AllesAmerika.com Forum

Misschien dat er al ergens een oud topic bestaat, maar ik kon hem zo snel niet vinden

Maar ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom mensen voor het eerst naar Amerika zijn gegaan, waar ze heen zijn gegaan, hoe oud ze waren, etc.

Mijn eigen verhaal:

In denk dat ik tegen een jaar of 9 was toen mijn vader voor zijn werk (gescheiden ouders) naar Michigan verhuisde.
In Nederland werkte hij op schiphol en er werd hem gevraagd een zelfde soort bedrijf op te gaan zetten in Detroit.
Als kind was dat natuurlijk raar en tegelijkertijd ook wel een beetje stoer dat je vader in Amerika woonde.

Helemaal precies weet ik het niet meer, maar ik denk dat ik tegen een jaar of 12/13 was toen we de eerste keer naar hem toe konden.
Mijn moeder en stiefvader brachten mij en mijn broertje naar Schiphol en mijn vader pikte ons in Detroit op.
We zijn daar een zomervakantie geweest en mochten van allerlei leuke dingen doen inclusief een tussentijds tripje naar een kennis in Florida, Daytona Beach.
Naar Disney world, hitte en de auto's die op het strand mochten kan ik me nog herinneren.
In Michigan herinner ik me vooral de mooie natuur (hij had vrienden aan een meer wonen) en een klein beetje Detroit.
En natuurlijk mijn Amerikaanse stiefzussen.

Later verhuisde mijn vader het land door naar Cortland/Marathon in NY via Midland, TX, Californië en uiteindelijk Pahrump, NV waar hij twee jaar terug is overleden.
Op de meeste plekken heb ik hem kunnen bezoeken en met ons bezoek aan Texas heb ik mijn huidige vrouw ook voor het eerst meegenomen.
Het heeft ons ook verslaafd gemaakt aan het land en ook roadtrips om zoveel mogelijk te zien.

Maar geen neiging tot immigratie ? (vroeg zij nieuwsgierig).

Dank voor je verhaal ! Altijd leuk te lezen hoe mensen hun 'binding' met de US hebben gekregen.

Wij werden aangestoken door vrienden die een geweldige reis naar het Zuidwesten hadden gemaakt.
Wij waren 27 en 24 de eerste keer, ver voor het internettijdperk Tickets en autohuur liepen nog via het reisbureau en we gingen op de bonnefooi, gewapend met directories van hotels.
Wij zijn niet van die enorme verslaafden, zoals anderen hier, dat we perse ieder jaar naar de USA willen. Er zitten steeds behoorlijke pauzes tussen, wij zijn nl. wel echt verslaafd aan Griekenland, waar we ieder jaar minstens 1 x naar toe gaan en het liefst 2.

USInsider schreef:Maar geen neiging tot immigratie ? (vroeg zij nieuwsgierig).

Dank voor je verhaal ! Altijd leuk te lezen hoe mensen hun 'binding' met de US hebben gekregen.

Heel veel neiging tot immigratie.
maar helaas pas na mijn 21ste waardoor het heel moeilijk is geworden.
Het is echt hopen op de loterij.

Misschien dat er al ergens een oud topic bestaat, maar ik kon hem zo snel niet vinden

Maar ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom mensen voor het eerst naar Amerika zijn gegaan, waar ze heen zijn gegaan, hoe oud ze waren, etc.

In 2012, ik was toen 26 en had genoeg geld gespaard voor onze droom rondreis. We hebben het 'typische' Zuidwesten rondje gedaan en waren verkocht!
Waarom we naar Amerika wilden? We kijken veel Amerikaanse series, films etc. de beelden maakten mijn nieuwsgierig. Dat wilde ik ook graag zien.
Partner was er jaren daarvoor al eens geweest en wilde graag terug.

Daarna volgde in 2014 een trip naar Floride, omdat we ook nieuwsgierig waren naar dat gedeelte van Amerika en we toch wat meer aan het strand wilde liggen (dachten we)
uiteindelijk waren we toch drukker met andere zaken. We kunnen niet zo goed stil liggen haha.

En nu vertrekken we over twee weken voor onze derde trip! Ik heb er weer veel zin in.


Spijtig te lezen dat je vader is overleden. Mooi dat je via hem zo'n verbintenis met Amerika hebt gekregen.

Onze eerste keer vakantie naar de VS kwam op een best grappige manier tot stand.

