Alternatief voor highschool voor 16/17 jarige

[marrob]

Hallo,

Onze dochter overweegt om een jaar highschool in Amerika te gaan doen. Qua highschool lijkt het erop dat je voor een vol schooljaar kunt gaan of voor een semester van een half jaar. Om een volledig beeld te creëren zijn we alle mogelijkheden op een rij aan het zetten, juist ook voor een korter verblijf van bijvoorbeeld maximaal 3 maanden. Via Google komen we bij internationale Summercamps waar je een aantal weken Engelse lessen krijgt en daarnaast andere lessen volgt en excursies maakt. Dit is vooral gericht op internationale deelnemers. Wat doen Amerikaanse 16-17 jarigen in de zomer? Zijn hier nog speciale Amerikaanse Summercamps voor of zijn ze hier al te oud voor? Zijn er nog andere mogelijkheden voor een 16/17 jarige om een tijdje mee te draaien in het Amerikaanse leven? (niet als au pair)

[hemmie]

Amerikaanse 16/17-jarigen werken in de zomer, of zijn druk met sporttraining o.i.d. Niet echt iets waar een buitenlandse puber zo bij aanschuift.

[Vlinder72]

Mijn dochter van 16 heeft zich ingeschreven voor 1 schooljaar highschool. Bij de organisatie waar mijn dochter mee gaat staat dat als je korter dan 5 maanden wil gaan je contact op moet nemen om de mogelijkheden te bespreken

Mijn dochter heeft er in ieder geval heel veel zin in. We wachten nu op de plaatsingsbevestiging en dan weten wij waar ze naar toe gaat (maar dat kan nog wel even op zich laten wachten).

[marrob]

Dank voor de reacties!
We krijgen inderdaad het idee dat er weinig alternatieven zijn. Dochter heeft een grote voorkeur voor een jaar highschool en zit ook in de aanmeldprocedure.
@Vlinder72 jouw dochter is dus al bijna klaar voor vertrek deze zomer. Ik weet niet of je namen mag noemen op dit forum, daarom maar een beetje een omschrijving... Gaat ze met de tweeletterige organisatie die wereldwijd een van de grootsten is of met de grootste Nederlandse organisatie die begint met een T of nog een andere?

[Vlinder72]

Mijn dochter is klaar met het (laten) invullen van alle papieren. De hele zooi is nu naar Amerika gestuurd en nu is het wachten op een gastgezin. Zodra die er is horen wij waar ze naar toe gaat. Ik verwacht dat dat nog wel even duurt.

Onze dochter gaat met een in Nederland wat kleinere organisatie. Heel persoonlijk allemaal. Korte lijnen. Elke mail wordt direct door de eigenaar beantwoordt. Mijn zoon is een paar jaar geleden met dezelfde organisatie naar Australië geweest en dat beviel prima. Geweldige tijd gehad en zoveel gezien en gedaan en nog steeds heel veel contant met iedereen die hij daar heeft leren kennen.

Dus voor dochter dezelfde organisatie gekozen. Ook daar is een bijeenkomst vooraf met alle kinderen en ouders. En natuurlijk de introductie in New York.

Ik weet ook niet of ik een naam mag noemen daarom deed ik het niet maar het begint met een S en daarna een T en nog een S

[Martin & Marianne]

Er worden hier ook reisorganisaties genoemd, dus volgens mij geen probleem om de naam hier te vermelden. Een persoonlijk bericht kan natuurlijk ook.

Marianne

[kastelke]

En kijk ook eens naar het alternatief: een semester op een college, nadat ze het middelbaar/secundair onderwijs afgewerkt heeft in Nederland.

[Big Al]

Nog een optie: (zomer)kampleider onder een J-1 visum. De minimumleeftijd is volgens mij echter 18 jaar. Er zijn organisaties die het allemaal regelen.

[Almere vak V]

Het verschilt niet zo heel veel van wat kinderen van die leeftijd in Nederland doen. Wellicht het grootste verschil is dat in Amerika heel veel gelieerd is aan school. Alles wat wij kennen als een na-schoolse activiteit. Denk aan sport, dans, muziek, of andere vorm van hobby zit heel vaak vast aan school. Als de scholen dicht zijn in de zomer, vaak rond de 3 maanden, kan je vanuit school activiteiten ondernemen. Zijn er allerlei kampen waar je aan deel kunt nemen. Gewoon voor de lol, of voor bijscholing. Maar is er ook veel vrijwilligerswerk. Of hebben ze betaalde baantjes net als in Nederland. En veel van die clubjes die aan school gelieerd zijn zoeken elkaar ook op buiten schooltijd. En zeker tijdens de zomervakantie.

