In het kort even wat bevindingen:
- SF is een prachtstad. Wel koud, zorg voor een lange broek en vestje (of koop er 1, overal te krijgen). De 49mile drive is een aanrader en een eye-opener. Fishermans Wharf daarentegen was niets (op de zeeleeuwen na)
- Yosemite stond in de rook vanwege de Telegraph fire. Na honds behandeld te zijn in Cedar Lodge, werden we allervriendelijkst behandeld in Curry Village. Daar was volop keus, Amerikanen cancelen nl snel als iets ze niet bevalt. Overigens was in de vallei weinig te merken van de brand. De rook hing hoog, en het uitzicht was wat mistig. Glacier point wordt dus een (zekere) volgende keer
- Beste restaurant (by far): Whiptail grill in Springdale (Zion). Ga daar zeker eten! Wel vroeg, want het verbouwde benzinestationnetje heeft buiten 5 tafels staan. Ook de locals eten er. Heerlijk: spaghetti squash enchilladas met geitenkaas. Ook uitstekend was het Elote Cafe in Sedona.
Voor ontbijt moet je een keer naar Pat's Cafe in SF, vlakbij de Columbus Motor Inn en Fishermans Wharf. Heerlijk!
- Las Vegas moet je gezien hebben, maar was voor ons wel gelijk de laatste keer. Opvallend: de onbeschofte taxichauffeurs
- We waren met nieuwe maan in Death Valley. 's Avonds even een eindje met de auto de woestijn in, parkeren, licht uit en: zo'n mooie sterrenhemel zie je nergens. En nu weten we waarom de melkweg zo heet. Onvergetelijk. En heet... Het blijft 's avonds gewoon 46 graden.
- Tegenvaller: de Grand Canyon. Wel mooi, maar gewoon te groot. Je kan er niets mee, alleen naar kijken. Zelfs de afstanden in de village zijn niet bewandelbaar. Wij vonden Yosemite en Zion veel mooier. Ook komt hier ander publiek. Bij het stoppen om een coyote te bekijken werd direct geclaxonneerd door ongeduldjes. Het vliegen er boven was wel heel leuk.
- Fransen. Onbeschoft in de USA, heel anders dan degenen die we uit Frankrijk kennen. Ze dringen zonder gene of excuses voor bij buffetten, restaurants, informatieborden, zwembaden kortom: overal. Overige europeanen waren wel nette reizigers. Nederlanders zijn alleen te ontdekken als je er vlak naast staat. Italianen doen hetzelfde wat ze thuis ook doen: praten, praten en nog eens praten. En Amerikanen zijn gewoon aardig en behulpzaam. Heel vaak kregen we een ongevraagde uitleg over waar we op dat moment naar stonden te kijken. Ook customs, TSA, immigration officers: allemaal aardig en behulpzaam. Geen centje pijn gehad. Vriendelijk en correct.
- 2 dagen terug in NL mis ik het verkeer nu al...
- Jammer genoeg schrijven ook hier gekken en dwazen hun namen op deuren en glazen. Waarom moet je nou je naam op een rots krassen? Bij het verlaten van de Lower Antelope Canyon lazen we direct: "Hekjes". Ook hollands(taligen) komen hier dus.
- Outlet malls. Wat een deprimerende instellingen. Stil en saai. Volgende keer zoeken we gewone malls op.
- Moesontijd. In Zion, Bryce, MV en Phoenix kwamen we aan met regen. Bryce was zelfs gewoon koud. Geen klacht, maar wel iets om de volgende keer rekening mee te houden.
- Mountain Dew. Hmm!
- Koop een hoed. Scheelt verbrande oren.
- Refills: mijn natnek zoon van 19 lustte er wel pap van!
- Na de terugreis met NWA stonden we met een man of 20 bij de bagageband, de rest vloog door. Heerlijk rustig...
We hebben een fantastische reis gehad, met als enige probleem: we hebben er een USA-verslaving bij. Hoe moeten we nou nog gewoon naar de Costa Brava?
Een nieuwe ervaringsdeskundige,
John
. (Buiten de Mountain Dew dan 
)