We hadden één keer eerder een verre reis gemaakt, naar Cuba (februari/maart 2007, net na ons afstuderen). Daar hebben we een fantastische roadrtrip gedaan en dat beviel enorm goed. Maar er was bij ons zeker geen diepgekoesterde wens ooit eens door de VS te reizen, zoals velen hebben. Misschien dat ik ooit weleens gedacht had aan New York ofzo, maar de wens om een roadtrip door het Westen te maken? Ik kan me niet herinneren dat ik daar ooit eerder over nagedacht had.

En toen bood een kennis van mijn vriend ons aan op vakantie te komen naar Bonaire. Zij hadden daar een vakantiewoning met een guesthouse in de tuin. Daar mochten we gerust vakantie komen vieren. De gedachte om, net als het jaar daarvoor, de winter in NL te onderbreken door naar een warme bestemming te gaan trok ons wel, dus bekeken we de ticketprijzen. Daar schrokken we behoorlijk van, een ticket naar Bonaire kostte met gemak €1100,- pp.
Mijn reactie was toen, "Voor dat bedrag kunnen we naar een andere plek vliegen én een auto huren en een roadtrip gaan maken, net zoals we in Cuba hadden gedaan. In Bonaire zou ik me misschien zelfs nog gaan vervelen".

En zo ontstond vrijwel uit het niets het idee om een reis naar de VS te maken. Tel daarbij op dat ik een nicht in de buurt van LA had wonen en een vriendin in San Diego en dat ik die beiden zou kunnen bezoeken en het idee was geboren. Maar de temperaturen zijn in februari/maart in het zuidwesten nog niet zo aantrekkelijk, dus schoven we de reis op naar eind maart/begin april. Het was een fantastische reis! Het jaar erna zijn we nog 2 keer naar de VS geweest (in 2009) en vorig jaar zijn we voor de 4e keer geweest, dit keer naar het zuidoosten.

Inmiddels hebben we nog andere verre reizen gemaakt, naar Israel, Marokko, Thailand en volgende maand naar Singapore en Maleisie. Dus nee, we zijn niet zodanig verslaafd dat we alleen nog naar de VS willen, maar het blijft een gevoel van thuiskomen met zich meebrengen en er is zóveel te zien en te beleven!

Immigratiewens heb ik een paar jaar lang gekoesterd, maar heb daar weer vanaf gezien. Ben toch tot de conclusie gekomen, naast dat emigratie naar de VS moeilijk te realiseren is, dat de stijl van leven en de mensen in Europa beter bij mij passen. Daarnaast heb ik een chronische ziekte waar ik zo nu en dan plots voor behandeld moet worden. Hier is dat fantastisch geregeld en hoef ik me geen zorgen te maken over co-pays en faillisement door hoge kosten en bij welk ziekenhuis ik wel of niet mag komen vanwege contracten en of mijn werkgever wel een goed zorgpakket biedt enz. enz. enz.
Ik ben gelukkig hier en sta meer dan open voor een emigratie, maar de VS streef ik zeker niet (meer) actief na, op dit moment.

Wij hebben tijdens onze jonge jaren aardig wat verre reizen gemaakt, maar de VS stond eigenlijk niet echt op ons wensenlijstje. Toen echter zowel mijn beste vriendin (met man) als een bevriende collega van mijn man (met vrouw en kind) naar de VS verhuisden besloten we dat dat een goede reden was om eens te gaan. We hadden inmiddels zelf een baby, dus backpacken door Azie was even wat minder geschikt. Zij woonden in Houston en Baton Rouge, en het werd dus een rondje Houston met de camper door TX, LA, MS, TN en AR. Dat viel zeker niet tegen, maar daar bleef het voorlopig bij, omdat we een paar maanden later naar India verhuisden. We hadden toen nog geen idee dat we uiteindelijk nog in de VS zouden gaan wonen!

