en hoe beviel dat?
hoe was het met de dekking / hoeveel Gb ?

Manlief heeft een esim genomen via alosim.
Ik twijfel of ik dat ook zal doen, en wat we doen voor een van de kids die geen esim kan plaatsen.

ben benieuwd!

[Mr. Patrick]

Ik had via Airolo een e-Sim genomen met 5 GB. Mijn telefoon is de enige die is gebruikt voor navigatie en heb hem daarnaast gebruikt zoals in NL, dus naast dingen opzoeken voor de vakantie ook Instagram bekijken, krant lezen enzo, maar geen films gestreamd. Ik heb nog bijna 1 GB over.
We hadden ook voor iemand uit het gezelschap een AT&T-kaartje besteld via Schiphol Telecom, zodat we een Amerikaans/Canadees nummer zouden hebben voor restaurantreserveringen. Die werkte niet extreem lekker, de data werkte wel (na een reset van de telefoon), we konden ook telefoontjes en smsjes ontvangen maar niet ermee bellen.

Qua dekking viel me dat reuze mee. Op veel plekken wel dekking, maar soms als plaatsjes ver uit elkaar lagen dan was er niks, bijvoorbeeld tussen Jasper en Lake Louise, of ten noorden van Campbell River. Maar tegenwoordig werkt Google Maps ook volledig als je geen ontvangst hebt (vroeger moest je internet hebben om een route te kunnen starten), dus heb daar nauwelijks echt last van gehad. Je moet dan wel vooraf de kaarten downloaden natuurlijk. Doe dat kort van tevoren thuis, want de hotelwifi's zijn daar niet allemaal geschikt voor.

[Saskia45]

Dank voor je snelle antwoord!
Goed te horen dat Airolo goed werkte (bij bereik).
Ga ik die proberen; en gelijk handig om twee verschillende te hebben (van verschillende aanbieders).
Bij zowel airolo als alosim zag ik dat je een hotspot kunt aanzetten; daar kunnen de kids dan evt op meeliften. En zo nodig kopen we dan een nieuwe.
Manlief gaat via Hushed een Canadees nummer nemen om te kunnen bellen.

[paulr]

Wij hebben ook Airalo gebruikt voor zowel Canada als USA. Alleen een paar dagen in Yellowstone geen/minder bereik. Was prima. Hadden 5gb maar was net te weinig voor 3 weken (2 telefoons en een iPad op 1 Airalo….). Code voor 3 dollar discount nodig . ?

[Saskia45]

discount 15% is JULY15 op dit moment; dochter gaat er morgen zelf eentje nemen
zoon kan geen esim, maar kan nu met 3 meeliften op hotspot en zo nodig kopen we bij (of kijkt ie naar buiten )

[AnnInBC]

Wat een leuk verslag, ik heb ervan genoten om dit allemaal te lezen! Dank om het hier te delen en zo te lezen was het een hele mooie vakantie. Jammer van jullie camera, maar gelukkig kon je het kaartje toch nog redden, dat is toch het belangrijkste, he? Ook jammer dat je hier en daar wat last hebt gehad voor rook/mist, maarja niets aan te doen en je maakt er het beste van. The Village Taphouse in North Vancouver vinden wij ook altijd prima om eens te gaan eten en ik ben het eens met Earls. Zovelen geven dat altijd als tip om bij Earls te gaan eten, waarom begrijp ik niet...ik vind het eten daar ook maar niets. Er zijn meestal heel wat betere restaurants te vinden. Emerald Lake is mijn favoriete meer van alle meren die ik tot nu toe gezien heb (en ik heb er al heel wat gezien).

Heb je ook ergens foto's online staan? Je mag er hier altijd een paar delen in de toekomst als je wil.

[Mr. Patrick]

Dank je wel Ann, mede dankzij jouw tips is de reis zo prettig geworden en hebben we zo'n mooie dingen gezien!

Ik heb normaal geen foto's online staan, maar ik zet er nu wel een paar op. Ik laad ze weer in meerdere posts in. Ik kan ze helaas niet editen in mijn eerdere berichten.

