AllesAmerika.com Forum

Ja rare topictitel maar ik weet zo goed niet iets anders te bedenken, suggesties zijn zeer welkom haha.

Sinds ik in Amerika woon heb ik me regelmatig over dingen verbaasd. Soms positief en soms ook negatief maar de laatste tijd zit me toch iets dwars waarvan ik me afvraag... waarom is dat zo?

Mijn lief en ik hebben diverse vrienden (voor mij zijn het nog kennissen) en dat is op zich hartstikke leuk. Maar sommige van die vrienden hebben bepaalde "hobbies" (nou ja, hobbies) laten we zeggen nevenactiviteiten waar op op zich helemaal geen last van heb ware het niet dat lief en ik er regelmatig in betrokken worden terwijl we dat helemaal niet willen.

Een voorbeeld, 1 van onze vrienden doet mee aan een of andere organisatie die middels een hele hierarchie reizen met korting verkoopt en waarmee hij comissie kan verdienen. En hij wil natuurlijk graag dat wij ook vooral mee gaan doen. Dus zaten we een week geleden bijna verplicht een of andere stomme video te kijken over die organisatie. Na 5 minuten begon het me te dagen, dit is een leuke nieuwe vorm van het welbekende pyramidespel. Tja... beetje Googlen leert me dat het niet illegaal is maar alleen leuk is als je keihard werkt (zoals veel in het leven) en dat je, als je dat niet doet, er zelfs op toe moet leggen. Die vriend gaf al aan het zelf ook niet helemaal te snappen maar hij had wel alvast een flinke smak geld ingelegd (saillant detail is overigens dat diezelfde vriend ons een aanzienlijk geldbedrag schuldig is maar dat terzijde). Ik zei al snel dat ik niet geïnteresseerd was maar hij bleef maar doorgaan en proberen ons te werven.

Ander voorbeeld, een andere kennis werkt als "beautyconsulent" voor een of ander make up merk en is er blijkbaar ook op uit om mij vooral te werven met "gratis produkten" zodat ze aan me kan verdienen, weer een ander probeert me op een juwelenparty uit te nodigen wat ik eerst heel leuk vond todat ik doorkreeg dat ze er blijkbaar wat geld aan verdiend als ik ook kom. Tja... "gezellig" dacht ik toen...

Ik begin er eerlijk gezegd nu een beetje moe van te worden. Is dit normaal in de Amerikaanse cultuur? Dat je je vriendenkring uitput om aan ze te verdienen of is dit wellicht alleen in de omgeving waar ik woon aan de orde haha. Ik sta al af en toe paf van de scholen hier en het enorme aantal donaties dat ze constant weer vragen voor allerlei goede doelen of in winkels waar je, als je even niet oplet, zo maar doneert aan het goede doel door een verkeerd knopje in te drukken maar vrienden die er ook aan mee doen... dat kwartje valt nu pas en ik heb er moeite mee.

Het ergste is, als je dus Nee zegt ga je je bijna nog schuldig voelen ook want je krijgt of een sneue reactie of in de winkel kijken je aan van "oooh.... nou dat is ook niet leuk" dus nu lieg ik maar en zeg ik dat ik al gedoneerd heb.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het op zich heel mooi en nobel dat goede doelen steunen zo verweven is in de Amerikaanse samenleving maar ik heb af en toe het gevoel dat ik me schuldig moet voelen over of ik wel of geen geld doneer. En voor wat betreft die vrienden, ja... dat begrijp ik niet echt. Ik zou me eerlijk gezegd onwijs bezwaard voelen als ik zou verdienen aan mijn vrienden, sterker nog, dat zou voor mij een reden zijn om dan nog liever met een booth voor Walmart te gaan staan om vreemden aan te spreken dan dat ik mijn vrienden zou lastig vallen.

Ik ben benieuwd naar jullie reacties en ervaringen. Misschien ben ik wel een egoist en zou ik wel mee moeten doen aan die dingen die onze vrienden doen, dat kan ook een reactie zijn maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel

Ik heb hetzelfde hoor, met een aantal vriendinnen dan. Heel veel vrouwen van militairen doen aan dit soort dingen, omdat het een "carriere" is die makkelijk mee verhuisd, en een goede manier is om mensen te leren kennen. Zo ben ik al bij een tealight (kaarsen) party geweest, meereder juwelen parties, de pampered chef parties, en heb al meerdere uitnodigingen voor zg. Surprise parties afgeslagen ("speeltjes"), omdat ik dat gewoon enorm awkward vind, vooral met vrouwen van collegas van manlief.

Vroeger voelde ik me nog wel eens schuldig als ik ging en niks kocht, maar dat heb ik niet meer. Als mensen me voor dat soort dingen uitnodigen, dan heb ik meestal al door of het is om nieuwe mensen te leren kennen, of om dingen te verkopen. Als het om het laatst gaat, dan zeg ik af, en ben daar gewoon eerlijk in, zo van, dat heb ik nu niet nodig, of daar heb ik geen geld voor. Of ik zeg dat ik best wil komen, maar dat ik dan meer van de gezellige aanhang ben, dan de kopende klant. Ik heb echt afgeleerd om daar "accommodating" in te zijn, omdat ik me anders echt een hele avond enorm zit te vervelen.

