AllesAmerika.com Forum

Mijn vriendin en ik zijn tot nu toe drie keer in de USA geweest, waarvan we de laatste keer een 4 weekse, coast-to-coast trip, dwars door Amerika gemaakt hebben.
Elke keer waren we laaiend enthousiast over het land én de bevolking, en elke keer gingen we weer met een lang gezicht terug naar Nederland.
Mijn vraag/stelling; Wie is allemaal ook zo enthousiast over de USA, (ja, wie niet?) en waarom eigenlijk? Waaróm voelen we ons daar zo thuis? :doublethumb:

Truckman, bedankt voor je boodschaap. Ik ben amerikan (ik woon in New Hampshire) en heb veel interes en de antwoorden von deze group aan je vraag over amerika en zijn nederlands supporters.

Wat leuk is, ik heb de hetzelvde inters en jouw land, nederland. Ik heb twee jaar en leiden gewond, en heb veel erg goede vriends in ledien, a'dam, den haag, enz. Voor mij, nederland is bijna een "prefect society." Bijzonder, eh?

dick

(sorry voor mijn slecht nederlands schrijven)

Truckman, My opinion is dat de Nederlanders zijn heel bekend met het leven in the US.Jullie kijken naar Amerikaanse movies, television,etc.etc.
Dan kom je hier en dan wil je dat zelf zien en meemaken.
Over het algemeen weten de Nederlanders meer over the US, dan de Amerikanen over Nederland.Jammer dat George Bush helemaal geen interesse heeft in het buitenland.(typical American).Daarom hebben wij zoveel problemen with our Allies.
Groetjes

Ben ik grotendeels met je eens.
Ik zag nét op tv een item, waar ze inwoners van New York vroegen om Nederland op een wereldbol aan te wijzen..niemand slaagde erin.
Maar zo vreemd vind ik dat niet, want ons land is écht een stipje op de (wereld)kaart!
Veel Amerikanen die ik gesproken heb tijdens onze vakantie hadden ook geen flauw benul waar Nederland nu precies lag, al hadden ze wél vaak van Amsterdam gehoord!
Ik neem het geen enkele Amerikaan kwalijk dus, en het is zéker geen gebrek aan intelligentie, zoals ik vaak van sommige "medelanders" hoor.
Dat Nederlanders meer over de US weten dan andersom is derhalve ook logisch, Nederland is absoluut niet dagelijks op CNN tenslotte.
Volgens mij is het dus ook geen gebrek aan interesse.
Maar waarom zou een Amerikaan ook naar Europa reizen? In hun land is echt álles te vinden, bergen, woestijnen, agrarische gebieden, en tijdens onze reis kwamen we zelfs door staten die soms best veel van Nederland weg hadden.
Het grote verschil, en hetgeen wat ons aansprak, was de mentaliteit van de Amerikaan. Ze waren, in vergelijking met Nederlanders, correct, fatsoenlijk, geduldig, en vooral in het verkeer érg netjes! (NY uitgezonderd! )
Anyway, ik voelde me meer "thuis" in de US dan hier in Nederland..vreemd hé?

Het is echt niet alleen Nederland dat veel Amerikanen niet kunnen aanwijzen op de landkaart. Er is hier bij veel mensen een schrikbarend gebrek aan interesse in wat er zich buiten de States afspeelt. Internationaal nieuws komt alleen aan bod als er Amerikaanse belangen mee gemoeit zijn. Dat is een soort narcisme dat geen enkele wereldmacht zich kan langdurig kan permitteren.

Zonder internet was ik hier allang een lanzame nieuws-hongerdood gestorven.

Ik heb het lang geleden in de topic waarin leden zich kunnen voorstellen al geschreven: in een land wonen is een heel andere ervaring dan er op vakantie gaan. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat ik mij hier niet thuis zou voelen. Alleen lyrisch zal ik niet gauw zijn, daarvoor heb ik teveel van het "dagelijkse" leven gezien.

gr. Redneck

Volgens mij is niemand lyrisch over zijn eigen land. Nou ja, de Ieren misschien.
Ik ben in ieder geval zéker niet lyrisch over Nederland, al bied dit land ook wel goede dingen.
Een (ex) collega van mij is nu meer dan 2 jaar geleden naar Amerika geemigreeerd, en hij werkt nu als kraanmachinist even buiten Phoenix AZ.
Ik heb nog geregeld kontact met hem via de E-mail, maar hij is nog steeds lyrisch over de USA, en hij wil écht niet meer terug naar Nederland...
Anyway, geen enkel land is perfect, ook Amerika heeft zijn fouten. Maar toch blijft het wel wat vreemd dat ik me er zo thuis voel, elke keer dat ik er ben. Zou ik hier de enigste mee zijn??

eigenlijk toch vreemd dat je niet lyrisch bent over je eigen land, zou eigenlijk wel moeten.