Onze jongste dochter zit sinds dit jaar op college. En "woont" nu dan ook echt in Amerika. Hiervoor was ze vaak bepaalde periodes in Amerika. Soms wat langer en soms wat korter. In die periodes ging ze al vaak (eigenlijk altijd) met haar vriendinnen mee naar de plaatselijke high school. Dat vonden dr vriendinnen leuk, dat vonden de leraren interessant. En de school directie vond het ook erg prettig aangezien onze dochter in Nederland op hoog niveau korfbalde en ze bij het meisjes basketball team wel iemand konden gebruiken voor de drie-punters...

Werken mocht ze uiteraard niet. Maar dat deed ze bij onze vrienden die blueberries en kerstbomen verbouwen en puppies fokken. Wel tegen hele andere bedragen die ze kenden vanuit haar baantje bij de AH. Uiteraard werd er veel rondgehangen in de mall. Gegeten bij allerlei ketens waar wij dr liever niet zagen eten. Gingen ze er veel op uit, hikes, raften en bij ons kan je aan de noordkant van Mt Hood nog heel lang skiën en snowboarden. Maar werd er ook vooral hele dagen basketball gespeeld met en tegen alles en iedereen die wilde.

Dus onder aan de streep denk ik dat het niet zo heel erg veel verschilt van wat ze hier doen op die leeftijd. Het enige waar je even goed over na moet denken is dat je daar in een hele nieuwe (bestaande) situatie stapt, hoe makkelijk pas je je zelf aan, hoe makkelijk sluit je jezelf aan. Dan is het voorstel wat @Big Al hier bijvoorbeeld doet, kampleider, helemaal niet zo'n gek idee. Dan heeft iedereen hetzelfde vertrekpunt.

Maar toen wij 7 jaar geleden voor het laatst hebben gesproken om als gezin, gezien mijn werk, definitief naar Amerika te verhuizen was onze jongste dochter die er overdwars voor ging liggen. En ik kan mezelf uiteraard vergissen. Maar ik heb niet het idee dat we haar de eerste 10 jaar weer terug gaan zien in Nederland. Misschien op visite bij dr zus, opa's en oma's, vrienden en vriendinnen. Maar daarna weer met piepende banden terug...

[CharlotteD]

@Vlinder72
We staan op het punt om onze dochter aan te melden voor een high school jaar bij dezelfde organisatie.
De reviews voor deze organisatie zijn niet altijd zo positief op het internet en nu twijfelen we een beetje. Graag hadden we eens jullie ervaring gehoord tot nu toe, aangezien jullie toch al veel verder staan in de procedure.

Heeft er eventueel iemand anders ervaring met andere organisaties?

Alvast bedankt

[marrob]

Onze dochter zit momenteel via EF op een highschool in USA. De eerste screening van het gastgezin is niet goed gegaan, waardoor ze op haar tweede dag al in huis kwam bij de regiocoördinator. Daar blijft ze de rest van het jaar. Zelf is ze daar heel blij mee. Dit is ook heel doortastend opgepakt door die regiocoördinator. De contacten met EF waren heel plezierig: we hebben en zijn veel gebeld omtrent de plaatsing (waar in Amerika dingen mis gegaan zijn door een onervaren "gastgezin-controleur") en vanuit de organisatie waren er hele korte lijnen met ons. Afspraken werden altijd nagekomen. Inmiddels gaat alles z'n gangetje en is er geen speciaal contact met EF.

[Vlinder72]

Mijn dochter woont nu in Tennessee (chattanooga) en heeft het er heel erg naar haar zin. Tot nu verloopt alles met STS goed. Het was wel spannend want het was lastig dit jaar om gastgezinnen te vinden. Het is sts overigens wel gelukt om alle kinderen te plaatsen maar dat is lang niet alle organisaties gelukt dit jaar.

