Pagina 1 van 1
Vlaamse landverhuizers naar de Nieuwe Wereld
Geplaatst: 23 apr 2007, 05:47
door JohnNJ
Ken iemand dit boek?
Dirk Musschoot. Wij gaan naar Amerika. Vlaamse landverhuizers naar de Nieuwe Wereld 1850-1930. Tielt: Lannoo, 2002, 247 blz. ISBN 90-209-4810-5
http://www.terralannoo.nl/content/terra ... lcode=2257
Bij bol.com is het niet meer leverbaar. De bibliotheek van New York heeft het echter. Als het de moeite waard is, vraag ik of onze dorpsbibliotheek het kan laten komen.
--john
Geplaatst: 23 apr 2007, 07:07
door Bennogr
Lijkt me interessant. Heb mijn zus in Nederland op het spoor gezet, laat je weten of/wanneer zij het opduikelt.
Geplaatst: 23 apr 2007, 07:30
door kastelke
Ik heb het gelezen, maar al een paar jaar gelden.
Herinner me dat er een beeld geschetst werd van de (economische) omstandigheden in Europa, meer specifiek dan ook in België, die maakten dat de mensen het grote avontuur van naar Amerika trekken aandurfden. Het laat je dan ook nadenken over de barre omstandigheden waarin de bevolking hier leefde.
Dacht dat er ook heel wat uittreksels uit brieven stonden, van mensen die naar hun achtergebleven familie schreven, en foto's.
Was al bij al geen slecht boek, denk ik.
Geplaatst: 23 apr 2007, 08:06
door sweatbox
Op
AntiqBook staat ie nog.
Geplaatst: 23 apr 2007, 14:35
door JohnNJ
Hartelijk dank. Ik ga het boek daar bestellen.
--john
Geplaatst: 23 apr 2007, 14:56
door JohnNJ
Ik ben geinteresseerd in de geschiedenis van het Nederlands in de Nieuwe Wereld, en kwam op het spoor van het boek naar aanleiding van een artikel van Dirk Musschoot dat iemand me stuurde.
Gazette van Detroit wordt geen eeuweling
Eerste nummer van enige Vlaamse krant in de Verenigde Staten verscheen 90 jaar geleden
Op 13 augustus 1914 stonden ze er in Detroit, Michigan, naar te kijken, zo fier als een gieter: het allereerste exemplaar van de Gazette van Detroit, the only Belgian newspaper in America. Vandaag viert de Gazette zijn negentigste verjaardag. West-Vlaming Ludwig Vandenbussche is dit jaar een kwarteeuw correspondent. "Maar of we honderdste jaargang halen, dat geloof ik niet."
Het ontstaan van de Gazette van Detroit heeft alles te maken met Camille Cools uit het West-Vaamse Moorslede. Cools was in 1889 naar Amerika geëmigreerd om er in 1905 in Detroit een meubelfabriek op te richten. Een tijd lang was hij er correspondent voor de Gazette van Moline. De West-Vlaming was een cultuurmens. Hij zorgde er voor dat de Vlamingen in Detroit Vlaamse boeken ter beschikking kregen. Hij verzette zich tegen het Frans van de Belgische diplomaten en in 1913 publiceerde hij een Vlaamsche Almanak. Cools droomde van een eigen Vlaams krantje en nadat hij voldoende geld bij elkaar had gekregen, rolde het eerste exemplaar van Gazette van Detroit van de persen. Het was 13 augustus 1914.
Er kwam wat concurrentie opzetten, maar toch groeide de Gazette van Detroit uit tot een stevig blad, wekelijks acht pagina's krantenformaat, met nieuws dat bij elkaar werd geschreven door twintig correspondenten in de VS en Canada.
Begin van de jaren '70 kwam het voortbestaan van de Gazette van Detroit in gevaar. Belgian Press, de drukkerij en uitgeverij die tot dan de krant had gedrukt en uitgegeven, zat in financiële problemen. In 1974 werden de activiteiten van de Gazette verdergezet door een vzw, de Belgian Publishing Company. Sinds december 1977 wordt de Gazette van Detroit gemaakt in de kelders van de Father Tailleu Residence, een bejaardenhome met Vlaamse roots in Roseville, Michigan. De Gazette wordt er geleid en gemaakt door vier krasse dames: Gabriëlle Casteleyn, Martha Vandenbergh, Margaret Roets en Margaret Decraene. De Gazette verschijnt nu in het Engels en het Nederlands, en tweewekelijks op een oplage van 1.200 exemplaren. Honderd daarvan vinden in Vlaanderen hun weg.
"Ik denk nog wel eens aan emigreren"
De dames in Roseville worden bijgestaan door hun correspondenten in Vlaanderen: André De Ké in Aalter en Ludwig Vandenbussche in Leke (Diksmuide). Vandenbussche (51), in het dagelijkse leven werkzaam bij de federale politie, is dit jaar 25 jaar correspondent voor de Gazette. Hoe het begon, dat herinnert Vandenbussche zich nog levendig.
