Ziektekosten in de VS
Geplaatst: 29 okt 2004, 14:39
Ik kwam volgend artikel tegen in het AD van 23-10. Ik vond het vrij schokkend.
Ambulance? Dat kan ik niet betalen!
Door Arjan Leenhouts
Jaarlijks sterven 18.000 mensen doordat zij onverzekerd zijn
Terwijl George Bush en John Kerry elkaar het liefst de hersens inslaan over Irak, sterft in hun eigen land Eric Moore bijna op straat. Eric (33) is één van de 45 miljoen Amerikanen zonder ziektekostenverzekering.
Los Angeles -”Waar ben ik?” Het is 7 december, 8 uur ' s ochtends, als Eric Moore weer bijkomt op de parkeerplaats voor zijn armetierige studentenflat in Santa Monica. Daar ligt hij met zijn 166 kilo, op een paar honderd meter van het vermaarde academische ziekenhuis van de UCLA, de Universiteit van Californië waar hij een jaar eerder zijn diploma Engelse taalwetenschappen haalde.
”We hebben 911 gebeld, hoor”, zeggen zijn oude studievrienden Josh, Mandel en Scott geruststellend. Zij zouden hem die ochtend naar de Venice Family Clinic rijden. Maar Eric is helemáál niet gerustgesteld: ”Shit, nee toch? Dat kan ik niet betalen!”
Er valt niets meer aan te doen, de ambulance is al onderweg. Eric, die eerder dat jaar werkloos is geworden, weet de ziekenbroeders over te halen om hem alsnog naar Venice te brengen, naar de grootste gratis kliniek voor dagbehandelingen in de Verenigde Staten. Daar heeft hij die ochtend namelijk een afspraak nadat hij dagenlang op de vloer van zijn kamertje heeft gelegen. Hij kon niet meer in zijn stapelbed klimmen vanwege de ondraaglijke pijn in zijn rechterkuit die hem al maanden tot waanzin drijft.
De zwarte dag wordt nog zwarter. De Venice Family Clinic stelt Eric teleur: dit lossen ze niet even op met een spuitje. Bovendien móet de ambulance Eric afleveren bij een eerstehulppost: regels zijn regels. En dus gaat hij naar het Daniel Freeman Hospital. ”Mr. Moore,” stelt de dokter daar vast, ”u heeft een longembolie. Uw longslagader is verstopt geraakt door bloedstolsel dat is losgeschoten van de prop die in uw kuit zit. U gaat naar de intensive care.”
”Ja maar”, sputtert Eric huilend tegen, ”dat kan ik me niet veroorloven. Ik heb geen werk meer, geen geld en geen verzekering.” ”Meneer, we laten u niet doodgaan. U blijft hier.”
Inmiddels zit Eric gedesillusioneerd weer thuis op de bank bij zijn moeder, 30 kilogram én 14.700 dollar lichter. Ma betaalde 2000 dollar van de ziekenhuisrekeningen, voor de restschuld krijgt hij nog altijd aanmaningen, hoewel steeds minder vaak. ”Ik voel me er schuldig over dat ook door mij het Daniel Freeman Hospital misschien zijn deuren moet sluiten.”
Alsof híj er iets aan kan doen. Alleen al in Californië sloten de laatste 10 jaar 60 ziekenhuizen hun eerstehulpposten. Die afdelingen mogen immers onverzekerde of slecht betalende patiënten niet weigeren en kosten de ziekenhuizen daardoor te veel geld. Op 2 november mogen de Californiërs in een referendum beslissen of ze twee kwartjes extra bij hun maandelijkse telefoonrekening willen betalen om de resterende eerstehulp te kunnen handhaven.
Eric beschouwt de terugkeer naar Glendora, het slaperige voorstadje van zijn jeugd, als een afgang. Hij was er juist in geslaagd om zich te ontworstelen aan die saaie buitenwijk aan de voet van de San Gabriel Mountains en trots op het feit dat hij de eerste was in zijn familie met een universitair diploma.
Dat papiertje had hem aanvankelijk twee banen opgeleverd. Voor de universiteit hield hij een website bij voor buitenlandse studenten en bij LAInsider. com werkte hij aan een internetgids over uitgaan en files. Beide baantjes voor 19 uur, zodat de werkgevers hem de gebruikelijke secundaire arbeidsvoorwaarden konden onthouden. ”Ik kwam met mijn 7 en 10 dollar per uur niet in aanmerking voor Medicaid, de ziektekostenverzekering van de overheid. Maar een particuliere verzekering kon ik niet betalen. Alleen al de huur van mijn kamer was 500 dollar. Bovendien dacht ik in mijn jeugdige overmoed onsterfelijk te zijn.”
Maar toen het baantje bij de universiteit werd wegbezuinigd en LAInsider. com ophield te bestaan, ging het al gauw bergafwaarts met Eric. Wanhopig ging hij op zoek naar ander werk. Een dag voordat hij bezweek, had hij nog een test afgelegd om te kijken of hij geschikt was als leraar op een high school. Dat ís hij, zo hoorde hij later, maar daar heeft hij nu niet meer zo veel aan. Inmiddels werkt hij af en toe voor een uitzendbureau, maar zijn leven staat nu hoofdzakelijk in het teken van revalideren. De Venice Family Clinic helpt hem daarbij met een speciaal programma tegen zwaarlijvigheid.
