Canon heeft bv zelfs een speciale versie van de 60D (de 60Da), deze heeft bv een speciale filter voor de sensor zitten om infraroodlicht af te snijden. Daardoor is deze sensor beter geschikt voor astrofotografie & dan krijg je bv ook al betere foto's. Nu, lenzen met f/2.8 zijn nog te betalen (zo'n Tokina zit rond de 500€ denk), maar ga je voor een 20mm f/1.8 of 24mm f/1.4 ofzo, dan zit je al snel aan meer. Zolang het dus voor je hobby is, dan vind ik zo'n bedragen er al ver over persoonlijk. Maar zo'n Tokina, bv 2dehands, dat is eventueel wel een ideetje voor de toekomst indien hij echt graag sterrenfotografie wil doen op vakantie. Dan zal hij zijn ISO nog altijd wat omhoog moeten trekken, maar dan kan hij wel al tot 36sec gaan bij een Nikon cropped sensor of 34sec bij een Canon cropped sensor. Op Full frame camera's haal je er dus nog meer winst uit aangezien je geen rekening moet houden met een cropfactor. Bij een fullframe DSLR gaat zo'n Tokina lens op 11mm dus al tot 54sec sluitertijd vooraleer je strepen ipv sterren begint te krijgen. Mijn 8mm Samyang lens zou dan bv al 75sec halen, dat is echt enorm lang. Zoals je dus ziet, hoe breder je lens is en hoe meer licht er in kan vallen, hoe beter. De breedte heeft iets met de aardrotatie te maken, als je bv je instellingen op 11mm, f/2.8, 30sec, ISO3200 hebt staan en je krijgt vervolgens een perfecte foto, dan moet je maar eens inzoomen met bv een een 24-70mm lens. Als je dan op 70mm dezelfde settings zou gebruiken, dan ga je zien dat je wél strepen krijgt.
Bij Deep Sky fotografie ligt het nog anders, hier is een voorbeeld:
Ze zoomen zo fel in & hebben zo'n lange sluitertijd, dan denk je, hoe kunnen ze in godsnaam zo'n scherpe beelden krijgen. Dan gebruiken ze blijkbaar een apparaat wat hun DSLR laat meedraaien aan dezelfde snelheid als de aardrotatie, vervolgens blijft de camera dus ook constant op't zelfde ruimte object gericht & krijg je geen strepen
.
.