Je zegt dan wel dat ze Nederland niet kunnen aanwijzen, maar voor velen is het, naar het schijnt, al lastig om hun eigen staat aan te wijzen, laat staan een staat aan de andere kant van Amerika.

En ach om weer even terug te komen over het niet lyrisch zijn over Nederland, onderstaande zegt voor mij genoeg over mijn mening:

http://www.nederlandverdientbeter.nl

Truckman schreef:Ben ik grotendeels met je eens.
Ik zag nét op tv een item, waar ze inwoners van New York vroegen om Nederland op een wereldbol aan te wijzen..niemand slaagde erin.
Maar zo vreemd vind ik dat niet, want ons land is écht een stipje op de (wereld)kaart!

Was er niet een programma op de Nederlandse tv, waarbij willekeurige Nederlanders gevraagd werd plaatsen aan te wijzen? Ik heb duidelijk amnesia, want ik heb dat programma zelfs gezien, maar kan me niet herinneren wat de naam was. In ieder geval zaten de ondervraagden meestal flink mis. Ik denk, dat veel mensen wel hebben gehoord van bepaalde plaatsen, maar op een kaart aanwijzen is heel wat anders.
Ikzelf heb het merendeel van mijn topografie geleerd als reisagente, ver na mijn gymnasium opleiding, dus en eigenlijk was ik persoonlijk geschokt over hoe weinig ik eigenlijk wist toen ik begon als reisagente . Maar ja, that's little old me, niet representatief voor de rest van de Nederlandse bevolking, ongetwijfeld .

freekb2 schreef:eigenlijk toch vreemd dat je niet lyrisch bent over je eigen land, zou eigenlijk wel moeten.

Ik vraag me af, of dat iets cultureels is. Het valt me vaak op (en dit is persoonlijke, gelimiteerde ervaring, natuurlijk), dat veel Nederlanders niet gewoon dolenthousiast over iets kunnen zijn. Er is altijd wel iets op aan te merken. Voorbeeld: we waren in het Coke museum in Atlanta en daar werd een leuke (niet educatieve, maar ja, was ook niet de bedoeling) film vertoond over de geschiedenis van Coca Cola. Voor ons zat een stel Nederlanders en ik merkte, dat een van hen het echt een leuke film vond aan zijn gezichtsuitdrukkingen.

Maar toen ze naar buiten kwamen, werd de hele film afgekraakt, door hem incluis. Het was wel grappig, maar...

Ok, ik durf het hier bijna niet te schrijven, maar ik ben lyrisch over mijn leven in de VS. En ik ben ook best lyrisch over de VS zelf. Er zijn altijd mindere kanten aan een land, maar als ik een lijst zou moeten maken, zouden de positieven de negatieven ver overtreffen.

Ik durf eigenlijk ook wel te schrijven, dat hetzelfde het geval zou zijn als ik in Nederland zou wonen. Misschien ben ik gewoon een simpele ziel, maar ik ben trots op mijn afkomst en vertel vol trots over dat kleine landje aan de Noordzee. Ben ook dol op patriotische liedjes van beide landen. Waarom niet? Waarom altijd op de negatieven hameren?

Ik denk, dat de meeste Nederlanders ook flink trots zijn Nederlander te zijn. Het is alleen somehow not done om daarvoor uit te komen.

Petra/VS schreef:Ok, ik durf het hier bijna niet te schrijven, maar ik ben lyrisch over mijn leven in de VS. En ik ben ook best lyrisch over de VS zelf. Er zijn altijd mindere kanten aan een land, maar als ik een lijst zou moeten maken, zouden de positieven de negatieven ver overtreffen.

Ik durf eigenlijk ook wel te schrijven, dat hetzelfde het geval zou zijn als ik in Nederland zou wonen. Misschien ben ik gewoon een simpele ziel, maar ik ben trots op mijn afkomst en vertel vol trots over dat kleine landje aan de Noordzee. Ben ook dol op patriotische liedjes van beide landen. Waarom niet? Waarom altijd op de negatieven hameren?