Elizabeth Benson Forer is directeur van deze kliniek met 466 vrijwilligersartsen, die jaarlijks 20.000 arme patiënten helpt, van wie meer dan driekwart onverzekerd is. Ze wordt furieus als haar wordt gevraagd wie van de twee presidentskandidaten het beste plan heeft om 'gevallen' als Eric te voorkomen. ”Kerry. Want Bush hééft helemaal geen programma. Die 3000 dollar die hij ieder onverzekerd gezin als een soort gezondheidsspaartegoed wil schenken, lossen niks op. Want daar ben je zó overheen en dan zit je pas echt in problemen. Bush' boodschap is vooral: wees bang voor overheidsbemoeienis met uw gezondheid. Maar het is toch te gek voor woorden dat in het rijkste land ter wereld jaarlijks 18.000 behandelbare mensen sterven, alleen maar omdat ze niet verzekerd zijn? We moeten hier bedelen om gunsten, en dan mogen we nog blij zijn dat wij hier dicht bij Beverly Hills en Bel Air zitten, waar veel van onze donaties vandaan komen.”
Directeur Forer noemt Kerry's voorstellen 'sowieso een goed plan, want het helpt 27 miljoen mensen weer aan een verzekering.' Hij wil dat onder andere doen door belastingvoordelen te geven aan bedrijven die hun werknemers ziektekostenverzekering willen bieden. Ook juicht ze Kerry's voornemen toe om een regeling in te stellen waarbij 55-plussers zich al kunnen inkomen in Medicare, de ziektekostenverzekering die nu nog alleen voor 65-plussers openstaat.
Eric Moore is in Amerika een uitzondering waar het gaat om zijn liefde voor het Europese voetbal. Maar dat hij geen ziektekostenverzekering heeft, is daar bepaald niet uniek. Erics schrijnende verhaal was voor Feyenoord aanleiding om hem het rood-witte clubshirt cadeau te doen, mét de handtekeningen van de selectiespelers.
Patiënten in de wachtkamer van de Venice Family Clinic. Ze hoeven niets te betalen als ze minder verdienen dan het dubbele van de armoedegrens, 19.000 dollar per jaar voor een gezin van vier mensen. FOTO'S ARJAN LEENHOUTS
Onverzekerd in Amerika © Algemeen Dagblad 231004/YS
Ambulance? Dat kan ik niet betalen!
Door Arjan Leenhouts
Jaarlijks sterven 18.000 mensen doordat zij onverzekerd zijn
Terwijl George Bush en John Kerry elkaar het liefst de hersens inslaan over Irak, sterft in hun eigen land Eric Moore bijna op straat. Eric (33) is één van de 45 miljoen Amerikanen zonder ziektekostenverzekering.
Los Angeles -”Waar ben ik?” Het is 7 december, 8 uur ' s ochtends, als Eric Moore weer bijkomt op de parkeerplaats voor zijn armetierige studentenflat in Santa Monica. Daar ligt hij met zijn 166 kilo, op een paar honderd meter van het vermaarde academische ziekenhuis van de UCLA, de Universiteit van Californië waar hij een jaar eerder zijn diploma Engelse taalwetenschappen haalde.
”We hebben 911 gebeld, hoor”, zeggen zijn oude studievrienden Josh, Mandel en Scott geruststellend. Zij zouden hem die ochtend naar de Venice Family Clinic rijden. Maar Eric is helemáál niet gerustgesteld: ”Shit, nee toch? Dat kan ik niet betalen!”
Er valt niets meer aan te doen, de ambulance is al onderweg. Eric, die eerder dat jaar werkloos is geworden, weet de ziekenbroeders over te halen om hem alsnog naar Venice te brengen, naar de grootste gratis kliniek voor dagbehandelingen in de Verenigde Staten. Daar heeft hij die ochtend namelijk een afspraak nadat hij dagenlang op de vloer van zijn kamertje heeft gelegen. Hij kon niet meer in zijn stapelbed klimmen vanwege de ondraaglijke pijn in zijn rechterkuit die hem al maanden tot waanzin drijft.
De zwarte dag wordt nog zwarter. De Venice Family Clinic stelt Eric teleur: dit lossen ze niet even op met een spuitje. Bovendien móet de ambulance Eric afleveren bij een eerstehulppost: regels zijn regels. En dus gaat hij naar het Daniel Freeman Hospital. ”Mr. Moore,” stelt de dokter daar vast, ”u heeft een longembolie. Uw longslagader is verstopt geraakt door bloedstolsel dat is losgeschoten van de prop die in uw kuit zit. U gaat naar de intensive care.”
”Ja maar”, sputtert Eric huilend tegen, ”dat kan ik me niet veroorloven. Ik heb geen werk meer, geen geld en geen verzekering.” ”Meneer, we laten u niet doodgaan. U blijft hier.”