Mijn kennismaking met Amerika stamt van een jaar of veertig geleden. De tijd dat de voorbereiding voor zo'n reis nog bestond uit een gang naar de bibliotheek, omdat we nog geen computers, laat staan internet, kenden.
In die tijd maakte ik met een vriend elk jaar een, min of meer avontuurlijke, verre reis. Zo waren we al eens met een man of twaalf op een oude Engelse legertruck door het Marokkaanse deel van de Sahara getrokken. Van Marrakech naar het zuiden, het Atlasgebergte over, langs de Algerijnse grens richting Goulimine en via de kust langs Agadir en Essouaria terug naar Marrakech. Het jaar daarop maakten we een rondreis door IJsland met een vierwielaangedreven bus. Omdat die reis maar twee weken duurde en het weer een onzeker factor was, besloten we ook nog een tweeweekse rondreis door het toen nog communistische Roemeniè te maken. En toen zagen we een tocht met Trekamerica van Anchorage naar Vancouver. Wow, Alaska, dat was het natuurlijk. We gingen van Anchorage via toen nog Mt McKinley naar Faibanks, via het goudzoekersstadje Dawson City naar Whitehorse voor een mooie tocht met de White Pass en Yukon Railroad en over de Alaska Highway richting Jasper en Banff om te eindigen in Vancouver. Een jaar later werd deze eerste kennismaking met Amerika uitgebreid met weer een trip met Trekamerica, nu ruwweg van New York via Niagara Falls, Chicago, Mount Rushmore, Yellowstone, Yosemite en San Francisco naar Los Angeles. De Grand Canyon zat niet in die reis en wij vonden dat die zeker in een reis naar Amerika thuis hoorde. Daarom gingen we op eigen houtje met de Greyhound drie dagen naar Las Vegas om vandaar met een vliegtuigje naar en door (toen mocht dat nog) de Grand Canyon te vliegen. Wij logeerden in het inmiddels ter ziele gegane Landmark Hotel. Terugdenkend aan die reizen: wat was het veel in een korte tijd, maar wat waren het onvergetelijke ervaringen.

Net voor mijn geboorte kreeg mijn vader een baan aangeboden in Pittsburg. Helaas is dat o.a. door ziekte van mijn moeder niet doorgegaan. Maar toen ik later de verhalen hierover hoorde en ook de verhalen en foto's van mijn oom die al liftend en met het OV door een deel van Florida was getrokken was ik om. Toen ik 8 jaar was zouden wij ook voor vakantie die kant op gaan, maar om de een of andere reden besloten mijn ouders dat het voor hun wederom tijd was om te verhuizen en daardoor ging deze vakantie niet door. Daarna nog vele jaren het we gaan naar Amerika/we gaan toch maar naar Zwitserland verhaal aangehoord. Rond mijn 18e werden het meer de feestvakanties in het zuiden van Europa en van mijn vriendenkring kreeg ik in 1e instantie niemand zo gek om 1000-en euro's voor een vakantie te betalen. Tot we een aanbieding hadden om redelijk goedkoop naar Curaçao te gaan en ik erachter kwam dat ik voor 1200 euro een complete vakantie (zonder eten en drinken dan) in Florida kon hebben. Relatie uit, dus gewoon eigenlijk blind geboekt. Ondanks dat het qua route en dagen op bepaalde plekken niet de meest logische vakantie was heb ik me uitstekend vermaakt. En kreeg ik het door de foto's en verhalen ook bij wat vrienden aan de praat. In 2011 kon ik door een tussenstudie niet gaan, maar zijn 2 vrienden naar o.a. New York geweest. In 2012 ben ik met één van hen voor 3 weken naar het zuidwesten geweest en een jaar later ben ik alleen nog eens terug geweest om wat dingen over te doen en zowel in het zuidwesten als wat noordelijker te gaan rondtrekken. Ik vind de afwisseling in het landschap echt geweldig. Prachtige natuur. Maar ik kan me ook uitstekend vermaken in de steden. Qua weer kun je ook alles verwachten. Ik kreeg een tropische storm op mijn dak in Miami, reed door metershoge sneeuw in Montana, Wyoming en Colorado. Zag een tornado in South Dakota, had zowel regen als 44 graden in Death Valley en heb bovenal voornamelijk geweldige gastvrije mensen ontmoet. Niet dat andere landen mij niet trekken, zeker wel. Maar Amerika heeft voor mij iets onbeschrijfelijks.

Ik was 20 en wilde via een student exchange program naar Spanje. Tot ik erachter kwam hoe duur dat was en dat NL-US een bijna-gratis programma aanboden. Dus kwam ik op een J1 naar amerika waar ik kursussen aan Harvard volgde en een hele leuke man ontmoette. We wilden graag bijelkaar blijven en de makkelijkste manier om dat te doen was trouwen, dus dat hebben we toen na een paar maanden gedaan. Dat was bijna 25 jaar geleden, en één van de beste beslissingen die ik in mijn leven heb genomen.

Voor het eerst ging ik in 1988 met mijn ouders en zus naar Amerika, Los Angeles. Daar wonen kennissen van mijn ouders, die er al sinds de jaren '60 wonen. Daar hebben we toen ook gedeeltelijk gelogeerd. Met een huurauto hebben we rondgereden en veel dingen gezien. Sindsdien vind ik het een schitterend land om met vakantie heen te gaan.

