AllesAmerika.com Forum

Volgt iemand de verhalen van de VRT correspondent in DC?

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/b ... /1.1544288
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/b ... ats_sneeuw

Ik vind het op z'n minst een negatief geladen verhaallijn.
Mocht ik er nog nooit geweest zijn, dan kreeg ik na het lezen ervan zeker geen zin om er ooit op vakantie of zo te gaan.

Ik zou als ik de VRT was deze man gauw weer terug naar Belgie schoppen want met zo'n houding red je het niet in Amerika.
Hij heeft duidelijk totaal geen kaas gegeten van de amerikaanse cultuur, financiele problemen ecologie etc.

Wat een arrogante kwal is dat zeg. Het is echt zo moeilijk niet om een interview te krijgen hoor. Echter met de houding van deze man zou ik ook hard wegrennen

Zo die heeft er zin in

Dat stukje over mensen moeilijk voor de camera krijgen...ik zie bij rtl altijd 10 verschillende mensen voor de camera reageren over een onderwerp van 1 minuut. De rtl correspondent vertelt zijn halve leven op twitter maar hierover heeft die nog nooit geklaagd...

Een beetje dieper delven kan ook geen kwaad. Bv, de sneeuwstorm waar hij het over heeft; ze gebruiken hier een ander model voor de voorspellingen, en dat is de laatste paar keren niet zo nauwkeurig geweest. De voorspelling zat ernaast, als het nauwkeurig was geweest was het wel goed geweest dat de scholen dicht waren.
Mijn zoon had binnen een paar dagen internet, zal wel aan de provider liggen als het bij hem 2 weken duurt.

Haha, wat een zuurpruim!

Niet alleen geen kaas van gegeten, hij wil er zich precies ook helemaal niet voor openstellen.
Ik weet niet hoelang zijn opdracht duurt, maar of ie het zo een aantal jaar zal volhouden? En volgens mij ga je je ook meer er meer concentreren op wat je niet bevalt en dat steeds verder uitvergroten.
Dat er verschillen zijn en aantoonbaar zijn dat weten we, maar het verhaal mag iets genuanceerder.

We want Greet (de Keyser) back! ( vroegere usa correspondent)
Mocht ik op facebook zitten, er moest een oproep voor opgezet worden!

Wat die sneeuwstorm betreft, in onze county maar net buiten Washington is wel een pak gevallen, hoe verder naar het westen hoe meer. Slechts 15 km hiervandaan is zo'n 30cm aan heel zware sneeuw gevallen en het gros van die mensen reist naar Washington voor hun werk. Verder is men op andere plekken in het land beter voorbereid op zulke sneeuwstormen, omdat die daar vaker voorkomen. "We" worden ook vaak uitgelachen door mensen uit Boston of Chicago, zelfs door Obama voor hij in 2010 de grote sneeuwstormen hier meemaakte. Maar deze correspondent is er "al" een maand, dus die heeft het al helemaal door .

Waar is Greet trouwens heen dan? Heeft haar man niet het Belga Cafe?

Petra/VS schreef: Waar is Greet trouwens heen dan? Heeft haar man niet het Belga Cafe?

Ze zou in DC blijven wonen.
En inderdaad haar man bijstaan in het Belga Cafe en een 2de zaak opstarten.

Zo te zien had ie het in China veel meer naar zijn zin. De beste oplossing is dus solliciteren naar een functie als China correspondent, dan hoef je geen moment langer in dit rare land te blijven.

Buitenland correspondent zijn is vaak "naar de aapjes in de dierentuin kijken". Maar dat kun je op twee manieren doen: wat interessant wat die beestjes allemaal uithalen, hoe ze samen leven, of: wat doen die apen gek.

Een goede correspondent loopt met wijd open ogen van verbazing rond en doet verslag van zijn/haar ontdekkingen. Een slechte correspondent zal wel eens even vertellen wat er allemaal verkeerd is in een land.

En ja, sommige dingen gaan hier moeizamer dan in China of Europa. Andere dingen gaan weer sneller en makkelijker. Maar da's nou eenmaal de aard van het beestje.

Ik noemde mijzelf daarom altijd bij voorkeur een "verslaggever". "Journalisten" willen volgens mij voornamelijk hun eigen mening verkondigen. Dat past misschien beter in deze 'twitter/facebook' tijd. Maar dat commentaar leveren is de taak van een buitenlands correspondent niet, die moet "zijn/haar" land uitleggen, anders kan je beter op het internet rond hangen in het redactielokaal (en dat wordt steeds meer gedaan, hoeveel fulltime buitenlandse correspondenten zijn er dezer dagen nog?)