Wel werd ze pas op de allerlaatste dag geplaatst. Haar introductie in new york kon daardoor niet doorgaan maar wij kregen zonder te vragen daar wel het geld voor terug. De laatste weken waren daardoor wel spannend want ging het lukken of niet. StS liet ons wel weten dat de Amerikaanse organisatie had laten weten dst alle kinderen geplaatst gingen worden. Dus afwachten tot de laatste dag.

Ik denk dat er voor elke organisatie wel negatieve verhalen zijn. Je hebt niks in te brengen. Het is niet zo dat jouw hobbies worden gematcht met het gezin. Mijn dochter zit nu bij een biologisch verantwoorde hostmom met een voorliefde voor extreme sporten als kajakken, raften, hiken, parachute springen. Oh, en ze gaat ook naar een alternatieve school met lessen in de buitenlucht en rangers om leerlingen liefde voor de natuur bij te brengen. Zij heeft geen homecoming en dat soort feest maar wel weer allerlei fieldtrips en schoolkleding (thirts en hoodies). Je weet echt niet waar je terecht komt maar mijn dochter heeft het er erg naar haar zin. Ik heb mijn dochter al voorgesteld om volgend jaar ook mee te doen met een presentatie. Haar verhaal wijkt behoorlijk af van het standaard Amerikaanse highschool gebeuren.

Tijdens de landelijke bijeenkomst zat mijn dochter naast een meisje die in het centrum van amsterdam woonde. Elk jaar ging skiën. Skiën ook bovenaan had gezet als hobby maar geplaatst was in een dorp in nebraska en daar naar een piepkleine school zou gaan. Mijn dochter en dar meisje vonden dat juist leuk. Ergens geplaatst worden waar het leven heel and er s zou zijn. Ook werden alle kinderen gewaarschuwd dat Amerikaanse gezinnen veel strenger zijn qua regels en de kans groot is dat je elke week mee moet gaan naar de kerk. Mijn dochter vond dat prima hoewel ze nu niet in zo'n gezin zit.

[summergirl]

@ Charlotte D: Ik ben inmiddels ongeveer 15 jaar geleden een jaar naar Amerika geweest met de genoemde kleine organisatie.
Was voor mij een heel goede ervaring, maar ik denk dat veel afhangt van het gastgezin (en dat van mij was fantastisch!).

[Inkie70]

Mijn dochter (toen 16 jaar) heeft via EF in 2018/2019 een highschool jaar gedaan in Washington State. Er was weinig contact met EF, omdat alles goed geregeld was. Had ook positieve en negatieve reacties over EF gehoord. Volgens mij werken de organisaties allemaal op dezelfde manier. Het is afwachten of je in een gezin geplaatst wordt waar je je draai kan vinden. Als je pech hebt is er geen klik!

Mijn dochter heeft een geweldig jaar gehad, haar Amerikaanse ouders beschouwden haar als een eigen dochter, High school met alles erop en eraan en zij heeft ook de keuze gemaakt om wekelijks mee naar de kerk te gaan en actief mee te doen aan alles. Meegaan naar de kerk is niet verplicht , maar wordt wel op prijs gesteld.
Wij, als gezin, hebben er een familie bij (met regelmatig contact). Mijn dochter heeft in Nederland ouders en een broer en in Amerika heeft zij nu ook (bonus)ouders en een (bonus)zusje.

Mocht een highschool jaar (financieel) mogelijk zijn, dan zou ik twijfelaars adviseren het te doen!

[Almere vak V]

High school met alles erop en eraan en zij heeft ook de keuze gemaakt om wekelijks mee naar de kerk te gaan en actief mee te doen aan alles.

Nou zijn school en kerk ook totaal niet te vergelijken met hier in Nederland. Net als dat school totaal anders in elkaar zit. Geldt dit ook voor kerken.

[Big Al]

Nou zijn school en kerk ook totaal niet te vergelijken met hier in Nederland. Net als dat school totaal anders in elkaar zit. Geldt dit ook voor kerken.

Ik denk dat dit te breed is voor een kort antwoord. Aan de ene kant is het vergelijkbaar, maar aan de andere kant ook weer niet. Amerikanen zijn sneller geneigd om zichzelf als religieus te bestempelen vergeleken met Nederlanders, maar de peilingen zijn moeilijk met elkaar te vergelijken daar de definities nogal uiteenlopen. Zo wordt eenmaal per maand een gebedshuis bezoeken in Nederland als "regelmatig" bestempeld, maar in de VS krijg je pas bij driemaal per maand dat stempel.