"In 1979 organiseerde Gerard Vandenbussche, een uitgeweken West-Vlaming die in de tabaksteelt in Canada een nieuwe toekomst had gevonden, een reis naar Canada voor familieleden die in Vlaanderen waren achtergebleven. Ik ging mee. Het gezelschap deed Detroit in de VS aan, waar ze onder meer kennismaakten met René De Seranno, een industrieel uit Tielt, Belgische consul en in Detroit ook begaan met de Belgische kerk. De Seranno wist dat ik thuis correspondent was voor De Weekbode en Het Wekelijks Nieuws en vond mij een geschikte kandidaat voor de redactie van de Gazette van Detroit. Ik kon naar Detroit komen, zei hij. In de voormiddag kon ik aan de slag als bediende in zijn bedrijf waar bouten en moeren werden gemaakt, in de namiddag zou ik op de redactie van de Gazette werken."
Terug thuis maakte Ludwig Vandenbussche zijn emigratiepapieren klaar. Maar toen kwam Gerard Vandenbussche nog eens op bezoek. "Gerard zei tegen mijn ouders dat hij nooit meer opnieuw naar Canada zou emigreren. En hij voegde er aan toe dat het in Vlaanderen eigenlijk nog zo slecht niet was, en dat hij in het verre Canada vaak naar huis verlangde. Dat alles heeft mij doen twijfelen. En toen heb ik beslist om toch maar niet te emigreren."
"Ik heb toen de juiste beslissing genomen, denk ik. Maar het steekt nog altijd om naar ginder te gaan. Ik kan er zo aan de slag bij Vandenbussche Irrigation bijvoorbeeld. Nu kan ik hier niet weg, maar eens de kinderen de deur uit zijn."
"Veredeld parochieblad''
Ludwig Vandenbussche is dan maar correspondent geworden van de Gazette van Detroit. Hij en Aalternaar André De Ké leveren aan de Gazette stukjes die in Detroit worden gedrukt en gelezen. Sinds 1998 doen Vandenbussche en zijn echtgenote ook de abonnementen. En dat is allemaal vrijwilligerswerk.
Voor Ludwig Vandenbussche is de Gazette van Detroit niet meer dan een veredeld parochieblad. "Er staan wat toeristische nieuwtjes in, we schrijven over dingen die met hier en ginder te maken hebben. Ja, we hebben een beetje een oubollig imago. Ik heb ooit eens geprobeerd om er wat meer schwung in te krijgen, de lay-out wat moderner te maken, maar de mensen willen dat niet. De oude Vlamingen in Amerika en Canada leven nog steeds met het beeld van Vlaanderen van veertig, vijftig jaar geleden. Ze denken dat Vlaanderen na hun vertrek is blijven stilstaan. De generaties na hen verliezen stilaan dat contact met Vlaanderen, ze spreken al geen Nederlands meer. En de jonge Vlaamse emigranten hebben de Gazette van Detroit niet nodig om contact te houden. Die hebben internet en satelliettelevisie."
"Ik vrees dat Gazette van Detroit zal sterven met onze taal ginder, maar wellicht nog eerder: met de mensen die vandaag in Detroit de Gazette maken. Dat zijn allemaal bejaarden. Wie blijft dat doen, twee dagen in de week, en onbezoldigd? Eerlijk gezegd, het verbaast me eigenlijk wel dat we vandaag nog de negentigste verjaardag van de Gazette kunnen vieren. Honderd zal moeilijk worden, héél moeilijk."
Op 25 en 26 september wordt de 90ste verjaardag van Gazette van Detroit gevierd met een tentoonstelling en een feest in Leke (Diksmuide). Daar wordt ook het beeld 'De Vlaamse Emigrant' van beeldend kunstenaar Patrick Steen voorgesteld. Dat beeld zal later een definitieve stek krijgen in het Heritage Center in Delhi (Ontario, Canada), het hart van de tabaksstreek waar vandaag meer Vlamingen wonen dan in Detroit. Informatie bij Ludwig Vandenbussche: 051-50.37.09 of luke...@pandora.be
Dirk MUSSCHOOT - Het Nieuwsblad, vrijdag 13/08/2004
Vlamingen trooken naar het zuidwesten van Ontario (tabaksteelt), Detroit, Moline (Michigan), Mishawaka en South Bend (Indiana), en Ghent (zuidwesten van Minnesota). Over het taalgebruik van de Nederlanders in de U.S. bestaat er een prima boek "Ik was te bissie... Nederlanders en hun taal in de Verenigde Staten" van Jo Daan (De Walburg Pers, Zutphen, 1987), maar over taalbehoud en taalverlies van Vlamingen is er vrijwel niets te vinden.
--john