Rina en Marco op vakantie in Canada en noordwest VS (2008)
Geplaatst: 14 sep 2008, 17:03
Voor mijzelf had ik een beetje een internetstop ingelast in verband met onze vakantie en heb daarom ook niet al te veel ruchtbaarheid gegeven aan de route, het verblijf en dergelijke in Canada / noordwest USA.
Ik ben dan ook niet veel op het internet te vinden de laatste tijd.
Toch dan even een bericht van Rina en mij tijdens deze tot nu toe fantastische vakantie.
Met Martinair vlogen wij van Schiphol naar Vancouver, BC in zuidwest Canada. Dat was een prima vlucht met een uitstekende verzorging. Wij hadden een upgrade genomen naar Comfort Class hetgeen extra beenruimte geeft en een eigen “In Flight Entertainment”-speler met films, muziek, e.d.
Dit is ons goed bevallen.
Op het vliegveld haalden wij bij Alamo de huurauto op, het is een gigantische bak geworden waar wij in rijden en wij hebben er best bekijks mee, terwijl men hier wel iets gewoon is met grote auto’s, het is een Dodge Charger. Prima auto om in te rijden, maar is vanwege de kleine ramen beperkt in het uitzicht. Vooral met inparkeren en achteruitrijden geen prettige auto, want je ziet bijna niets.
Tot nu toe prima weer gehad, maar dat hebben wij wel opgezocht.
In North Vancouver hadden wij voor drie nachten een Best Western besproken en hebben er een nacht bijaangeknoopt, omdat deze stad en directe omgeving veel te bieden heeft.
Wij bezochten o. a. downtown ( met de veerpont van North v.v.) met Canada Place, winkelstraten, Chinatown (met prachtige Chinese tuin), Gastown, Grouse Mountain (met de kabelbaan), Clevelanddam, Lynn Valley Park (heeft ook een hangbrug, net als het Capilano Park), zon onder zien gaan vanaf Cypress Mountain, Stanley Park op de fiets, Boedistische tempel bezocht in Richmond (zo mooi).
Na Vancouver moesten wij beslissen om, of Canada in naar het oosten, of naar het zuiden gaan en noordwest Washington State bezoeken in de VS.
Het weer zag er in Canada niet best uit (Wheather Chanel op de TV en via weerwebsites op het internet) en besloten de zon op te zoeken in de VS.
Zijn dus naar het zuiden gereden naar de grensovergang bij Peace Arch.
Wij hebben niet alleen snelweg gereden en hebben wegen langs de kust aangehouden. Reden daardoor door prachtige natuur.
Wij zijn gegaan via Anacortes, Deception Pass, Whitbey Island, veerpont Keystone --> Port Townsend (overnacht), Hurricane Ridge, Port Angeles (overnacht), Cape Flattery, Forks (2x overnacht), Hoh Rainforest, diverse stranden bezocht aan de kust.
Marjon schreef al tijdens haar reis over de Twilight rage (gekte) in Forks. Het is inderdaad ongekend wat daar allemaal voor wordt gedaan. Gisteren was daar een hele Twilight-happening (hebben wij niet meegemaakt want gingen op pad). Wij zagen daar al twee dagen vooral meisjes in T-shirts van Twilight met allerlei kreten, die betrekking hebben op het vampierverhaal. Zij zetten elkaar op de foto, in het bezoekerscentrum van Forks pamfletten, in de supermarkt de boeken, de T-shirts, folders, noem maar op. Moeilijk een kamer te krijgen, want er waren voor dit weekend heel wat mensen van heinde en verre gekomen voor de happening. Zo spraken wij nog een ouderstel, die speciaal uit Seattle waren gekomen met hun dochter om er vandaag maar bij te zijn. Wel leuk natuurlijk zoiets.
Er wordt ook een Twilight film gemaakt.
Ik ben benieuwd of het in NL ook nog iets bekends wordt.
Gisterenmorgen uit Forks vertrokken naar het zuiden.