Inmiddels zit Eric gedesillusioneerd weer thuis op de bank bij zijn moeder, 30 kilogram én 14.700 dollar lichter. Ma betaalde 2000 dollar van de ziekenhuisrekeningen, voor de restschuld krijgt hij nog altijd aanmaningen, hoewel steeds minder vaak. ”Ik voel me er schuldig over dat ook door mij het Daniel Freeman Hospital misschien zijn deuren moet sluiten.”
Alsof híj er iets aan kan doen. Alleen al in Californië sloten de laatste 10 jaar 60 ziekenhuizen hun eerstehulpposten. Die afdelingen mogen immers onverzekerde of slecht betalende patiënten niet weigeren en kosten de ziekenhuizen daardoor te veel geld. Op 2 november mogen de Californiërs in een referendum beslissen of ze twee kwartjes extra bij hun maandelijkse telefoonrekening willen betalen om de resterende eerstehulp te kunnen handhaven.
Eric beschouwt de terugkeer naar Glendora, het slaperige voorstadje van zijn jeugd, als een afgang. Hij was er juist in geslaagd om zich te ontworstelen aan die saaie buitenwijk aan de voet van de San Gabriel Mountains en trots op het feit dat hij de eerste was in zijn familie met een universitair diploma.
Dat papiertje had hem aanvankelijk twee banen opgeleverd. Voor de universiteit hield hij een website bij voor buitenlandse studenten en bij LAInsider. com werkte hij aan een internetgids over uitgaan en files. Beide baantjes voor 19 uur, zodat de werkgevers hem de gebruikelijke secundaire arbeidsvoorwaarden konden onthouden. ”Ik kwam met mijn 7 en 10 dollar per uur niet in aanmerking voor Medicaid, de ziektekostenverzekering van de overheid. Maar een particuliere verzekering kon ik niet betalen. Alleen al de huur van mijn kamer was 500 dollar. Bovendien dacht ik in mijn jeugdige overmoed onsterfelijk te zijn.”
Maar toen het baantje bij de universiteit werd wegbezuinigd en LAInsider. com ophield te bestaan, ging het al gauw bergafwaarts met Eric. Wanhopig ging hij op zoek naar ander werk. Een dag voordat hij bezweek, had hij nog een test afgelegd om te kijken of hij geschikt was als leraar op een high school. Dat ís hij, zo hoorde hij later, maar daar heeft hij nu niet meer zo veel aan. Inmiddels werkt hij af en toe voor een uitzendbureau, maar zijn leven staat nu hoofdzakelijk in het teken van revalideren. De Venice Family Clinic helpt hem daarbij met een speciaal programma tegen zwaarlijvigheid.
Elizabeth Benson Forer is directeur van deze kliniek met 466 vrijwilligersartsen, die jaarlijks 20.000 arme patiënten helpt, van wie meer dan driekwart onverzekerd is. Ze wordt furieus als haar wordt gevraagd wie van de twee presidentskandidaten het beste plan heeft om 'gevallen' als Eric te voorkomen. ”Kerry. Want Bush hééft helemaal geen programma. Die 3000 dollar die hij ieder onverzekerd gezin als een soort gezondheidsspaartegoed wil schenken, lossen niks op. Want daar ben je zó overheen en dan zit je pas echt in problemen. Bush' boodschap is vooral: wees bang voor overheidsbemoeienis met uw gezondheid. Maar het is toch te gek voor woorden dat in het rijkste land ter wereld jaarlijks 18.000 behandelbare mensen sterven, alleen maar omdat ze niet verzekerd zijn? We moeten hier bedelen om gunsten, en dan mogen we nog blij zijn dat wij hier dicht bij Beverly Hills en Bel Air zitten, waar veel van onze donaties vandaan komen.”
Directeur Forer noemt Kerry's voorstellen 'sowieso een goed plan, want het helpt 27 miljoen mensen weer aan een verzekering.' Hij wil dat onder andere doen door belastingvoordelen te geven aan bedrijven die hun werknemers ziektekostenverzekering willen bieden. Ook juicht ze Kerry's voornemen toe om een regeling in te stellen waarbij 55-plussers zich al kunnen inkomen in Medicare, de ziektekostenverzekering die nu nog alleen voor 65-plussers openstaat.
Eric Moore is in Amerika een uitzondering waar het gaat om zijn liefde voor het Europese voetbal. Maar dat hij geen ziektekostenverzekering heeft, is daar bepaald niet uniek. Erics schrijnende verhaal was voor Feyenoord aanleiding om hem het rood-witte clubshirt cadeau te doen, mét de handtekeningen van de selectiespelers.
Patiënten in de wachtkamer van de Venice Family Clinic. Ze hoeven niets te betalen als ze minder verdienen dan het dubbele van de armoedegrens, 19.000 dollar per jaar voor een gezin van vier mensen. FOTO'S ARJAN LEENHOUTS
Onverzekerd in Amerika © Algemeen Dagblad 231004/YS