En natuurlijk is het eigenlijk not done om daar zo eerlijk in te zijn, maar ook daar trek ik me nu niks meer van aan. Ik bedoel, ik ben niet onbeleefd, ik geef aan dat ik het druk heb, dat we maar een beperkt budget voor " speledingetjes" hebben, maar dat ik graag gewoon gezellig een keer met ze wil afspreken. Ik vind dat netjes, maar toch eerlijk, en als ze dat niet trekken, jammer dan. Overigens heb ik hier nog nooit negatieve reacties op gehad. Ik zou, als ik jou was, gewoon eerlijk zijn. Anders zit je ver tien jaar nog steeds bij dezelfde tupperware parties

Bah. Lijkt me niet leuk als je vrienden probeert te maken en ze dan onder het mom van een gezellig uitje gebruik van je willen maken.

Wat hier wel veel gebeurt is dat mensen dingen verkopen als fundraiser voor een activiteit die hun kinderen beoefenen. Mijn collega's laten meestal gewoon de brochure in de lounge liggen, zodat mensen zelf kunnen kijken of er iets bijzit. Om eerlijk te zijn zitten er soms best leuke dingen bij!

De dames waar ik vaker mee samenwerk vragen soms wel of ik iets wil kopen, maar als er niks bijzit (soms is het alleen koekjes en cake) dan zeg ik dat gewoon en daar heeft nog nooit iemand moeilijk over gedaan. Gelukkig maar, want ik houd sowieso al niet zo van winkelen en om dan onder druk gezet te worden om iets te kopen dat je waarschijnlijk anders niet gekocht had zou me best irriteren.

Ook wordt er vaak geld verzameld als iemand ziek is of een familie lid overleden is en natuurlijk zijn er de beruchte baby showers. Was eerst wel even wennen, maar nu vind ik het juist prachtig om te zien hoe gul iedereen is.

Gewoon de Newyorkse gewoonte aanleren: de blik op oneindig en alle "aanbiedingen" negeren.

Is misschien wat moeilijk in het begin, maar is gewoon nodig als zelfverdediging, anders blijf je aan de gang.

Als mensen alleen vrienden willen zijn als je met hun spelletjes meedoet, dan zijn het geen vrienden, alleen kennissen die 'benefits' van je willen hebben.

Nee, gelukkig doen niet alle Amerikanen dat. Maar in deze moeilijke economische tijden (en zelf/vooral in de betere tijden in het verleden) scharrelen mensen er graag wat bij. En het klinkt zo mooi voor degenen die erin trappen: als je vier vrienden hierbij betrekt, en die betrekken er dan weer vier vrienden bij, dan kun je slapende rijk worden. Vergeet het maar, de eerste paar "lagen" houden er misschien nog wat aan over, maar na een aantal rondes, moet je maar hopen dat er inderdaad leven is op andere planeten, want de mensen op aarde zijn dan op (reken maar eens na, twee maal twee maal twee, ergens in de 13e laag zit je al boven het aantal mensen op aarde).

Wij hebben een kennis die gas verkoopt, waar je je huis mee verwarmt zeg maar. En misschien was het financieel nog wel gunstig geweest ook, maar op een gegeven moment werden we het zo spuugzat om elke keer maar weer gebeld te worden, dat we dan niet eens hebben onderzocht. Uiteindelijk kwam mijn Nederlandse directheid (of botheid) toch nog eens van pas en nooit meer van gehoord.

Amerikanen zijn nou eenmaal zeer ondernemend, en het is er heel gemakkelijk om een eigen bedrijfje te beginnen. Ik denk dat het vooral daarmee te maken heeft, niet zozeer de volksaard.

Wij hebben er eigenlijk geen last van gehad. 10 jaar geleden was de laatste keer. Ik ook ooit een keer naar een amway meeting geweest bij een van de oprichters om eens te kijken wat voor huis ie had.
Toen ik de opmerking maakte dat ie met al zijn geld toch de buren wel dichtbij had bleek het een Garage te zijn voor zijn Harley collectie

In mijn vriendenkring zitten gelukkig geen mensen die dit soort dingen erbij doen

ook hier regelmatig uitnodigingen voor feestjes voor oa. tupperware, pampered chef, lia sophia, avon, sex toys. Ik doe net als DixieChick and guinevere en bekijk een catalogus, koop wat ik wil, voel me niet schuldig wanneer ik niets koop, en heb een standaard bedankje met als redenen mijn limited budget en time constraints. Ik persoonlijk hou niet van bot zijn of negeren, maar wel van vriendelijke duidelijkheid.