Liepen wij in de zeemist op het parkeerterrein in Kalaloch om naar het strand af te dalen, werden wij aangesproken door een stel van onze leeftijd, met de vraag of wij getuigen wilden zijn bij hun huwelijk op het strand van Kalaloch. Wij hebben dat gedaan, zijn getuigen geweest bij hun tweede huwelijk. Deze mensen kennen elkaar circa 4 jaar en zijn eerst, een tijdje geleden, getrouwd aan de oostkust van de VS. Zij wonen in een oostelijke VS-staat. Nu huwden zij aan de westkust van de VS. Samen met een ambtenaar van de burgerlijke stand, stonden wij dus met zijn vijven op het strand in een mistige omgeving. Het was een kleine ceremonie. Het altaar hadden de man en vrouw van te voren gemaakt van een paar boomstammen en een paar stenen. Hij speelde op een Native American fluit een stuk muziek, dat heet “Toen ik jou voor het eerst ontmoette”.
Het was zo iets aparts, net of wij even meespeelden in een film. Geweldig gewoon weg!
Komen wij met z’n allen van het strand af boven, stond daar een man en vrouw, die de ceremonie van bovenaf de rots hadden gevolgd. Bleek de man van oorsprong Nederlander te zijn, was op zijn vierde jaar naar Canada verhuist met zijn ouders en woont nu al 56 jaar in de buurt van Vancouver, BC. Hij sprak zelfs nog een aantal woorden Nederlands.
Hoe gek kan het lopen? Wonderlijk toch? Wel heel bijzonder allemaal.
Daarna zijn wij verder gereden en zitten nu nagenoeg aan de Interstate 5, in Chehalis, circa 15 mijl boven Toledo, vanwaar wij vandaag naar Mt. St. Helens willen gaan.
Daarna naar Mt. Rainier en zo terug naar het noorden Canada in.
Nu is het in Canada volgens Wheather.com ook mooi weer en zakt het medio volgende week weer af naar regen.
Wij zien wel wat wij gaan doen, wij hebben geen verplichtingen, anders dan weer uit Vancouver te vertrekken.
Wij vermaken ons prima, hebben veel lol, zien veel en genieten van iedere minuut vakantie.
All the best en groetjes van Rina en Marco.
Ik ben dan ook niet veel op het internet te vinden de laatste tijd.
Toch dan even een bericht van Rina en mij tijdens deze tot nu toe fantastische vakantie.
Met Martinair vlogen wij van Schiphol naar Vancouver, BC in zuidwest Canada. Dat was een prima vlucht met een uitstekende verzorging. Wij hadden een upgrade genomen naar Comfort Class hetgeen extra beenruimte geeft en een eigen “In Flight Entertainment”-speler met films, muziek, e.d.
Dit is ons goed bevallen.
Op het vliegveld haalden wij bij Alamo de huurauto op, het is een gigantische bak geworden waar wij in rijden en wij hebben er best bekijks mee, terwijl men hier wel iets gewoon is met grote auto’s, het is een Dodge Charger. Prima auto om in te rijden, maar is vanwege de kleine ramen beperkt in het uitzicht. Vooral met inparkeren en achteruitrijden geen prettige auto, want je ziet bijna niets.
Tot nu toe prima weer gehad, maar dat hebben wij wel opgezocht.
In North Vancouver hadden wij voor drie nachten een Best Western besproken en hebben er een nacht bijaangeknoopt, omdat deze stad en directe omgeving veel te bieden heeft.
Wij bezochten o. a. downtown ( met de veerpont van North v.v.) met Canada Place, winkelstraten, Chinatown (met prachtige Chinese tuin), Gastown, Grouse Mountain (met de kabelbaan), Clevelanddam, Lynn Valley Park (heeft ook een hangbrug, net als het Capilano Park), zon onder zien gaan vanaf Cypress Mountain, Stanley Park op de fiets, Boedistische tempel bezocht in Richmond (zo mooi).
Na Vancouver moesten wij beslissen om, of Canada in naar het oosten, of naar het zuiden gaan en noordwest Washington State bezoeken in de VS.
