AllesAmerika.com Forum

Vanavond bij HBO in premiere gegaan, deze tweedelige documentaire over Katrina wat nu bijna een jaar geleden is. Ongelooflijk als je terugkijkt op hoe het allemaal is gegaan en hoe veel persoonlijk leed is aangedaan. De beelden zijn voor mij net zo erg als 9/11. Heb een beetje spijt dat ik gekeken heb, en kan nu dus ook niet gelijk gaan slapen. Moet echt even verwerken.

Ergens is het nog kwalijker dan 9/11, want dat was tenminste nog ons door anderen aangedaan. De oorzaak hier was een natuurramp, maar wat er in de aanloop ernaartoe en daarna gebeurd is, is voor een groot deel menselijk falen. En zo duidelijk dat dit geen prioriteit had. Ik zei vorig jaar al: als dat in Manhattan was gebeurd, was het heel anders gelopen. Ook in Seattle zou het heel anders gegaan zijn omdat wij in vergeljking een rijkere staat zijn.

Fijn om beelden te zien van mensen die hebben geholpen de situatie beter te maken,van gewone mensen die vreemden hebben gered tot Sean Penn die door de straten aan het waden was om mensen te redden en voedsel/water te brengen.

Okee, ga nog even bij Oprah kijken, want zij doet heel erg aan Katrina relief en kijken of ik nog wat kan doen. Er gebeurt gelukkig nog steeds veel in het land voor de slachtoffers, hoewel het lijkt alsof het helemaal vergeten is. Deze documentaire brengt het weer terug.

September is geen goede maand voor Amerika.

Heb gisteren toevallig ook naar een programma gekeken over de gevoglen van Katrina. Dit programma ging over mensen die hun huizen weer op gaan bouwen na Katrina. Zij worden gevolgd door de camera. Dit zijn wel meer de welgestelde, begreep ik. Maar ook zoveel verdriet te zien. Het moet vreselijk geweest zijn. Maar toch bouwen zijn hun huizen net achter de levees weer op.
Wij hebben voorheen in Zierikzee gewoond. De grond waar ons huis op stond heeft in 1953 een jaar blank gestaan. Ondanks dat voelde ik me er nooit onveilig. En nu het programma ziende wat er daar gebeurt is na het breken van die dijken. Al waren die dijken natuurlijk het grote probleem. Heel anders en van mindere kwaliteit, dan de dijken waar wij tegenaan keken in Zierikzee.

Dit is de tijd van de "1 jaar later" documentaires, vrijdag heb ik er een gezien over het Lindy Boggs ziekenhuis. Aangrijpend, alleen vond ik dat ze wel eens meer van het personeel aan het woord hadden kunnen laten.
http://www.msnbc.msn.com/id/14516700/

Een blog die ik nu volg is deze, hij schrijft over wat hij en zijn familie een jaar geleden dag tot dag mee maakten,
http://www.drhebert.squarespace.com/

Ja, tussen de een jaar later daar en de vijf jaar alter voor 9/11 is dit geen goede tijd.

Maar goed dat er aandacht wordt besteed aan hoe wienig er gebeurd is en hoeveel er mis is gegaan. Er is bijv bijna geen verschil tussen 6 maanden na de ramp en 1 jaar, bijv electriciteit was voor 40 of 50 % terug en nu voor 50 of 60%. En zelfde met scholen, childcare, etc etc.

En het allerergste de levees zijn niet eens klaar om een dergelijke overstroming zeker tegen te kunnen houden.

Doreennicole, ik heb hem gezien en was zeer onder de indruk (Spike Lee is a genius!). IK heb denk ik van begins af aan t/m eind gehuild en gelachen (Phylis was awesome!! Told it like it is!). De superslow response van de Feds (Bush met z'n Irak speech in San Diego, Chertof in Atlanta, Dick Cheney op vakantie en Condoleeza Rice shopping at Salvatore Feragamo in NYC, catching Spam-A-Lot en vervolgens tennisen met Monica Seles, dat terwijl mensen aan het verdrinken zijn in New Orleans, de gulf coast region, New Orleans, de rest van het land al niet de wereld zich afvroeg where the hell is the Federal Government?

Voor de fans van U2 en/of Greenday:

U2 en Greenday brengen op 20 nobember een single uit ten voordele van de slachtoffers van Katrina. In de videoclip zijn beelden te zien van New Orleans na de doortocht van orkaan Katrina. Er komt ook een nagemaakt nieuwsbericht in voor waarin honderden Amerikaanse legervliegtuigen van Irak naar het rampgebied in New Orleans vliegen.
(persoonlijk ben ik geen fan van Greenday, maar Bono zijn stem en het geluid dat The Edge uit zijn gitaar haalt bezorgen mij al meer dan 20 jaar kippenvel!)

Gister had Oprah het ook over die documentaire: when the leeves broke