Ik denk wel dat je over het algemeen kan zeggen dat kerken in de VS vaker "professioneel" zijn opgezet dan in Nederland. Daarmee bedoel ik dan dat kerken in de VS vaker een grotere staf in loondienst hebben - meestal op z'n minst een voorganger en een (voltijds) secretaresse. Het is echter heel gebruikelijk dat er meerdere voorgangers zijn. Aan de andere kant zijn er ook in de VS huisgemeenten die juist weer heel klein zijn opgezet. Dat zie je in Nederland ook wel.

Het is in de VS vrij gebruikelijk dat er voor de ochtenddienst "zondagsschool" is, d.w.z. Bijbelstudie voor volwassenen. Dat zal je in NL niet zo snel zien.

Wat de theologie betreft is het denk ik enigszins vergelijkbaar. Veruit de meeste kerken in beide landen zitten in de vrijzinnige hoek (waaronder ik in Nederland ook bijvoorbeeld de PKN zou rekenen) en zien de Bijbel meer als een leidraad dan een blauwdruk. Vanwege de grootte van het land zal je in de VS echter toch een groot aantal 'fundamentalisten' tegenkomen, terwijl die groep in NL nogal klein is.

De VS hebben véél meer denominaties dan Nederland, maar dat komt wellicht ook door de grote bevolking. Zo zijn er tientallen afzonderlijke baptisten-denominaties in de VS. Sommige hebben miljoenen leden, andere weer veel minder. De overtuigingen lopen nogal uiteen - wellicht meer dan in Nederland. Zo zijn er in de VS bijvoorbeeld "Gereformeerde Baptisten", iets waar ik in Nederland nog nooit van gehoord had.

Veel grotere kerken hebben ook meerdere diensten achter elkaar omdat het anders niet in het gebouw past. Niet dat het gebouw dan klein is, maar omdat er zoveel leden zijn. Het is niet ongebruikelijk dat een vierde dienst op zaterdag gehouden wordt omdat er op zondag al drie diensten achter elkaar zijn.

Kerken hebben ook vaak een (private) school, al of niet in hetzelfde gebouw. Dat is voor de leden die hun kinderen daar heen willen sturen, maar meestal zijn buitenstaanders ook welkom.

De Rooms-Katholieke kerk komt denk ik in grote lijnen overeen tussen de VS en NL.

Wat een gastgezin betreft dat in de VS naar de kerk gaat kan dit dus van alles betekenen en generaliseren is vrijwel niet mogelijk.

[Marielleh]

Ik sluit mij volledig aan bij de laatste zin van Big Al.

Zelf als au pair een jaar in een zeer gelovig gezin verbleven. (de vader was pastor voor mijn komst en is dat daarna weer geworden).
Vooraf wist ik dit en heb bespreekbaar gemaakt dat ik (vanzelfsprekend) hun geloof respecteerde maar er geen behoefte aan had om mee te gaan naar de kerk. Hierop werd positief gereageerd en ondanks dat ik de zondsgochtend zo goed als altijd alleen doorbracht ben ik volledig opgenomen in het gezin, heb ik een onvergetelijk jaar gehad en levenslange vriendschappen overgehouden.
De klik is echt van doorslaggevend belang als je het mij vraagt en verder wederzijds respect en de wetenschap dat je in een ander land in een ander gezin gaat wonen en je je dus in eerste instantie aanpast aan hen.

[Almere vak V]

Ik denk dat dit te breed is voor een kort antwoord.

Eens, antwoord is/was wellicht wat aan de korte kant. Maar jouw uitleg geeft aan hetgeen wat ik bedoel. Kerk in Amerika is iets totaal anders dan wat wij met een kerk bedoelen. Ik vind de kerk in Amerika veel meer onderdeel uitmaken van de gemeenschap dan in Nederland.