In 1997 ben ik met m'n moeder weer naar dezelfde omgeving gegaan. Toen zijn we er drie weken geweest. In die tijd met een huurauto zo'n goeie 5000 km gereden. Vanalles gezien, de Grand Canyon, Las Vegas, San Diego, San Francisco. We hebben in/rond LA ook een rondje gemaakt door de dure buurten waar de sterren wonen (totaal geen bekende gezien, maar toch erg leuk). Echt schitterend allemaal.

Begin 2009 bedacht ik me om met mijn toenmalige vriendin naar New York te gaan. Zo bedacht, zo gedaan. Relatie was ondertussen voorbij, dus ben ik uiteindelijk alleen heen geweest. Ik vermaak me wel. Toen ben ik een week in mijn eentje een week in Manhatten geweest. Het was totaal wat anders natuurlijk dan het zuidwesten, maar (minimaal) net zo mooi. Natuurlijk heb ik allerlei toeristische dingen gezien en gedaan. Achteraf gezien nog lang niet alles gezien en gedaan. Reden om nog een keer te gaan.

Om die reden ben ik er in 2014 weer twee weken geweest, New York en Washington DC. Nu had ik van te voren echt vanalles gepland, dingen opgezocht om te doen, plattegronden van Manhatten erbij met daarop de dingen die ik wilde doen aangekruist. Weer was ik in mijn eentje, wat ik voor deze twee steden erg prettig heb gevonden (vooral in NY heb ik niemand om me heen gemist). Heb er lange dagen gemaakt en was alleen in het hotel om te slapen. En nog heb ik niet alles gezien cq. gedaan wat ik wilde. Reden om er ooit nog een keer naartoe te gaan.

En de volgende bestemming(en) in Amerika heb ik ook al (eerst wat sparen). Net zo goed wil ik graag 'n aantal andere landen nog zien.

Mocht ik de loterij winnen, zou ik graag nog eens in 90 dagen heel Amerika rondrijden van kust naar kust en onderweg vanalles aandoen.

Een hobbie van mij is fotograferen, en deze hobbie neem ik natuurlijk ook mee daar naartoe.

Om te emigreren... het idee is aantrekkelijk, maar toch zou ik het niet doen. De mensen die ik heb ontmoet, zijn heel aardig, en zó anders in de omgang dan hier in Nederland. Met bepaalde dingen bevalt me dat wel. En bv in (sommige) winkels word je op een vriendelijke, professionele manier geholpen. Voelt erg prettig.

Hier heb ik alles voor elkaar, vaste baan, mooie woning en alles. De sociale voorzieningen zijn hier natuurlijk veel beter dan in de USA. Het blijft voor mij een vakantieland. Maar dan wel om naar uit te kijken.

In 2011 maakte mijn vriend en ik ( allebei 26) de eerste reis naar het zuidwesten van de USA. Een beetje het ‘standaard’ rondje zoals het hier vaak genoemd wordt van San Francisco, Yosemite, Death Valley, Las Vegas, Zion, Bryce, Page, Grand Canyon, LA en weer San Francisco. Maar voor ons was het zeker niet standaard. Het was fantastisch en ik heb er enorm veel mooie dingen gezien en prachtige herinneringen opgedaan.

Waarom we voor het zuidwesten kozen? Ik denk dat het bezoeken van de vakantiebeurs en het praten met reizigers hiervoor zorgde. In het zuidwesten heb je namelijk alles wat perfect is voor een eerste bezoek aan de USA en een eerste indruk; prachtige natuur en de ideale afwisseling met steden.

Als ik terug kijk heb ik spijt dat ik niet eerder naar Amerika ben gegaan. Het was altijd al een droom van mij om er naartoe te reizen en voor mijn gevoel heb ik veel te lang gewacht. Ik weet niet precies wat mij tegen heeft gehouden, misschien was het geld, of toch een beetje de vliegangst, misschien de meningen van anderen dat je zo’n grote reis maar 1x in je leven maakt. (hier ben ik het duidelijk niet mee eens) Ik probeer nu te sparen zodat ik alle Amerika reizen kan maken die ik wil en mijn verhalen kan delen met anderen door mijn blog http://www.stripesandstars.nl

Want er zijn naar mijn gevoel nog steeds mensen met veel vooroordelen over Amerika. En dat vind ik zonde. Een groot voorbeeld daarvan was mijn vriend. Ik heb de hele Amerika-reis in mijn eentje gepland en zelfs toen we op Schiphol stonden, had ik het idee dat het allemaal niet zo nodig hoefde van hem: naar het verre USA. Maar de eerste dag was hij al helemaal om en nu is hij ook fan.