Capilano


Ochtend in Telegraph Cove


Ford Expedition


Blik op Telegraph Cove vanaf de boot


Orka's




Zee-otters


Bultrug


Zee-arend


Pacific Rim Halfmoon Bay


Wild Pacific Trail Lighthouse in de mist


Wild Pacific Trail Zee-arenden


Pacific Rim Long Beach


Victoria vanaf Mount Douglas


Victoria vanaf Anderson Park


Victoria zonsondergang Ogden Point Breakwater


Victoria Craighdarroch Castle


Victoria Canada Day bij het parlementsgebouw


Victoria Canada Day vuurwerk


Ferry Swartz Bay naar Tsawassen


Vancouver Sea Planes


Vancouver Stanley Park

[Mr. Patrick]

Bridal Veil Falls


Old Alexandra Bridge


Hell's Gate


Historic Hat Creek Ranch




Revelstoke wandeling Eva Lake






Glacier National Park Meeting of the Waters Trail


Rogers Pass


Kootenay Cobb Lake




Kootenay Paint Pots


Kootenay Marble Canyon


Storm Mountain Lodge


Banff Johnston Canyon


Banff Morant's Curve




Yoho Emerald Lake


Yoho Takkakaw Falls

[Mr. Patrick]

Lake Agnes


Lake Louise van boven


Bow Lake


Parker Ridge Trail




Tangle Falls


Maligne Lake


Medicine Lake


Maligne Canyon




Athabasca Falls


Edith Cavell (vanaf Tonquin Valley Trailhead)


Maligne Lake Road




Spirit Island


Bow Lake


Lake Louise Gondola


Banff Vermillion Lakes

[RuthdeLange]

Wij gaan zomer 2024 naar de VS maar wilde eigenlijk het jaar erop naar Canada. Allemaal plannen die door Covid zijn uitgesteld.
Hoewel je hele mooie foto’s hebt geplaatst schrik ik toch van de beschrijving, althans van de drukte die je beschrijft. Ik ga daar heel erg door twijfelen. Of ben ik te negatief nu? Hoop deze zomer nog meer verslagen te kunnen lezen van mensen die in Canada gaan kamperen om duidelijk te krijgen hoe ‘erg’ de drukte is. Dus ervaringen zijn welkom!

[Mr. Patrick]

@RuthdeLange Ik heb helemaal niet de perceptie van grote drukte, op een paar plekjes na. Op basis van welke plekken waarover ik geschreven heb in mijn verslag maak je je het meest zorgen over drukte?

[RuthdeLange]

Met name Banff, Jasper en het stuk daar tussenin.
Maar fijn dat je aangeeft dat jij het zo (grotendeels) niet hebt ervaren.

[jojostravelusa]

Als je niet aan het hoogseizoen gebonden bent, dan zou ik in het voor- of naseizoen gaan. Wij waren er in 2019 24 augustus t/m 18 september en de enige drukte die wij gezien hebben was bij Lake Louise. Verder erg aangenaam

[RuthdeLange]

Ik wilde eind juni starten met Vancouver Island en vervolgens in 4-5 weken via Glacier NP naar Canada. Heb de route verder nog niet uitgewerkt. Ik wil graag tentkamperen en vooral veel wandelen. Daarom is het weer ook belangrijk (niet te veel sneeuw op de trails maar ook niet te koud in de nachten). Maar misschien is dat in september nog prima. Geen idee.

[Mr. Patrick]

Op die plekken en dan specifiek in de dorpjes en de toeristische hotspots is het inderdaad wel druk. Dat weet je, daar moet je je even op instellen en zodra je je wandelschoenen aandoet en een wat langere wandeling maakt ben je de meeste collega-toeristen weer kwijt. Hoewel het op de momenten zelf wel wat vervelend is, heeft het mijn vakantie-ervaring zeker niet gestoord!!!

Niemand wil andere toeristen tegenkomen, maar we gaan wel allemaal naar die plekken op vakantie... Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer is in deze context wel een mooi boek om te lezen!

[jojostravelusa]

Ik kan me van september niet echt erge kou herinneren, dus het zal best meegevallen zijn.
Je kunt ons verslag erop nalezen.
https://jojos-rondje-west-canada-2019.blogspot.com/
Ik zie net dat we een van de eerste dagen wel nachtvorst hebben gehad, maar blijkbaar hebben we er geen last van gehad in de camper

[AnnInBC]

Wat een prachtige foto's!! Dank om ze hier te plaatsen, ik heb er van genoten! Ik ben ook blij te lezen dat sommige van mijn tips ook geholpen hebben met je reis.