Het weer zag er in Canada niet best uit (Wheather Chanel op de TV en via weerwebsites op het internet) en besloten de zon op te zoeken in de VS.
Zijn dus naar het zuiden gereden naar de grensovergang bij Peace Arch.
Wij hebben niet alleen snelweg gereden en hebben wegen langs de kust aangehouden. Reden daardoor door prachtige natuur.
Wij zijn gegaan via Anacortes, Deception Pass, Whitbey Island, veerpont Keystone --> Port Townsend (overnacht), Hurricane Ridge, Port Angeles (overnacht), Cape Flattery, Forks (2x overnacht), Hoh Rainforest, diverse stranden bezocht aan de kust.
Marjon schreef al tijdens haar reis over de Twilight rage (gekte) in Forks. Het is inderdaad ongekend wat daar allemaal voor wordt gedaan. Gisteren was daar een hele Twilight-happening (hebben wij niet meegemaakt want gingen op pad). Wij zagen daar al twee dagen vooral meisjes in T-shirts van Twilight met allerlei kreten, die betrekking hebben op het vampierverhaal. Zij zetten elkaar op de foto, in het bezoekerscentrum van Forks pamfletten, in de supermarkt de boeken, de T-shirts, folders, noem maar op. Moeilijk een kamer te krijgen, want er waren voor dit weekend heel wat mensen van heinde en verre gekomen voor de happening. Zo spraken wij nog een ouderstel, die speciaal uit Seattle waren gekomen met hun dochter om er vandaag maar bij te zijn. Wel leuk natuurlijk zoiets.
Er wordt ook een Twilight film gemaakt.
Ik ben benieuwd of het in NL ook nog iets bekends wordt.
Gisterenmorgen uit Forks vertrokken naar het zuiden.
Liepen wij in de zeemist op het parkeerterrein in Kalaloch om naar het strand af te dalen, werden wij aangesproken door een stel van onze leeftijd, met de vraag of wij getuigen wilden zijn bij hun huwelijk op het strand van Kalaloch. Wij hebben dat gedaan, zijn getuigen geweest bij hun tweede huwelijk. Deze mensen kennen elkaar circa 4 jaar en zijn eerst, een tijdje geleden, getrouwd aan de oostkust van de VS. Zij wonen in een oostelijke VS-staat. Nu huwden zij aan de westkust van de VS. Samen met een ambtenaar van de burgerlijke stand, stonden wij dus met zijn vijven op het strand in een mistige omgeving. Het was een kleine ceremonie. Het altaar hadden de man en vrouw van te voren gemaakt van een paar boomstammen en een paar stenen. Hij speelde op een Native American fluit een stuk muziek, dat heet “Toen ik jou voor het eerst ontmoette”.
Het was zo iets aparts, net of wij even meespeelden in een film. Geweldig gewoon weg!
Komen wij met z’n allen van het strand af boven, stond daar een man en vrouw, die de ceremonie van bovenaf de rots hadden gevolgd. Bleek de man van oorsprong Nederlander te zijn, was op zijn vierde jaar naar Canada verhuist met zijn ouders en woont nu al 56 jaar in de buurt van Vancouver, BC. Hij sprak zelfs nog een aantal woorden Nederlands.
Hoe gek kan het lopen? Wonderlijk toch? Wel heel bijzonder allemaal.
Daarna zijn wij verder gereden en zitten nu nagenoeg aan de Interstate 5, in Chehalis, circa 15 mijl boven Toledo, vanwaar wij vandaag naar Mt. St. Helens willen gaan.
Daarna naar Mt. Rainier en zo terug naar het noorden Canada in.
Nu is het in Canada volgens Wheather.com ook mooi weer en zakt het medio volgende week weer af naar regen.
Wij zien wel wat wij gaan doen, wij hebben geen verplichtingen, anders dan weer uit Vancouver te vertrekken.
Wij vermaken ons prima, hebben veel lol, zien veel en genieten van iedere minuut vakantie.
All the best en groetjes van Rina en Marco.
Het was inderdaad wel héél erg toevallig dat die man van oorsprong Nederlander was!