Mooi voorbeeld. Onze beste vriend is bij ons in het dorp één van de voorgangers van een Mormoonse kerk. Met enige regelmaat gaan wij mee. Simpelweg op omdat ik benieuwd ben wat hij te vertellen heeft. Omdat meer van onze vrienden in die kerk komen. En het is echt een soort van ontmoetingsplek. Wij zijn allebei totaal niet gelovig opgevoed. Hebben ook niks met het geloof. Heb wel de bijbel en de koran gelezen. En uiteraard ook het Book of Mormon. Ik kan zeggen dat er in alledrie de boeken zaken staan waar elk normaal mens zich volledig in kan vinden. En volgens de meeste mormonen ben ik al een halve mormoon. Ik drink geen alcohol, ik drink geen koffie. En kijk op zondag eigenlijk nooit tv. Maar dat heeft dan weer te maken met het feit dat ik bijna altijd aan het werk ben. Dat klopt dan weer niet...

Maar niemand die het raar vindt dat wij daar komen. Iedereen accepteert het. Er wordt niks opgedrongen. Er is niemand die je probeert te bekeren. Gewoon normale mensen die op een bepaald moment bij elkaar komen om de zaken in de wereld te bespreken of persoonlijk zaken waar ze mee struggelen delen met elkaar. Om van elkaar te leren. Het is veel meer een gemeenschapsding.

Net als dat school veel meer een gemeenschapsding is. Alles draait om de school. Ze kennen in Amerika niet echt een verenigingsleven. Omdat bijna al die verenigingen hun oorsprong vinden op school. Het is heel normaal dat de toneelvereniging een paar keer per jaar een voorstelling geven in hun theater. Waar dan het hele dorp naar komt kijken. Dat theater blijkt een dag erna de gymzaal te zijn waar iedereen die geïnteresseerd is komt kijken naar de verrichtingen van het basketball team. Op vrijdagavond zit iedereen naar het football veld om te kijken naar de verrichtingen van het footballteam. Dat kennen wij in Nederland niet. Naast het feit dat het schoolsysteem ook echt anders is.

Maar anders betekent niet altijd slechter. En zeker als je er een jaartje heen gaat een uitstekende manier om al op een jonge leeftijd je kijk op de wereld te verbreden.

Onze jongste studeert aan de U of O. Heeft heel wat tijd op de plaatselijke High School doorgebracht. En er bewust voor gekozen om in Amerika te gaan studeren. Omdat zij dit veel beter bij haar vindt passen. Ook omdat ze de combinatie van sport en leren hier veel beter toe kan passen dan in Nederland. Maar ze zegt zelf ook, dit is iets wat bij mij past. En als het anders was geweest dan was ik misschien wel in Nederland gebleven.

Kortom, er is geen goed of slecht. Maar het is op zeker anders!

[Big Al]

@Almere vak V Dat is een mooie en vrij complete uitleg.

Overigens zijn er in Nederland ook wel kerken die veel nadruk leggen op gemeenschap, maar dat is toch inderdaad wel moeilijker te vinden.

Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat in Nederland onderwerpen als kerkgang (of moskee, synagoge, enc) tijdens een teamvergadering op het werk genoemden worden, maar dat is in de VS toch niet ongebruikelijk. Zelf werk ik bij een zéér progressief groot bedrijf en dat komt ook daar toch best vaak aan de orde.

Laat ik nog een stapje verder gaan: zonder ervaring met kerkgang/religie in de VS mis je een belangrijke ervaring die noodzakelijk is om (meer dan de helft van) de Amerikanen te begrijpen.

Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat een Amerikaanse presidentskandidaat een kans maakt als hij (of zij) geen enkele binding heeft met een geloofsgemeenschap.

In Nederland is dat al decennia lang heel anders. Zie je Kok of Rutte al opscheppen over hun kerkgang?

De scheiding tussen kerk en staat is in Nederland ook heel anders geregeld dan in de VS. Niettegenstaande een vrij sterke stroming die dit tegenspreekt garandeert de federale grondwet in de VS geen bipolaire scheiding tussen kerk en staat. Op staatsniveau is dit al helemaal niet het geval in de meeste gevallen. Zo wordt een huwelijk dat door een geestelijke is afgesloten overal erkend zonder dat er ooit een ambtenaar van de Burgerlijke Stand bij te pas komt. In Nederland heeft een huwelijksceremonie in een gebedshuis geen enkele juridische waarde. Sterker nog, het als ik het goed heb mag zo'n ceremonie pas plaatshebben als het paar al wettelijk gehuwd is.