Helemaal mee eens, Petra. Ik heb regelmatig dat ik me afvraag waar ik hemelsnaam in terecht ben gekomen maar de balans valt zeker naar het positieve uit. Ik heb een super leven hier, verdien goed en geniet van de vrijheden en de mogelijkheden in dit land. Er is van alles mis maar de balans valt zeker positief uit. Ik heb dat ook wel in Nederland maar als ik een keuze moet maken....blijf ik toch hier.

Petra/VS schreef:

freekb2 schreef:eigenlijk toch vreemd dat je niet lyrisch bent over je eigen land, zou eigenlijk wel moeten.

Ik vraag me af, of dat iets cultureels is. Het valt me vaak op (en dit is persoonlijke, gelimiteerde ervaring, natuurlijk), dat veel Nederlanders niet gewoon dolenthousiast over iets kunnen zijn. Er is altijd wel iets op aan te merken. Voorbeeld: we waren in het Coke museum in Atlanta en daar werd een leuke (niet educatieve, maar ja, was ook niet de bedoeling) film vertoond over de geschiedenis van Coca Cola. Voor ons zat een stel Nederlanders en ik merkte, dat een van hen het echt een leuke film vond aan zijn gezichtsuitdrukkingen.

Maar toen ze naar buiten kwamen, werd de hele film afgekraakt, door hem incluis. Het was wel grappig, maar...

Ok, ik durf het hier bijna niet te schrijven, maar ik ben lyrisch over mijn leven in de VS. En ik ben ook best lyrisch over de VS zelf. Er zijn altijd mindere kanten aan een land, maar als ik een lijst zou moeten maken, zouden de positieven de negatieven ver overtreffen.

Ik durf eigenlijk ook wel te schrijven, dat hetzelfde het geval zou zijn als ik in Nederland zou wonen. Misschien ben ik gewoon een simpele ziel, maar ik ben trots op mijn afkomst en vertel vol trots over dat kleine landje aan de Noordzee. Ben ook dol op patriotische liedjes van beide landen. Waarom niet? Waarom altijd op de negatieven hameren?

Ik denk, dat de meeste Nederlanders ook flink trots zijn Nederlander te zijn. Het is alleen somehow not done om daarvoor uit te komen.

Dat klopt helemaal volgens mij!
Patriotisme (in een gezonde vorm uiteraard) is totaal "not done" hier, en dat vind ik persoonlijk erg jammer. Een voorbeeldje:
Ik ben 14 jaar lang militair geweest en ik was trots om het land te dienen.
Als ik in uniform thuis kwam, kreeg ik soms lacherig de vraag of "het al oorlog was." Ik geloof dat men in de US iets anders met een geuniformeerde militair omgaat.
Misschien kunnen Nederlanders gewoon niet ergens dolenthousiast over worden, ik weet het niet. Ik vind het in ieder geval wel jammer dat het niet zo is.
Misschien dat ik me daarom wel zo thuis voel in de US, omdat veel mensen daar nog wel enthousiast zijn, en soms kunnen zeggen: "hell yeah, let's do it!!"

Petra/VS schreef:Was er niet een programma op de Nederlandse tv, waarbij willekeurige Nederlanders gevraagd werd plaatsen aan te wijzen? Ik heb duidelijk amnesia, want ik heb dat programma zelfs gezien, maar kan me niet herinneren wat de naam was. In ieder geval zaten de ondervraagden meestal flink mis. Ik denk, dat veel mensen wel hebben gehoord van bepaalde plaatsen, maar op een kaart aanwijzen is heel wat anders.

Om je uit de brand te helpen.... "Man bijt hond" Daar werd regelmatig het winkelend publiek een landkaart voorgehouden.

René

Wij Nederlanders staan te boek als "nuchter". Ik vind dat we vaak té nuchter zijn. Nederlanders zijn maar moeilijk enthousiast te krijgen, zeker als het gaat om patriotistische dingen. Wij kunnen wat dat betreft nog iets leren van de Amerikanen. Die kunnen tenminste lekker ongedwongen enthousiast worden van vanalles!
Ik herinner me vooral mijn eerste keer in Amerika. We waren in Disney World (Florida dus) en gingen naar de Country Bear Jamboree. Hele leuke attractie, vooral voor kinderen eigenlijk. Gewoon een stel beren die liedjes zingen, muziek maken, grapjes maken enzovoorts. Op een bepaald moment zegt één zo'n beer: het zou leuk zijn als jullie meeklappen en met de voeten stampen. In Nederland zouden er enkele kinderen mee gaan doen, maar hier deed werkelijk waar, de héle zaal mee! En dat waren voornamelijk volwassenen! Wij deden ook mee overigens
Wij vonden dat gewéldig! Zo lekker ongedwongen en zo heerlijk om weer eens "kind" te kunnen zijn/doen. Leuk hoor. Dat zie je hier veel te weinig!
Dat is ook wel een van de redenen dat mijn man en ik zo Amerika-gek zijn!