En inderdaad: een buitenlands correspondent krijgt vaak weinig tijd van een politicus/a. Wijlen Bella Abzug wilde alleen maar eventjes met me praten omdat haar persman met een Nederlandse getrouwd was. Maar het hangt er helemaal van af hoe je je presenteert en wanneer je mensen aanspreekt. De oude George Bush was maar al te blij dat er een buitenlands journalist met hem meereed in New Hampshire in oktober voor het jaar dat hij het tegen Reagan opnam en verloor (en vicepresident werd).

In het heetst van de verkiezingsstrijd kom je er inderdaad maar moeilijk tussen. Maar die strijd is natuurlijk een verhaal op zichzelf, waar je best mensen te pakken kunt krijgen om een goed verhaal te maken. Waarom niet over de hele toestand om zo'n verkiezing heen, in plaats van een nietszeggend gesprekje alleen omdat je een bekende naam te pakken hebt?

En je moet je onderwerp natuurlijk uitzoeken: toen ik over landbouw schreef voor het Agrarisch Dagblad had ik makkelijk toegang tot de hoogste politici en deskundigen in die wereld, vooral als je uitleg wilde hebben over de Amerikaanse kijk op de discussies tussen de EU en de VS. Er zijn natuurlijk genoeg Amerikaanse deskundigen op elk gebied die het juist interessant vinden om Amerika uit te leggen aan niet-Amerikanen.

Ik heb wel eens gezegd: de kans dat ik Obama (of een andere president) kan interviewen is natuurlijk klein (tenzij er een specifieke reden is, een bezoek aan Nederland/Belgie, bijvoorbeeld). Maar als ik zo'n interview wel kan krijgen, wat zou ik dan in vredesnaam moeten vragen? En welke (vage) antwoorden zou ik dan krijgen? Iets dat echt bijdraagt aan het begrip tussen beide landen? Terwijl dat begrip, dat 'bruggen bouwen', volgens mij de echte taak is van een buitenlands correspondent.

Ik kijk wel eens naar NOS-Journaal podcasts op de Ipad. Hun verslaggeving van Amerikaanse politiek en samenleving vind ik vaak aan de simplistische kant. In Nederland keek ik vaak naar BBC-World Service. Eerlijk gezegd, er zijn weinig media outlets die je met BBC buitenlandse verslaggeving kan vergelijken. Duidelijk is te merken dat de journalisten hun best hebben gedaan om zich te verdiepen in de materie. Is het jullie trouwens opgevallen dat de meeste buitenlandverslaggevers van NBC/CBS News in Afrika en Azie meestal Britten zijn?

Als je na een BBC uitzending even naar NOS terugzapt, het is net als of je naar het Jeugdjournaal kijkt!

Dat die Aziatische en Afrikaanse verslaggevers voor Amerikaanse TV journaals vaak Britten zijn komt waarschijnlijk doordat de grote TV maatschappijen hier fors hebben bezuinigd op buitenlandse verslaggeving (dat interesseert de Amerikanen "toch niet".) Die buitenlandse buitenlandse correspondenten zullen waarschijnlijk voor de BBC of andere Britse zenders werken en Amerika erbij doen.

Plus het hebben van een ander paspoort dan een Amerikaans kan mogelijk in vele landen ook een voordeel zijn.

Ik hou wel van een halfleeg glas, als het om een columnist/correspondent gaat. Leuker lezen

Bovendien zijn zijn stukken - hoe clichématig ook - voor mij na zowel recent Chinabezoek (okt/nov 2012) als Washingtonbezoek (dec/jan 2013) wel herkenbaar. Het bruisende, exotische en toch efficiënte karakter van China, Hong Kong en Macau bleken onverwacht heel aantrekkelijk; wát een mooi contrast met het toch wel erg behoudende dat de VS en NL dezer dagen kenmerkt.

Waar (vooral in de VS, maar hier net zo goed) rijken en armen bij ons vrijwel gescheiden levens leiden, vanwege schooldistricten en de afhankelijkheid van auto's, zoeven de BMW's in Guangzhou rustig langs de volgepakte fietsen en ezels die over de vluchtstrook van die prachtige nieuwe snelwegen worden geleid. Om vervolgens bij dezelfde loods langs de weg gebroederlijk aan een kippenklauw te zitten kluiven