Op dit forum zijn velen op zoek naar unieke ervaringen. Daarin zijn ze niet alleen. Vandaar dat het behoorlijk dringen is geworden op die unieke plekken. Waar iedereen heen wil. Een winnend lot voor een bezoek aan de wave lijkt inmiddels bijna onbereikbaar. en er is veel meer dat je niet meer op de bonnefooi kan gaan bezoeken
Geen nood zou ik zeggen. Amerika zit nog steeds stampvol fantastische ervaringen die je zo goed als helemaal voor je alleen kan hebben.
Mei 1996 waren we in NYC bovenop de Twin Towers. Het was er zeer rustig. Veel gedachten gingen op dat moment door ons heen. Behalve dan dat zich onder onze voeten een keerpunt in de moderne geschiedenis zou gaan bevinden. Ruim 5 jaar later was het "nine eleven". Einde Twin Towers.
Met wat geduld worden sommige ervaringen dus vanzelf "uniek". In Moab is het ook al behoorlijk dringen. April 2007 was het nog heel rustig op de prachtige hike langs de Fisher Towers. Tussendoor boeiende uitzichten op de Colorado en het Richardson Amphitheater. En op de fascinerende monolieten van de Priest en de Nuns. Aan het begin van deze hike troffen we een toen nog voor ons naamloze rotsformatie:
Indrukwekkend genoeg om er enige foto's aan te wijden. Bij later onderzoek kwam ik er achter dat deze rots een naam heeft. Ondanks de fragiele hals was deze rots geliefd bij rotsklimmers. Helaas, Cobra Rock is niet meer. Gesneuveld eind juli 2014. Waarschijnlijk bij een zeer heftig onweer. Het plaatselijke sufferdje van Moab vermeldt dat er nog slecht "Rubble" van over was. (De oudjes onder ons herinneren zich mogelijk nog Barney Rubble uit de Flintstones).
In ieder geval is een einde als puin een lot dat nog meer "beroemde" rotsen kan gaan treffen. In de geologie is de morfologie van het landschap niet meer dan een momentopname in een proces van continue verandering. Nu nog even een paar opmerkingen omtrent de geologie van Cobra Rock. Eerst een foto uit een andere invalshoek:
De voet bestaat grotendeels uit conglomeraat van de Cutler formatie (290 miljoen jaar oud). De ingebedde ronde keien uit dit conglomeraat kan je tijdens de hike op meerdere plekken aantreffen. De bovenste plaat van de Cobra is afkomstig van een ongeveer 30 miljoen jaar jonger deel van de Moenkopi formatie. Deze plaat is tijdens het erosieproces van een veel hoger gelegen klif gevallen. Op dat moment was de huidige hals nog massief in een rotslaag was ingebed. De top van de huidige hals was toen de bovenkant van die rotslaag. Deze bovenliggende plaat is een stuk resistenter in de verwering dan het onderliggende conglomeraat. De resistentere plaat remt de erosie van het direct daaronder liggende gesteente. Zo blijft er als het ware een torentje staan terwijl de omliggende rots langzaam wordt afgebroken en weggespoeld. Geologie vergt een bepaald voorstellingsvermogen. In de ruimte en in de tijd. Een soortgelijk vormingsproces vindt plaats bij de vele soorten hoodoos die je in het zuidwesten kunt aantreffen.
Voor diegenen met interesse in de religieuze belevingswereld van de amerikaan vond ik nog een aardig artikeltje: the-cobra-was-beheaded