Anita

Was er niet een programma op de Nederlandse tv, waarbij willekeurige Nederlanders gevraagd werd plaatsen aan te wijzen?

Het zou ook de "Vakantieman" Frits Bom kunnen zijn .... als ik aan die filmpjes terugdenk: gewèldig!!

Petra/VS schreef:Ik denk, dat de meeste Nederlanders ook flink trots zijn Nederlander te zijn. Het is alleen somehow not done om daarvoor uit te komen.

Nederland heeft veel voordelen, maar ook nadelen. Dat is natuurlijk in alle landen zo. Maar of ik er trost op ben om Nederlander te zijn. Dat is eigenlijk iets waar ik nog nooit over heb nagedacht. Er is veel in Nederland waar ik trost op kan zijn, na het buitenland toe. Maar er is, momenteel helemaal met onze vrienden van het CDA/VVD aan de macht, ook een heleboel waar ik niet trots op kan zijn.

Laat ik het zo zeggen, ik kan mij nu geen ander land bedenken waar ik het beter zou hebben. Maar of ik dit dan patriotisme mag noemen, tja daar ben ik nog niet over uit. Dat heeft dan wel weer te maken met het "not done".

Truckman schreef:Mijn vriendin en ik zijn tot nu toe drie keer in de USA geweest, waarvan we de laatste keer een 4 weekse, coast-to-coast trip, dwars door Amerika gemaakt hebben.
Elke keer waren we laaiend enthousiast over het land én de bevolking, en elke keer gingen we weer met een lang gezicht terug naar Nederland.
Mijn vraag/stelling; Wie is allemaal ook zo enthousiast over de USA, (ja, wie niet?) en waarom eigenlijk? Waaróm voelen we ons daar zo thuis? :doublethumb:

Ik ben helemaal enthousiast over de USA, in fact I love the USA unconditionally (save for the f..ed up administration we have right now!). Waarom: teveel redenen om op te noemen; goedhartigheid van mensen, de diversiteit, de conflicten van het land, de unie, het optimisme... ben hier ook zelfstandig en volwassen geworden dus dat helpt ook.

Ach, zodra ik straks de hoofdprijs van 20.000.000 euro heb gewonnen, kom ik ook! Maar waar zal ik eens gaan wonen?? N.Y. lijkt me leuk, maar Santa Barbara is ook een gezellige plaats.. :dance:

Xerxes schreef:

Ik ben helemaal enthousiast over de USA, in fact I love the USA unconditionally (save for the f..ed up administration we have right now!). Waarom: teveel redenen om op te noemen; goedhartigheid van mensen, de diversiteit, de conflicten van het land, de unie, het optimisme... ben hier ook zelfstandig en volwassen geworden dus dat helpt ook.

Grappig, ik zou hetzelfde geschreven kunnen hebben. Misschien scheelt het inderdaad, dat we geen volwassen leven in Nederland hebben hoeven achterlaten, wie zal het zeggen?

Ik ben al 6x in amerika geweest en eigenlijk de meeste keren was om penpals te ontmoeten in Real Life. Totnutoe allemaal meegevallen.
Twee daarvan waren zelf mijn vriendin geworden (niet tegelijk natuurlijk )
Voor de rest de natuur, de ruimte en toch de vriendelijke mensen. Oh ik hou wel van het amerikaanse engels

Truckman schreef:Ach, zodra ik straks de hoofdprijs van 20.000.000 euro heb gewonnen, kom ik ook! Maar waar zal ik eens gaan wonen?? N.Y. lijkt me leuk, maar Santa Barbara is ook een gezellige plaats.. :dance:

Als jij straks inderdaad de staatsloterij gewonnen hebt, dan weet ik nog wel een tuinman voor je
Onze zoon heeft er wel voor geleerd, maar werkt momenteel in een andere richting.
En wat betreft zijn Amerika-gevoel, daar kun je van op aan, want dat hebben we hem wel bijgebracht!