Voor werk in 2004. NY.

In 1990 naar New York City per trein vanaf Montreal.

November 2000 lang weekend met moeder en broertje naar NYC ter ere van haar 50e. Was zeer indrukwekkend, zeker het WTC-bezoek is me bijgebleven, maar misschien is dat vanwege de gebeurtenis amper tien maanden later.

Na erg veel 'gezaag' van mezelf en men zijn hadden we in december 2010 (26 december tot ergens begin januari) een reis naar New York geboekt, ik was toen 17.
Spijtig genoeg kwam toen mijn grootvader te overlijden op kerst avond, en werd de reis voor onbepaalde duur uitgesteld.

Anderhalf jaar later kreeg ik de kans om in de sport (handboogschieten) deel te nemen aan mijn eerste World Cup (hoogste wereld-niveau na WK en Spelen), die zou doorgaan in Ogden, Utah, in juni, 2012.
Dit was zowat de beste ervaring die ik ooit heb gehad op een 'vakantie'. Het was geen vervanging voor New York, maar ik heb kennis kunnen maken met de gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen daar (al zijn er daar ook een heel aantal mensen die buitenlanders niet zo tolereren, maar dat was een ruime minderheid). Ik heb daar heel erg leuke gesprekken gehad met de locals die als volunteer werkten in de hotels of op het wedstrijdterrein!

Uiteindelijk hebben we in december 2012 opnieuw plannen gemaakt om naar New York te gaan, met mijn ouders, zus, en ook mijn (huidige) vriendin. Dit was opnieuw magisch, en de vriendelijkheid van mensen viel me steeds zo op, of het nou gemaakt is of niet, ze doen tenminste hun best.

Deze zomer ga ik voor 6 weken studeren in Berkeley, en van daaruit ga ik LA en Las Vegas bezoeken, alsook proberen Yosemite en omstreken aan te doen.

Mijn vriendin vind het spijtig dat ik dit alleen ga doen (met mensen die ik eerder nog niet kende) en heeft bang dat we het dan later niet meer samen zullen doen, maar ik ga heel graag nog eens terug om herinneringen op te halen. Ik ben toen 10 dagen in NYC geweest, maar toch staat NYC nog steeds hoog op men lijst voor plaatsen die ik wil bezoeken.

In 2004 ben ik met mijn ouders voor het eerst naar de VS geweest, we zijn mijn oom op gaan zoeken die in California woont. Ik was toen 14. In 2012 ben ik op exchange geweest in Texas en toen is mijn liefde voor de VS vooral ontstaan. Heb na mijn semester in 2012 redelijk wat gezien en ook in oktober afgelopen jaar nog een rondreis gemaakt. Volgende maand vertrek ik op een diversity visa richting de westkust.

Leuke verhalen om te lezen

@clp90 Waar zat je in Texas?
Gek genoeg gaan er maar weinig mensen heen, maar wat heb ik genoten in die staat:)

Ik zat in Denton, in de DFW area. Ja de rest van de exchange students wilden allemaal naar California of New York maar ik wilde naar Texas. En ik heb echt geen moment spijt gehad van mijn keuze.

De eerste keer was ik .. eh.. 27. Ik had het eigenlijk nooit zo op Amerika (behalve countrymuziek en cowboyboeken), maar toen was ik twee jaar samen met meneer Smitten en hebben we besloten om een rondje Amerika te doen om familie en vrienden in zijn oude 'stomping grounds' te bezoeken. Dat werd NYC-Pittsburgh-DC-Richmond VA-Shenandoah NP-NYC in drie weken.

Ik heb nooit echt dat 'Amerikavirus' gehad dat velen hier wel hebben. Ik was eigenlijk veel meer geïnteresseerd in de hoeken van Europa die ik nog niet gezien had, maar ja. Trouwen met een Amerikaan betekent dat je officiële 'in-laws' hebt, en die moeten soms bezocht worden en dus gingen de meeste vakantiedagen naar de VS, al deden we vaak ook nog wel een paar daagjes ergens in Europa.

De tweede trip werd Michigan (Mackinaw Island en daaromtrent, wat ik vreselijk vond) voor familie en Colorado / Wyoming voor onszelf.

De derde trip was onze huwelijksreis en werd begonnen met een receptie in Portland, OR voor familie (ze zitten echt overal!) en daarna per trein naar San Francisco waar we een poos rondkeken en in sneltreinvaart Yosemite bezochten. Daarna per trein door naar Colorado en daar toen nog een poosje vakantie houden.