Dat heet multilevel marketing, of ook wel networkmarketing. Het is geen bedrijf, doch het verkopen van het product/dienst voor eigen risico. Vaak moet je je eerst voor een flink bedrag inkopen en dit dan weer doorverkopen. En het merendeel (97%) verdient er niets tot nauwelijks iets mee.
In LA heb ik er nog niets van gemerkt. Anders hadden ze me vast wel benaderd om hun "netwerk" uit te breiden naar Europa.

dutchie_in_boston schreef:redenen mijn limited budget

En toen begonnen ze niet direct dat je dan zeker ook met dit soort dingen moest beginnen, want dat je daar een aardig zakcentje mee kon verdienen?

Hier ook regelmatig uitnodigingen voor dat soort parties waar dingen verkocht worden, maar ik ben er nog nooit op ingegaan. Het is gewoon niks voor mij. Van die fundraisers voor de scholen of girl scouts geef ik wel eens, daar deed ik zelf ook aan mee toen de kinderen klein waren. Sommige mensen kochten wat, anderen niet, en het kon me niet schelen. Ik heb zelf afgelopen jaar meegedaan aan een fundraiser voor hospice, en zo zijn er heel veel acties. Soms geef ik wat, soms niet. In de winkels waar een dollar voor dit of dat gevraagd wordt geef ik niet, dan geef ik liever direct aan de de organisatie dan via een winkel.

Heb het hier (gelukkig) nog niet meegemaakt. In NL kreeg ik wel af en toe een uitnodiging, ben wel eens gegaan. Niet mijn ding.

Krijg spontaan angst om vrienden te gaan maken in onze nieuwe buurt, haha! Want op dit soort dingen zit ik inderdaad niet echt te wachten

Bedenk me ineens dat mijn vrouw vorige week gevraagd werd voor iets bij degene van wie ze haar kantoor huurt. Ze heeft vriendelijk bedankt

Schuldig voelen? Niet doen. Als jouw vriendschap alleen maar goed genoeg is om geld aan te verdienen dan zijn het geen vrienden.

Aangaande het multilevel marketing (afgekort mlm), wat al een tijd gebeurt is dat mensen die hun cv online hebben staan worden benaderd voor een "geweldige kans". Die "branche" (mlm) is behoorlijk rot. Op een paar na verdient de rest niets, en maakt enkel kosten. Vraag die vrienden eens hoeveel zij betaald krijgen als jij je ook aanmeld, vraag of jij moet betalen om je aan te melden en vraag hoeveel je in moet kopen. En vraag tenslotte naar bewijs van hun verdiensten.

Ziva schreef: Het ergste is, als je dus Nee zegt ga je je bijna nog schuldig voelen ook want je krijgt of een sneue reactie of in de winkel kijken je aan van "oooh.... nou dat is ook niet leuk" dus nu lieg ik maar en zeg ik dat ik al gedoneerd heb.

Dat is eigenlijk ook het smerige, want vrienden zullen sneller ja en dus minder snel nee zeggen. Terwijl je bij vrienden juist volledig jezelf zou moeten kunnen zijn zonder verplichtingen.

Pfew ik ben blij dat ik niet de enige ben maar wat ik grappig vind is om te lezen dat de meesten die er ook last van hebben ook smoezen verzinnen als "geen budget enzo". Dat vind ik eigenlijk al niet echt okay en bovendien weten de meeste vrienden dat zowel lief als ik redelijk ok verdienen dus dan gaat die vlieger niet helemaal op haha.

Nou ja, ik hoop dat als mensen eenmaal weten dat we toch nooit geïnteresseerd zijn ze vanzelf ophouden en tot die tijd is het even doorbijten

Hockey schreef:Dat is eigenlijk ook het smerige, want vrienden zullen sneller ja en dus minder snel nee zeggen.

Maar dat word je dan ook zo aangeleerd tijdens die trainingen van die organisaties: dat je in eerste instantie je vrienden- en familiekring moet benaderen., omdat de drempel om 'neen' te zeggen daar lager ligt.

Ik ga wel regelmatig naar dat soort dingen.
Pampered chef vind ik erg leuk en hebben best leuke dingen. Ze hebben handige kook snufjes en er wordt vaak ook wat gedemonstreerd en geproefd. En ik heb zo ook wel mensen uit de wijk hier leren kennen.
Soms vind ik de artikelen te oubollig en dan neem ik de catalogus mee en zeg tegen de host dat ik het thuis nog nader bekijk. Een nette manier dus om te zeggen vind er niks aan
Moet zeggen dat de afgelopen jaren dat soort parties wel een stuk minder zijn geworden.
Denk dat zij ook de recessie goed gemerkt hebben.
Wel heb ik soms staan kijken wat mensen allemaal wel niet bestellen op zo'n party.
Onlangs had ik een tassen party, waarbij een tas minstens $100.- kost.
En dan kon je er hoesjes voor bij kopen zodat je weer een andere tas er van kon maken.
Hoesjes waren vanaf 40 dollar! Echt.... Daar heb ik dus de catalogus mee naar huis genomen.
En dat deden meerdere vrouwen. Voor 140$ koop ik wel meer dan twee tassen zeg maar.

haha, toevallig krijgt mijn vrouw net een uitnodiging via Facebook om bij een sextoy avondje te komen! Ik lig in een deuk.